ΤΟ ΧΑΝΙ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΥΘΑ – ΓΚΕΚΑ ΣΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟ
Τυχερή αποδείχτηκε για μένα η σημερινή μέρα , και μάλιστα..απρόσμενα τυχερή , αφού σήμερα βρήκα κάτι που το έψαχνα 8 χρόνια …
Απ’ το 2007 , ή μάλλον τέλος του 2006 , που ξεκίνησα το..ταξίδι με το αγαπημένο μου “ Λιδωρίκι “, έχω φάει τον τόπο να βρω φωτογραφίες απ’ το χάνι του Κολοκύθα , του Γκέκα , που ήταν στην αριστερή μεριά του δρόμου προς Ναύπακτο , λίγο μετά τη γέφυρα του Στενού , ακριβώς μπροστά στην τσιμεντένια γέφυρα του Κόκκινου , που φαίνεται αριστερά στη φωτογραφία , στο βάθος ..
Το ωραίο δε είναι πως πριν μερικά χρόνια , τέλος δεκαετίας 2000 ή αρχές της δεκαετίας 2010 , ένας αγαπητός φίλος , απ’ τη Ναύπακτο , ο Γιάννης Χαλάτσης , βιβλιοθηκονόμος της Παπαστρατείου βιβλιοθήκης , εξαίρετος ερευνητής και συγγραφέας , έγραψε ένα υπέροχο βιβλίο το “ Διαδρομές του παρελθόντος στη Ναυπακτία και Δωρίδα , μια εξαιρετική δουλειά , που προσωπικά μου είχε κάνει αρίστη εντύπωση , και μάλιστα λόγω φιλίας με τον συγγραφέα , ανέλαβα την υποχρέωση να τον βοηθήσω κυρίως για τα Δωρικά χάνια , για τα οποία είχα αναρτήσει δικές μου εργασίες μετά από στοιχεία που είχα συγκεντρώσει .
Θυμάμαι τότε , ενώ είχα συγκεντρωμένα πολλά στοιχεία για όλα σχεδόν τα Δωρικά χάνια , φωτογραφίες κλπ είχαμε κολλήσει στα χάνια του μπάρμπα Μήτσου του Καραπιστόλη - Ντακουίνου για το οποίο βρήκα κάποιες φωτογραφίες τελικά , αλλά δεν είχα απολύτως τίποτα για το Χάνι του Κολοκύθα – Γκέκα .
Χθες λοιπόν που έκανα την τακτική βόλτα στο blog “ loutsovos.blogspot.gr , του αγαπητού φίλου Κώστα Μπερτσιά , ένα blog που..προσωπικά μου.. θυμίζει κάποια μικρά γραφικά παλαιοπωλεία χωμένα σε κάποια ..δρομάκια στο Μοναστηράκι , που δεν έχουν..μόστρα , βιτρίνα δηλαδή , πιασάρικη και δεν κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση , μέσα όμως κρύβουν..θησαυρούς , κι’ αν μπεις μια φορά…” κολλάς “ , έτσι το’χω πάθει κι’εγώ , μπαίνω και περνάω ώρες χαζεύοντας παλιές Λουτσοβιώτικες φωτογραφίες που προσωπικά με συγκινούν ..
Έτσι λοιπόν σήμερα πέτυχα το..κελεπούρι μου , βρήκα τη φωτογραφία απ’το χάνι του Γκέκα αλλά και δύο φωτογραφίες , διαμάντια κι’ αυτές , που εικονίζουν εκείνα τα χειροποίητα “ ξύλινα “ συνήθως καρότσια των παιδικών μας χρόνων , κάτι που ΨΑΧΝΩ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΒΡΩ .
Αναδημοσιεύουμε ένα σχετικό απόσπασμα από παλιότερο δημοσίευμά μας
.
ΤΟ ΧΑΝΙ ΚΟΛΟΚΥΘΑ ( ΓΚΕΚΑ )
Λίγο πιο πέρα , πάνω στο δρόμο , και σε απόσταση 1500 , περίπου μέτρων , βορειοδυτικά του περιπτέρου , πριν απ’ τη στροφή της γέφυρας του ποταμού Κόκκινος , υπήρχε κι’ άλλο χάνι , το Χάνι του Μήτσου Κολοκύθα η Γκέκα , όπως όλοι τον ήξεραν . Ένα μικρό , διώροφο σπίτι , στην αριστερή πλευρά του δρόμου προς Ναύπακτο , που πρόσφερε καφέδες , αναψυκτικά και..πρόχειρο φαγητό , χώρο για διανυκτέρευση , φυσικά , δεν είχε..
Το χάνι του Γκέκα , ήταν σχεδόν στο σταυροδρόμι , του κεντρικού δρόμου , Λιδορικίου – Ναυπάκτου , με τους άλλους επαρχιακούς , χωματόδρομους , που πήγαιναν στα γύρω ορεινά χωριά τις Δωρίδας , που εξυπηρετούνταν , προβληματκά κατά κανόνα , με τις λεγόμενες άγονες..γραμμές , Διακόπι , Δάφνος , Πενταγιού , Αρτοτίνα , Κόκκινος κλπ , κι’ ακόμα , λειτουργούσε σαν …διαμετακομιστικό ..κέντρο , των κοπαδιών των αιγοπροβάτων , όλων των χωριών που αναφέραμε , γιατί τα κοπάδια , κατέβαιναν μέχρι το χάνι , κι’ εκεί επιβιβάζονταν στα φορτηγά , για το Λεκανοπέδιο Αττικής , όπου και ξεχείμαζαν όλα σχεδόν τα κοπάδια των ορεινών χωριών , σε Ανάβυσσο , Γλυφάδα , Ηλιούπολη , Κερατέα , Αυλώνα , Σχιστό , Παιανία , Μαραθώνα κλπ .
Όπως επίσης διηγούνται οι μεγαλύτεροι κάτοικοι των γύρω χωριών , απ’ το τέλος περίπου της δεκαετίας του ‘50 , και για 5-6 χρόνια , στο χάνι ερχόταν κινητό Ιατρικό συνεργείο , του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού , και οι γιατροί εξετάζανε τους ασθενείς των χωριών και τους χορηγούσαν τα απαραίτητα φάρμακα .
Το χάνι , άρχισε να λειτουργεί προπολεμικά , και συνέχισε μέχρι και τα μέσα της δεκαετία του 1970 , όταν ήταν και σε πλήρη εξέλιξη τα έργα του φράγματος του Μόρνου , έκτοτε για κάποια χρόνια , έμεινε κλειστό , μέχρι που με το ..κλείσιμο του φράγματος , καταποντίστηκε , όπως και το Βελούχι..
Το αυτοκίνητο της φωτογραφίας είναι..περίεργης..ταυτότητας , είναι και..λεωφορείο αλλά και..φορτηγό , όπως ήταν όλα τα αυτοκίνητα της περιοχής μας , που εξυπηρετούσαν τις λεγόμενες “ ΑΓΟΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ “ ΚΑΙ Ε’ΙΧΑΜΕ ΑΠΌ ΑΥΤΕΣ …ΜΠΟΛΙΚΕΣ , αυτό δε , πρέπει να είναι του Χαράλαμπου Κοντογιώργου , απ’ τη Γρανίτσα – Διακόπι , και έκανε δρομολόγια Λιδορίκι – Διακόπι και..Δάφνο , αν θυμάμαι καλά ..
Το σημερινό μου..” λαχείο “ λοιπόν , με σπρώχνει να αναδημοσιεύω πρώτα – πρώτα το κομμάτι που αφορά στα Δωρικά χάνια , του βιβλίου του Γιάννη Χαλάτση , που περιέχει και αρκετά δικά μου κομμάτια , στα οποία θα προσθέσουμε και τη φωτογραφία απ’ το χάνι του Γκέκα , αλλά και ότι ιστορίες παλιές έχω ΄για τα περίφημα “ καρότσια “
Αυτά όλα ..από αύριο , γιατί η ώρα πέρασε …
Σας καληνυχτίζω με αγάπη , αφού ευχαριστήσω θερμά για άλλη μια φορά τον αγαπητό φίλο Κώστα , γιατί ο “ Λούτσοβός σου “ μου έλυσε ένα “ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ “
Καλό ξημέρωμα και καλή αυριανή ……Κ.Κ.-
Τυχερή αποδείχτηκε για μένα η σημερινή μέρα , και μάλιστα..απρόσμενα τυχερή , αφού σήμερα βρήκα κάτι που το έψαχνα 8 χρόνια …
Απ’ το 2007 , ή μάλλον τέλος του 2006 , που ξεκίνησα το..ταξίδι με το αγαπημένο μου “ Λιδωρίκι “, έχω φάει τον τόπο να βρω φωτογραφίες απ’ το χάνι του Κολοκύθα , του Γκέκα , που ήταν στην αριστερή μεριά του δρόμου προς Ναύπακτο , λίγο μετά τη γέφυρα του Στενού , ακριβώς μπροστά στην τσιμεντένια γέφυρα του Κόκκινου , που φαίνεται αριστερά στη φωτογραφία , στο βάθος ..
Το ωραίο δε είναι πως πριν μερικά χρόνια , τέλος δεκαετίας 2000 ή αρχές της δεκαετίας 2010 , ένας αγαπητός φίλος , απ’ τη Ναύπακτο , ο Γιάννης Χαλάτσης , βιβλιοθηκονόμος της Παπαστρατείου βιβλιοθήκης , εξαίρετος ερευνητής και συγγραφέας , έγραψε ένα υπέροχο βιβλίο το “ Διαδρομές του παρελθόντος στη Ναυπακτία και Δωρίδα , μια εξαιρετική δουλειά , που προσωπικά μου είχε κάνει αρίστη εντύπωση , και μάλιστα λόγω φιλίας με τον συγγραφέα , ανέλαβα την υποχρέωση να τον βοηθήσω κυρίως για τα Δωρικά χάνια , για τα οποία είχα αναρτήσει δικές μου εργασίες μετά από στοιχεία που είχα συγκεντρώσει .
Θυμάμαι τότε , ενώ είχα συγκεντρωμένα πολλά στοιχεία για όλα σχεδόν τα Δωρικά χάνια , φωτογραφίες κλπ είχαμε κολλήσει στα χάνια του μπάρμπα Μήτσου του Καραπιστόλη - Ντακουίνου για το οποίο βρήκα κάποιες φωτογραφίες τελικά , αλλά δεν είχα απολύτως τίποτα για το Χάνι του Κολοκύθα – Γκέκα .
Χθες λοιπόν που έκανα την τακτική βόλτα στο blog “ loutsovos.blogspot.gr , του αγαπητού φίλου Κώστα Μπερτσιά , ένα blog που..προσωπικά μου.. θυμίζει κάποια μικρά γραφικά παλαιοπωλεία χωμένα σε κάποια ..δρομάκια στο Μοναστηράκι , που δεν έχουν..μόστρα , βιτρίνα δηλαδή , πιασάρικη και δεν κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση , μέσα όμως κρύβουν..θησαυρούς , κι’ αν μπεις μια φορά…” κολλάς “ , έτσι το’χω πάθει κι’εγώ , μπαίνω και περνάω ώρες χαζεύοντας παλιές Λουτσοβιώτικες φωτογραφίες που προσωπικά με συγκινούν ..
Έτσι λοιπόν σήμερα πέτυχα το..κελεπούρι μου , βρήκα τη φωτογραφία απ’το χάνι του Γκέκα αλλά και δύο φωτογραφίες , διαμάντια κι’ αυτές , που εικονίζουν εκείνα τα χειροποίητα “ ξύλινα “ συνήθως καρότσια των παιδικών μας χρόνων , κάτι που ΨΑΧΝΩ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΒΡΩ .
Αναδημοσιεύουμε ένα σχετικό απόσπασμα από παλιότερο δημοσίευμά μας
.
ΤΟ ΧΑΝΙ ΚΟΛΟΚΥΘΑ ( ΓΚΕΚΑ )
Λίγο πιο πέρα , πάνω στο δρόμο , και σε απόσταση 1500 , περίπου μέτρων , βορειοδυτικά του περιπτέρου , πριν απ’ τη στροφή της γέφυρας του ποταμού Κόκκινος , υπήρχε κι’ άλλο χάνι , το Χάνι του Μήτσου Κολοκύθα η Γκέκα , όπως όλοι τον ήξεραν . Ένα μικρό , διώροφο σπίτι , στην αριστερή πλευρά του δρόμου προς Ναύπακτο , που πρόσφερε καφέδες , αναψυκτικά και..πρόχειρο φαγητό , χώρο για διανυκτέρευση , φυσικά , δεν είχε..
Το χάνι του Γκέκα , ήταν σχεδόν στο σταυροδρόμι , του κεντρικού δρόμου , Λιδορικίου – Ναυπάκτου , με τους άλλους επαρχιακούς , χωματόδρομους , που πήγαιναν στα γύρω ορεινά χωριά τις Δωρίδας , που εξυπηρετούνταν , προβληματκά κατά κανόνα , με τις λεγόμενες άγονες..γραμμές , Διακόπι , Δάφνος , Πενταγιού , Αρτοτίνα , Κόκκινος κλπ , κι’ ακόμα , λειτουργούσε σαν …διαμετακομιστικό ..κέντρο , των κοπαδιών των αιγοπροβάτων , όλων των χωριών που αναφέραμε , γιατί τα κοπάδια , κατέβαιναν μέχρι το χάνι , κι’ εκεί επιβιβάζονταν στα φορτηγά , για το Λεκανοπέδιο Αττικής , όπου και ξεχείμαζαν όλα σχεδόν τα κοπάδια των ορεινών χωριών , σε Ανάβυσσο , Γλυφάδα , Ηλιούπολη , Κερατέα , Αυλώνα , Σχιστό , Παιανία , Μαραθώνα κλπ .
Όπως επίσης διηγούνται οι μεγαλύτεροι κάτοικοι των γύρω χωριών , απ’ το τέλος περίπου της δεκαετίας του ‘50 , και για 5-6 χρόνια , στο χάνι ερχόταν κινητό Ιατρικό συνεργείο , του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού , και οι γιατροί εξετάζανε τους ασθενείς των χωριών και τους χορηγούσαν τα απαραίτητα φάρμακα .
Το χάνι , άρχισε να λειτουργεί προπολεμικά , και συνέχισε μέχρι και τα μέσα της δεκαετία του 1970 , όταν ήταν και σε πλήρη εξέλιξη τα έργα του φράγματος του Μόρνου , έκτοτε για κάποια χρόνια , έμεινε κλειστό , μέχρι που με το ..κλείσιμο του φράγματος , καταποντίστηκε , όπως και το Βελούχι..
Το αυτοκίνητο της φωτογραφίας είναι..περίεργης..ταυτότητας , είναι και..λεωφορείο αλλά και..φορτηγό , όπως ήταν όλα τα αυτοκίνητα της περιοχής μας , που εξυπηρετούσαν τις λεγόμενες “ ΑΓΟΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ “ ΚΑΙ Ε’ΙΧΑΜΕ ΑΠΌ ΑΥΤΕΣ …ΜΠΟΛΙΚΕΣ , αυτό δε , πρέπει να είναι του Χαράλαμπου Κοντογιώργου , απ’ τη Γρανίτσα – Διακόπι , και έκανε δρομολόγια Λιδορίκι – Διακόπι και..Δάφνο , αν θυμάμαι καλά ..
Το σημερινό μου..” λαχείο “ λοιπόν , με σπρώχνει να αναδημοσιεύω πρώτα – πρώτα το κομμάτι που αφορά στα Δωρικά χάνια , του βιβλίου του Γιάννη Χαλάτση , που περιέχει και αρκετά δικά μου κομμάτια , στα οποία θα προσθέσουμε και τη φωτογραφία απ’ το χάνι του Γκέκα , αλλά και ότι ιστορίες παλιές έχω ΄για τα περίφημα “ καρότσια “
Αυτά όλα ..από αύριο , γιατί η ώρα πέρασε …
Σας καληνυχτίζω με αγάπη , αφού ευχαριστήσω θερμά για άλλη μια φορά τον αγαπητό φίλο Κώστα , γιατί ο “ Λούτσοβός σου “ μου έλυσε ένα “ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ “
Καλό ξημέρωμα και καλή αυριανή ……Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment