EΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

 

Καλημέρα  Λιδορικιώτες  όλου  του  κόσμου .. ΧΡΟΝΙΑ   ΠΟΛΛΑ  ΚΑΙ  ΚΑΛΑ ..

Καλημέρα και στους  φίλους  μας  σε  όλα  τα  μήκη  και  τα  πλάτη  της  γης , ΧΡΟΝΙΑ  ΤΟΥΣ  ΠΟΛΛΑ ..

ΔΕΥΤΕΡΑ   ΣΗΜΕΡΑ  29  ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ  2014

Ανατολή Ήλιου: 07:38
Δύση Ήλιου: 17:15
Σελήνη 8 ημερών

ΣΑΝ   ΣΗΜΕΡΑ

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

μ. Χ.

1890

Η 7η ίλη ιππικού των ΗΠΑ σκοτώνει 400 άνδρες και γυναικόπαιδα στην τοποθεσία Γούντεντ Νι Κρικ. Είναι η τελευταία μεγάλη μάχη Ινδιάνων και αμερικανικών δυνάμεων, κατά την οποία σκοτώνεται και ο αρχηγός των Σιου «Μεγάλο Πόδι».

1940

Το υποβρύχιο «Πρωτεύς» βυθίζει ανατολικά του Μπρίντιζι το ιταλικό οπλιταγωγό «Σαρδηνία». Στη συνέχεια, όμως, εμβολίζεται από ιταλικό τορπιλοβόλο και βυθίζεται.

1953

Καθιερώνονται στην Ελλάδα το κιλό αντί της οκάς και το μέτρο αντί του πήχη.

1958

Ιδρύεται ο ΟΠΑΠ, με το Βασιλικό Διάταγμα 20, Περί Συστάσεως Οργανισμού Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου.

1998

Η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση αποφασίζουν μετά τις έντονες αντιδράσεις της Άγκυρας να εγκαταστήσουν στην Κρήτη τους ρωσικής κατασκευής αντιβαλλιστικούς πυραύλους S-300.

2013

Ο Μίκαελ Σουμάχερ τραυματίζεται σοβαρά στο κεφάλι, καθώς κάνει σκι στις γαλλικές Άλπεις, στο θέρετρο του Μεριμπέλ. Ο επτά φορές πρωταθλητής της Φόρμουλα 1 διακομίζεται σε νοσοκομείο της περιοχής.

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

 

1800

Τσαρλς Γκούντγιαρ, αμερικανός εφευρέτης του ελαστικού. (Θαν. 1/7/1860)

1809

Γουίλιαμ Γκλάντστοουν, γνωστός στους έλληνες ως Γλάδστων, βρετανός πρωθυπουργός και φιλέλληνας. Προς τιμήν του, η Οδός Γλάδστονος στο κέντρο της Αθήνας φέρει το όνομά του. (Θαν. 19/5/1898)

Αποφθέγματα Ιστορικά Ανέκδοτα

1972

Τζουντ Λο, βρετανός ηθοποιός.

ΘΑΝΑΤΟΙ

Χ.

1877

Δημήτριος Βούλγαρης, γνωστός και με το προσωνύμιο Τζουμπές, πολιτικός από την Ύδρα που διατέλεσε και πρωθυπουργός, ο κυριότερος εκπρόσωπος της φαυλότητας στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας. (Γεν. 20/12/1802)

1986

Αντρέι Ταρκόφσκι, ρώσος σκηνοθέτης του κινηματογράφου. (Σολάρις, Στάλκερ, Θυσία) (Γεν. 4/4/1932)

2006

Μάριος Πλωρίτης, διανοούμενος, δημοσιογράφος, κριτικός, μεταφραστής, λογοτέχνης και σκηνοθέτης.(Γεν. 19/1/1919)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2912#ixzz3NHGmMAUf

 

Οι Πρόεδροι της Ελληνικής Δημοκρατίας

•  

19

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο ανώτατος άρχοντας στο πολίτευμα της αβασίλευτης δημοκρατίας. Σε αδρές γραμμές, είτε έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες και ασκεί την εκτελεστική εξουσία εκλεγόμενος απευθείας από το λαό (προεδρική δημοκρατία), είτε έχει ρυθμιστικές, εκλεγόμενος εμμέσως από τα νομοθετικά σώματα (προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία).

Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία, σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1975, όπως τροποποιήθηκε με τις αναθεωρήσεις του 1986, του 2001 και του 2008. Τα άρθρα 30 - 50 του Συντάγματος αναφέρονται στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και περιλαμβάνουν τα προσόντα εκλογιμότητας, τον τρόπο εκλογής, τις αρμοδιότητές του και την ευθύνη του έναντι της Πολιτείας.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ρυθμιστής του πολιτεύματος κι έχει συγκεκριμένες αρμοδιότητες, οι οποίες είναι περιορισμένες σε σχέση με αυτές του πρωθυπουργού και των υπουργών. Οι αρμοδιότητές του συρρικνώθηκαν με την αναθεώρηση του 1986, που κατέστησε κυρίαρχο της πολιτικής ζωής τον πρωθυπουργό. Εκλέγεται για θητεία πέντε ετών από τη Βουλή κι έχει δικαίωμα  επανεκλογής μόνο μία φορά.

Η διαδικασία εκλογής

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται από τη Βουλή με ονομαστική (φανερή) ψηφοφορία και σε ειδική συνεδρίαση που συγκαλείται από τον Πρόεδρο της Βουλής τουλάχιστον ένα μήνα πριν από τη λήξη της θητείας του απερχομένου Προέδρου. Η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας διεξάγεται είτε σε μία, είτε σε δύο φάσεις, ανάμεσα στις οποίες μεσολαβούν υποχρεωτικά βουλευτικές εκλογές.

Η πρώτη φάση της διαδικασίας περιλαμβάνει τρεις διαδοχικές ψηφοφορίες. Στην πρώτη ψηφοφορία απαιτείται πλειοψηφία των δύο τρίτων του συνολικού αριθμού των βουλευτών (200) για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Εάν δεν συγκεντρωθεί η πλειοψηφία αυτή, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μετά από πέντε ημέρες και απαιτείται η ίδια πλειοψηφία. Εάν και πάλι δεν συγκεντρωθεί η απαιτουμένη πλειοψηφία, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μετά από πέντε ημέρες και εκλέγεται Πρόεδρος Δημοκρατίας εκείνος που συγκεντρώνει την πλειοψηφία των τριών πέμπτων του συνολικού αριθμού των βουλευτών (180). Εάν αποβεί άκαρπη και η τρίτη ψηφοφορία, τότε η Βουλή διαλύεται μέσα σε δέκα μέρες και προκηρύσσονται εκλογές για την ανάδειξη νέας Βουλής.

Η δεύτερη φάση της διαδικασίας διεξάγεται από τη νέα Βουλή αμέσως μετά τη συγκρότησή της σε σώμα και περιλαμβάνει τρεις διαδοχικές ψηφοφορίες. Κατά την πρώτη ψηφοφορία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών (180). Εάν δεν επιτευχθεί η πλειοψηφία αυτή, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μέσα σε πέντε ημέρες και απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών (151). Εάν δεν επιτευχθεί ούτε κι αυτή η πλειοψηφία, τότε μετά από πέντε ημέρες διεξάγεται η τρίτη και τελευταία ψηφοφορία, μεταξύ των δύο προσώπων που πλειοψήφησαν, κατά την οποία εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκείνος που συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/860#ixzz3NHHduWQT

 

Η Σφαγή των Νηπίων

7

Εκτυλίχθηκε στη Βηθλεέμ λίγο μετά τη γέννηση του Ιησού Χριστού, σύμφωνα με τις Γραφές. Με διαταγή του διανοητικά ανισόρροπου βασιλιά της Ιουδαίας Ηρώδη του Μεγάλου (73 - 4 π.Χ.) θανατώθηκαν όλα τα νήπια έως δύο ετών, στην προσπάθειά του να ανακαλύψει και να εξαφανίσει από προσώπου γης τον Ιησού Χριστό, που σύμφωνα με προφητεία θα αμφισβητούσε την εξουσία του. Ο χριστιανικός κόσμος, που θεωρεί τα θανατωθέντα νήπια ως τους πρώτους  μάρτυρες της πίστης, τιμά τη μνήμη τους κάθε χρόνο στις 28 Δεκεμβρίου (Καθολική Εκκλησία) και στις 29 Δεκεμβρίου (Ορθόδοξη Εκκλησία). Το ιστορικό γεγονός της σφαγής των νηπίων δεν αναφέρεται καν από τον σπουδαίο ιστορικό της εποχής εκείνης Φλάβιο Ιώσηπο (37 -100), ενώ σύγχρονοι Δυτικοί θεολόγοι, κυρίως Αγγλοαμερικανοί, εκφράζουν προβληματισμό ή και  αμφισβητούν τη σφαγή των νηπίων.

Σύμφωνα με την αφήγηση του ευαγγελιστή Ματθαίου (β’ 1-18), λίγο μετά τη γέννηση του Χριστού τρεις Μάγοι από την Ανατολή κατέφθασαν στην Ιερουσαλήμ και ρωτούσαν για το πού θα βρουν τον νεογέννητο βασιλιά των Ιουδαίων. Μόλις το έμαθε ο βασιλιάς των Ιουδαίων Ηρώδης ταράχθηκε. Συγκάλεσε σύσκεψη των Αρχιερέων και Γραμματέων και τους ζήτησε πληροφορίες για τον τόπο γέννησης του Χριστού. Αυτοί του είπαν ότι σύμφωνα με τις Γραφές θα γεννηθεί στη Βηθλεέμ. Αμέσως μετά, ο Ηρώδης κάλεσε κρυφά τους Μάγους και τους είπε να του υποδείξουν πού βρίσκεται το παιδί για να πάει και ο ίδιος να το προσκυνήσει.

Πράγματι, οι Μάγοι καθοδηγούμενοι από το Άστρο βρήκαν το θείο βρέφος και αφού το προσκύνησαν, του προσέφεραν δώρα (σμύρνα, χρυσό, λιβάνι). Όμως, το βράδυ στον ύπνο τους είδαν όνειρο με τη θεϊκή εντολή να μην συναντηθούν ξανά με τον Ηρώδη κι έτσι αναχώρησαν για την πατρίδα τους από άλλο δρόμο. Στη συνέχεια, ένας άγγελος φάνηκε στον ύπνο του Ιωσήφ και του διαμήνυσε να πάρει το μικρό Χριστό και τη Μαρία και να πάνε στην Αίγυπτο, γιατί ο Ηρώδης σκοπεύει να το σκοτώσει.

Όταν ο Ηρώδης αντιλήφθηκε ότι οι Μάγοι τον εξαπάτησαν και δεν εμφανίστηκαν στην προγραμματισμένη συνάντησή τους, εξοργίστηκε και διέταξε τους στρατιώτες του να σφάξουν όλα τα νήπια της Βηθλεέμ μικρότερα των δύο ετών. Με αυτό τον τρόπο εκπληρώθηκε η προφητεία του Ιερεμία «Κραυγή πόνου και σπαραγμός ακούσθηκε στην περιοχή Ραμά. Η Ραχήλ έκλαιγε τα παιδιά της».

Την ιστορία της σφαγής των νηπίων επαναλαμβάνει και το απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιακώβου. Ο ρωμαίος ιστορικός Μακρόβιος, που έζησε τον 5ο αιώνα, αναφέρει ότι ανάμεσα στα θύματα ήταν και ο μικρός γιος του Ηρώδη, Αντίπατρος, για τον οποίο ο παρανοϊκός βασιλιάς είπε το εξής αμίμητο: «Κρείσσον Ηρώδου ύα είναι, ή υία» («Καλλίτερα να είναι κάποιος χοίρος του Ηρώδη παρά γιος του»). Όσον αφορά τον αριθμό των θανατωθέντων νηπίων, αυτοί ποικίλουν, από 14.000 έως 144.000, σύμφωνα με βυζαντινές και κοπτικές πηγές. Οι αριθμοί αυτοί φαίνονται αρκούντως υπερβολικοί έως εξωπραγματικοί, δεδομένου ότι ο πληθυσμός της Βηθλεέμ δεν ξεπερνούσε τους 1.000 κατοίκους την εποχή της σφαγής, σύμφωνα με τον αμερικανό καθολικό ιερωμένο Ρέιμοντ Μπράουν (1928-1998). Η πιο προσγειωμένη «Καθολική Εγκυκλοπαίδεια» κάνει λόγο για 6 έως 20 παιδιά.

Ο μεγάλος ιστορικός της περιόδου εκείνης Φλάβιος Ιώσηπος δεν αναφέρει λέξη για το γεγονός. Ίσως, ο θάνατος ολίγων νηπίων σ’ ένα χωριό της Ιουδαίας να μην θεωρήθηκε σημαντικό γεγονός για να απασχολήσει τους ιστορικούς και βιογράφους του Ηρώδη, όπως ο Ιώσηπος, αναφέρει ο άγγλος ιερωμένος και θεολόγος Ρίτσαρντ Φρανς (1938-2012). Ο αμερικανός Καινοδιαθηκολόγος Ντάνιελ Χάρινγκτον (1940-2014) εκφράζει τις αμφιβολίες του για την ιστορικότητα της σφαγής των νηπίων, ενώ το περιοδικό «National Geographic» σε έρευνά του, αθωώνει τον Ηρώδη. Ο ούγγρος θεολόγος Γκέζα Βέρμες (1924-2013) και ο αμερικανός συνάδελφός του Εντ Σόντερς (1937) θεωρούν τη σφαγή των νηπίων «δημιουργική αγιογραφία».

Ο Ηρώδης (73-4 π.Χ.), Άραβας την καταγωγή, υπήρξε διορισμένος από τους Ρωμαίους βασιλιάς της Ιουδαίας. Διακρίθηκε τόσο για τις στρατιωτικές, όσο και τις διοικητικές του ικανότητες. Έχτισε πολλά φρούρια, υδραγωγεία, θέατρα και άλλα δημόσια κτίρια, και ανύψωσε σημαντικά το βιωτικό επίπεδο των υπηκόων του. Γι’ αυτό ονομάστηκε Μέγας. Με την πάροδο του χρόνου άρχισε να παρουσιάζει διανοητική αστάθεια, με αποτέλεσμα να εμπλακεί σε οικογενειακές δολοπλοκίες και απάτες, που αμαύρωσαν τη φήμη του και τον έκαναν μισητό στο λαό του. Έτσι, η σφαγή των νηπίων στη Βηθλεέμ, λίγο πριν από τον θάνατό του, ήταν απόλυτα συνεπής με την διανοητική σύγχυση, στην οποία είχε περιπέσει. 

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/867#ixzz3NHHvZ391

 

Η σφαγή στο Γούντεντ Νι

Ομαδικός τάφος για τα θύματα του Γούντεντ Νι

27

Γνωστή και ως Μάχη στο Γούντεντ Νι (Wounded Knee). Συνέβη στις 29 Δεκεμβρίου 1890 στην τοποθεσία Γούντεντ Νι Κρικ (Wounded Knee Creek) της Νότιας Ντακότας και θεωρείται η τελευταία μεγάλη ένοπλη σύρραξη μεταξύ των Ινδιάνων και του Αμερικανικού Στρατού.

Στις αρχές του 1890 οι διακρίσεις σε βάρος των Ινδιάνων στις ΗΠΑ βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη, παρά τις αποσπασματικές προσπάθειες της κυβέρνησης να τους εντάξει στην κοινωνία. Ο μεγάλος καταυλισμός των Σιου στη Νότια Ντακότα, που καταλάμβανε σχεδόν το σύνολο της πολιτείας, διαλύθηκε προς όφελος των λευκών εποίκων και των χρυσοθήρων. Στη θέση του δημιουργήθηκαν έξι μικρότεροι. Ο ζωτικός χώρος των Ινδιάνων μειωνόταν και οι κυνηγοί Σιου αντιμετώπιζαν έλλειψη θηραμάτων σε συνδυασμό με την άγονη γη.

Τότε εμφανίσθηκε δίκην προφήτη ένας σοφός Σιου ονόματι Γουοβόκα, που υποστήριξε ότι συνάντησε τον Θεό. Αυτός του είπε ότι πρέπει να διδάξει στους ανθρώπους του την αγάπη για τον πλησίον, την ειρήνη και τη συνεργασία με τους λευκούς και τη σκληρή δουλειά. Ο Θεός του δίδαξε ένα χορό, που θα μπορούσε να φέρει ξανά τη γονιμότητα στη γη και να γεμίσει την περιοχή του με βουβάλια.

Ο Γουοβόκα άρχισε να προσελκύει μεγάλα πλήθη Ινδιάνων και από άλλες φυλές. Αυτό ανησύχησε τους λευκούς, οι οποίοι παρερμήνευσαν το νόημα των λόγων του ινδιάνου προφήτη και διαμήνυσαν στην κυβέρνηση ότι οι Σιου είναι έτοιμοι για εξέγερση. Επί τόπου έφθασαν 3.000 άνδρες του 7ου Συντάγματος Ιππικού με τέσσερα ταχυβόλα τύπου «Χότσκις» και επικεφαλής τον συνταγματάρχη Τζέιμς Φορσάιθ.

Το πρωί της 29ης Δεκεμβρίου μια ίλη ιππικού από 500 άνδρες περικύκλωσε ένα καταυλισμό των Λακότα Σιου την ώρα που χόρευαν τον χορό του Γουοβάκα και τους ζήτησαν να παραδώσουν τα όπλα τους. Στον καταυλισμό εκείνη την ώρα βρίσκονταν 230 άνδρες και 120 γυναικόπαιδα. Οι περισσότεροι υπάκουσαν στη διαταγή, αλλά ένας Ινδιάνος με το όνομα Μαύρο Κογιότ ζήτησε χρήματα για να παραδώσει το όπλο του. Δημιουργήθηκε μια παρεξήγηση με δύο στρατιώτες, καθότι ήταν κουφός. Ήρθαν στα χέρια και το όπλο του Μαύρου Κογιότ εκπυρσοκρότησε.

Αυτό θεωρήθηκε επίθεση από τους πολυβολητές της ιλαρχίας και τα «Χότσκις» άρχισαν να «κελαηδάνε». Μέσα σε λίγα λεπτά ο καταυλισμός γέμισε από πτώματα. 146 Λακότα Σιου σκοτώθηκαν (84 άνδρες, 44 γυναίκες, 18 παιδιά) και 50 τραυματίστηκαν. Μεταξύ των νεκρών και ο αρχηγός τους, το Μεγάλο Πόδι. Το Ιππικό είχε 25 νεκρούς και 39 τραυματίες, οι περισσότεροι από φίλια πυρά.

Ο επικεφαλής της επιχείρησης συνταγματάρχης Φορσάιθ απαλλάχθηκε πάραυτα των καθηκόντων του με διαταγή του επιτελάρχη στρατηγού Νέλσον Μάιλς, που έκανε λόγο για «ηθελημένο μακελειό στο Γούντεντ Νι». Διαφορετική ήταν η άποψη των πολιτικών του προϊσταμένων, που τον απήλλαξαν από κάθε κατηγορία και τον αποκατέστησαν στη διοίκηση του 7ου Συντάγματος Ιππικού.

Η αμερικανική κοινή γνώμη πήρε το μέρος του στρατού, ενώ υποτυπώδεις ήταν οι αντιδράσεις των Ινδιάνων, εξαιτίας της αδύνατης θέσης τους και των μεταξύ τους αντιπαραθέσεων. Πολύ αργότερα, το Γούντεντ Νι έγινε σημείο αναφοράς και σύμβολο του αγώνα των Ινδιάνων για αξιοπρέπεια και δικαίωση. Μόλις μετά το 1970 άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα κριτικά κείμενα για το αιματηρό περιστατικό. Πολλοί συγγραφείς θεωρούν τη Σφαγή στο Γούντεντ Νι μία από τις πιο θλιβερές σελίδες στην ιστορία των ΗΠΑ.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/374#ixzz3NHIJplI5

 

Δημήτριος Βούλγαρης
1802 – 1877

21

Πολιτικός από την Ύδρα, γνωστός και με το προσωνύμιο Τζουμπές, εξαιτίας του ποδήρη μανδύα που φορούσε. Γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου του 1802 και ήταν γιος του κοτσαμπάση του νησιού Γεωργίου Βούλγαρη. Αναμίχθηκε από νεαρά ηλικία στην πολιτική ζωή της Ύδρας κι έλαβε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του 1821. Υπήρξε πληρεξούσιος της Ύδρας σε όλες τις επαναστατικές εθνικές συνελεύσεις και μετά την απελευθέρωση αντιπολιτεύτηκε σφοδρά τον Καποδίστρια και τις πολιτικές του.

Μετά την άφιξη του Όθωνα επέστρεψε στην Ύδρα, όπου διετέλεσε δήμαρχος. Μετά την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 διορίστηκε γερουσιαστής και τον Απρίλιο του 1847 ανέλαβε το Υπουργείο Ναυτικών στις κυβερνήσεις Κωλέτη και Τζαβέλα και στη συνέχεια το Υπουργείο Οικονομικών στην κυβέρνηση Κανάρη.

Το 1855 έγινε για πρώτη φορά πρωθυπουργός, διαδεχόμενος τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, σε μια κρίσιμη περίοδο για τη διεθνή θέση της χώρας, λόγω του Κριμαϊκού Πολέμου. Κατόρθωσε να παραμείνει στην εξουσία για δύο χρόνια, αφού κέρδισε μια εκλογική αναμέτρηση που χαρακτηρίστηκε για τη νοθεία του λαϊκού φρονήματος. Παραιτήθηκε, όμως, κατόπιν διαφωνίας με τον Όθωνα και υπήρξε από τους πρωταγωνιστές της έξωσής του τον Οκτώβριο του 1862.

Ανέλαβε την πρωθυπουργία στην κυβέρνηση που σχηματίστηκε αμέσως μετά με παλαιούς και νέους πολιτικούς. Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του ξέσπασε η Κρητική Επανάσταση το 1866 και διατήρησε την ουδετερότητα. Τον Δεκέμβριο του 1866 η κυβέρνηση Βούλγαρη έχασε την πλειοψηφία και παραιτήθηκε για να επανέλθει δύο χρόνια αργότερα, όπου παρέμεινε στο προσκήνιο της πολιτικής ως το 1874.

Ο Δημήτριος Βούλγαρης, παρά την αναμφισβήτητη ευφυΐα του, δεν άφησε θετικά ίχνη στον κοινοβουλευτικό βίο της χώρας, παρά μόνον φαυλότητα και αντισυνταγματικές πρακτικές. Πολλές φορές ψήφιζε νόμους και τον προϋπολογισμό, χωρίς η Βουλή να βρίσκεται σε απαρτία. Η κοινή γνώμη εξεγέρθηκε και ο Χαρίλαος Τρικούπης δημοσίευσε στην εφημερίδα Καιροί το περίφημο άρθρο του Τις πταίει; το 1875.

Οι παραμείναντες βουλευτές κατακρίθηκαν και αποκλήθηκαν «στηλίται», όπως οι στιγματισθέντες, κατά την αρχαιότητα, των οποίων το όνομα αναγραφόταν σε ατιμωτική στήλη. Προ της γενικής κατακραυγής, ο Βασιλιάς Γεώργιος απέλυσε τον Βούλγαρη, η δε Βουλή τον παρέπεμψε στο Ειδικό Δικαστήριο για πλαστογραφία και αντιποίηση αρχής. Δύο εκ των υπουργών του, ο γαμπρός του Νικολόπουλος και ο Βαλασόπουλος, καταδικάστηκαν για δωροληψία. Τα γεγονότα της εποχής αυτής ονομάσθηκαν Στηλιτικά. Όλα αυτά προκάλεσαν κατάθλιψη στον Δημήτριο Βούλγαρη, που πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 1877.

Ο Νικόλαος Λεβίδης μας δίδει ένα ζωντανό πορτρέτο του υδραίου πολιτικού στα Απομνημονεύματά του. «Συνετός μεν, αλλά και βίαιος και εκδικητικός άμα τοις μεν φίλοις ενδοτικός, τοις δε αντιπάλοις ανένδοτός τε και επικίνδυνος. Κάτω πάντοτε νεύων τους οφθαλμούς του και ολίγα λέγων, υπό την ποδήρη αιατική περιβολή, τον τζουμπέ (διό και τζουμπές κοινώς εκαλείτο), προεκάλει τον σεβασμόν ειμή και τον φόβον. Διαχειριστής των δημοσίων χρημάτων τα μάλιστα φειδωλός και έντιμος, είπερ τις άλλος,υπήρξεν αναμφισβητήτως πάντοτε ανώτερος χρημάτων, μεγαλοπρεπής και υπερήφανος και λόγω έτι της επιφανούς οικογένειας, εξής κατήγετο και λόγω των υπηρεσιών, ας κατά την επανάσταση του 21,είχε προσφέρει τη πατρίδι, καίπερ νεώτατος την ηλικίαν ων. […] Η δε πολιτική δράσις του ανδρός κατάς μεν τας αρχάς του πολιτικού βίου αυτού και επί μακρά έτη υπήρξε φιλελευθέρα, περί το τέλος της ζωής του εξετράπη των τα μάλιστα φιλελευθέρων και κοινοβουλευτικοτάτων αρχών αυτού ανελεύθερος και σατραπικώτατος γενόμενος, και τούτου ένεκεν αδόξως τελευτήσας. […] Ως πολιτικός ρήτωρ ωμίλει μάλλον ή αγόρευε. Ωμίλει δε ουχί οργίλως, αλλά ταχέως, ελαφρότατα δε βατταρίζων (τσεβδίζων). […] Ανήρ εις άκρον φιλόθρησκος, παρηκολούθει τακτικώτατα την Θεία Λειτουργία εις τον Ναόν της Ζωοδόχου Πηγής.»

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/127#ixzz3NHIbqf68

Ο Παναθηναϊκός στον τελικό του Διηπειρωτικού

52

Τον Δεκέμβριο του 1971 ο δευτεραθλητής Ευρώπης Παναθηναϊκός αγωνίζεται στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου με αντίπαλο τη Νασιονάλ του Μοντεβιδέο.

Ο πρωταθλητής Άγιαξ, του Γιόχαν Κρόιφ και των άλλων μεγάλων παικτών, αρνείται να συμμετάσχει στο διπλό τελικό, εξαιτίας της κακής φήμης που συνόδευε τότε τις ομάδες από τη Λατινική Αμερική. Κλαδευτήρια ανέβαζαν τους παίκτες τους οι Ευρωπαίοι, δρεπανηφόρα τους κατέβαζαν, εξαιτίας του δυναμικού και πολλάκις βρώμικου παιγνιδιού τους. Ο Παναθηναϊκός του Γουέμπλεϊ και του Φέρεντς Πούσκας κλήθηκε από τη FIFA να αντικαταστήσει τους ιπτάμενους ολλανδούς και τελικά το πλήρωσε.

Ο πρώτος αγώνας με τους Ουρουγουανούς έγινε ένα βροχερό απόγευμα της 15ης Δεκεμβρίου στο κατάμεστο στάδιο Καραϊσκάκη. Ο Παναθηναϊκός προηγείται με γκολ του Φυλακούρη στο 48ο λεπτό, αλλά δύο λεπτά αργότερα ο Αρτίμε ισοφαρίζει και ο αγώνας λήγει 1-1.Οι παίκτες της Νασιονάλ επιβεβαιώνουν τους φόβους των Ολλανδών. Με ένα δολοφονικό μαρκάρισμα, ο Μοράλες σπάει το πόδι του Γιάννη Τομαρά, θέτοντας τέλος σε μια πολλά υποσχόμενη καριέρα.

Οι συνθέσεις των ομάδων:

• ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Οικονομόπουλος, Τομαράς, Αθανασόπουλος, Ελευθεράκης, Καψής, Σούρπης, Δημητρίου, Καμάρας, Αντωνιάδης, Δομάζος, Κουβάς.
• ΝΑΣΙΟΝΑΛ: Μάνγκα, Μπρούνελ, Μάσνικ, Ουμπίνια, Μοντέρο Καστίγιο, Μπλάνκο, Κουμπίγια, Εσπάραγκο, Μανέιρο, Αρτίμε, Μοράλες.

Ο επαναληπτικός γίνεται δύο εβδομάδες αργότερα και συγκεκριμένα στις 29 Δεκεμβρίου. Στο φλεγόμενο Σεντενάριο του Μοντεβιδέο, η Νασιονάλ δεν αφήνει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Νικά 2-1 τον Παναθηναϊκό και ανακηρύσσεται κορυφαία ομάδα του πλανήτη για το 1971. Τα γκολ σημειώνουν οι σκόρερ του πρώτου αγώνα: ο Αρτίμε στο 34ο και 74ο λεπτό και ο Φυλακούρης ένα λεπτό πριν από το σφύριγμα της λήξης. Ο Παναθηναϊκός, παρά την ήττα του, σημειώνει ένα ακόμη ρεκόρ. Γίνεται η πρώτη και μοναδική ελληνική ομάδα που έχει συμμετάσχει σε τελικό Διηπειρωτικού Κυπέλλου.

Οι συνθέσεις των ομάδων:

• ΝΑΣΙΟΝΑΛ: Μάνγκα, Μπρούνελ, Μάσνικ, Ουμπίνια, Μοντέρο Καστίγιο, Μπλάνκο, Κουμπίγια, Εσπάραγκο, Μανέιρο, Αρτίμε, Μαμέλι.
• ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Οικονομόπουλος, Μητρόπουλος, Αθανασόπουλος, Ελευθεράκης, Καψής, Σούρπης, Δημητρίου, Καμάρας, Αντωνιάδης, Δομάζος, Κουβάς.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/196#ixzz3NHIvkKoO

Ο  ΑΥΡΙΑΝΟΣ   ΚΑΙΡΟΣ   ΣΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Τρίτη
30/12

02:00

7°C

80%

2 Μπφ NA
9 Km/h

ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ

Μικρή πιθανότητα βροχής

08:00

4°C
0°C

69%

3 Μπφ BA
16 Km/h

ΑΣΘΕΝΗΣ ΒΡΟΧΗ

14:00

3°C
-1°C

55%

4 Μπφ BA
24 Km/h

ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ

Μικρή πιθανότητα χιονόνερου

20:00

1°C
-5°C

59%

5 Μπφ BA
35 Km/h
55 Km/h

ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ

Μικρή πιθανότητα χιονόπτωσης

 

   Δύσκολη  η  σημερινή  ημέρα  φίλοι μου , πολλά  πράγματα για  την  παραπέρα ζωή  μας θα  αποφασιστούν  σήμερα , απ’ την  ψήφο  του Ελληνικού  Λαού μας , που  τα τελευταία  χρόνια  περνάει πολύ..πολύ  δύσκολα . Βέβαια ,  όποιο  αποτέλεσμα  κα  να  έρθει , δεν  πιστεύω πως  μπορεί  να  βελτιωθεί  η  κατάσταση ,  μάλλον τα  χειρότερα  θα  ΄πρέπει  να  περιμένουμε , πάντως υπάρχει και  κάτι  το ..παρήγορο , πως  δηλαδή ΘΑ  ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ  ΜΟΝΟΙ  ΜΑΣ  ΓΙΑ  ΤΗΝ ..ΠΑΡΑΠΈΡΑ  ΖΩΛΗ  ΜΑΣ , ΚΑΤΙ  ΕΊΝΑΙ  ΚΙ΄ΑΥΤΌ ..

    Σε  λίγες  ώρες , θα  έχουμε  τα  αποτελέσματα και  θα  κανονίσουμε  την …πορεία  μας ..

    Εμείς , να  ευχηθούμε  να  ΓΙΝΕΙ  ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ  ΓΙΑ  ΤΟΝ  ΤΟΠΟ  ΜΑΣ …

          Καλό  μεσημέρι . Καλή  εβδομάδα

Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με  αγάπη ……Κ.Κ.-