H ΓΕΡΙΚΗ ΜΟΥΣΜΟΥΛΙΑ…

 

 

Στ’ αγαπημένο το χωριό μου,

σε κάποια αυλή, σε μια γωνιά

άσβεστη φλόγα, στ’όνειρό μου

μια γερασμένη μουσμουλιά.

*****

Καρπούς δεν κάνει, μήτ’ανθίζει

κι’έχει της τα κλαδιά κυρτά,

μον’ με τον ίσκιο της δροσίζει

της έξω πόρτας τα σκαλιά.

*****

Στης νιότης τα δροσάτα χρόνια

στου έρωτα την ομορφιά,

με κρύο,ζέστη και με χιόνια

την είχα πάντα συντροφιά.

*****

Τ’ατέλειωτα εκείνα βράδια

με τη βουβή της τη λαλιά,

βάλσαμο έριχνε στην άδεια

την πονεμένη μου καρδιά.

*****

Τώρα όμως, πέρασαν τα χρόνια

και δεν σκιρτάει πια η καρδιά,

μα η σκέψη,σαν τα χελιδόνια,

συχνά με πάει στα παλιά.

*****

Στη μουσμουλιά τη γερασμένη,

με τα γερμένα τα κλαδιά,

που άσβεστη φλόγα πάντα μένει

στην πονεμένη μου καρδιά . …….Κ.K.-

Λιδορίκι φθινόπωρο 2005

Αθήνα 070506

ΣΥΛΛΟΓΗ : “ ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ  ΣΤΗ  ΖΩΗ “

Λιδορίκι   2010