Εκείνα τα χρόνια στην Αθήνα οι οικογένειες γινόντουσαν στο άψε σβήσε.
Τον γνώρισε....την γνώρισε το έμαθε η οικογένεια της κοπέλας και ο γάμος
αμέσως και πολλές φορές με καθόλου καλεσμένους.
Ας πρόσεχε ο γαμπρός....
Στη συνέχεια νοικιάζανε ένα δωμάτιο στην αυλή με κοινόχρηστη τουαλέτα
και καλοσυνάτους γειτόνους στην ίδια οικονομική μοίρα.
Και όμως όλοι πορευόντουσαν....
Ο άντρας στην δουλειά και η γυναίκα με το παιδί που όταν περπατούσε
το έπαιρνε μαζί της στα αρχοντόσπιτα που υπήρχαν κοντά....δίπλα....απέναντι.
Έπλενε ρούχα....πλύστρα την έλεγαν....και εφ΄όσον ήταν και καλή
είχε πάντα δουλειά και έτρωγε και το παιδί και έπαιρνε και στο σπίτι καμμιά μερίδα.
Έβγαινε το νοίκι του μήνα....ήταν αβάντα....
Τώρα αν τα χέρια της ήταν πρησμένα από το βραστό νερό....την αλυσίβα...το λουλάκι... την ποτάσα ....αυτό ήταν λεπτομέρεια.
Το απόγευμα στα σκαλάκια στο πεζοδρόμιο με τις γειτόνισες τα γιατροσόφια
ήταν άφθονα.
Υπήρχαν βέβαια και τα σχόλια όταν έφευγε η πλύστρα και άλλαζε γειτονιά....
"....έχει πλύνει η φουκαριάρα τον μισό Κολωνό....τι να σου κάνει..."
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν παραπονέθηκε η πλύστρα ...πάντα καμάρωνε
που βοηθούσε την οικογένειά της.
Πίσω στα παλιά
No comments:
Post a Comment