Με την καταστροφή της Σμύρνης και τον ερχομό των προσφύγων η ανάγκη στέγασης μεγάλη .
Οι αυλές αξιοποιήθηκαν και προστεθήκανε δωμάτια ...
Ο ιδιοκτήτης κρατούσε το ένα δωμάτιο και νοίκιαζε το άλλο...
Ακόμα και τα υπόγεια που ήταν αποθήκες έγιναν κατοικίσιμα...
Υπήρχαν και τα διώροφα με μπαλκόνι και εσωτερική αυλή παμπάλαια με αρκετά δωμάτια που πρόχειρα τα επισκευάζανε και τα νοικιάζανε.
Οι συγκάτοικοι τώρα...
Εργένηδες....παντρεμένοι με ή χωρίς παιδιά...
Δεν τους έπαιρνε αρκετός καιρός για να γίνουν όλοι μια οικογένεια.
Εικόνες ...
Τα παιδιά να τρέχουν στην αυλή...να φωνάζουν...να καταβρέχονται με το λάστιχο...
ο εργένης που ήταν νυκτερινός να κοιμάται...η διπλανή να απλώνει τα σεντόνια και τα παιδιά να τα πιάνουν και να τα λερώνουν...
Ένας συνωστισμός...μια φασαρία ...συχνοί οι καβγάδες...στην ουσία όμως
μια αγαπημένη μεγάλη οικογένεια με διαφορετικές ρίζες.
Ξενοδούλευαν οι γυναίκες της αυλής...έτσι έλεγαν για αυτές που έκαναν μεροκάματα σε πλούσια σπίτια.
Συνήθως μπουγάδες και γενική καθαριότητα...τι άλλο.
Τις Μικρασιάτισες τις προτιμούσαν για μαγείρισες...
Σε εργοστάσια νηματουργίας ...γύριζαν το απόγευμα με τα βαμβάκια
στα μαλλιά τους αποκαμωμένες...
Το καλοκαίρι έβγαζαν τις καρέκλες...τα σκαμνιά στην αυλή και έπιαναν
τις θέσεις τους το απόγευμα.
Οι κουβέντες για το πώς πήγαν στην δουλειά για το πρόγραμμα του Σαββατόβραδου
του Κυριακάτικου μεσημεριού....
Όχι για πολύ όμως έπρεπε να ετοιμάσουν το φαϊ για την επόμενη ημέρα
που θα ήταν στην δουλειά...να συννενοηθούν με τις γειτόνισες ποιά
θα κρατούσε το παιδί.
Οι ηλικιωμένοι σε μια γωνιά έπαιζαν το τάβλι τους χτυπώντας τα πούλια
και πίνοντας το καφεδάκι τους.
Έτοιμα για θελήματα τα παιδιά για να πάρουν το χαρτζιλίκι τους
και να το καταθέσουν στον ψιλικατζή.
Οι γάτες της αυλής έψαχναν για φαϊ ...τα πάντα έτρωγαν και βρεμένο ψωμί
με ζάχαρη που έτρωγαν τα παιδιά και τους πέταγαν ψίχουλα.
Kαι μια περιγραφή της εποχής....
" Σε κάθε βήμα, ανάμεσα στη σκόνη του δρόμου και μέσα σε γκρεμισμένες μάντρες, οι παχειές γυναικούλες μ’ ανασηκωμένα τα μανίκια έχουνε μπουγάδα.
Πλένουν, απλώνουν, στριγκλίζουνε, μπαινοβγαίνουνε από την αυλή στις πόρτες, βγάζουν τα κεφάλια τους από τα παράθυρα, κι έχεις την εντύπωση πως είναι μια πολυάριθμη οικογένεια με γέρους, γρηές και αναρίθμητα ξυπόλητα παιδάκια που ζούνε όλοι μαζί, βαστώντας ο ένας τις ανάγκες του αλλουνού. "
Πίσω στα παλιά
No comments:
Post a Comment