EΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…

 

 

Η αρχαιολογική  Συλλογή , του  χωριού  μας , που  είναι  στα  ..” μαύρα  “ της  τα…χάλια  !!!

Καλημέρα  Λιδορικιώτες  όλου  του  κόσμου ..ΚΑΙ   ΚΑΛΟ..ΜΗΝΑ !!!!

Καλημέρα  στους  αγαπημένους  μας  φίλους σε  όλα  τα  μήκη  και  τα  πλάτη  της  γης …

ΤΡΙΤΗ  ΣΗΜΕΡΑ  Ι  ΙΟΥΛΙΟΥ  2014

Κοσμά  και  Δαμιανού  θαυματουργών  Αναργύρων

 

ΣΑΝ  ΣΗΜΕΡΑ

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

 

. Χ.

1828

Αρχίζει η λειτουργία της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, με την επωνυμία «Λόχος Ευελπίδων», Διοικητή τον Ιταλό Λοχαγό Σαλτάλι και ανώτερο επόπτη τον Βαυαρό Συνταγματάρχη Έιδεκ. Το διάταγμα της ίδρυσής της υπεγράφη αργότερα, στις 21 Δεκεμβρίου 1828. «Άρχεσθαι μαθών άρχειν επιστήσει» το μότο της σχολής.

1907

Έπειτα από επεισοδιακές δημοτικές εκλογές, δήμαρχος Αθηναίων επανεκλέγεται ο Σπύρος Μερκούρης, με 10.694 ψήφους έναντι 8.415 του αντιπάλου του, Άγγελου Πυρρή.

1914

Ο αμερικανός Τζον Μούντι ιδρύει τον οίκο πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody's.

1924

Ο Άντι Ντάσλερ και ο αδελφός του Ρούντολφ ιδρύουν εταιρία κατασκευής αθλητικών παπουτσιών. Τον Απρίλιο του 1948 τα δύο αδέλφια θα χωρίσουν... Ο Άντι θα ιδρύσει την Adidas και ο Ρούντολφ την Puma.

1944

Αρχίζει η Σύνοδος του Μπρέτον Γουντς, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, για τη χάραξη της μεταπολεμικής παγκόσμιας οικονομικής τάξης. Θα αποφασιστεί η σύσταση δύο νέων οργανισμών: του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Το δολάριο θα αντικαταστήσει τον χρυσό ως μέσο των διεθνών συναλλαγών.

1979

Η SONY λανσάρει στην Ιαπωνία το walkman.

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

Χ.

1849

Αργύρης Εφταλιώτης, φιλολογικό ψευδώνυμο του Κλεάνθη Μιχαηλίδη, επιχειρηματίας, ποιητής και συγγραφέας από το Μόλυβο της Λέσβου. (Μανόλης ο Ντελμπεντέρης, Μαζώχτρα) (Θαν. 3/8/1923)

1899

Κωνσταντίνος Τσάτσος, φιλόσοφος και πρώτος πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας στη μεταπολίτευση. (Θαν. 8/10/1987)

1961

Καρλ Λιούις, αμερικανός αθλητής του στίβου,

ΘΑΝΑΤΟΙ

1923

Κωνσταντίνος Θεοτόκης, κερκυραίος λογοτέχνης και μεταφραστής. (Η τιμή και το χρήμα, Ο κατάδικος) (Γεν. 13/3/1872)

1925

Ερίκ Σατί, γάλλος συνθέτης. (Γυμνοπαιδιές) (Γεν. 17/5/1866)

1974

Χουάν Περόν, δικτάτορας της Αργεντινής. (Γεν. 8/10/1895)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0107#ixzz36CeFqBcs

 

Το  “ στοιχειωμένο “ Λαογραφικό  Μουσείο  !!!

Ο  ΑΥΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ  ΣΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Τετάρτη
2/7

03:00

18°C

72%

1 Μπφ B
3 Km/h

ΚΑΘΑΡΟΣ

09:00

22°C

40%

3 Μπφ B
16 Km/h

ΚΑΘΑΡΟΣ

15:00

30°C

27%

3 Μπφ NA
16 Km/h

ΚΑΘΑΡΟΣ

21:00

25°C

43%

2 Μπφ Δ
9 Km/h

ΚΑΘΑΡΟΣ

 

Η περίφημη ,,,” Δημοτική (!!!!) Βιβλιοθήκη ..

Οι  σημερινές  μας  φωτογραφίες , είναι  αφιερωμένες  φίλοι  μου , ΣΤΟΝ…” ΣΧΩΡΕΜΕΝΟ “ ΤΟΝ  ΛΙΔΟΡΙΚΙΏΤΙΚΟ ..” ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ “ , που  όπως  πολύ  καλά  γνωρίζετε , και  όπως  λέει  κι’ ο Λιδορικιώτης λαϊκός ..ποιητής, ενφανίζεται…άπαξ ετησίως και εν..μηνί  Αυγούστω .. :

                                     Και  ο  Αύγουστος  σαν  φτάνει ,

                                   ο..Πολιτισμός  βγαίνει..” σεργιάνι “

                                  με  φανφάρες και..ταμπούρλα

                                 “ ζαμάν  φου , κι΄απάνω  …τούρλα ..”

  Μάλιστα , στην  εκδήλωση  μνήμης του  ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ , που  επί τέλους  θα  αλλάξει..” εργολάβο “ και  θα  γίνεται ΑΠ’ ΤΟ  ΔΗΜΟ  ΜΑΣ ,  ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΚΑΙ  ΜΕ  ΤΟ  ΝΟΜΟ  ΠΙΑ , στις  29  Αυγούστου , χωρίς  τραχανόπιτες  χαλβάδες  και…αρτοκλασίες , ο  Δήμος  μας  , θα  ήταν  σκόπιμο και..χρήσιμο να  κάνει  μαζί  και ένα ..” τρισάγιο “ ( μετά  ή..άνευ  αρτοκλασίασς )  και  για  όλα  τα  υπόλοιπα “ εγκαταλειμμένα  “ πολιτιστικά στοιχεία  του  χωριού  μας , Βιβλιοθήκη , Αρχαιολογική  Συλλογή και  Λαογραφικό  μουσείο, έτσι για  να  μη  τα  ξέχάσουμε …αν  δεν  τα  έχουμε  ήδη  φυσικά …ξεχάσει !!!

 

 

Το Πορτρέτο των Μηνών

• ΙΟΥΛΙΟΣ

Πίνακας του Γιάννη Τσαρούχη

30

Ο έβδομος μήνας του Γρηγοριανού Ημερολογίου, με διάρκεια 31 ημερών. Πήρε το όνομά του από τον Ιούλιο Καίσαρα, δημιουργό του Ιουλιανού Ημερολογίου.

Αρχικά ήταν ο πέμπτος μήνας του Ρωμαϊκού Ημερολογίου, εξού και η ονομασία του Quintilis (Πέμπτος). Με την προσθήκη των μηνών Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου από τον Νουμά Πομπίλιο, έγινε ο έβδομος μήνας του Ρωμαϊκού Ημερολογίου. Ιούλιος ονομάσθηκε με πρόταση του Μάρκου Αντωνίου, που αποδέχθηκε η Ρωμαϊκή Σύγκλητος μετά τη δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα.

Στην Αρχαία Ρώμη γιορτάζονταν:

• Οι Nonae Caprotinae, προς τιμή της Ήρας, με γιορτές που συμμετείχαν μόνο γυναίκες (οι Ρωμαίες πατρίκιες με τις σκλάβες τους).

Στην Αρχαία Αθήνα ο Ιούλιος αντιστοιχούσε με τo δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Σκιροφοριώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Εκατομβαιώνα. Ο Σκιροφοριών ήταν ο τελευταίος μήνας του έτους και ο Εκατομβαιών ο πρώτος. Στο διάστημα αυτό στην Αθήνα γιορτάζονταν τα:

• Αρρηφόρια ή Αρρητοφόρια, προς τιμή της θεάς Αθηνάς. Συμμετείχαν κορίτσια από 7 έως 11 χρονών από καλές οικογένειας της Αθήνας.
• Διισωτήρεια στον Πειραιά, προς τιμή του Διός Σωτήρος και της Αθηνάς Σώτειρας, με ταυροθυσίες και λεμβοδρομίες.
• Διισωτήρεια στην Αθήνα, την τελευταία μέρα του έτους (χονδρικά 14 Ιουλίου), με προσφορά θυσίας στον Δία και παρουσίαση των νέων αρχόντων που είχαν προκύψει κατόπιν κληρώσεως από τους Αθηναίους πολίτες και θα αναλάμβαναν την εξουσία από την επομένη.
• Εκατόμβαια, προς τιμή του Απόλλωνα, όπου θυσιάζονταν «εκατόμβες» ζώων.
• Ηράκλεια, προς τιμή του Ηρακλή, με αγώνες στην πεδιάδα του Μαραθώνα.
• Κρόνια, προς τιμή του Κρόνου και της Ρέας.

Στην αγροτική Ελλάδα ο Ιούλιος ονομάζεται:

• Αλωνάρης, Αλωνιστής, Αλωνητής, Αλωνητής, Αλωνιάτης και Αλωνεύτης, διότι την εποχή αυτή γίνεται το αλώνισμα των δημητριακών.
• Στα ορεινά της πατρίδας μας συναντάται και με την ονομασία Θεριστής, καθώς λόγω των ψυχρού κλίματος ο θερισμός γίνεται τον Ιούλιο.
• Στη Ρόδο τον ονομάζουν και Φουσκομηνά ή Χασκομηνά, επειδή αρχίζουν φουσκώνουν ή να χάσκουν τα σύκα, δηλαδή να ωριμάζουν και να ανοίγουν.
• Στη Νάξο και τη Χίο ο Ιούλιος αναφέρεται και ως Γυαλιστής, επειδή ωριμάζουν τα σταφύλια και γυαλίζει η ρώγα τους.
• Δευτερόλης ή Δευτερογιούλης, επειδή είναι ο δεύτερος μήνας του καλοκαιριού.
• Αηλιάς ή Αηλιάτης, λόγω της γιορτής του Προφήτη Ηλία στις 20 Ιουλίου.

Μεγάλες θρησκευτικές γιορτές του μήνα:

• Αγίων Αναργύρων, Κοσμά και Δαμιανού, γιατροί που εξασκούσαν το επάγγελμά τους αφιλοκερδώς. (1 Ιουλίου)
• Αγίας Κυριακής (7 Ιουλίου), προστάτρια ανθρώπων και ζώων από ασθένειες.
• Αγία Μαρίνα (17 Ιουλίου)
• Προφήτης Ηλίας (20 Ιουλίου). Σχετική η παροιμία «Ο Αηλιάς κόβει σταφύλια και η Αγιά Μαρίνα σύκα».
• Αγία Παρασκευή, προστάτιδα των ματιών και των οπτικών.
• Άγιος Παντελεήμων, γιατρός που θεράπευε αφιλοκερδώς. Σχετική και η παροιμία «Κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα».

Διαβάστε ακόμα:

• Παροιμίες για τον Ιούλιο
• Εορτολόγιο Ιουλίου

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/500/183#ixzz36CevJ4gR

 

Χουάν Περόν
1895 – 1974

16

Αργεντινός στρατιωτικός και χαρισματικός πολιτικός, ιδρυτής και αρχηγός του πολιτικού κινήματος που έμεινε στην ιστορία ως Περονισμός.

Ο Χουάν Ντομίνγκο Περόν (Juan Domingo Perón) γεννήθηκε στις 8 Οκτωβρίου του 1895, στην πόλη Λόμπος της επαρχίας του Μπουένος Άιρες. Σε ηλικία 16 ετών μπήκε στη στρατιωτική σχολή και μετά την αποφοίτησή του αναρριχήθηκε γρήγορα στην ιεραρχία. Στα τέλη της δεκαετίας του τριάντα υπηρέτησε ως στρατιωτικός ακόλουθος στην πρεσβεία της Αργεντινής στην Ρώμη και γνώρισε από κοντά την ιδεολογία και τις πρακτικές του φασισμού.

Το 1941 επέστρεψε στην Αργεντινή και δύο χρόνια αργότερα, ως συνταγματάρχης, ήταν μεταξύ των ηγετών στρατιωτικού πραξικοπήματος, που ανέτρεψε την εκλεγμένη κυβέρνηση του Ραμόν Καστίγιο. Κατέχοντας σημαντικές θέσεις στο νέο στρατιωτικό καθεστώς, ο Περόν στήριξε την εργατική τάξη και προώθησε κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, που τον έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλή στις λαϊκές μάζες της Αργεντινής. Όταν στις αρχές Οκτωβρίου του 1945 απομακρύνθηκε από τις θέσεις του μετά από πραξικόπημα στρατιωτικών και πολιτικών, που ζητούσαν επάνοδο στην συνταγματική ομαλότητα, και φυλακίστηκε, η στήριξη του κόσμου, σε συνδυασμό με τις οργανωμένες προσπάθειες της δυναμικής ερωμένης του Εύας Ντουάρτε, συνέβαλαν αποφασιστικά στην αποφυλάκισή του.

Εκείνη την νύχτα της 17ης Οκτωβρίου από το εξώστη του προεδρικού μεγάρου απευθύνθηκε σε συγκέντρωση 300.000 οπαδών του και ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την προεδρία της Αργεντινής. Λίγες ημέρες αργότερα νυμφεύτηκε την Εύα Ντουάρτε, η οποία θα παίξει σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Αργεντινής μέχρι τον θάνατό της το 1952.

Στις 24 Φεβρουαρίου του 1946, ο Περόν εξελέγη πρόεδρος της Αργεντινής με το 54.4% των ψήφων μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας κατά της φιλελεύθερης αντιπολίτευσης. Αμέσως ξεκίνησε ένα ευρύ πρόγραμμα εκβιομηχάνισης και κρατικού παρεμβατισμού στην οικονομία, με στόχο να παράσχει μεγαλύτερα οικονομικά και κοινωνικά οφέλη στην εργατική τάξη. Κρατικοποίησε τις επιχειρήσεις κοινής ωφελείας και πραγματοποίησε μεγάλης κλίμακας δημόσια έργα. Παράλληλα αύξησε σημαντικά το εισόδημα των εργατών με γενναίες αυξήσεις στα ημερομίσθια και πρόσθετες κοινωνικές παροχές.Τα κεφάλαια για τις πολιτικές του προέρχονταν από το ξένο συνάλλαγμα που είχε συγκεντρωθεί απο τις μεγάλες εξαγωγές της χώρας κατά την διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Περόν στηριζόταν πολύ στον στρατό, που τον κρατούσε υπό τον έλεγχό του και για να επιτύχει την πολιτική του δεν δίσταζε να καταστέλει βίαια κάθε αντίδραση και περιορίζει τις συνταγματικές ελευθερίες. Σύντομα, η διακυβέρνηση του Περόν δεν διέφερε σε τίποτα από μια δικτατορία.

Ο Περόν υιοθέτησε έντονη αντιαμερικανική και αντιβρετανική στάση, κηρύττοντας τα πλεονεκτήματα της δικής του “τρίτης θέσης” μεταξύ καπιταλισμού και κομμουνισμού, τόσο στις εσωτερικές όσο και στις εξωτερικές υποθέσεις. Την διατύπωσε στο ομιχλώδες δόγμα του “Χουστισιαλίσμο” ("Justicialismo"), που στηριζόταν σε τρεις πυλώνες: κοινωνική δικαιοσύνη, πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία. Ο Περόν επεξέτεινε την επιρροή της Αργεντινής σε πολλά κράτη της Λατινικής Αμερικής και επιδίωξε να εδραιώσει την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία του στην Νότια Αμερική.

Στις 11 Νοεμβρίου του 1951 κέρδισε εκ νέου τις εκλογές με το εντυπωσιακό 64% των ψήφων. Μεγάλο μερίδιο της νίκης το οφείλει στην Εβίτα, η οποία κινητοποίησε τον γυναικείο πληθυσμό της χώρας, που ψήφισε για πρώτη φορά.

Όμως αμέσως μετά άρχισαν να πληθαίνουν οι εναντίον του φωνές διαμαρτυρίας εξαιτίας των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε η χώρα. Στις 19 Σεπτεμβρίου του 1955 ανατράπηκε με στρατιωτικό πραξικόπημα απο αξιωματικούς του στρατού και του ναυτικού που εμφορούνταν από δημοκρατικές ιδέες και εξέφραζαν την αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια για τον υψηλό πληθωρισμό, τη διαφθορά, τη δημαγωγία και την καταπίεση.

Ο Περόν διέφυγε στην Παραγουάη και το 1960 εγκαταστάθηκε στην Μαδρίτη, όπου τον επόμενο χρόνο νυμφεύτηκε την τρίτη σύζυγό του  Ιζαμπέλ Μαρτίνες, μιά πρώην χορεύτρια, την οποία είχε γνωρίσει το 1956. Η δημοφιλής δεύτερη συζυγός τους Εβίτα Ντουάρτε είχε χάσει την μάχη με τον καρκίνο το 1952, όπως και η πρώτη σύζυγός του Αουρέλια Τισόν το 1938.

Το Νοέμβριο του 1972, ο Περόν επέστρεψε για λίγο στην Αργεντινή μετά από πρόσκληση της χούντας του στρατηγού Λανούσε, που είχε εκφράσει την πρόθεση να οδηγήσει την χώρα στην δημοκρατική ομαλότητα. Στις εκλογές του Μαρτίου του 1973 οι Περονιστές κέρδισαν τις εκλογές και τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου ο Περόν επέστρεψε οριστικά στην Αργεντινή. Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1973 εξελέγη πρόεδρος της χώρας με αντιπρόεδρο την γυναίκα του Ιζαμπέλ. Όμως τον Ιούνιο του 1974 προσβλήθηκε από πνευμονία και την 1η Ιουλίου άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 79 ετών.Τον διαδέχθηκε στην Προεδρία της Αργεντινής η σύζυγός του Ιζαμπέλ, η οποία τελικά ανετράπη από τους στρατιωτικούς στις 24 Μαρτίου του 1976.

Ο Χουάν Περόν μπορεί να μην άλλαξε επαναστατικά την δομή της Αργεντινής, αλλά οπωσδήποτε την αναμόρφωσε σημαντικά. Ο Περονισμός είναι το πολιτικό κίνημα που παρά τα έντονα λαϊκίστικα στοιχεία του και τις αδιαμφισβήτητες αυταρχικές πτυχές του, ενσωμάτωσε μεγάλες λαϊκές μάζες στην πολιτική ζωή της Αργεντινής.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/5#ixzz36CfgH15f

 

Άγιοι Ανάργυροι

11

Με την ονομασία αυτή είναι γνωστές ομάδες αγίων, που ήσαν γιατροί και, σύμφωνα με την παράδοση, παρείχαν αφιλοκερδώς και αναργύρως (δωρεάν) τις υπηρεσίες τους προς τους πάσχοντες. Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας μνημονεύονται «οι άγιοι και θαυματουργοί Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός, Κύρος και Ιωάννης, Παντελεήμων και Ερμόλαος, Σαμψών και Διομήδης και πάντες οι Άγιοι Ανάργυροι».

Ο Γερμανός φιλόλογος και θρησκειολόγος Λούντβιχ Ντόιμπνερ (1877-1946) υποστηρίζει ότι οι εκχριστιανισθέντες Έλληνες απέδωσαν τις πεποιθήσεις και τις θεραπευτικές ιδιότητες των Διόσκουρων στους Αγίους Αναργύρους, η λατρεία των οποίων πέρασε από το Βυζάντιο στη Δύση.

Οι πιο γνωστοί Ανάργυροι:

• Κοσμάς και Δαμιανός, Ανάργυροι εκ Ρώμης.
  Τα δύο αδέλφια κατόρθωσαν να προσηλυτίσουν στον Χριστιανισμό τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Καρίνο (282-285). Προκάλεσαν, όμως, τον φθόνο του δασκάλου τους στην ιατρική και με δόλο οδηγήθηκαν από αυτόν σ’ ένα λόφο κοντά στη Ρώμη, δήθεν για τη συλλογή ιαματικών βοτάνων, και εκεί λιθοβολήθηκαν μέχρι θανάτου. Η μνήμη τους εορτάζεται την 1η Ιουλίου.
• Κοσμάς, Δαμιανός, Άνθιμος, Ευπρέπιος και Λεόντιος, Ανάργυροι οι εξ Αραβίας.
  Τα πέντε αδέλφια αποκεφαλίστηκαν μετά από φρικτά βασανιστήρια, στα οποία υποβλήθηκαν από τον έπαρχο των Αιγών Λυσία επί Ρωμαίου αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305). Η μνήμη του εορτάζεται στις 17 Οκτωβρίου.
• Κοσμάς και Δαμιανός, οι Ανάργυροι.
  Δύο αδέλφια ιατροί από την Ασία. Συνεορτάζονται την 1η Νοεμβρίου.
• Κύρος και Ιωάννης, Ανάργυροι Μάρτυρες.
  Ο Κύρος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ο Ιωάννης από την Έδεσσα της Μεσοποταμίας. Ασκήτευσαν και οι δυο σε μοναστήρι του Αραβικού Κόλπου και μαρτύρησαν με αποκεφαλισμό μαζί με την Αθανασία και τις τρεις κόρες της Θεοδότη, Θεοκτίστη και Ευδοξία, επί Διοκλητιανού (284-305). Συνεορτάζονται στις 31 Ιανουαρίου.
• Παντελεήμων μεγαλομάρτυρας ο ιαματικός
  Καταγόταν από τη Νικομήδεια και θεράπευε τους ασθενείς χωρίς αμοιβή, γι’ αυτό κατατάσσεται στη χορεία των Αναργύρων. Μαρτύρησε με αποκεφαλισμό επί συναυτοκράτορος Μαξιμιανού (286-305). Η μνήμη του εορτάζεται στις 27 Ιουλίου.
• Ερμόλαος ο Ανάργυρος
  Τοπικός άγιος της Κύπρου, η μνήμη του οποίου εορτάζεται στις 26 Ιουλίου.
• Διομήδης ο Μάρτυρας
  Ιατρός από την Ταρσό της Κιλικίας, που αποκεφαλίστηκε με διαταγή του Διοκλητιανού (284-305). Η μνήμη του εορτάζεται στις 16 Αυγούστου.
• Όσιο Σαμψών ο ξενοδόχος
  Γιατρός από τη Ρώμη, που έζησε την εποχή του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ιουστινιανού. Διέθεσε όλη την περιουσία του και έθεσε την επιστήμη του στην υπηρεσία των φτωχών και των πασχόντων. Η μνήμη του τιμάται στις 27 Ιουνίου.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/792#ixzz36Cg6H5q7

 

 

Κωνσταντίνος Τσάτσος
1899 – 1987

17

Διπλωμάτης, πανεπιστημιακός, λογοτέχνης, ακαδημαϊκός, δημοσιογράφος και πολιτικός. Κορυφαία προσωπικότητα της νεοελληνικής ζωής του 20ου αιώνα, που διετέλεσε Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το 1975 έως το 1980.

Γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Ιουλίου 1899 και ήταν γιος του δικηγόρου και πολιτικού Δημήτρη Τσάτσου και της Θεοδώρας Ευστρατιάδου, που είχε γεννηθεί και ανατραφεί στην Τεργέστη. Την εγκύκλια μόρφωση έλαβε στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια Μακρή, το Β' Γυμνάσιο Νεάπολης και το Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης, ενώ στη συνέχεια σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Παράλληλα με τις σπουδές του ασχολήθηκε με τα έργα των κλασσικών ελλήνων και λατίνων συγγραφέων, καθώς και με τη νεοελληνική λογοτεχνία και την ποίηση. Δημοσίευσε δύο τόμους ποιημάτων και θεατρικών έργων με το ψευδώνυμο Ύβος Δελφός.

Μετά την αποφοίτησή του διορίστηκε δικηγόρος Αθηνών και από το 1918 έως το 1920 ο πολύγλωσσος Τσάτσος τοποθετήθηκε στην ελληνική διπλωματική αντιπροσωπεία στο Παρίσι. Με την ιδιότητά του αυτή, συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών.

Ακολούθησαν η στρατιωτική θητεία (1920-1923) και οι μεταπτυχιακές σπουδές (1924-1928) στην κοινωνική φιλοσοφία και τη φιλοσοφία του δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Τα τέσσερα χρόνια της φοίτησής του στο ονομαστό Πανεπιστήμιο στάθηκαν αποφασιστικός σταθμός στην κατοπινή εξέλιξη της κοσμοθεωρίας του και γενικά της σκέψης του. Είχε την ευτυχία να έχει για δασκάλους τον Ρίκερτ, τον αναγνωρισμένο εκπρόσωπο της φιλοσοφίας των αξιών, τον Γιάσπερς, τον θεμελιωτή του νεώτερου υπαρξισμού, τον Ράντμπρουχ, κορυφαίο εκπρόσωπο της φιλοσοφίας του δικαίου, και τον Γκούντολφ, τον μεγαλύτερο γερμανό ιστορικό της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα ανέλαβε το δικηγορικό γραφείο του πατέρα του και το 1929 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Νομικής Σχολής με θέμα της διδακτορικής του διατριβής «Η Νομική ως τεχνική και επιστήμη», ενώ υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του περιοδικού - οργάνου της ιδεαλιστικής φιλοσοφίας «Αρχείον Φιλοσοφίας και Θεωρίας Επιστημών», μαζί με τους Παναγιώτη Κανελλόπουλο και Ιωάννη Θεοδωρακόπουλο, σε μια προσπάθεια να αντιπαρατεθούν στον ανερχόμενο τότε και στη χώρα μας ιστορικο-υλιστικό μαρξισμό, που εκπροσωπούσε ο Δημήτρης Γληνός.

Το 1930 εξελέγη υφηγητής και το 1932 έκτακτος καθηγητής στη Νομική Αθηνών, στην έδρα της Εισαγωγής στην Επιστήμη του Δικαίου και της Φιλοσοφίας του Δικαίου. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας Μεταξά, συνελήφθη και εκτοπίσθηκε στη Σκύρο. Επί Κατοχής απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο και το 1944 διέφυγε στη Μέση Ανατολή. Επανήλθε στα πανεπιστημιακά του καθήκοντα μετά την απελευθέρωση και το 1945 ανέλαβε το Υπουργείο Εσωτερικών στην κυβέρνηση Βούλγαρη, καθώς και το Υπουργείο Τύπου και Πληροφοριών στην κυβέρνηση Κανελλόπουλου. Το 1946 παραιτήθηκε από το Πανεπιστήμιο και πολιτεύθηκε με το κόμμα των Φιλελευθέρων. Χρημάτισε Υπουργός Εθνικής Παιδείας στην Κυβέρνηση Σοφούλη (1949), καθώς και Υφυπουργός Συντονισμού στην Κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου (1951).

Το 1956 προσχώρησε στο νεοϊδρυθέν κόμμα της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης (ΕΡΕ), με το οποίο εξελέγη βουλευτής επανειλημμένως. Υπηρέτησε ως Υπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως (1956-1958) και Υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας στην Κυβέρνηση Καραμανλή (1961, 1963), καθώς και Υπουργός Δικαιοσύνης στη Κυβέρνηση Κανελλόπουλου (1967).

Μετά τη μεταπολίτευση, ανέλαβε το Υπουργείο Πολιτισμού στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Στις βουλευτικές εκλογές του 1974 εξελέγη Βουλευτής Επικρατείας με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και διετέλεσε πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής, που διαμόρφωσε το ισχύον Σύνταγμα.

Στις 20 Ιουνίου 1975, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος εξελέγη από τη Βουλή Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με 210 ψήφους επί 295 παρόντων βουλευτών. Παρέμεινε στο ύψιστο πολιτειακό αξίωμα έως το Μάιο του 1980, οπότε τον διαδέχθηκε ο Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής.

Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος δημοσίευσε πλήθος επιστημονικών μελετών, νομικών και φιλοσοφικών συγγραμμάτων, καθώς και λογοτεχνικών έργων. Το 1974 υπήρξε ιδρυτικό μέλος του περιοδικού «Ευθύνη». Το 1961 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας διετέλεσε Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος. Εξελέγη, επίσης, ξένος εταίρος στις Ακαδημίες Γαλλίας, Ρουμανίας και Μαρόκου, καθώς και μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών, Τέχνης και Γραμμάτων. Το 1980 του απονεμήθηκε το μέγα ευρωπαϊκό βραβείο Κουντενχόβε - Καλλέργη.

Το 1930 νυμφεύθηκε την Ιωάννα Σεφεριάδου, αδελφή του ποιητή Γιώργου Σεφέρη, με την οποία απέκτησε δύο κόρες: τη Δέσποινα Μυλωνά και τη χορογράφο Ντόρα Τσάτσου - Συμεωνίδη.

Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, καταβεβλημένος από την επάρατο νόσο, πέθανε στις 8 Οκτωβρίου 1987, σε ηλικία 88 ετών.

Ενδεικτική Εργογραφία

Αυτοβιογραφικά

• Λογοδοσία μιας ζωής (2000)

Λογοτεχνικά

• Η τριλογία της ψυχής μου (1923)
• Ποιήματα (1924)
• Δύο Δράματα (1924)
• Τα ποιήματα του Κ. Τσάτσου (1973)
• Ένας διάλογος για την ποίηση (1975)

Φιλολογικά

• Παλαμάς (1936)
• Οι μεγάλοι ρήτορες και η ιστορία τους (1968)
• Κικέρων (1968)
• Δημοσθένης (1971)

Φιλοσοφικά

• Δοκίμια αισθητικής και παιδείας (1960)
• Αισθητικά δοκίμια (1961)
• Διάλογοι σε μοναστήρι (1974)
• Αισθητικά μελετήματα (1977)
• Θεωρία της Τέχνης (1978)
• Η ζωή σε απόσταση (1985)
• Ο σύγχρονος κόσμος (1987)
• Πριν από το ξεκίνημα (1988)

Φιλοσοφία του Δικαίου και της Πολιτείας

• Το πρόβλημα της ερμηνείας του δικαίου (1932)
• Η κοινωνική φιλοσοφία του Καντ (1935)
• Το πρόβλημα των πηγών του Δικαίου (1941)
• Ελληνική πορεία (1952)
• Μελέται φιλοσοφίας του δικαίου (1960)
• Η κοινωνική φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων (1962)
• Αφορισμοί και διαλογισμοί (1965-69)
• Πολιτική, θεωρία πολιτικής δεοντολογίας (1965)
• Η Ελλάς και η Ευρώπη (1978)
• Δημοκρατία και Ευρώπη (1982)

Θεολογικά

• Αγάπη (για τη χριστιανική αγάπη) (1950)

Πολιτικές βιογραφίες

• Ελευθέριος Βενιζέλος (1986)
• Ο άγνωστος Καραμανλής (1986)

Μεταφράσεις

• Ποιήματα άλλων καιρών και άλλων τόπων (1980)
• Οράτιος, Βιργίλιος, Προπέρτιος, Κάτουλος. (1981)

Οικογένεια Ντάσλερ

7

Γερμανική οικογένεια, με βαρύ όνομα στο χώρο της βιομηχανίας αθλητικών ειδών και σπορ ρουχισμού. Δύο από τα μέλη της ίδρυσαν τις εταιρείες ADIDAS και PUMA, οι οποίες κατέχουν τη δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα στην κατάταξη με τις μεγαλύτερες εταιρείες του κλάδου και βρίσκονται πίσω μόνο από τη NIKE.

Όλα ξεκίνησαν την 1η Ιουλίου 1924, όταν ο 24χρονος Άντολφ Άντι Ντάσλερ (1900 - 1978) αποφάσισε να μην γίνει φούρναρης, όπως είχε σπουδάσει, αλλά να ξεκινήσει μία επιχείρηση κατασκευής αθλητικών παπουτσιών, μαζί με τον αδελφό του Ρούντολφ (1896 - 1974), στο πλυσταριό της οικογενειακής οικίας στο Χερτζοχενάουραχ της Βαυαρίας.

Η εταιρεία με την επωνυμία Gebrüder Dassler Schuhfabrik (Εργοστάσιο Υποδημάτων Αδελφών Ντάσλερ) έγινε γνωστή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ (1928), όταν προμήθευσε με παπούτσια αρκετούς αθλητές. Το 1936 ο Άντι βρέθηκε με μια βαλίτσα παπούτσια στο Βερολίνο, ενόψει Ολυμπιακών, για να λανσάρει το νέο του προϊόν, ένα αθλητικό παπούτσι με καρφιά, κατάλληλο για δρομείς. Ο Τζέσε Όουενς, που πείστηκε να τρέξει με αυτά, κέρδισε 4 χρυσά μετάλλια κι έγινε το πρόσωπο των Ολυμπιακών Αγώνων, προς μεγάλη απογοήτευση του Αδόλφου Χίτλερ. Πού να ήξερε, ότι οι άνθρωποι που συνέβαλαν στη νίκη του «μισητού μαύρου» ήταν οι αδελφοί Ντάσλερ, πιστά μέλη του Ναζιστικού Κόμματος. Το όνομα Ντάσλερ άρχισε τότε να συζητείται στους αθλητικούς κύκλους και η εταιρεία τους πούλαγε 200.000 ζευγάρια αθλητικά παπούτσια τον χρόνο μέχρι την έναρξη του Μεγάλου Πολέμου.

Άντι Ντάσλερ

Οι επιχειρηματικές διαφορές, οι ισχυροί χαρακτήρες τους και μια σειρά από τυχαία περιστατικά, έφεραν τα δύο αδέλφια σε ρήξη. Το 1948 αποφάσισαν να τραβήξουν ο καθένας τον δικό του δρόμο. Ο Άντι Ντάσλερ ίδρυσε την ADIDAS (Adi Dassler) και ο Ρούντολφ Ντάσλερ τη RUDA (Rudolf Dassler), η οποία σύντομα μετονομάστηκε σε PUMA. Και οι δύο εταιρείες είχαν το ίδιο αντικείμενο και οι δύο την ίδια έδρα, το Χερτζοχενάουραχ της Βαυαρίας με πληθυσμό 23.000 κατοίκων.

Τέτοια ήταν η επιρροή των Ντάσλερ στη γενέθλια πόλη τους, ώστε το Χερτζοχενάουραχ χωρίστηκε στα δύο. Ο κάθε κάτοικος και μαγαζάτορας έπρεπε να διαλέξει στρατόπεδο. Ή με τον Αντι ή με τον Ρούντι. Και οι δύο ποδοσφαιρικές ομάδες της πόλης κινήθηκαν στο ίδιο μοτίβο. Η ASV Herzogenaurach φορούσε φανέλα με σήμα τις τρεις παράλληλες γραμμές (Adidas), ενώ η FC Herzogenaurach φανέλα με σήμα το γνωστό αιλουροειδές (Puma). Τα δύο αδέλφια ποτέ δεν φίλιωσαν, αν και ζούσαν στην ίδια πόλη. Ακόμη και οι τάφοι τους στο κοιμητήριο του Χερτζοχενάουραχ απέχουν αρκετά ο ένας από τον άλλο.

Η ADIDAS αμέσως ξεχώρισε, στρέφοντας το ενδιαφέρον της στην προμήθεια αθλητικού υλικού σε ποδοσφαιρικές ομάδες. Η φήμη της ανέβηκε κατακόρυφα, όταν της αποδόθηκε μέρος του θριάμβου της Δυτικής Γερμανίας στο Μουντιάλ του 1954. Τα παπούτσια με τις βιδωτές τάπες που προμήθευσε στη «Νάτσιοναλμανσαφτ» αποδείχτηκαν αποτελεσματικά στη λασπομαχία του Σταδίου της Βέρνης, όπου η Δυτική Γερμανία νίκησε 3-2 στον τελικό τη μεγάλη Ουγγαρία.

Ρούντολφ Ντάσλερ

Η επιτυχία αυτή έμεινε στην ιστορία ως «Θαύμα της Βιέννης» και συνέβαλε στην ανύψωση του εθνικού φρονήματος των Γερμανών, αλλά και στην αύξηση του τζίρου της ADIDAS. Από την άλλη πλευρά, η PUMA παρέμενε μία επιχείρηση στα όρια της Γερμανίας. Πάντως, η ίδια διεκδίκησε την πατρότητα των παπουτσιών με βιδωτές τάπες, καθώς, όπως ισχυρίσθηκε, τα είχαν λανσάρει οι παίχτες της Καϊζερσλάουτερν, όταν κατέκτησαν το πρωτάθλημα το 1953.

Τη δεκαετία του '60 η διαχείριση των δύο εταιρειών πέρασε στη νέα γενιά των Ντάσλερ. Ο Χορστ Ντάσλερ, γιος του Άντι, ίδρυσε την γαλλική θυγατρική της ADIDAS, βάζοντας τα θεμέλια για τη διεθνή πορεία της επιχείρησης, ενώ το 1973 δημιούργησε την εταιρεία ARENA, που ειδικεύεται στην κατασκευή κολυμβητικού υλικού. Μετά το θάνατο του Χορστ Ντάσλερ, η ADIDAS βρέθηκε στα πρόθυρα χρεωκοπίας και το 1989 πουλήθηκε στον γάλλο επιχειρηματία Μπερνάρ Ταπί. Από τότε μέχρι σήμερα έχει αλλάξει πολλές φορές ιδιοκτήτες.

Περίπου την ίδια πορεία είχε και η PUMA. Τα παιδιά του Ρούντολφ Ντάσλερ, Άρμιν και Γκερντ, απογείωσαν την εταιρεία και από τα στενά σύνορα της Γερμανίας την έκαναν παγκόσμιο παίκτη στην αγορά των αθλητικών ειδών και του σπορ ρουχισμού. Το 1989 τα δύο αδέλφια πούλησαν το 72% της PUMA, σε εταιρία ελβετικών συμφερόντων.

Όσον αφορά στα προσωπικά της οικογενείας Ντάσλερ, οι διαφορές στους κόλπους της άρχισαν να γεφυρώνονται μετά τον θάνατο των δύο αδελφών Άντι και Ρούντολφ. Την αρχή έκανε ο εγγονός του Ρούντολφ, Φρανκ Ντάσλερ, οποίος δούλεψε και στις δύο επιχειρήσεις (ADIDAS και PUMA), ενώ ίδρυσε ένα κοινό οικογενειακό μουσείο στο Χερτζοχενάουραχ.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/288#ixzz36CkzXJu2

Καλή  σας  μέρα  και  καλό  μήνα …

Απ’ το “ Λιδωρικι “ με  αγάπη …Κ.Κ.-