Η Ομόνοια παλιά ήταν γνωστή για τα μαγαζιά εστίασης για όλες τις κοινωνικές τάξεις.
Ο καθένας είχε το στέκι του ...
Καλντεριμιτζούδες και προστάτες σύχναζαν σε συγκεκριμένα φαγάδικα τα οποία ακολουθούσαν το ωράριο των πελατών τους και τις προτιμήσεις τους.
Τα πουρμπουάρ στον μικρό του μαγαζιού ήταν στο σύνολο μεγαλύτερο από τον μισθό τους.
Φυσικά υπήρχαν και τα..."ατυχήματα" όταν επιχειρούσαν να πάνε σε κάποιο τραπέζι τα βασικά για να ακολουθήσει μετά ο σερβιτόρος.
Τα βασικά ήταν το καλάθι με το ψωμί τα μαχαιροπήρουνα το νερό...
Οι "εργαζόμενες" πήγαιναν με τα ρούχα της δουλειάς της εποχής εκείνης... λαμέ σκιστό φόρεμα με πλούσιο ντεκολτέ και φυσικά έντονο μακιγιάζ.
Η καράφα με το νερό θα πλήρωνε την νύφη και στην συνέχεια η κατσάδα του αφεντικού και φυσικά τα γέλια των πελατών που φεύγοντας
θα φώναζαν τον μικρό να του δώσουν στο χέρι το πουρμπουάρ να του πουν ένα καλό λόγο φωναχτά που σήμαινε ...πιστοποιητικό συνέχισης της δουλειάς του.
Ένας διαφορετικός κόσμος....
Στις αρχές της Γ΄Σεπτεμβρίου μέχρι την πλατεία Λαυρίου ήταν πιάτσα για ποδηλατάδικα και είδη υγιεινής.
Είχε αρχίσει η αντιπαροχή αλλά και ο εκσυγχρονισμός των παλιών σπιτιών με τις πήλινες τουαλέτες.
Αργότερα τα φροντιστήρια έκαναν πιάτσα την Πλατεία Κάνιγγος και τα λαϊκά μαγαζιά άνοιγαν το ένα πίσω από το άλλο.
Ο νεαρόκοσμος έφερε τα μαγαζιά του γρήγορου φαγητού με την Στοά της Πείνας περισσότερο γνωστή ως Πιγκουϊνου.
Θεόρατα χορταστικά σάντουϊτς ....μπιφτέκι....πατάτες σε προσιτές τιμές.
Αρχές Αθηνάς ήταν οι σαράφηδες με τα κινητά μαγαζάκια τους.... αγόραζαν και πουλούσαν παλιά χρυσαφικά.
Φτωχά ζευγάρια εκεί θα εύρισκαν βέρες και θα τις πήγαιναν στον χρυσοχόο για να αλλάξουν τα ονόματα των προκατόχων τους.
Περνούσαν τα χρόνια και σιγά σιγά άρχισαν να αλλάζουν τα πράγματα στην Ομόνοια και να απαξιωθεί τελείως η περιοχή χωρίς κανένας "αρμόδιος" να ενδιαφέρεται.
πίσω στα παλιά
No comments:
Post a Comment