Λιδωρίκι: ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

11.10.14

ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

Δεκαετία του ‘50 , τρεις νέοι , τρεις φίλοι , τρεις αγαπημένοι συμμαθητές κάνουν¨” ποδηλατάδα “ στο Λιδορικιώτικο δρόμο , Γιάννης Πίτσιος , Γώργος Μπήλιος και Γιώργος Καψάλης .πίσω αριστερά ακρίβώς το σπίτι το σπίτι του Κ.Παπαδόπουλου – Τσίφτη

Καλησπέρα Λιδορικιώτες όλου του κόσμου …

Καλησπέρα αγαπημένοι μας φίλοι , καλό απόγευμα Σαββάτου ..

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΗΜΕΡΑ 11 ΟΚΤ 2014

Ανατολή Ήλιου: 06:28
Δύση Ήλιου: 17:54
Σελήνη 18 ημερών

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr#ixzz3FqFiJpRV

ΣΑΜ ΣΗΜΕΡΑ

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

787

Η 7η Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια καταδικάζει τους εικονομάχους και τους εικονολάτρες, διατυπώνοντας το δόγμα ότι η λατρεία ανήκει μόνο στον Θεό και στις εικόνες προσφέρεται απλή τιμητική προσκύνηση.

1822

Κοινή επιχείρηση αλγερινών πειρατών και τουρκικών στρατευμάτων στη Μύκονο. Οι γενναίοι Μυκονιάτες, με επικεφαλής τη Μαντώ Μαυρογένους, αποκρούουν την επίθεση και τους ρίχνουν στη θάλασσα.

1954

Κατά τον πόλεμο του Βιετνάμ, οι Βιετμίνχ αποκτούν τον έλεγχο του βορείου Βιετνάμ, από τους Γάλλους.

1961

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ψηφίζει μομφή κατά της Νοτίου Αφρικής για το Απαρτχάιντ.

1990

Ο μεξικανός διπλωμάτης και συγγραφέας Οκτάβιο Παζ βραβεύεται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

2003

Η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού γράφει ιστορία, καθώς είναι η πρώτη ελληνική που αντιμετωπίζει ομάδα του NBA στην έδρα της. Αγωνίζεται στο Τορόντο με τους τοπικούς Ράπτορς και χάνει με 100-76.

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

1922

Επαμεινώνδας Παπαδόπουλος, έλληνας ζωγράφος, γνωστός διεθνώς ως Nonda, από τους διαπρεπέστερους εκπροσώπους του εξπρεσιονισμού. (Θαν. 30/10/2005)

1937

Μπόμπι Τσάρλτον, άγγλος ποδοσφαιριστής. Έπαιξε επί 17 χρόνια με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο με την Αγγλία το 1966.

1947

Λουκάς Παπαδήμος, έλληνας οικονομολόγος, ακαδημαϊκός, τραπεζίτης και πολιτικός.

ΘΑΝΑΤΟΙ

1889

Τζέιμς Πρέσκοτ Τζάουλ, άγγλος φυσικός, ερευνητής της θερμοδυναμικής, μία μονάδα μέτρησης της οποίας φέρει το όνομά του. (Γεν. 24/12/1818)

1896

Άντον Μπρούκνερ, αυστριακός συνθέτης, που διακρίθηκε κυρίως για τις συμφωνίες του. (Γεν. 4/9/1824)

1963

Εντίθ Πιαφ, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Εντίθ Τζιοβάνα Γκασιόν, γαλλίδα τραγουδίστρια. (Γεν. 19/12/1915)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1110#ixzz3FqGpKXbr

Μαντώ Μαυρογένους
1796 – 1840

Μαντώ Μαυρογένους

Εξέχουσα μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, μια από τις ελάχιστες γυναίκες που διακρίθηκαν στον Αγώνα. Οι πληροφορίες για την ζωή και την δράση της αντλούνται κυρίως από ξένους συγγραφείς, τους οποίους φαίνεται ότι είχε σαγηνεύσει με την προσωπικότητα και την ομορφιά της και όχι από τους συγχρόνους της έλληνες ιστορικούς και απομνηματογράφους, που αποσιώπησαν ή υποτίμησαν την προσφορά της στον Αγώνα.

Η Μαντώ (Μαγδαληνή το βαπτιστικό της όνομα) Μαυρογένους γεννήθηκε το 1796 ή το 1797 στην Τεργέστη, όπου πατέρας της Νικόλαος Μαυρογένης, γόνος της ονομαστής φαναριώτικης οικογένειας των Μαυρογένηδων με καταγωγή από τις Κυκλάδες, ασχολείτο με το εμπόριο. Η μητέρα της Ζαχαράτη Χατζή Μπατή, γεννημένη στην Μύκονο αλλά με καταγωγή από την Σπάρτη, ήταν πολύγλωσση και κρατούσε τα κατάστιχα των εμπορικών δραστηριοτήτων του άνδρα της. Σύμφωνα με τον γάλλο φιλέλληνα στρατιωτικό και συγγραφέα Μαξίμ Ρεμπό (1760-1842) η Μαντώ γνώριζε γαλλικά και ιταλικά. Ήταν προικισμένη μ’ ένα γλυκύτατο χαρακτήρα, αλλά «όταν μιλάει για την ελευθερία της πατρίδας της, φλογίζεται, η συζήτηση ζωντανεύει και τα λόγια της κυλάνε με μια φυσική ευγλωττία που σου κρατούν την ανάσα».

Με την έναρξη της Επανάστασης , η Μαντώ Μαυρογένους από την Τήνο, όπου διέμενε μετά τον θάνατο του πατέρα της το 1818, έσπευσε στη Μύκονο (29 Δεκεμβρίου 1821, σύμφωνα με τον Κασομούλη) και πρωτοστάτησε στην εξέγερση των κατοίκων του νησιού. Διέθεσε μεγάλα χρηματικά ποσά για τον εξοπλισμό και την επάνδρωση μυκονιάτικων πλοίων και κατά τις πληροφορίες ξένων κυρίως περιηγητών έλαβε μέρος σε επιχειρήσεις εναντίον των Τούρκων στην Κάρυστο , στο Πήλιο και τη Φθιώτιδα (1823). Στις 11 Οκτωβρίου 1822 ηγήθηκε του αγώνα των κατοίκων της Μυκόνου για την απόκρουση της απόβασης των αλγερινών πειρατών στο νησί. Η παρουσία της αποσιωπάται από τους έλληνες ιστορικούς, αλλά την αναφέρει ο γάλλος περιηγητής Φρανσουά Πουκεβίλ (1773-1838).

Από τις ελληνικές πηγές προκύπτει ότι το 1823 το Βουλευτικό αναγνώρισε με απόφασή του τις ως τότε υπηρεσίες της και της απένειμε το βαθμό του αντιστρατήγου. Τον Μάιο τού 1825 η Μαντώ προσέφερε στην κυβέρνηση ομολογίες 30.000 γροσίων και ζήτησε να διατεθούν για να λάβει μέρος η ίδια, με όσους στρατιώτες θα τής διέθετε η διοίκηση, σε επιχειρήσεις εναντίον των Τουρκοαιγυπτίων.Η οικονομική ενίσχυση τού Αγώνα από τη Μαντώ Μαυρογένους και γενικότερα η δράση της, όπως οι επιστολές της προς τις φιλελληνίδες τής Γαλλίας και τής Αγγλίας, κατέστησαν θρυλικό το όνομά της στους ευρωπαϊκούς φιλελληνικούς κύκλους και η προσωπογραφία της τυπώθηκε και κυκλοφόρησε το 1827 σε όλη την Ευρώπη.

Το 1825 ζούσε στο Ναύπλιο σ’ ένα μισοερειπωμένο σπίτι. Οι πόροι της είχαν εξαντληθεί και αναγκαζόταν να εκποιεί ακίνητα της οικογένειάς της που είχε στα νησιά των Κυκλάδων. Ο έρωτάς της για τον στρατηγό Δημήτριο Υψηλάντη (1794-1832) προκάλεσε την αντίδραση τού περιβάλλοντος του και πολλά κουτσομπολιά στο Ναύπλιο. Ο Υψηλάντης φαίνεται να της είχε υποσχεθεί γάμο, αλλά σύμφωνα με τον Μαυροκορδάτο, «επικράθη πάρα πολύ και απεφάσισε να πάρη το λόγο του οπίσω, όπου είχε δώσει προς αυτήν πριν ανακαλύψει τας μετά του κυρίου Βλακέρου σχέσεις της». Ο Βλακέρος, όπως τον αποκαλούσαν οι Έλληνες, ήταν ο άγγλος φιλέλληνας Έντουαρντ Μπλάκιερ (1779 - 1832), μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, που έπαιξε ενεργό ρόλο στα δάνεια της ανεξαρτησίας.

Η αθέτηση τής υπόσχεσης τού Δημητρίου Υψηλάντη ότι θα τη νυμφευόταν , η ένδεια στην οποία είχε περιέλθει και η βίαιη απομάκρυνσή της από το Ναύπλιο το 1826 με εντολή του Ιωάννη Κωλέττη, υπήρξαν βαρύτατα πλήγματα για την ηρωίδα. Ενεργώντας απερίσκεπτα υπέβαλε στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας (1827), ένα υπόμνημα- κατηγορητήριο κατά του Υψηλάντη, ζητώντας από τους πληρεξουσίους να δικαιώσουν την ίδια και να καταδικάσουν τον στρατηγό. Όπως μας πληροφορεί ο πολιτικός και συγγραφέας Νικόλαος Δραγούμης (1809-1879) στις «Ιστορικές Αναμνήσεις του: «Και εκ των ακροατών μία μόνη γυνή, η αντιστράτηγος Μαντώ Μαυρογένους, ήτις πωλήσασα τα εν Μυκόνω υπάρχοντα αυτής ώρμησεν εις το πεδίον τού Αγώνος, φορούσα μέλαιναν εσθήτα χρυσοπάρυφον και πίλον ευρωπαϊκόν, ουχί βεβαίως του τελευταίου των Παρισίων συρμού, και διά νευμάτων αιτουμένη την ανάγνωσιν τής ουδέποτε αναγνωσθείσης κατά τού Υψηλάντου αναφοράς». Το υπόμνημα της Μαυτογένους δεν αναγνώστηκε ποτέ ούτε καν αναφέρεται στα πρακτικά της Συνέλευσης.

Νέα σχετική αναφορά υπέβαλε λίγες μέρες μετά την άφιξη στη Ελλάδα του Ιωάννη Καποδίστρια (1η Φεβρουαρίου 1828). Ο πρώτος κυβερνήτης του νεοσύστατου ελληνικού κράτους αναγνώρισε τα ανδραγαθήματα και τις θυσίες της προς το έθνος και τις απένειμε τον τιμητικό βαθμό του αντιστρατήγου και μικρή σύνταξη. Παράλληλα τις ανέθεσε την εποπτεία του Ορφανοτροφείου του Ναυπλίου.

Μετά την δολοφονία του Καποδίστρια (1831) τα προβλήματα επιβίωσης οξύνθηκαν για την ηρωίδα, ενώ επιδεινώθηκαν και οι σχέσεις με την οικογένεια της . Η μητέρα της, αλλά ο σύζυγος της αδελφής της την κατηγορούν ότι κατασπατάλησε την μεγάλη οικογενειακή περιουσία. Αναγκάζεται τότε να απευθύνει επιστολή προς τον βασιλιά Όθωνα και να του διεκτραγωδήσει την κατάστασή της. Δεν λαμβάνει καμία απάντηση.

Εγκαθίσταται στη Πάρο, όπου υπήρχαν συγγενείς της, αλλά για κακή της τύχη θα προσβληθεί από τυφοειδή πυρετό. Στην Παροικιά υπάρχει ένας μόνο γιατρός και αυτός πρακτικός, ο Φραγκίσκος Κονταρίνης, που στο παρελθόν είχε δουλέψει στην Ιταλία ως βοηθός φαρμακοποιού. Ένα πρωϊνό του Ιουλίου του 1840 η ηρωίδα θα κλείσει για πάντα τα μάτια της σε ηλικία 44 ετών, σχεδόν λησμονημένη απ’ όλους.

https://www.youtube.com/watch?v=Y_ZHLqw0QVo#t=4499

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1015#ixzz3FqH3sDAH

Η τουρκική απόβαση στη Μύκονο

Μαντώ Μαυρογένους

Τo 1822, δεύτερο έτος της Εθνικής Επανάστασης, ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος κυριαρχούσε στο Αιγαίο, παρά τις μεμονωμένες επιτυχίες των ελλήνων μπουρλοτιέρηδων. Ο ελληνικός στόλος, αντί να κυνηγήσει τους Τούρκους στο Αιγαίο και να στήσει ενέδρες με τα πυρπολικά του, επανήλθε στις βάσεις του, επειδή δεν υπήρχαν χρήματα για μισθοδοσία και ζωοτροφές, όπως μαρτυρούν οι επιστολές του Μιαούλη και των υδραίων προκρίτων προς την Προσωρινή Διοίκηση (Κυβέρνηση) της Ελλάδος.

Ο τουρκικός στόλος, από την πλευρά του, μετά τις αποτυχίες σε Σπέτσες και Ναύπλιο, έπλευσε προς την Κρήτη και αγκυροβόλησε στη Σούδα. Απ' εκεί αναχώρησε την 8η Οκτωβρίου 1822 με προορισμό την Κωνσταντινούπολη, όπου θα ξεχειμώνιαζε. Την 11η Οκτωβρίου, ημέρα Τρίτη, μοίρα του τουρκικού στόλου εμφανίστηκε μεταξύ Νάξου και Μυκόνου και ορισμένα σκάφη της πλησίασαν περισσότερο τις ακτές της Μυκόνου.

Οι κάτοικοι του νησιού ανησύχησαν. Η ανησυχία τους μεγάλωσε όταν δια τηλεσκοπίου ένας καπετάνιος είδε την αλγερινή σημαία επ' αυτών. Οι Μυκονιάτες, όπως και οι άλλοι Κυκλαδίτες, είχαν σκληρή πείρα από τις επιδρομές των αλγερίνων πειρατών και δραματικές αναμνήσεις από το παρελθόν. Οι Μυκονιάτες δεν ήσαν άκαπνοι. Κάθε άλλο. Είχαν πολεμήσει τους Τούρκους, τόσο στη θάλασσα, όσο και στη στεριά. Έτσι, δεν θα άφηναν την πατρίδα τους να πατηθεί από τους απίστους άνευ αντιστάσεως.

Αμέσως, σήμανε συναγερμός δια κωδωνοκρουσιών και όλοι οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι του νησιού. Μετ' ολίγον, τα εχθρικά πλοία άρχισαν να ρίχνουν λέμβους στη θάλασσα και 100 αλγερίνοι αποβιβάστηκαν στη Μύκονο. Είχαν έλθει για διαρπαγή ζωοτροφών ή προς τιμωρία των Μυκονιατών, κατ' εντολή των Τούρκων. Οι αμυνόμενοι, που γρήγορα πέρασαν στην αντεπίθεση, ήταν οπλισμένοι με τρομπόνια (βραχύκαννα πλατύστομα όπλα) και χατζάρια. Επικεφαλής τους ήταν η κοσμοπολίτισσα Μαντώ Μαυρογένους, με καταγωγή από ευγενή οικογένεια του νησιού, αν και από πολλούς ιστορικούς αμφισβητείται η παρουσία της στη μάχη.

Οι γενναίοι Μυκονιάτες όρμησαν αμέσως κατά των Αλγερινών και τους απώθησαν σχετικά εύκολα προς τις λέμβους τους. 17 άφησαν την τελευταία τους πνοή στο χώμα του νησιού και πολλοί τραυματίστηκαν. Τα τουρκικά πλοία άρχισαν να κανονιοβολούν το λιμάνι χωρίς επιτυχία. Ο Καπουδάν Πασάς έκρινε ότι δεν άξιζε τον κόπο να χάσει καιρό για να επιχειρήσει νέα απόβαση στο νησί και να τιμωρήσει τους Μυκονιάτες. Αφού κράτησε τα πλοία του μέχρι τις 14 Οκτωβρίου στην περιοχή μεταξύ Νάξου και Μυκόνου, έδωσε το σήμα απόπλου του στόλου προς βορρά.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/178#ixzz3FqHcvZTv

Εντίθ Πιαφ
1915 – 1963

Εντίθ Πιαφ

137

Γαλλίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός. Η ερμηνεία της στο σανσόν (γαλλική μπαλάντα), που αντικατόπτριζε της τραγωδίες της προσωπικής της ζωής, της χάρισε παγκόσμια φήμη. Μεγάλες της επιτυχίες, τα χιλιοτραγουδισμένα «La vie en rose» και «Non, je ne regrette rien».

H Eντίτ Zιοβανά Γκασιόν, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στο Παρίσι στις 19 Δεκεμβρίου του 1915. Ο πατέρας της ήταν ακροβάτης δρόμου και η μητέρα της τραγουδίστρια σε καφέ. Εγκατέλειψαν αμφότεροι τη μικρή Εντίθ, η οποία μεγάλωσε με τη γιαγιά της, ιδιοκτήτρια οίκου ανοχής στη Νορμανδία.

Σε ηλικία οκτώ ετών, η Eντίθ τυφλώθηκε από μηνιγγίτιδα, ωστόσο ξαναβρήκε το φως της τέσσερα χρόνια αργότερα. Στα εφηβικά της χρόνια, την πήρε κοντά του ο πατέρας της, που εργαζόταν ως ακροβάτης σε τσίρκο, και την έβαζε να τραγουδάει για να συμπληρώνει το «νούμερό» του. Εκεί την ανακάλυψε ένας ιδιοκτήτης καμπαρέ και της έδωσε την πρώτη της δουλειά σε νυχτερινό κέντρο. Ο ίδιος την παρότρυνε να μετονομασθεί σε «Πιάφ», που στην παρισινή αργκό σημαίνει σπουργίτι.

Το 1932 ερωτεύτηκε τον Λουί Ντιπόν, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Μαρσέλ. O Ντιπόν απαίτησε από την Πιάφ να εγκαταλείψει το τραγούδι και να βρει μια κανονική δουλειά. Οι καυγάδες ήταν συχνοί για το θέμα αυτό, με αποτέλεσμα γρήγορα οι δυο τους να τραβήξουν διαφορετικούς δρόμους. Η μικρή Μαρσέλ έζησε με τη μητέρα της, η οποία συχνά την άφηνε μόνη της, λόγω της δουλειάς της. Χωρίς ουσιαστική μητρική φροντίδα, η μικρή Μαρσέλ έφυγε γρήγορα από τη ζωή, σε ηλικία δύο χρονών, την εποχή που η μητέρα της άρχισε να γνωρίζει τη δόξα, τραγουδώντας στα μεγαλύτερα μιούζικ-χολ του Παρισιού.

Όταν ξέσπασε ο B' Παγκόσμιος Πόλεμος, η λεπτοκαμωμένη Πιαφ ήταν ήδη διάσημη. Μία φωνή που παρηγορούσε τους Γάλλους στα δύσκολα εκείνα χρόνια της εθνικής ταπείνωσης. Μετά το τέλος του πολέμου, η φήμη της ανέβηκε στα ύψη. Τα επόμενα χρόνια έκανε περιοδείες στην Ευρώπη, στη Νότια Αμερική και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το απλό, μα δραματικό της ύφος και η βραχνή, τρυφερή φωνή, την έκαναν παγκόσμια αγαπητή.

Στις 18 Σεπτεμβρίου 1946 η Πιάφ εμφανίστηκε στην Αθήνα, στο «Θέατρο Κοτοπούλη». Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην ελληνική πρωτεύουσα, η 31χρονη τότε Γαλλίδα τραγουδίστρια θα γνωρίσει τον 25χρονο ηθοποιό Δημήτρη Χορν και θα τον ερωτευτεί σφοδρά, χωρίς όμως ανταπόκριση. Στη συνέχεια θα ερωτευτεί τον πυγμάχο Μαρσέλ Σερντάν και η σχέση τους θα απασχολήσει τα πρωτοσέλιδα του τύπου. Για κακή της τύχη, ο Σερντάν θα σκοτωθεί σε αεροπορικό δυστύχημα, τον Οκτώβριο του 1949.

Το 1952 θα παντρευτεί για πρώτη φορά, τον συμπατριώτη της ηθοποιό και τραγουδιστή Ζακ Πιλς (1906-1970), με κουμπάρα τη Μάρλεν Ντίτριχ. Το ζευγάρι θα χωρίσει το 1957, χωρίς να αποκτήσει παιδιά. Στις αρχές της δεκαετίας του '60 η Πιάφ θα γνωρίσει τον Έλληνα κομμωτή και τραγουδιστή Θεοφάνη Λαμπούκα (1936-1970), είκοσι χρόνια μικρότερό της. Θα τον ερωτευτεί παθιασμένα και θα παντρευτεί το 1962. Η Πιάφ θα του δώσει το παρατσούκλι Τεό Σαγαπό (Theo Sarapo στα γαλλικά), με το οποίο θα γίνει γνωστός ως τραγουδιστής στο γαλλικό κοινό.

Παρά την επιτυχία της, στη ζωή της δεν κυριάρχησε το ρόδινο χρώμα. Το ιατρικό ιστορικό της περιλαμβάνει τραυματισμούς σε τροχαία, κούρες αποτοξίνωσης, επτά εγχειρήσεις και μια απόπειρα αυτοκτονίας. Άρρωστη και καταβεβλημένη, η Εντίθ Πιάφ έφυγε από τη ζωή στις 11 Οκτωβρίου 1963, προτού καν συμπληρώσει τα 48 της χρόνια.

Η Πιάφ έγραψε η ίδια ορισμένα από τα τραγούδια της («La vie en rose»), ερμήνευσε όμως και τραγούδια των Ρεμόν Ασό («Mon Legionnaire»), Μισέλ Εμέρ («L’ Accordeoniste»), Ανρί Κοντέ (Padam-padam), Ζορζ Μουστακί («Mylord»), Σαρλ Ντιμόν («Non, je ne regrette rien»), Μαργκερίτ Μονό («L’ Hymne a l’ amour», «Milord» σε στίχους Ζορζ Μουστακί), Λεό Φερέ («Les amants de Paris»).

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/6#ixzz3FqHtbBFZ

Η ιστορία του μπασκετικού Παναθηναϊκού

Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΣΤΟ NBA

Μία ακόμα πρωτιά για τον Παναθηναϊκό το 2003. Έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που αγωνίσθηκε στην έδρα ομάδας του ΝΒΑ και συγκεκριμένα των Τορόντο Ράπτορς. Το παιγνίδι ήταν φιλικό και έληξε με 100-76 υπέρ των Καναδών.

Ο νταμπλούχος Παναθηναϊκός ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι για το Τορόντο με τη μουρμούρα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που προτιμούσε να παραμείνει η ομάδα στην Αθήνα για να προετοιμαστεί καλύτερα, εν όψει της νέας αγωνιστικής περιόδου. Αντίθετα, οι παίχτες γεμάτοι προσμονή ήθελαν να γνωρίσουν έστω και για ένα παιγνίδι τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Οι Γιαννακόπουλοι, από την πλευρά τους, έκλεισαν το παιγνίδι για να ανοίξουν τους ορίζοντες του μπασκετικού Παναθηναϊκού, που νοιώθει στενάχωρα στην Ελλάδα και την Ευρώπη και μόνο λόγω γεωγραφικής θέσης δεν μετέχει στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου.

Στο Τορόντο οι παίκτες του Παναθηναϊκού έγιναν αντικείμενο λατρείας από τους ομογενείς, που έσπευσαν κατά χιλιάδες να εξασφαλίσουν εισιτήριο για τον μεγάλο αγώνα. Το απόγευμα της 11ης Οκτωβρίου 2003 17.779 θεατές, από τους οποίους οι 11.000 Έλληνες, βρέθηκαν στο Air Canada για να παρακολουθήσουν το φιλικό παιγνίδι των Τορόντο Ράπτορς με τον Παναθηναϊκό. Η τοπική ομάδα ήταν και είναι μία από τις μικρομεσαίες ομάδες του ΝΒΑ και προετοιμαζόταν και αυτή για τον σκληρό μαραθώνιο των 82 αγώνων της κανονικής περιόδου.

Οι Έλληνες κέρδισαν αμέσως τη μάχη της εξέδρας, τραγούδησαν με την ψυχή τους τον Εθνικό Ύμνο και γιούχαραν άγρια τον Βινς Κάρτερ και την παρέα του, παραβαίνοντας την εθιμοτυπία του ΝΒΑ. Και φώναζαν «Τελείωσε!», από το 4ο λεπτό της πρώτης περιόδου, όταν ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε για πρώτη και τελευταία φορά 7-4 με γκολ φάουλ του Χατζηβρέττα. Οι πράσινοι άντεξαν στο πρώτο δωδεκάλεπτο και στη συνέχεια παραδόθηκαν στις ορέξεις των Αρπακτικών Raptors.

75 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος του αγώνα, το γήπεδο σκοτείνιασε από βλάβη του ηλεκτρικού. Το σκορ ήταν 100-76 υπέρ των Ράπτορς και οι δύο ομάδες συμφώνησαν ότι δεν υπήρχε λόγος να συνεχίσουν το παιγνίδι. Μόνο ο Δημήτρης Παπανικολάου διέκρινε δόλο: «Ρε γαμώτο, σβήσανε τα φώτα πάνω που γυρίζαμε το παιγνίδι» ακούστηκε να λέει ο γνωστός για το χιούμορ του παίκτης του Παναθηναϊκού.

Οι παίκτες του Παναθηναϊκού κατενθουσιασμένοι από το παιγνίδι πήγαν στα αποδυτήρια εν μέσω αποθέωσης από τους ομογενείς, ενώ σε μια γωνιά του γηπέδου ο Αλβέρτης τα έλεγε με τον Αντόνιο Ντέιβις που είχε αγωνισθεί στον Παναθηναϊκό στις αρχές της δεκαετίας του '90.

Τα δωδεκάλεπτα: 24-16, 51-36, 82-56, 100-76.

Οι συνθέσεις των ομάδων:

Τορόντο Ράπτορς: Κάρι 6, Μουαζό 9, Αντόνιο Ντέιβις 6, Α. Ουίλιαμς 8, Βινς Κάρτερ 21 (2/3 τρ.), Τζέισον Μπατίρ 1, Μπος 15, Μάρεϊ 12, Πίτερσον 7, Παλάσιο 2, Τζ. Ουίλιαμς 11, Μπράνσον, Τζόνσον 2, Τζ. Ουίλιαμς 2.
Παναθηναϊκός: Αλβέρτης 2, Μίντλετον 12, Μπατίστ 12, Χατζηβρέττας 11, Μακ Ντόναλντ 13, Τζόουνς, Παπανικολάου 14, Λάκοβιτς 6, Τσαρτσαρής 4, Σάκοτα, Γκαγκαλούδης 2.
https://www.youtube.com/watch?v=AIlZ4VqJxro

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/245/170#ixzz3FqIY3Ebl

Ρένα Καρθαίου
1913 – 2005

Γουλιμή, Δεμερτζής, Καρθαίου, σε εκδήλωση του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου

Ποιήτρια και μεταφράστρια, που ασχολήθηκε κυρίως με την παιδική ποίηση και το παιδικό βιβλίο.

Η Ρένα Καρθαίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1913 και ήταν κόρη του ποιητή και θεατρικού μεταφραστή Κ. Καρθαίου (Κλέανδρος Λάκων το πραγματικό του όνομα). Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρωτοεμφανίστηκε με ποιήματά της το 1935 στο εβδομαδιαίο φιλολογικό περιοδικό Νεοελληνικά Γράμματα, που εξέδιδε ο Κώστας Ελευθερουδάκης με αρχισυντάκτη τον πατέρα της.

Το 1963 εξέδωσε, μαζί με τον σύζυγό της δημοσιογράφο Αντώνη Μπρούσαλη, το περιοδικό Η Πλώρη, με σκοπό την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη συλλόγων, όπως η Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά και ο Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.

Από τις αρχές της δεκαετίας του '70 στράφηκε σχεδόν αποκλειστικά στην παιδική λογοτεχνία, ιδιαίτερα στην ποίηση, την οποία ανανέωσε αισθητικά και θεματολογικά. Η ποίησή της έχει θεματικούς πυρήνες τη φύση και το παιδί και διακρίνεται για την τεχνική της αρτιότητα (με προτίμηση στην παραδοσιακή στιχουργική), την αμεσότητα, το χιούμορ και τη ζωντάνια. Συνεχίζει την παράδοση των ποιητών Γεωργίου Βιζυηνού, Αλέξανδρου Πάλλη, Ζαχαρία Παπαντωνίου, Βασίλη Ρώτα, Μιχαήλ Στασινόπουλου, με απηχήσεις από τη σύγχρονή της παιδική γερμανική και σουηδική ποίηση.

Η Ρένα Καρθαίου πέθανε στις 11 Οκτωβρίου 2005, σε ηλικία 92 ετών.

Περί Πηγών...

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/706#ixzz3FqJEm254

Τα Ανθέμια της Στέψης

Χορωδιακό έργο του σπουδαίου γερμανοβρετανού συνθέτη της εποχής του μπαρόκ Γκέοργκ Φρίντριχ Χέντελ (1685-1759). Είναι περισσότερο γνωστό με τον αγγλικό του τίτλο Coronation Anthems.

Από τις 9 Σεπτεμβρίου του 1727 ο Χέντελ άρχισε να συνθέτει τέσσερις ύμνους για τη στέψη του βασιλιά της Αγγλίας Γεωργίου Β', που θα γινόταν στις 11 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου, οπότε και πρωτακούστηκαν. Ήταν το πρώτο έργο που συνέθετε στη νέα του πατρίδα ο γερμανικής καταγωγής συνθέτης, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να τιμήσει τον θανόντα βασιλιά Γεώργιο Α', που του είχε παραχωρήσει τη βρετανική υπηκοότητα. Από τότε, το έργο αυτό ακούγεται πάντα στην ενθρόνιση κάθε βρετανού μονάρχη.

Το έργο είναι βασισμένο σε κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης και αποτελείται από τέσσερις ύμνους:

Zadok the Priest (Σαδώκ ο ιερέας)
Είναι το πιο γνωστό και οικείο στο αυτί του μέσου ακροατή και δη του ποδοσφαιρόφιλου, καθότι έχει επιλεγεί από την ΟΥΕΦΑ ως ύμνος του Τσάμπιονς Λιγκ στη διασκευή του άγγλου συνθέτη Τόνι Μπρίτεν. Το κείμενο του ύμνου προέρχεται από το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης «Βασιλειών Γ'» (Α' 38-40)
Let Thy Hand Be Strengthened (Κραταιωθήτω η χειρ σου)
Το κείμενο του ύμνου αυτού προέρχεται από τους «Ψαλμούς» του Δαυίδ (Ψαλμός 88, στίχοι 13-14).
The King Shall Rejoice (Ευφρανθήσεται ο βασιλεύς)
Το κείμενο του ύμνου αυτού προέρχεται από τους «Ψαλμούς» του Δαυίδ (Ψαλμός 20, στίχοι 1-3,5).
My Heart is Inditing (Εξηρεύσατο η καρδία μου)
Το κείμενο του ύμνου αυτού προέρχεται από τους «Ψαλμούς» του Δαυίδ (Ψαλμός 44, στίχοι 1, 10, 12) και τον «Ησαΐα» (κεφ. 49, στίχος 23).

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/676#ixzz3FqJfsvnZ

Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ

meteo.gr