ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Η ΝΙΑΓΑΚΗΣ

 

 

ΜΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΓΟΝΩΝ

Το εγγόνι του Νιαγάκη , ο Γιάννης Φωτόπουλος  ή ..Μπακόγιαννος , όπως τον ξέραμε όλοι , πρώτος από αριστερά , με την παλιοπαρέα του στου Καπποθανάση την ταβέρνα .





  “ Ο Γεώργιος Φωτόπουλος ή Νιαγάκης , είχε τρία αδέλφια : Τον  Αθανάσιο Φωτόπουλο ( Θανασιά ) , τον Μπαλατσό και τη Μαρία Φωτοπούλου . Η Μαρία είχε παντρευτεί στο Κλήμα , απόκτησε μια κόρη αλλά χήρεψε νωρίς .
   Νέα καθώς ήταν , άρχισαν τα προξενιά και τελικά την πάντρεψαν με κάποιον Γατάκη , χήρο με ένα  γιο . Αυτός ο γάμος έγραψε την ιστορία γύρω απ' το Νιαγάκη , και να πως :
  Το αγόρι του Γατάκη " πείραξε " την κόρη της Μαρίας Φωτοπούλου , αυτό ήταν η αιτία που παρεξηγήθηκε το οικογενειακό των Φωτοπουλαίων .
   Πιστός στην παραδοσιακή " ηθική " ο Θανασιάς , πήγε στον Κόστεβο κι' έδειρε το γαμπρό του - το Γατάκη - τόσο πολύ που νόμισε πως τον σκότωσε , γι' αυτό και τον έριξε στο Μόρνο .
   Ο Γατάκης όμως , μόλις έπεσε στο νερό συνήλθε και γύρισε πίσω στο Λιδορίκι και για να ξεπλύνει τη ντροπή , μάζεψε δέκα άτομα ( συγγενείς και φίλους ) και πήγαν στα Ζεστόπια , νυχτιάτικα , για να σκοτώσουν τον Θανασιά .
   Ήταν  τόσο γερό παλληκάρι ο Θανασιάς , που δεν μπορούσαν να τον κάνουν εύκολα καλά , γι' αυτό και μαζεύτηκαν πολλοί Γατάκηδες . Η παράδοση λέει , πως όταν τον σκότωναν , η φωνή του ακουγόταν στη Λίπα ( Περιοχή των  Βαρδουσίων ).
   Την ώρα που ψελνόταν η νεκρώσιμη ακολουθία  - στον Άη Γιώργη - παρουσιάσθηκε ο Γατάκης κι' άρχισε να κλαίει , να καταριέται και να ρωτάει ποιός σκότωσε το Θανασιά ! Ο Νιαγάκης όμως - που είχε καταλάβει το δολοφόνο - βγάζει το μαχαίρι για να τον σφάξει , πρόλαβε όμως ο Γατάκης και τοβαλε στα πόδια κι' έτσι γλύτωσε . Για λίγο καιρό όμως , γιατί μετά από ελάχιστες μέρες ο Νιαγάκης με το Μπαλατσό στήσαν καρτέρι στη θέση " Κοτρώνα " και τον έσφαξαν .
   Μετά το φονικό οι Νιαγάκης - Μπαλατσός " βγήκαν στο κλαρί " παρόλο που ο Νιαγάκης ήταν τότε εβδομήντα χρονών κι' ο Μπαλατσός 66 . Αρχηγός ήταν ο Νιαγάκης . Ο Νιαγάκης , διατηρούσε από πριν φιλίες με Γαλαξιδιώτες οι οποίοι - για να γλυτώσει τα αποσπάσματα - τον γύριζαν με τα καράβια τους σε διάφορες χώρες . Μια απ' αυτές ήταν και η Ρουμανία , στην οποία κάθισε δυο χρόνια , έγινε γαλατάς και έκανε αρκετά χρήματα .
   Όταν γύρισε απ' τη Ρουμανία , ο Γιώργος Φωτόπουλος ή Νιαγάκης , ήρθε στο Λιδορίκι - χωρίς να τον καταλάβουν τα αποσπάσματα που τον κυνηγούσαν - έδωσε στα παιδιά του τα λεφτά που είχε μαζέψει δουλεύοντας σαν γαλατάς και κρυβόταν .
   Όταν όμως τα αποσπάσματα έμαθαν πως ο Νιαγάκης επέστρεψε , άρχισαν να κυνηγάνε τα παιδιά του , να τα δέρνουν και να τρώνε τα πρόβατά τους . Τον προπάππο μου τον Αναστάση Φωτόπουλο ( για του Νιαγάκη ) εκτός από το ξύλο , τον στείλαν και εξορία στο Αίγιο .
   Σε λίγο , ο Νιαγάκης μάζεψε κι' άλλους κοντά του και ξανάφκιαξε το " καπετανάτο " του . Μαζί του ήταν κι' ο αδελφός του ο Μπαλατσός , ο Κρικέλας απ'το Λευκαδίτι , ένας απ' την Αγόριανη , που τον λέγαν Μπελεστίνη και άλλοι .
   Ο Κρικέλας με τον Μπελεστίνη , χωρίς την άδεια του Νιαγάκη , πήγαν στο Γαλαξίδι και πήραν δυο παιδιά ομήρους για λεφτά . Στην εκλογή τους όμως έπεσαν έξω , γιατί τα παιδιά δεν κρατούσαν από πλούσια σπίτια , γι' αυτό και τα σκότωσαν , αφού οι οικογένειές τους δεν είχαν λεφτά να δώσουν . Σαν το 'μαθε ο Νιαγάκης , τους έδιωξε απ' το λημέρι του .
   Μετά από καιρό πιάσαν τον Κρικέλα και τον σκότωσαν στο Γαλαξίδι , όσο για το Μπελεστίνη , δεν υπάρχουν πληροφορίες για το τι απόγινε . Τον Μπαλατσό τον πιάσαν τα αποσπάσματα , καταδικάστηκε σε ισόβια και πέθανε στη φυλακή . Επί δέκα χρόνια ο Νιαγάκης μαζί με τους υπόλοιπους ληστές συνέχιζαν να βρίσκονται στο κλαρί .
   Η ζωή που έκανε τον ανάγκαζε να πιάνει φίλους και κουμπάρους , ένας απ' τους κουμπάρους που είχε ήταν Χουμιριανίτης , μυλωνάς το επάγγελμα . Του είχε βαφτίσει ένα παιδί . Μια καταραμένη μέρα που ο Νιαγάκης βρέθηκε με τα παλληκάρια του στη Χουμίριανη , ειδοποίησε τον κουμπάρο του να του πάει ψωμί και κρασί στο κρησφύγετό του .
   Ο κουμπάρος όμως , αντί για ψωμί και κρασί , πήγε τα αποσπάσματα και τους κύκλωσαν . Αμέσως έδειξε με το δάχτυλο που ήταν ο Νιαγάκης . Ο Νιαγάκης , όταν είδε τον κουμπάρο του , που έφερε το απόσπασμα στο κρησφύγετο . σηκώθηκε όρθιος , τον σημαδεύει και λέει : " Πάρτη κουμπάρε , για ότι έκανες , τώρα δε  θέλου άλλη ζωή " και τον πέτυχε μέσα στ' αστέρι !
   Ο Νιαγάκης ήταν δεινός σκοπευτής , ο κουμπάρος τον πρόδωσε για να πάρει τα λύτρα , μετά το απόσπασμα τους κύκλωσε και τους σκότωσε .
   Του Νιαγάκη , του κόψαν το κεφάλι και το πήγαν στη Λαμία για τα λύτρα , το υπόλοιπο σώμα τάφηκε στη Χουμίριανη , σ'ένα μέρος που το λένε : " Στ' Νιαγάκη του μνήμα " . Ο Νιαγάκης , δεν είχε σκοτώσει άλλους εκτός απ' το Γατάκη και τον κουμπάρο του .
  Οι Μπελεστίνης και Κρικέλας , είχαν πάρει κάποτε ένα παιδί απ΄την Κολοπετινίτσα για λύτρα . Φεύγοντας έταξαν προθεσμία στους Κολοπετινιτσιώτες να τους πάνε μέσα σε έξι μέρες τα λύτρα για να τους δώσουν πίσω το παιδί .
   Επειδή όμως λύτρα δεν ήρθαν την κανονισμένη μέρα , οι Μπελεστίνης και Κρικέλας ήθελαν να σκοτώσουν το παιδί , και το πήγαν στο Νιαγάκη . Ο Νιαγάκης όμως , δεν ήθελε να χαλάσουν το παιδί και για να το γλυτώσει , τους είπε να ρίξουν κλήρο και σ' όποιον έπεφτε , αυτός θα σκότωνε το παιδί .
   Ο κλήρος έπεσε στον Μπελεστίνη , αλλά ο Νιαγάκης - με μπαμπεσιά - φώναξε : " Σε μένα έπεσε , εγώ θα το σκοτώσω ".
   Πήρε το παιδί για να το σκοτώσει , και πηγαίνοντας παραπέρα  , στην Άγια Θυμιά το διωξε να πάει στο χωριό του .
   Τα εγγόνια του Νιαγάκη , Γιώργος και Γιάννης Φωτόπουλος , είχαν πάει κάποτε τα πρόβατα στα λειβάδια της Κωλοπετινίτσας , ένα βράδυ πήγαν στο χωριό να φάνε και να πιούν κανένα κατοσταράκι . Όταν κάθισαν στο τραπέζι , ένα γεροντάκι , εβδομηνταπεντάρης περίπου , τους κέρασε κρασί και πιάσαν κουβέντα .
   Τους ρώτησε από που είναι και πως λέγονται , κί' όταν του απάντησαν , τους ρώτησε τι τον είχαν το Νιαγάκη , του απάντησαν και το γεροντάκι - που ήταν το παιδί που γλύτωσε ο Νιαγάκης - τους είπε ότι τους είχε γνωρίσει απ' τη " μπάκα " του ποδιού τους , γιατί ο Νιαγάκης είχε ωραία μπάκα για κάλτσα , αφού τότε φορούσαν φουστανέλες . γι' αυτό και πήραν το παρατσούκλι " Μπακαίοι " .
   Τους διηγήθηκε όλη την ιστορία και με συγκίνηση , τους χιλιοεπανέλαβε πως τη ζωή του τη χρωστάει στο Νιαγάκη .

         Τασούλα  Αθαν. Φωτοπούλου
   Τρισεγγονή του Νιαγάκη και εγγονή του μπάρμπα Γιάννη Φωτόπουλου , του Μπακόϊαννου .


   Ο Μπακόγιαννος , τελευταίος δεξιά , με Λιδορικιώτες τσοπάνηδες , κάπου στον Πειραιά , το 1929-30 .


  Μια φωτογραφία της ίδιας περίπου εποχής , στη Βαθειά , στο εστιατόριο του Τεμπέλη , ο μπαρμπα Γιάννης , τελευταίος δεξιά .
Η πολύ όμορφη αυτή αφήγηση , δημοσιεύτηκε στην Λιδορικιώτικη  εφημερίδα του Γιώργου Καψάλη " Λιδωρίκι " , το 1982 , στα φύλλα   5-6 και 7 .
Καλό  σας  απόγευμα  ….Κ.Κ.-