Από επιστολή του επίτιμου Αρεοπαγίτη Γεωργίου Μπούτσικου , που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ η ΛΕΥΚΑ πτλειβ΄παδια ( Δωρίδος “ .
- 2 -
Οι λόγοι από τους οποίους εξωθήθηκε ο Κρικέλας στη ληστεία είναι συγκεχυμένοι και ασαφείς . Από όσα μπόρεσαν να αντιληφθούν ο πάππος μου Γιώργης και ο πατέρας μου , κτηνοτρόφοι , από τις επί50 χρόνια στενές σχέσεις τους με τους γιούς του λήσταρχου Νικόλαο ( Τραχανά ) και Κωνσταντίνο ( Κώτσιο ) και τα παιδιά τους , με τους οποίους παραχείμαζαν τα κοπάδια τους μαζί στα ίδια λειβάδια ( Λεχοτινιάς ) του Γαλαξειδιού και τα μετέδωσαν σε μένα , αλλά και από όσα σχετικά διέσωσε η παράδοση των μικρών κοινωνιών των χωριών Λευκαδιτίου και Κονιάκου , έχω σχηματίσει την εντύπωση ότι ο Κρικέλας εξολίσθησε σε ληστεία από οικονομικούς κυρίως λόγους .
Χαρακτηριστική είναι η απάντηση που έδωσε στην ερώτηση φίλων του , “ τι τον έκαμε και βγήκε στο κλαρί “, είπε “ ορέ έκαμε λε΄πτά ο χαζο Κολοβός και εγώ δεν θα κάμω ;”, Χαζοκολοβό αποκαλούσε τον Γιάννη Μανώλη ( Κολοβό ) , ληστή απ’ τον Κονιάκο , αποκαλούμενο Καλτσά . Ισχυροί λόγοι αναστολής δεν υπήρχαν στην κοινωνία της εποχής . Οι τότε κοινωνικές συνθήκες δεν δημιουργούσαν λόγους αποτροπής , αλλά μάλλον ανοχής του ληστρικού βίου . Η λάμψη της προεπαναστατικής “ κλεφτουριάς “ που στελέχωσε τα επαναστατικά σώματα και βοήθησε αποφασιστικά στη διεξαγωγή του απελευθερωτικού αγώνα του 1821 , εξακολουθούσε να υπάρχει ζωντανή στην Ελληνική κοινωνία .
Τους ληστές τους ονόμαζαν “ κλέφτες “ και τους λήσταρχους “ καπεταναίους “ . Τους θεωρούσαν ξεχωριστούς , καταξιωμένους και προστάτες των αδυνάτων . Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το θάνατο του Χρίστου Νταβέλη ( 1856 ) και του Βασίλη Τσέλιου τον θρήνησαν με τραγούδια , που άδονται και σήμερα . Στη δημιουργία και διατήρηση του πιο πάνω κλίματος βοηθούσαν και οι αδυναμίες και αστοχίες του νεότευκτου Ελληνικού Κράτους , το οποίο αδιαφόρησε για την τύχη των αγωνιστών του 1821 και των οικογενειών τους , γεγονός που μαζί με την αθέτηση της υπόσχεσής του για διανομή σ΄αυτούς των Εθνικών γαιών ( υποθηκεύτηκαν για την εξόφληση δανείων του εξωτερικού ) , είχε δημιουργήσει αρνητική διάθεση σε μεγάλο και απ’ τα πιο ζωντανά τμήματα του Ελληνικού πληθυσμού , ιδίως της υπαίθρου χώρας .
Κάτω από τις παραπάνω συνθήκες απεφάσισε την εκτροπή του στη ληστεία ο Κρικέλας . Βγήκε ¨στο κλαρί “ στα μέσα της δεκαετίας του 1850 , σε ηλικία 30 ετών περίπου και η δράση του κορυφώθηκε την επόμενη δεκαετία . Είχε συγκροτήσει μεγάλη συμμορία , η οποία σε κάποιο χρόνο αριθμούσε 17 , στους οποίους περιλαμβάνονταν και οι : Βελεστίνης ( Μπελεστίνης ) , Φωτόπουλος , Κυριαζής , Κούτρας , Κουβέλης , Μπισμπίκης , Γιαννόπουλος , Καλαμποκάς , Τσικνιάς , Καρανίκας , Τρίγκας , Μολιός και Χριστογεωργόπουλος . Είχε επικηρυχθεί από την Κυβέρνηση με 2.000 δραχμές το έτος 1865 και με 10,000 δραχμές την 7/5/1870 . Ο Κρικέλας ήταν σκληρός ληστής αλλά όχι δολοφόνος . Αποσκοπούσε στην απόκτηση χρημάτων , ληστεύοντας και όχι δολοφονώντας . Η ληστεία του Γαλαξειδίου πραγματοποιήθηκε ως εξής : Μετά το πέρας της λειτουργίας στην εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής ( εξωκκλήσι στο παλιό Γαλαξείδι ) την Παρασκευή του Πάσχα του 1869 , και όχι του 1870 , και ενώ επέκειτο η έξοδος του εκκλησιάσματος , εφόρμησαν από το παρακείμενο λημέρι οι ληστές του Κρικέλα με επικεφαλής τον Μπελεστίνη , ο οποίος έπιασε ένα παρευρισκόμενο “ ζαγάρι “ ( πιθανώς κυνηγόσκυλο ) από την ουρά , το πέταξε ψηλά και το έκοψε στα δύο με το γιαταγάνι του και ακολούθως με το ματωμένο μαχαίρι στο στόμα κατέλαβε την πόρτα της εκκλησίας και α΄πηύθυνε στο εκκλησίασμα απειλές κατά της ζωής τους , ζητώντας να παραδόσει ο καθένας ό,τι πολύτιμο είχε , όπως και έγινε .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ……
No comments:
Post a Comment