13.6.07

ΝΑ...ΕΡΧΕΣΑΙ....

Τέτοιες βραδιές , πνιγμένες μεσ’ τη θλίψη , πάντα.. να έρχεσαι ,/ έτσι απλά , όπως παλιά , με τα μαλλιά , στους ώμους σου λυμένα ,/
κι' οπως, στην άκρη του ονείρου , του χαμένου μου θα στέκεσαι …. /
να..ζωντανεύεις τα κομμάτια του κορμιού τα...νεκρωμένα...

Θέλω να έρχεσαι , βροχή μου χειμωνιάτικη , μαζί με τις σταγόνες
να μου ξεπλένεις κάθε πόνο απ’ την ψυχή την κουρασμένη ,
παρασυρμένος , τι κι’ αν είμαι , απ’ τις όμορφες , τις ξωτικές γοργόνες ,
θα σε προσμένω πάντα , στη γνωστή μας τη… στιγμή , αγαπημένη…

Θέλω να έρχεσαι , συχνά , το έχω ανάγκη να σε..δω , να σε γνωρίσω
με’χει κουράσει τόσο , αυτή η αδιάκοπη στον κόσμο περιπλάνηση ,
μάταια.προσπαθώ , το άγνωστο άρωμά σου μεσ’ το πλήθος να μυρίσω ,
να δω το χρώμα των ματιών σου, το βουβό , γλυκειά μου άρνηση..

Λιδορίκι 13 06 07 . Κ .-

2 comments:

~Αερικό~ said...

Πανέμορφο το ποίημά σας Κύριε Καψάλη.
Καλό βράδυ σας εύχομαι ολόψυχα.

Κώστας Καψάλης said...

Αερικό αγαπημένο, μέ..ολίγη καθυστέρησης (!)ευχαριστώ(ετεροχρονισμένα.. ) γιά την ευχή σου και τα καλά σου λόγια...
Αυτό τον καιρό , συν τοις άλλοις , κάνω και το...αγροτικό μου , περιποιούμαι τον κήπο μου και πολλές φορές ξεχνιέμαι περιποιούμενος τα..ζαρζαβατικά μου,είναι κι' αυτή η ασχολία ένα..εξαπανέκαθεν..απωθημένο μου , μιά ανάγκη, ένα όνειρο που πραγματοποιώ τώρα , στη δεύτερη..εφηβεία των.. 64 χρόνων μου...θα μου πεις πως θέλω...σανίδα βρεγμένη, ίσως , θέλω όμως πριν..ενηλικιωθώ..να πραγματοποιήσω τα παιδικά μου..όνειρα...
Να είσαι καλά , οικογενειακώς ,και να περνάς ακόμα..καλύτερα...Κ.-