Φωτογραφία της λίμνης βγαλμένη σούρουπο στις 15-4-15 , 8.30' μ.μ. , με το φακό του γνωστού Λιδορικιώτη Αρχιτέκτονα
Θάνου Κολοκυθά
Αρχείο Θάνου Κολοκυθά
Καλησπέρα Λιδορικιώτες όλου του κόσμου ..
Καλησπέρα στους φίλους του χωριού μας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης..
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ – ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ..ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ 1 ΙΟΥΝΊΟΥ 2015
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Ανατολή Ήλιου: 06:02
Δύση Ήλιου: 20:43
Σελήνη 14 ημερών
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1495
Η πρώτη καταγεγραμμενη αναφορά για την παραγωγή του σκοτσέζικου ουίσκι γίνεται από τον μοναχό Τζον Κορ.
1930
Ο Παναθηναϊκός νικά 8-2 τον Ολυμπιακό, στη μεγαλύτερης έκτασης νίκη που έχει πετύχει ποτέ επί του αιώνιου αντιπάλου του.
1962
Θεμελιώνεται το νέο αεροδρόμιο της Αθήνας στο Χασάνι (σημερινό Ελληνικό).
1967
Κυκλοφορεί το αριστουργηματικό άλμπουμ των Beatles «Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band».
1973
Η χούντα των συνταγματαρχών προχωρεί στην κατάργηση της μοναρχίας στην Ελλάδα και στην εγκαθίδρυση Προεδρικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, με Συντακτική Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου.
1973
Υπογράφεται η Συμφωνία σύνδεσης Κύπρου - ΕΟΚ.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
65
Ντάντε Αλιγκιέρι, γνωστότερος στην Ελλάδα ως Δάντης, εθνικός ποιητής της Ιταλίας. («Θεία Κωμωδία») (Θαν. 14/9/1321)
Αποφθέγματα
1926
Μέριλιν Μονρόε, αμερικανίδα ηθοποιός. (Θαν. 5/8/1962)
1940
Κατερίνα Γώγου, ποιήτρια και ηθοποιός. (Θαν. 3/10/1993)
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1960
Αρμάνδος Δελαπατρίδης, γραφική πολιτική φιγούρα του Μεσοπολέμου, αρχηγός του «Κόμματος των Κυανόλευκων», (Γεν. 1895)
1998
Δημήτρης Λιαντίνης, καθηγητής φιλοσοφίας. (Γεν. 23/7/1942)
2008
Υβ Σεν Λοράν, Ενρί Ντονά Ματιέ το πραγματικό όνομά του, γάλλος σχεδιαστής μόδας. (Γεν. 1/8/1936)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0106#ixzz3bpPpPBBm
Του Αγίου Πνεύματος
1636
0
Την επομένη της Πεντηκοστής, ημέρα Δευτέρα, η Εκκλησία τιμά το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας και την Αγία Τριάδα εν γένει.
Το Άγιο Πνεύμα αποτελεί με τον Πατέρα και τον Υιό τον Τριαδικό Θεό του Χριστιανισμού. Είναι ομοούσιο και ομότιμο προς τα δύο άλλα πρόσωπα και διακρίνεται από αυτά κατά την υπόσταση («Μονάς εν τριάδι και τριάς εν μονάδι»). Ο μονοθεϊσμός του Χριστιανισμού είναι τριαδολογικός και όχι μοναδολογικός, όπως του Ιουδαϊσμού και του Μωαμεθανισμού.
Το Σύμβολο της Πίστεως Νικαίας - Κωνσταντινουπόλεως (381), γνωστότερο ως «Πιστεύω», ορίζει ότι το Άγιο Πνεύμα είναι κύριο και ζωοποιό, συνδοξάζεται και συμπροσκυνείται με τον Πατέρα και τον Υιό και εκπορεύεται από τον Πατέρα («... Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν διά των προφητών...»).
Η ιδιαιτερότητα του τρόπου ύπαρξης του Αγίου Πνεύματος (εκπόρευση από τον Πατέρα), παρερμηνεύθηκε από τους αρειανόφρονες Βησιγότθους της Ισπανίας, οι οποίοι υποστήριξαν ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται όχι μόνο από τον Πατέρα, αλλά και από τον Υιό («filioque»). Προσέθεσαν τη φράση αυτή στο Σύμβολο της Πίστεως στη Σύνοδο του Τολέδο (589) και επηρέσαν ολόκληρη τη θεολογία του δυτικού κόσμου. Η δογματική αυτή διαφορά μεταξύ Δυτικού και Ανατολικού Χριστιανισμού προκάλεσε το Σχίσμα του 1054.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία επιτρέπει την απεικόνιση του Αγίου Πνεύματος μόνο σε δύο περιπτώσεις: Ως περιστερά στην απεικόνιση των Θεοφανείων και ως πύρινη γλώσσα στην απεικόνιση της Πεντηκοστής.
Η ημέρα της εορτής του Αγίου Πνεύματος είναι αργία σε πολλές χριστιανικές χώρες της υφηλίου. Στη χώρα μας αρχικά ήταν αργία μόνο για τους δημοσίους υπαλλήλους, μιας και το Άγιο Πνεύμα αποτελεί τον προστάτη τους, αλλά με την πάροδο του χρόνου επεκτάθηκε και σε πολλούς κλάδους του ιδιωτικού τομέα.
Την ημέρα του Αγίου Πνεύματος πανηγυρίζουν οι εκκλησίες με την ονομασία Αγία Τριάδα και γιορτάζουν τα θήλεα με το όνομα Τριάδα.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/781#ixzz3bpPyMgp7
Το Πορτρέτο των Μηνών
-
ΙΟΥΝΙΟΣ
Πίνακας του Γιάννη Τσαρούχη
1397
0
Ο έκτος μήνας του Γρηγοριανού (Νέου) Ημερολογίου, με διάρκεια 30 ημέρες. Αρχικά, ο Junius ήταν ο τέταρτος μήνας του δεκάμηνου Ρωμαϊκού ημερολογίου και πήρε το όνομά του, κατά την επικρατέστερη εκδοχή, από τη θεά Γιούνο (Juno, Ήρα), σύζυγο του Γιούπιτερ (Jupiter, Ζευς) και προστάτιδα του οίκου και του γάμου, στον οποίο είναι αφιερωμένος ο μήνας. Κατά μία άλλη εκδοχή, ο Ιούνιος πήρε το όνομά του από τον Λεύκιο Ιούνιο Βρούτο, τον πρώτο Ύπατο που θεμελίωσε τη Δημοκρατία στη Ρώμη, τον 5ο αιώνα π.Χ. Με την αναμόρφωση του Ρωμαϊκού Ημερολογίου από τον Νουμά Πομπίλιο έλαβε την έκτη θέση στο δωδεκάμηνο, πλέον, Ρωμαϊκό Ημερολόγιο, θέση που διατηρεί μέχρι σήμερα.
Στο αρχαίο Αττικό ημερολόγιο ο Ιούνιος αντιστοιχούσε με το δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Θαργηλιώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Σκυροφοριώνα. Στο διάστημα αυτό στην Αθήνα γιορτάζονταν τα:
- Βενδίδεια, προς τιμή της θρακικής θεότητας Βενδίδας (Αρτέμιδας), από τους εμπόρους μέτοικους από τη Θράκη, που κατοικούσαν στον Πειραιά. Το επίκεντρο των εκδηλώσεων ήταν στον Λόφο της Μουνιχίας (σημερινή Καστέλα) και αυτό που εντυπωσίαζε τους γηγενείς Αθηναίους ήταν η έφιππη λαμπαδηδρομία και η ολονύκτια διασκέδαση των συμμετεχόντων. Η γιορτή των Βενδιδείων αποτελεί το εναρκτήριο θέμα της «Πολιτείας» του Πλάτωνος.
- Καλλυντήρια και Πλυντήρια, γιορτές που σχετίζονταν με τον καθαρισμό του ναού της θεάς Αθηνάς.
- Σκιροφόρια, γυναικεία γιορτή προς τιμή της Δήμητρας και της Περσεφόνης.
- Διιπόλια ή Διπολίεια, εορτή αφιερωμένη στον Δία με θυσία βοδιού.
- Θεριστής, λόγω του ότι είναι ο κατεξοχήν μήνας του θερισμού των δημητριακών.
- Αλυθτσατσής, Ρινιαστής, Ορνιαστής και Απαρνιαστής, ονομασίες που προέρχονται από την τεχνητή γονιμοποίηση των ήμερων σύκων, με καρπούς αγριοσυκιάς.
- Κερασάρης και Κερασινός, λόγω της ωρίμανσης των κερασιών.
- Τζιτζικάρης, λόγω της δυναμικής παρουσίας των τζιτζικιών.
Μεγάλες θρησκευτικές γιορτές του μήνα:
- Πεντηκοστή (πενήντα ημέρες μετά το Πάσχα), η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους, που συνέβη την πεντηκοστή ημέρα από την Ανάσταση του Ιησού Χριστού.
- Αγίου Πνεύματος (επομένη της Πεντηκοστής), του τρίτου προσώπου της Αγίας Τριάδας (Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα). Αργία για τους δημοσίους υπαλλήλους.
- Αποστόλων Βαρθολομαίου και Βαρνάβα (11 Ιουνίου), τιμάται από τους αγρότες για να μην πέσει χαλάζι.
- Αγίου Ονουφρίου (12 Ιουνίου), πιστεύεται ότι «ρουφά» τα στάχυα, όποιου αγρότη δεν τον τιμήσει.
- Προφήτη Ελισσαίου (14 Ιουνίου), που προφυλάσσει από τη λύσσα.
- Αγίων Πάντων (την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή)
- Γενέθλιον του Ιωάννου του Προδρόμου (24 Ιουνίου), με πυρολατρικά και μαντικά έθιμα την παραμονή της γιορτής.
- Πέτρου και Παύλου (29 Ιουνίου)
- 12 Αποστόλων (30 Ιουνίου)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/500/182#ixzz3bpQN5Ar1
Η πανούκλα αφανίζει τη Λευκάδα
114
0
Στις αρχές του 1740, επιδημία πανώλης μάστιζε τη δυτική ηπειρωτική Ελλάδα. Την άνοιξη του 1743 ένα πλοίο από το Μεσολόγγι μετέφερε στα αμπάρια του μαζί με τα εμπορεύματα και τον θανατηφόρο βάκιλο της νόσου στο λιμάνι της Μεσσήνης (Μεσίνα) στη Σικελία. Αν και η Ιταλική χερσόνησος είχε δοκιμασθεί από επιδημία πανώλης το 1720 και οι μνήμες ήταν ακόμη νωπές, τα μέτρα ασφαλείας στο ιταλικό λιμάνι φαίνεται πως δεν ήταν επαρκή, με αποτέλεσμα να μολυνθεί, πολύ γρήγορα, ένα μεγάλο μέρος της πόλης και να βρει το θάνατο ένα εξίσου μεγάλο μέρος του πληθυσμού της.
Αμέσως μετά την εκδήλωση του λοιμού, τα πλοία που ήταν αγκυροβολημένα στη Μεσσήνη αναχώρησαν προς διάφορες κατευθύνσεις. Ένα από αυτά έφθασε στη Λευκάδα (Σάντα Μάουρα εκείνα τα χρόνια), που βρισκόταν υπό ενετική κατοχή. Αμέσως μετά την προσόρμισή του εκδηλώθηκαν και τα πρώτα θανατηφόρα κρούσματα στο νησί. Tον επόμενο μήνα οι νεκροί είχαν φθάσει τους 780. Οι αρχές του νησιού αιφνιδιάστηκαν και άργησαν να αντιδράσουν.
Όταν άρχισαν να λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα (λοιμοκαθαρτήριο, υγειονομική ταφή νεκρών κ.ά.), το κακό άρχισε σταδιακά να υποχωρεί από το φθινόπωρο του 1743. Σε επιστολή του προς τον Δόγη της Βενετίας, ο ενετός αξιωματούχος στο νησί Αντόνιο Μόρο υπογράμμιζε, μεταξύ των άλλων, πως ο καθαρός αέρας της περιοχής, που είχε επιλεγεί για τη μεταφορά των ασθενών, σε συνδυασμό με τη σωστή διατροφή, συνέβαλαν καθοριστικά στη σύντομη ανάρρωση των πανωλόβλητων. Τελικά, όλα εξελίχθηκαν σχετικά ομαλά και το νησί κηρύχθηκε ελεύθερο από κάθε υποψία πανώλης στις 10 Ιουνίου του 1744. Συνολικά, τον ένα χρόνο που κράτησε η επιδημία στη Λευκάδα πέθαναν 1800 άνθρωποι, σχεδόν το ένα τρίτο των κατοίκων του νησιού.
Κατά τη διάρκεια του λοιμού, η τοπική εκκλησία δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Τον Αύγουστο του 1743, ο ιερομόναχος Ματθαίος μετέφερε στη Λευκάδα την κάρα του Αγίου Βησσαρίωνος, Αρχιεπισκόπου Λαρίσης, που βρισκόταν στη μονή Δουσίκου, κοντά στα Τρίκαλα. Οι επιζήσαντες Λευκαδίτες αναγνώρισαν ότι σώθηκαν από τη φοβερή ασθένεια χάρη στη βοήθεια του Αγίου και προς τιμήν του ανήγειραν ναό στο χώρο, όπου είχε στηθεί προηγουμένως το λοιμοκαθαρτήριο. Η περιοχή εκείνη μέχρι σήμερα ονομάζεται Αγία Κάρα. Η “ανάμνησις του θαύματος απαλλαγής της νήσου Λευκάδος εκ της πανώλου νόσου κατά το έτος 1743”, τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία κάθε χρόνο την 1η Ιουνίου.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/776#ixzz3bpQfClkd
Μέριλιν
Μονρόε
1926 – 1962
1460
0
Ηθοποιός, τραγουδίστρια και μοντέλο, που χαρακτηρίστηκε ως το απόλυτο σύμβολο του σεξ.
Η Μέριλιν Μονρόε (Marilyn Monroe) γεννήθηκε με το όνομα Νόρμα Τζιν Μόρτενσον την 1η Ιουνίου του 1926 στο Γενικό Νοσοκομείο του Λος Άντζελες. Λίγο πριν από τη γέννησή της, ο πατέρας της είχε εγκαταλείψει τη μητέρας της για να μετακομίσει στο Σαν Φραντσίσκο.
Η Μέριλιν μεγάλωσε χωρίς να γνωρίζει ποιος ήταν πραγματικά ο πατέρας της, καθώς η μητέρα της, Γκλάντις, άλλαζε συνεχώς ερωτικούς συντρόφους. Ήταν εξαιρετικά ελκυστική γυναίκα και εργαζόταν ως μοντέρ στα RKO Studios. Λόγω σοβαρών ψυχολογικών προβλημάτων, έχασε τη δουλειά της και πέρασε σχεδόν όλη τη ζωή της μπαινοβγαίνοντας σε διάφορα ιδρύματα. Έτσι, σε ηλικία 9 ετών, η Νόρμα (Μέριλιν) μπήκε σε ορφανοτροφείο και δύο χρόνια αργότερα δόθηκε για υιοθεσία.
Το 1942, στα 16 της, παντρεύτηκε τον 21χρονο τεχνίτη αεροσκαφών Τζέιμς Ντόχερτι. Ο γάμος τους, όμως, κράτησε μόνο πέντε χρόνια, καθώς χώρισαν το 1946. Στο μεταξύ, η Μέριλιν είχε ήδη αρχίσει να εργάζεται ως μοντέλο επίδειξης μαγιό και είχε βάψει τα μαλλιά της ξανθά. Μέσω των φωτογραφήσεων προσέλκυσε πολλά βλέμματα, μεταξύ αυτών και του προέδρου της κινηματογραφικής εταιρίας RKO Pictures, που της πρότεινε να κάνει ένα δοκιμαστικό. Ο ατζέντης της, όμως, τη συμβούλεψε να προτιμήσει μία μεγαλύτερη εταιρία, όπως η 20th Century-Fox.
Το πρώτο συμβόλαιο που υπέγραψε της απέφερε 125 δολάρια την εβδομάδα, ποσό στο οποίο προστέθηκαν άλλα 25 δολάρια, όταν ανανέωσε τη συμφωνία, έξι μήνες αργότερα. Έκανε το ντεμπούτο της στη μεγάλη οθόνη το 1947, με ένα μικρό ρόλο στην ταινία «The Shocking Miss Pilgrim». Ακολούθησε το 1948 το «Scudda Hoo! Scudda Hay!», όπου εμφανίστηκε σε δύο ή τρεις μικρές σκηνές, οι οποίες περικόπηκαν στο μοντάζ. Την ίδια χρονιά τής δόθηκε ένας καλύτερος ρόλος στο φιλμ «Dangerous Years». Ωστόσο, η Fox αρνήθηκε να της ανανεώσει το συμβόλαιο κι έτσι η Μέριλιν επέστρεψε στο μόντελινγκ, ξεκινώντας παράλληλα μαθήματα υποκριτικής.
Λίγους
μήνες αργότερα, η Columbia Pictures την επέλεξε για το ρόλο της Peggy Martin στο
«Ladies of the Chorus» (1948), όπου ερμήνευσε δύο τραγούδια. Αν και οι κριτικές
ήταν αρκετά καλές για την ερμηνεία της, η ταινία δεν τα πήγε εξίσου καλά και η
Columbia την απέρριψε. Έτσι, επέστρεψε και πάλι στο μόντελινγκ.
Το 1949 εμφανίστηκε στην ταινία «Love Happy» των «Ενωμένων Καλλιτεχνών», ενώ την ίδια χρόνια πόζαρε γυμνή για ένα ημερολόγιο διασημοτήτων. Η φωτογράφηση που έκανε το 1953 για το περιοδικό Playboy ήταν αυτή που έδωσε ώθηση στην καριέρα της.
Την επόμενη χρονιά συμμετείχε σε τέσσερις ταινίες, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές για τις «The Asphalt Jungle» της MGM και «All About Eve» της Fox. Αν και οι ρόλοι της ήταν αρκετά μικροί, η εκκεντρική αλλά σέξι εμφάνισή της αποτυπώθηκε στη μνήμη των σινεφίλ.
Το 1951 η Μέριλιν πήρε έναν αρκετά μεγάλο ρόλο στην ταινία «Love Nest» (Ερωτική Φωλιά), μέσω της οποίας ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το ευρύ κοινό. Το εκρηκτικό ταμπεραμέντο της, σε συνδυασμό με την αίσθηση παιδική αθωότητα που απέπνεε, ενθουσίασε τους θεατές. Το 1952 εμφανίστηκε στο «Don't Bother to Knock», όπου υποδύθηκε μία διανοητικά ανισόρροπη μπεϊμπισίτερ. Οι κριτικοί δεν ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με την ερμηνεία της στην ταινία αυτή. Έκανε, όμως, ιδιαίτερη εντύπωση η εμφάνισή της την ίδια χρονιά στο «Monkey Business» ως πλατινέ ξανθιά, μια εικόνα που αποτέλεσε το «σήμα - καταταθέν» της.
Το 1953 έπαιξε στο «Gentlemen Prefer Blondes», ξετρελαίνοντας τον ανδρικό πληθυσμό. Ανάμεσά τους και ο αστέρας του μπέιζμπολ Τζο ΝτιΜάτζιο, με τον οποίο παντρεύτηκε στις 14 Ιανουαρίου του 1954. Την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στο «There's No Business Like Show Business» και ακολούθησε το «The Seven Year Itch» (Επτά Χρόνια Φαγούρα), μία ταινία που ανέδειξε το ταλέντο της στην κωμωδία και περιείχε μία από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου: τη Μέριλιν Μονρόε να στέκεται πάνω σε μία σχάρα, με τον αέρα να ανασηκώνει το λευκό φόρεμά της.
Έπειτα από εννέα μήνες έγγαμου βίου, τον Οκτώβριο του 1954 η Μέριλιν ανακοίνωσε το διαζύγιό της με τον ΝτιΜάτζιο. Την επόμενη χρονιά η Fox διέκοψε τη συνεργασία μαζί της, εξαιτίας της αντιεπαγγελματικής συμπεριφοράς της. Αργούσε μονίμως στα γυρίσματα ή δεν εμφανιζόταν καθόλου, επικαλούμενη πραγματικές ή φανταστικές ασθένειες, και ήταν απρόθυμη να συνεργαστεί με τους παραγωγούς, τους σκηνοθέτες και τους συναδέλφους της ηθοποιούς.
Με τη
συμμετοχή της το 1956 στην ταινία «Bus Stop» (Στάση Λεωφορείου) η Μέριλιν
απέδειξε ότι μπορούσε να ανταποκριθεί εξίσου καλά και στις απαιτήσεις ενός
δραματικού ρόλου. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τον θεατρικό συγγραφέα
Άρθουρ Μίλερ, ένας γάμος που κράτησε τέσσερα χρόνια. Το 1957 ταξίδεψε στη Μ.
Βρετανία για τα γυρίσματα τις ταινίας «The Prince and the Showgirl» (Ο Πρίγκιπας
και η Χορεύτρια), που αποτέλεσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, αν και οι κριτικές
δεν ήταν και τόσο καλές.
Έπειτα από ένα χρόνο απουσίας, η Μέριλιν Μονρόε επέστρεψε στη μεγάλη οθόνη του 1959 με την απολαυστική κωμωδία «Some Like It Hot» (Μερικοί το προτιμούν καυτό), με τον Τόνι Κέρτις και τον Τζακ Λέμον. Ακολούθησαν το 1960 η ταινία του Τζορτζ Κιούκορ «Let's Make Love» (Έλα ν' αγαπηθούμε) με τους Τόνι Ράνταλ και Ιβ Μοντάν και το 1961 το «The Misfits» (Οι Αταίριαστοι), το τελευταίο φιλμ τόσο για τη Μέριλιν Μονρόε όσο και για τον συμπρωταγωνιστή της Κλαρκ Γκέιμπλ, που πέθανε λίγους μήνες αργότερα από καρδιακή προσβολή.
Το 1962 η Fox την επέλεξε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Something's Got to Give». Λόγω της συνεχιζόμενης ασυνέπειάς της, όμως, η εταιρία αποφάσισε να διακόψει τη συνεργασία μαζί της και να μην της δώσει άλλη ευκαιρία. Η καριέρα της κατέρρεε και η Μέριλιν απομονώθηκε στο σπίτι της στο Λος Άντζελες. Στις 5 Αυγούστου του 1962 η οικονόμος της τη βρήκε να κείτεται γυμνή στο κρεβάτι της με ένα άδειο μπουκάλι από υπνωτικά χάπια «Nembutal» στο πλευρό της. Ήταν μόλις 36 ετών…
Ο τοπικός ιατροδικαστής, που κλήθηκε για να γνωματεύσει επί των συνθηκών του θανάτου της, απεφάνθη ότι επρόκειτο πιθανότατα για αυτοκτονία. Ο φημολογούμενος ερωτικός δεσμός της, όμως, με τον Τζον Κένεντι και οι αντιδράσεις από το περιβάλλον του αμερικανού προέδρου κάνουν πολλούς, ακόμα και σήμερα, να πιστεύουν ότι ο φάκελος «Μέριλιν» δεν έπρεπε να κλείσει με την ένδειξη «αυτοκτονία». Κάποιοι είπαν ότι η Μονρόε δεν είχε καμία πρόθεση να αυτοκτονήσει, αλλά πήρε κατά λάθος μια υπερβολική δόση υπνωτικών. Ακόμα περισσότεροι υποστήριξαν ότι ένα τρίτο πρόσωπο της χορήγησε τη μοιραία δόση. Η αλήθεια δεν μαθεύτηκε ποτέ...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/186#ixzz3bpQwkkyx
Όθων
1815 – 1867
70
0
Βαυαρός πρίγκηπας, πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας μετά την απελευθέρωσή της από τον τουρκικό ζυγό (1832-1862).
Ο πρίγκηπας Όθων Φρειδερίκος Λουδοβίκος της Βαυαρίας (Kronprinz Otto Friedrich Ludwig von Bayern) γεννήθηκε την 1η Ιουνίου 1815 στο Ζάλτσμπουργκ (τότε ανήκε στη Βαυαρία, σήμερα στην Αυστρία). Ήταν ο δευτερότοκος γιος του φιλέλληνα βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α', που ανήκε στη δυναστεία των Βίτελσμπαχ και της βασίλισσας Θηρεσίας, κόρης του δούκα του Σαξ - Άλτενμπουργκ. Μέσω ενός προγόνου του, του δούκα Ιωάννη Β’ (1341-1397), συνδεόταν με συγγένεια με τους βυζαντινούς αυτοκρατορικούς οίκους των Κομνηνών και των Λασκάρεων.
Ο Όθων έλαβε επιμελημένη μόρφωση, όχι όμως για πρίγκιπα που προοριζόταν να βασιλεύσει. Διδάχθηκε την ελληνική και λατινική γλώσσα και ήταν καλός ιππέας και άριστος κολυμβητής. Τα ελληνικά άρχισε να τα διδάσκεται αμέσως μόλις ο πατέρας του αποδέχθηκε για λογαριασμό του τον ελληνικό θρόνο. Οι γονείς του τον προόριζαν για εκκλησιαστική σταδιοδρομία και φρόντιζαν ιδιαίτερα την ασθενική του κράση και την επισφαλή υγεία του. Ήταν βαρήκοος και ψεύδιζε κάπως.
Η υποδοχή του Όθωνα
Το 1832, σε ηλικία 17 ετών, εκλέχθηκε από τις τρεις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) βασιλιάς των Ελλήνων, κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης του Λονδίνου (25 Απριλίου - 8 Μαΐου). Ένα χρόνο αργότερα, στις 6 Φεβρουαρίου 1835, αποβιβάσθηκε στο Ναύπλιο, που τότε ήταν η προσωρινή πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, και έτυχε αποθεωτικής υποδοχής από ένα λαό που είχε ταλαιπωρηθεί αρκετά από την αναρχία που μάστιζε τη χώρα μετά τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια το 1831 και προσδοκούσε καλύτερες μέρες. Τον συνόδευε ένας στολίσκος μεταγωγικών, που μετέφερε δύναμη του βαυαρικού στρατού 3.500 ανδρών, που θα αντικαθιστούσαν τα αποχωρούντα τελευταία τμήματα του γαλλικού στρατού.
Μέχρι την προκαθορισμένη ενηλικίωσή του (1 Ιουνίου 1835), τη βασιλική εξουσία ασκούσε η λεγομένη Αντιβασιλεία, που την αποτελούσαν οι Βαυαροί αξιωματούχοι Άρμανσμπεργκ, Μάουρερ και Χάιντεκ. Στις 10 Νοεμβρίου 1836, ενώ βρισκόταν στην πατρίδα του, τέλεσε τους γάμους του με την πριγκίπισσα Αμαλία (1818-175), κόρη του Μεγάλου Δούκα του Ολδεμβούργου Φρειδερίκου Αυγούστου, αιφνιδιάζοντας την ελληνική κυβέρνηση, που πληροφορήθηκε το γεγονός ένα μήνα αργότερα.
Με την ενηλικίωσή του, ο Όθων ανέλαβε και επισήμως τα βασιλικά καθήκοντα, διατήρησε όμως στις κυριότερες θέσεις τους Βαυαρούς, παρότι δεν ήταν αρεστοί στη ντόπια πολιτική τάξη και το λαό, που τους θεωρούσε δυνάστες. Στην αρχή, ο Όθωνας κυβέρνησε απολυταρχικά, «Ελέω Θεού». Μάλιστα, για μεγάλο χρονικό διάστημα άσκησε ο ίδιος την πρωθυπουργία (8 Δεκεμβρίου 1837 - 10 Φεβρουαρίου 1841 και 10 Αυγούστου 1841 - 3 Σεπτεμβρίου 1843).
Ο Όθωνας σε νεαρή ηλικία
Στις 3 Σεπτεμβρίου 1843, εκδηλώθηκε στρατιωτικό κίνημα υπό τους Καλέργη και Μακρυγιάννη («Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου»), εξαιτίας της γενικής δυσαρέσκειας για την εσωτερική και εξωτερική πολιτική της μοναρχίας. Την ίδια ημέρα, η Ελλάδα είχε υπογράψει την οικονομική συμφωνία του Λονδίνου, με την οποία δεσμευόταν να διαθέσει σχεδόν το σύνολο των πόρων της για την εξυπηρέτηση των δανείων της. Ο Όθων αναγκάσθηκε τότε να παραχωρήσει Σύνταγμα, να διορίσει πρωθυπουργό πολιτικό πρόσωπο, να προκηρύξει εκλογές και να απομακρύνει τους Βαυαρούς από τις στρατιωτικές και πολιτικές θέσεις προς μεγάλη ικανοποίηση του λαού.
Από τότε και μέχρι την εκθρόνισή του το 1862 κυβερνούσε συνταγματικά με μεγάλες ή μικρές επεμβάσεις στην άσκηση της εξουσίας. Έτσι, όμως, δημιούργησε κύμα δυσφορίας εναντίον του, που το υπέθαλπαν και οι ξένες Δυνάμεις για τους δικούς τους συμφεροντολογικούς λόγους. Στη δυσφορία αυτή πρέπει να προστεθεί και η δυσαρέσκεια από τις επεμβάσεις στη διοίκηση της βασίλισσας Αμαλίας και το γεγονός ότι δεν γέννησε τον διάδοχο του θρόνου.
Τον Μάιο του 1859 η Αθήνα συνταράχθηκε από τα «Σκιαδικά» και τον Μάρτιο του 1861 αποκαλύφθηκε αντιβασιλική συνωμοσία μεταξύ των φοιτητών του Οθωνείου Πανεπιστημίου (νυν ΕΚΠΑ). Στις 6 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου, ο φοιτητής Νομικής Αριστείδης Δόσιος αποπειράθηκε χωρίς επιτυχία να δολοφονήσει την Αμαλία. Το γεγονός αυτό δημιούργησε πρόσκαιρο ρεύμα συμπάθειας υπέρ αυτής, αυτό όμως υπήρξε η υστάτη αναλαμπή. Έτσι, ενώ το βασιλικό ζεύγος βρισκόταν σε περιοδεία στη Πελοπόννησο, εκδηλώθηκε εξέγερση στην Αθήνα. Αυτή τη φορά ήταν επιτυχημένη, αναγκάζοντας τον Όθωνα ν’ αναχωρήσει οριστικά από την Ελλάδα στις 12 Οκτωβρίου 1862.
Κατά της διάρκεια της βασιλείας του συνέβησαν ορισμένα αξιοσημείωτα γεγονότα, όπως τα «Μουσουρικά» (1847), η υπόθεση Πατσίφικο και τα «Παρκερικά» (1849-1850), και η εμπλοκή της χώρας μας στον Κριμαϊκό Πόλεμο (1854), που δοκίμασαν τις σχέσεις της με τις Μεγάλες Δυνάμεις. Ο Όθων ήταν υπέρμαχος της Μεγάλης Ιδέας, που αποσκοπούσε στην υπαγωγή των αλύτρωτων ελληνικών εδαφών στο Ελληνικό Βασίλειο. Ο όρος ανήκε στον ηπειρώτη πολιτικό Ιωάννη Κωλέτη (1773-1847), ευνοούμενο του Όθωνα.
Φεύγοντας από την Ελλάδα, ο Όθωνας πήγε στην αρχή στο Μόναχο και απ’ εκεί στη Βαμβέργη (Bamberg), όπου έζησε το υπόλοιπο διάστημα της ζωής του, που δεν ήταν και μεγάλο. Εκεί διατηρούσε μία μικρή Αυλή και ζούσε με τη νοσταλγία της Ελλάδας. Ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για την Κρητική Επανάσταση και συνέδραμε το 1867 οικονομικά τους αγωνιστές με 200.000 χρυσά φράγκα. Τον ίδιο χρόνο αρρώστησε από ιλαρά και πέθανε ξαφνικά στις 26 Ιουλίου, σε ηλικία μόλις 52 ετών. Τάφηκε σύμφωνα με επιθυμία του με την ελληνική φουστανέλα στο ναό του Αγίου Καϊετάνου στο Μόναχο, όπου βρίσκεται ο τάφος του.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1361#ixzz3bpREgnln
Η ιστορία της Ευρωπαϊκής
Ένωσης
-
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ (European Central Bank)
43
3
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ιδρύθηκε την 1η Ιουνίου 1998 με πρόβλεψη της Συνθήκης του Άμστερνταμ (2 Οκτωβρίου 1997) για να διαχειρισθεί το ευρώ, το ενιαίο νόμισμα των 17 από τα 27 κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εδρεύει στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας.
Κύριοι στόχοι της ΕΚΤ είναι:
- Η διαφύλαξη της σταθερότητα των τιμών (μέσω της διατήρησης του πληθωρισμού υπό έλεγχο), ιδίως στις χώρες του ευρώ.
- Η σταθερότητα του δημοσιονομικού συστήματος με την εποπτεία των κεφαλαιαγορών και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
- Η χάραξη και η εφαρμογή της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής της Ένωσης.
- Ο καθορισμός των βασικών επιτοκίων για την ευρωζώνη και ο έλεγχος της προσφοράς χρήματος.
- Η διαχείριση των συναλλαγματικών αποθεματικών της ευρωζώνης και η αγορά ή πώληση νομισμάτων, όταν κρίνεται αναγκαία για τη διατήρηση της ισορροπίας των συναλλαγματικών ισοτιμιών.
- Η συμβολή στη διασφάλιση της κατάλληλης εποπτείας των κεφαλαιαγορών και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων από τις εθνικές αρχές, καθώς και της ομαλής λειτουργίας των συστημάτων πληρωμών.
- Η παροχή άδειας στις κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης να εκδίδουν χαρτονομίσματα του ευρώ.
- Η παρακολούθηση των τάσεων των τιμών και η αξιολόγηση του κινδύνου που αυτές συνεπάγονται για τη σταθερότητα των τιμών στην ευρωζώνη.
- Εκτελεστική Επιτροπή: Παρακολουθεί τη διαχείριση των τρεχουσών υποθέσεων της τράπεζας. Απαρτίζεται από 6 μέλη (1 πρόεδρο, 1 αντιπρόεδρο και 4 άλλα μέλη) που διορίζονται για 8 χρόνια από τους ηγέτες των χωρών της ευρωζώνης.
- Διοικητικό Συμβούλιο: Διαμορφώνει τη νομισματική πολιτική της ευρωζώνης και καθορίζει τα επιτόκια δανεισμού που επιβάλλει η Κεντρική Τράπεζα στις εμπορικές τράπεζες. Απαρτίζεται από τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής και από τους διοικητές των 17 κεντρικών τραπεζών των χωρών της ευρωζώνης.
- Γενικό Συμβούλιο: Όργανο με συμβουλευτικές και συντονιστικές λειτουργίες και συμμετοχή στην προετοιμασία της προσχώρησης νέων χωρών στην ευρωζώνη. Απαρτίζεται από τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο της ΕΚΤ και από τους διοικητές των εθνικών κεντρικών τραπεζών και των 27 κρατών-μελών της Ε.Ε.
Περί Πηγών...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/235/319#ixzz3bpRd2Bwu
Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club
Band
11
0
Για πολλούς κριτικούς το κορυφαίο άλμπουμ της ροκ μουσικής. Δημιουργία των Beatles, κυκλοφόρησε την 1η Ιουνίου 1967, ύστερα από κυοφορία πεντέμισι μηνών στα στούντιο της Άμπεϊ Ρόουντ. Άλμπουμ καινοτόμο, από τον ήχο έως το εξώφυλλό του, συνδύασε εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία.
Το «Sgt Peppers» άρχισε να ηχογραφείται, όταν η μανία του νεαρόκοσμου για τα «Σκαθάρια» άρχισε να υποχωρεί. Το επεδίωξαν και οι ίδιοι οι Μπητλς, που αποφάσισαν να σταματήσουν τις συναυλίες τον Αύγουστο του 1966 και να αφοσιωθούν στη δισκογραφία. Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού τους στην Αφρική σκέφθηκαν να δημιουργήσουν ένα θεματικό άλμπουμ (concept album) για μια φανταστική ορχήστρα με επικεφαλής τον Λοχία Πέπερ, η οποία θα έδινε ένα φανταστικό κοντσέρτο μπροστά σ' ένα φανταστικό κοινό, ενώ οι τέσσερις Μπιτλς θα υποδύονταν συγκεκριμένους ρόλους. Το σχέδιο δεν τους βγήκε απόλυτα, αλλά δημιούργησαν μια σειρά από μουσικά κομψοτεχνήματα, με την καθοριστική συνδρομή του παραγωγού τους Τζορτζ Μάρτιν, όπου η ψυχεδέλεια, η κλασσική μουσική, το ροκ εντ ρολ και το μιούζικ-χολ, δένουν αρμονικά.
Οι τέσσερις Beatles μπήκαν στα στούντιο της Άμπεϊ Ρόουντ στις 6 Δεκεμβρίου του 1966 και βγήκαν στις 21 Απριλίου 1967, την μέρα που η Ελλάδα έμπαινε στο «γύψο» των συνταγματαρχών. Για τα τραγούδια του άλμπουμ χρειάστηκαν 700 ώρες ηχογραφήσεων. Άπιαστο όνειρο για άλλους καλλιτέχνες, όχι όμως και για τους Beatles, που ως σούπερ γκρουπ, είχαν το απόλυτο ελεύθερο από την ΕΜΙ.
Την περίοδο που ηχογραφούσαν το «Sgt Peppers», τα μουσικά ενδιαφέροντα των Beatles δεν επικεντρώνονταν μόνο στις απλές ποπ μελωδίες των αρχών της καριέρας τους. Τους ενδιέφεραν οι ήχοι της Ανατολής, ήταν εξοικειωμένοι με τον συμφωνικό ήχο και τα ηλεκτρικά όργανα (όργανο, πιάνο κ.ά.). Το πλήθος των μουσικών εφέ, που σιγά - σιγά γινόταν κτήμα των μουσικών, αλλά και οι νέες τεχνικές ηχογράφησης, συνέβαλαν στο τελικό αποτέλεσμα. Στο άλμπουμ χώρεσαν τελικά 13 τραγούδια με χρονική διάρκεια 39 λεπτά και 43 δευτερόλεπτα και έμειναν έξω, για να συμπεριληφθούν σε επόμενα άλμπουμ τους, τα τραγούδια «Strawberry Fields Forever» και «Penny Lane».
Το «Sgt Peppers» κυκλοφόρησε την 1η Ιουνίου 1967 και ήταν το όγδοο άλμπουμ της δισκογραφίας τους. Σε σύντομο διάστημα ανέβηκε στο Νο1 των τσαρτ της Μεγάλης Βρετανίας (27 εβδομάδες) και Ηνωμένων Πολιτειών (15 εβδομάδες), ενώ διθυραμβικές ήταν και οι κριτικές. Ο διακεκριμένος μουσικοκριτικός των Times του Λονδίνου Κένεθ Τάιναν χαρακτήρισε το Sgt Peppers, ως «μία σημαντική στιγμή στην ιστορία του Δυτικού Πολιτισμού».
Ένας από τους δεινούς επικριτές του «Sgt Peppers» υπήρξε ο σπουδαίος μουσικός Φρανκ Ζάππα, ο οποίος κατηγόρησε τους Beatles ότι εμπορευματοποίησαν την αισθητική του χίπικου κινήματος (flower power). «Το έκαναν μόνο για το χρήμα» τόνιζε σ' ένα άρθρο του στο περιοδικό Rolling Stone. Και φρόντισε να το διακωμωδήσει αργότερα στο άλμπουμ του «We're Only in it for the money», με εξώφυλλο μια παρωδία του περίφημου εξωφύλλου του «Sgt Peppers».
Ο δίσκος τιμήθηκε και από τη μουσική βιομηχανία των ΗΠΑ. Το 1968 απέσπασε Βραβείο Γκράμι για το άλμπουμ της χρονιάς, που δινόταν για πρώτη φορά σε ροκ άλμπουμ. Με Γκράμι τιμήθηκε και το περίφημο εξώφυλλο του δίσκου, δημιουργία του γκαλερίστα Ρόμπερτ Φρέιζερ με τη συνεργασία του Πολ ΜακΚάρτνεϊ. Είναι ένα κολάζ στο κλίμα της ποπ-αρτ, που απεικονίζει τα «τέσσερα σκαθάρια» ντυμένα με εδουαρδιανά ρούχα και περιτριγυρισμένα από διάσημες προσωπικότητες, καλλιτέχνες και μη.
Τα τραγούδια του άλμπουμ
1.Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band
2:02
2.
With a Little Help from My Friends
2:46
3.
Lucy in the Sky with Diamonds
3:30
4.
Getting Better
2:49
5.
Fixing a Hole
2:38
6.
She's Leaving Home
3:37
7.
Being for the Benefit of Mr. Kite!
2:39
8.
Within You Without You (Harrison)
5:07
9.
When I'm Sixty-Four
2:37
10.
Lovely Rita
2:44
11.
Good Morning Good Morning
2:43
12.
Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band (Reprise)
1:20
13.
A Day in the Life
5:33
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/273#ixzz3bpRvjWDh
Σούπερμαν
105
0
Ο Σούπερμαν (Superman) είναι ο πρώτος χάρτινος υπερήρωας, αν και αρχικώς οι δημιουργοί του, Τζέρι Σίγκελ και Τζόε Σάστερ, τον προόριζαν ως έναν κακοποιό. Με αυτό τον χαρακτήρα πρωτοεμφανίστηκε το 1935 στην Κυριαρχία του Σούπερμαν. Επιδίωξή του σ' αυτή την ιστορία ήταν να εξουσιάσει όλο τον κόσμο με τη βία. Στην πραγματικότητα, όμως, πέρασε σχεδόν απαρατήρητος και οι πωλήσεις δεν πήγαν καθόλου καλά. Έτσι, οι δημιουργοί του αναγκάστηκαν να επανατοποθετήσουν τον υπεράνθρωπό τους, αυτή τη φορά στο πλευρό του νόμου.
Ο πρώτος Σούπερμαν με τη μορφή που τον ξέρουμε σήμερα, γεννήθηκε ως Καλ-Ελ στον πλανήτη Κρύπτον. Ο πατέρας του ήταν ο ηγέτης και επιστήμονας Τζορ-Ελ, ο οποίος -δευτερόλεπτα προτού ο Κρύπτον εκραγεί- έβαλε τον γιο του σε μία διαστημική κάψουλα και τον έστειλε στη Γη. Προσγειώθηκε λίγο έξω από τη μικρή πόλη του Σμόλβιλ, όπου τον βρήκαν και τον υιοθέτησαν ο Τζόναθαν και η Μάρθα Κεντ.
Μεγαλώνοντας, ο Καλ-Ελ ανακάλυψε ότι στον κόσμο μας διέθετε υπερφυσικές δυνάμεις κι άρχισε να μάχεται το έγκλημα, κρατώντας την ταυτότητά του μυστική. Μεταξύ των ανθρώπων, κυκλοφορεί με το όνομα Κλαρκ Κεντ κι εργάζεται ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Daily Planet, όπου γνώρισε και την αγαπημένη του Λόις Λέιν, μία όμορφη και φιλόδοξη συνάδελφό του.
Ο «αναγεννημένος» Σούπερμαν έκανε το ντεμπούτο του στο πρώτο τεύχος της σειράς Action Comics, την 1η Ιουνίου του 1938, και πολύ σύντομα έγινε ένας από τους πιο δημοφιλείς ήρωες. Για τα πνευματικά δικαιώματα, οι δημιουργοί του εισέπραξαν από την DC Comics το ποσό των 130 δολαρίων. Στη συνέχεια, όμως, η εταιρία αντέγραψε τον χαρακτήρα χωρίς να ανανεώσει τη σχετική άδεια, ενώ άρχισε να μηνύει και όλες τις άλλες εταιρίες που έπρατταν το ίδιο.
Έπειτα από τρία χρόνια δικαστικών αγώνων, οι Σίγκελ και Σάστερ δικαιώθηκαν και η DC Comics κλήθηκε να τους καταβάλει 75.000 δολάρια ετησίως, ένα πολύ μικρό μέρος από τα τεράστια κέρδη που της απέφερε ο Σούπερμαν. Όταν το 1946 ζήτησαν και νέα αύξηση, απολύθηκαν. Ακολούθησαν άλλα δύο χρόνια δικαστικών μαχών, έως το 1948, οπότε έλαβαν 200.000 δολάρια και παραιτήθηκαν οποιασδήποτε άλλης απαίτησης.
Κατά τις δεκαετίες του '60 και του '70, η δημοτικότητα του Σούπερμαν άρχισε να μειώνεται, καθώς νέοι ήρωες έκαναν την εμφάνισή τους. Τότε κρίθηκε απαραίτητη μία ανανέωση του υπερανθρώπου, προκειμένου να κερδίσει και πάλι το ενδιαφέρον των σύγχρονων αναγνωστών. Τον εκμοντερνισμό του ανέλαβε ο Τζον Μπερν, ο οποίος αποφάσισε να ξαναγράψει την ιστορία του Σούπερμαν απ' την αρχή, αλλάζοντας αρκετά κομμάτια της. Με την επάνοδό του, το 1986, ο Σούπερμαν γνώρισε τεράστια επιτυχία, σκαρφαλώνοντας και πάλι στην κορυφή των πωλήσεων.
Στη μεγάλη οθόνη, έκανε την πρώτη του εμφάνιση στις 26 Σεπτεμβρίου του 1941, στην ομώνυμη ταινία κινουμένων σχεδίων των Fleischer Studios. Πρωταγωνίστησε σε δεκάδες τηλεοπτικές σειρές και ραδιοφωνικές εκπομπές, ενώ το 1978 έκανε πρεμιέρα και η πρώτη δραματοποιημένη κινηματογραφική ταινία Σούπερμαν: Η ταινία, με τον Κρίστοφερ Ριβ στον ομώνυμο ρόλο. Ο ίδιος πρωταγωνίστησε και στις τρεις συνέχειες της ταινίας, Σούπερμαν ΙΙ το 1980, Σούπερμαν ΙΙΙ το 1983 και Σούπερμαν ΙV το 1987. Στην πέμπτη συνέχεια, που έκανε πρεμιέρα στις 21 Ιουνίου 2006, με τίτλο Ο Σούπερμαν επιστρέφει, τον υπεράνθρωπο ενσάρκωσε ο Μπράντον Ρουθ.
Η έκτη ταινία του Σούπερμαν αναμένεται να βρει στις σκοτεινές αίθουσες το καλοκαίρι του 2013, με τίτλο Man of Steel και σκηνοθέτη τον Ζακ Σνάιντερ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/107#ixzz3bpSCLFxK
Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός 8-2
1322
0
Η 1η Ιουνίου 1930 είναι μία σημαντική επέτειος για την πράσινη οικογένεια, επειδή εκείνο το κυριακάτικο απομεσήμερο σημειώθηκε η πιο ευρεία νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού.
Το δεύτερο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα έφτανε στο τέλος του. Αντίπαλοι στη διεκδίκηση του πρώτου τους τίτλου, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Ο κάτοχος του τροπαίου Άρης Θεσσαλονίκης είχε τεθεί νοκ άουτ.
Οι οπαδοί του Ολυμπιακού είναι τόσο σίγουροι για την ανωτερότητα της ομάδας των Ανδριανοπουλαίων, που φθάνουν εν πομπή στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, κρατώντας ένα φέρετρο. Σ' αυτό θα κήδευαν τον Παναθηναϊκό, μετά το τέλος του ντέρμπι.
Το τριφύλλι, που προπονούσε ο ούγγρος Γιόζεφ Κίνσλερ, μιλά μέσα στο γήπεδο. Συντρίβει τον μεγάλο του αντίπαλο με 8-2. Το αστέρι της ομάδας Άγγελος Μεσσάρης επιτυγχάνει δύο γκολ και οι φίλοι του Παναθηναϊκού σκαρώνουν το δίστιχο «Βάλαμε οχτώ στον Ολυμπιακό και τέσσερα στον Άρη, γεια σου Άγγελε Μεσσάρη!».
Αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα, το φέρετρο διαλύεται και τα κομμάτια του θα χρησιμεύσουν για τα επεισόδια που ακολουθούν, τα πρώτα ίσως καταγεγραμμένα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ο Παναθηναϊκός νικά και στον επαναληπτικό με 2-1 και κατακτά το πρώτο του πρωτάθλημα, αλλά θα κάνει 20 χρόνια για να ξαναδεί τίτλο.
Τα γκολ του αγώνα σημειώθηκαν κατά σειράν: 10' Συμεωνίδης, 20' Μεσσάρης, 25' Μεσσάρης, 30' Συμεωνίδης, 53' Πιερράκος, 56' και 59' Γιώργος Ανδριανόπουλος (Ολυμπιακός), 72' Κουράντης (αυτογκόλ), 76' Μηγιάκης και 81' Πιερράκος
Οι 11 του Παναθηναϊκού, που έγραψαν ιστορία: Αργυράκης, Σ. Πιεράκος, Βασιλείου, Ανδρίτσος, Κ. Μπαλτάσης, Υποφάντης, Μηγιάκης, Μεσσάρης, Συμεωνίδης, Δ. Μπαλτάσης και Δ. Πιεράκος
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/104#ixzz3bpSVHY7b
Υβ Σεν
Λοράν
1936 – 2008
202
0
Γάλλος μόδιστρος, από τους κορυφαίους σχεδιαστές μόδας του 20ού αιώνα, πλάι στον Κριστιάν Ντιόρ και την Κοκό Σανέλ. Άφησε το αποτύπωμά του σε μισό αιώνα δημιουργίας, τόσο στην υψηλή ραπτική, όσο και στην καθημερινή ένδυση.
Ο Υβ Σεν Λοράν (Yves Saint Laurent) γεννήθηκε την 1η Αυγούστου 1936 στο Οράν της γαλλοκρατούμενης τότε Αλγερίας και ήταν το μεγαλύτερο παιδί ενός εύπορου γάλλου βιομηχάνου. Από μικρός έδειξε το ταλέντο του στο σχέδιο, φτιάχνοντας ρούχα για τις κούκλες των μικρότερων αδελφών του. Στα 17 του γράφτηκε σε σχολή μόδας του Παρισιού και το σχέδιό του για ένα βραδινό φόρεμα απέσπασε το πρώτο βραβείο σε ετήσιο διαγωνισμό.
Το ταλέντο του το αναγνώρισε αμέσως ο Κριστιάν Ντιόρ, που τότε μεσουρανούσε στη γαλλική υψηλή ραπτική και τον προσέλαβε στον οίκο του ως σχεδιαστή. Μετά τον θάνατο του Ντιόρ, το 1957, ο Σεν Λοράν ανέλαβε επικεφαλής σχεδιαστής, ξεπερνώντας σε φήμη τον μέντορά του. Διηύθυνε τον Οίκο Ντιόρ επί τρία χρόνια, μέχρι που κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στη διάρκεια του Πολέμου της Αλγερίας. Το 1962, μαζί με τον σύντροφό του Πιέρ Μπερζέ, ίδρυσε τον δικό του Οίκο, ο οποίος με τα χρόνια εξελίχθηκε σε μια «αυτοκρατορία», μέχρι να εξαγοραστεί τη δεκαετία του '90 από την εταιρεία καλλυντικών και φαρμακευτικών ειδών Σανοφί.
Ο Ιβ Σεν Λοράν ήταν ο άνθρωπος που άλλαξε για πάντα την εικόνα της γυναίκας, απελευθερώνοντάς την από την αιχμαλωσία του παραδοσιακού, αμιγώς γυναικείου ρούχου. Έφερε επανάσταση, ντύνοντας τις γυναίκες με παντελόνια, ζιβάγκο και ρούχα σαφάρι, αλλά και με σμόκιν, ένα ρούχο που κράτησε σε όλες τις συλλογές του, εξελίσσοντάς το κάθε φορά. Μπορεί η Κοκό Σανέλ να έδωσε στις γυναίκες την ελευθερία τους, αλλά ο Υβ Σαιν Λοράν τους έδωσε δύναμη.
Ήταν ο εμπνευστής των σι θρου τοπ, της γραμμής «τραπέζιο», των ποπ αρτ συνόλων, των φορεμάτων με αναφορές στα γεωμετρικά σχέδια του Μοντριάν, των σαφάρι τζάκετ, ο σχεδιαστής που λάνσαρε την πρώτη πρετ-α-πορτέ συλλογή, «κατεβάζοντας» την υψηλή ραπτική στον δρόμο. Ο ίδιος προειδοποιούσε τις γυναίκες: «Όσες ακολουθούν κατά πόδας τη μόδα αντιμετωπίζουν μείζονα κίνδυνο. Αυτόν της απώλειας της βαθύτερης φύσης τους, του στιλ τους, της φυσικής κομψότητάς τους».
Ο Υβ Σεν Λοράν ήταν ένας άνθρωπος πολύ ντροπαλός και εσωστρεφής, με πολύ λίγους φίλους και μακριά από τον κόσμο. Έπαιρνε ουσίες, κατανάλωνε τεράστιες ποσότητες αλκοόλ και κατατρυχόταν από διαρκείς κρίσεις κατάθλιψης. Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δραστηριότητα το 2002 έκανε σπανίως δημόσιες εμφανίσεις. Τιμήθηκε με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής, μία από τις υψηλότερες τιμητικές διακρίσεις της Γαλλίας. Καταβεβλημένος από τον καρκίνο του εγκεφάλου από τον οποίο έπασχε, πέθανε στο Παρίσι την 1η Ιουνίου 2008.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/377#ixzz3bpSjTNki
Κάκια
Αναλυτή
1934 – 2002
Χρήστος Τσαγανέας - Κάκια Αναλύτη, στιγμιότυπο από την ταινία του Οδυσσέα Κωστελέτου «Το Χαμίνι».
113
0
Η Κάκια Αναλυτή γεννήθηκε το 1934 στον Πειραιά. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, όπου δίδασκε ο Δημήτρης Ροντήρης, και το 1955 έκανε το ντεμπούτο της στο θεατρικό σανίδι με τον θίασο του Διονύση Παγουλάτου, στο «Φιόρε του λεβάντε» του Γρηγόρη Ξενόπουλου. Ακολούθησε συνεργασία με το θίασο του Αδαμάντιου Λεμού στον «Αγαπητικό της βοσκοπούλας» και με το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» του Μάνου Κατράκη στο έργο «Βαθιές είναι οι ρίζες».
Συνεργαζόμενη με το θίασο της Κατερίνας Ανδρεάδη, έπαιξε σε πολλά έργα, κυρίως κωμωδίες («Μάμα», «Η κυρία δε με μέλλει», «Κλέφτρα αγάπη μου», «Άσπρο, μαύρο, κόκκινο», «Μαθήματα ηθικής», «Μαριάνα Πινέδα»). Στο θίασο αυτό γνώρισε και παντρεύτηκε στα μέσα της δεκαετίας του '50 τον Κώστα Ρηγόπουλο, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, την ηθοποιό Ζωή Ρηγοπούλου.
Κώστας Ρηγόπουλος - Κάκια Αναλυτή
Ακολούθησαν συνεργασίες με τη «Νέα Σκηνή» του Κωστή Λειβαδέα, του Ντίνου Ηλιόπουλου, της Κατερίνας Ανδρεάδη, του Νίκου Χατζίσκου (1962, στην «Όπερα της πεντάρας» του Μπρεχτ). Την περίοδο 1962-1963 με τον Κ. Ρηγόπουλο και τον Γιάννη Αργύρη συνέπτυξαν θίασο και ανέβασαν την κοινωνική ηθογραφία των Βαγγέλη Γκούφα - Βασίλη Ανδρεόπουλου «Μια πόρτα δραχμές πεντακόσιες».
Το χειμώνα του 1963 δημιουργείται ο θίασος Ρηγόπουλου - Αναλυτή και το θέατρο (χειμερινό και καλοκαιρινό) «Αναλυτή», όπου μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '90 το ζεύγος ανέβασε πολλά έργα, κυρίως μπουλβάρ. Η μεγάλη επιτυχία (1967) και επί χρόνια επαναλαμβανόμενη, του θιασαρχικού ζεύγους, με υποκριτικά κυρίαρχη την Κάκια Αναλυτή, ήταν η κωμωδία «Αγάπη μου Ουάουα».
Μετά την επιτυχία αυτή, το ζευγάρι ανέβασε τα έργα: «Ερωτάς και πολιτική», «Το αυτί του Αλέξανδρου», «Ένα κρεβάτι για τρεις», «Λεωφορείον ο πόθος», «Η καρυδόπιτα», «Ο επιθεωρητής έρχεται», «Γυάλινος κόσμος», «Φθινοπωρινή ιστορία» κ.ά. Ο τελευταίος ρόλος της Κάκιας Αναλυτή στο θέατρο που έφερε το όνομά της ήταν στο «Σε φιλώ στη μούρη» του Γ. Διαλεγμένου (1997-98).
Στη δεκαετία του '50 άρχισε και η κινηματογραφική καριέρα της Κάκιας Αναλυτή, σε κωμικούς και δραματικούς ρόλους ενζενί. Μεταξύ των ταινιών της είναι οι εξής: «Ανθισμένη αμυγδαλιά», «Ματωμένο ηλιοβασίλεμα», «Ματωμένα στέφανα», «Θρίαμβος», «Λαός και Κολωνάκι», «Διαζύγιο αλά ελληνικά», «Εικοσιτέσσερις ώρες ζωντοχήρα», «Η βίλα των οργιών», «Σταχτοπούτα», «Μια του κλέφτη» με τον Δημήτρη Χορν κ.ά.
Πέθανε την 1η Ιουνίου 2002, σε ηλικία 68 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/162#ixzz3bpT0ptBQ
Χρηστάκης
1924 – 1981
146
0
Λαϊκός τραγουδιστής και συνθέτης, που άφησε εποχή τα χρόνια της δικτατορίας για το ερμηνευτικό του ταμπεραμέντο και τις φιγούρες του στην «πίστα». Αποκλήθηκε «Τζόνι Χάλιντεϊ» της Ελλάδας. Μεγάλες του επιτυχίες τα τραγούδια Παίζουν τα μπαγλαμαδάκια και Θα ζήσω ελεύθερο πουλί, που ακούγονται μέχρι σήμερα.
Ο Χρήστος Σύρπος, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε το 1924 στην Κωνσταντινούπολη. Ήρθε οικογενειακώς στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη Δράμα, όπου δούλεψε αρχικά ως υδραυλικός. Στο τραγούδι μπήκε με την προτροπή και τη βοήθεια του ρεμπέτη Κώστα Καπλάνη.
Στο διάστημα 1950 - 1967 τραγουδούσε «σεκόντο» (δεύτερη φωνή) και έπαιζε κιθάρα και μπαγλαμαδάκι δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα του λαϊκού τραγουδιού (Πόλυ Πάνου, Γιώτα Λύδια κ.ά.), τόσο στη δισκογραφία, όσο και στο πάλκο. Από το 1967 ξεκίνησε σόλο καριέρα με μεγάλη επιτυχία. Ήταν το πρώτο όνομα στα μαγαζιά της παραλίας (Δειλινά κλπ.) και διασκέδαζε τους θαμώνες τους μέχρι πρωίας. Είχε τη συνήθεια να τραγουδάει ξαπλωμένος ανάσκελα στην «πίστα», ενώ τον σκέπαζαν οι σωροί από τα σπασμένα πιάτα.
Η πρώτη μεγάλη επιτυχία του ήρθε στα μέσα του 1960 με το τραγούδι των Ζαφειρίου/Γαβαλά Να χαρείς τα μάτια σου καλέ. Στη συνέχεια, με τη χαρακτηριστική «κοφτή» ερμηνεία του θα αναβιώσει το Έμαθα πως είσαι μάγκας, Η Γάτα και θα συνεχίσει δυναμικά με το Πουλί, Στις ταβέρνες τριγυρνάς και Παίζουν τα μπαγλαμαδάκια.
Μετά τη Μεταπολίτευση περιέπεσε σε αφάνεια, καθώς τα μουσικά γούστα είχαν αλλάξει. Κυρίαρχη θέση είχαν τώρα το πολιτικό τραγούδι και το ελαφρολαϊκό. Ο Χριστάκης ξεχασμένος τραγουδούσε για τα προς το ζην σε λαϊκό κέντρο της Καβάλας, όταν τον βρήκε το πρώτο εγκεφαλικό. Άφησε την τελευταία του πνοή την 1η Ιουνίου 1981 στο ΙΚΑ Θεσσαλονίκης. Η κηδεία του έγινε στην Καβάλα, με τη συνδρομή φίλων και θαυμαστών του.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/375#ixzz3bpTSOAT6
ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ - ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΑ
Δεκαετία του '50 . Απ' τα πρώτα μεταπολεμικά λεωφορεία του ΚΤΕΛ , η πασίγνωστη τότε FARGO , ιδιοκτησίας Ι.Ανδρεόπουλου , από Ερατεινή , στο Αλωνάκι μπροστά απ' το πρακτορείο , στο Αλωνάκι , το 1951 . Αριστερά ο Νίκος Σταματόπουλος , οδηγός και πρωτανιψιός του Ανδρεόπουλου και Θαν. Φωτόπουλος , πράκτορας για πολλά χρόνια , μέχρι το 1983 , του ΚΤΕΛ στο Λιδορίκι .Σημειώνουμε πως ο Νίκος Σταματόπουλος , εξαιρετικό παιδί είχε την ατυχία να μείνει παράλυτος όταν το λεωφορείο , βγήκε απ' το δρόμο στις στροφές πριν απ' το Λιδορίκι ( όπου σήμερα είναι ένα προσκυνητάρι ) ανήμερα του Αγίου Ευθυμίου , και έκτοτε έζησε μεν αλλά καθηλωμένος σε αναπηρικό καρότσι .
Αρχείο Θαν.Φωτόπουλου
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Τρίτη
2/6
03:00
14°C
58%
3 Μπφ B
16 Km/h
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ
09:00
16°C
61%
1 Μπφ Α
3 Km/h
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ
15:00
25°C
35%
3 Μπφ NA
16 Km/h
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ
21:00
20°C
46%
2 Μπφ N
9 Km/h
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ …
“ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ κ. ΨΙΝΑΚΗ ….. ;;;
Σαν μια ευχάριστη ..” νότα “ , παίρνουμε την περίπτωση της φωτογράφισης του Δημάρχου μας με τον συνάδελφό του κ. Ψινάκη , και τίποτα περισσότερο , γιατί ουσιαστικά απλά ήταν μια καλά σχεδιασμένη ενέργεια , “ περίσπασης “ της γνώμης της “ Εκκλησίας του Δήμου “ , που ‘' χτύπησε ..κόκκινο “, μετά την κυνική ομολογία του κ. Καπεντζώνη , σαν να μην έτρεχε ..τίποτα , για την χρεοκοπία του Δήμου Δωρίδας , και μετά βέβαια απ’ τα..παραμύθια που ακούγαμε τόσο καιρό μ για..” ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ “ ΚΑΙ..ΧΡΗΣΤΕΣ ΔΙΑΧΕΙΡΊΣΕΙΣ…
Ακόμα όμως , δεν έχουμε καλο..καταλάβει , τι ισχύει και τι όχι , γύρω απ’ τα οικονομικά του Δήμου μας , το μόνο σίγουρο πάντως είναι το ότι υπάρχουν πολλές οφειλές σε καταστήματα κλπ που κανένας δεν μπορεί να υπολογίσει το..ύψος τους ..
΄Βέβαια , δεν γνωρίζουμε αν όλα αυτά τα έξοδα , των..” παραλίμνιων “ πάρτι κλπ…κλπ , πληρώνονται απ’ τον Δήμο μας , παρά την ..κήρυξη στάσης πληρωμών , αν ναι όμως , τότε να μας λείπει το..βύσσινο , γιατί όπως φαίνεται πληρώνουμε ακριβά τις,,διάφορες φωτογραφίσεις ..
Καλές είναι οι ΔΗΜΌΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ , αλλά καλό θα είναι να μη βαρύνουν τον..” ισχνό προϋπολογισμό του Δήμου μας …
Καλό σας βράδυ , να περνάτε καλά
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη ….Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment