ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΑ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ

 

  Μια  πλευρά του  χωριού μας , όπως την  κατέγραψε  ο  φακός το  1953  απ’ τον  Σερεντέλη .

   Παλιά  , αλλά  όμως..ενδιαφέροντα , μας  τα  αφηγήθηκε τηλεφωνικά απ’ το…Αμέρικα , παλιά  αγαπημένη  χωριανή , συμμαθήτρια  και  φίλη , ονόματα δεν…λέμε , δεν … εκθέτουμε κυρίες…

                       *                  *

   Κάπου  στη δεκαετία  του  ‘60 , ο αείμνηστος χωριανός  και  φίλος  Τάκης  Ανδρίτσος , είχε  ανοίξει  στο  χωριό  μας  οδοντιατρείο , και  μοναδικός  όπως  ήταν , η  Αλκμήνη Παπαβασιλείου  πρέπει  να  είχε  κατέβη στην  Αθήνα , είχε  πολύ δουλειά , και φυσικά  και  πολύ  κόσμο , με  αποτέλεσμα  να  περιμένουν  οι  πελάτες με  τις…ώρες .

   Μια  μέρα  πήγαν  στον  Τάκη για..οδοντιατρικό  σέρβις , δύο  πρωτοξαδερφάδες , η  Τασία Κρικέλα , απ’ το  χωριό  μας  μαζί με  την  ξαδέρφη της  τη  Μαρίτσα , κόρη  του  παπα Λακαφώση  απ’ το  Λευκαδίτι ..

   Περίμενεν..περίμεναν , ώσπου  άρχισε  να  αραιώνει  ο  κόσμος και  είχε απομείνει  ένα  τσοπάνης , που  καθόταν  και  περίμενε ..καρτερικά . Κάποια  στιγμή μπήκε  και  ένα  Λιδορικιώτης  εξ Αθηνών , πολυγραμματιζούμενος και καλοντυμένος , κάθισε δίπλα  στον  τσοπάνη , και  αφού  πέρασαν 5-10  λεπτά , γυρνάει  στον  τσοπάνη  και  τον  ρωτάει , και  σεις  δι’ εξαγωγήν  είστε ; και επειδή  μάλλον  ο τσοπάνης δεν  καλοάκουσε ή  δεν  καλο..κατάλαβε , επανέλαβε : Και  σεις  ,  δι’ εξαγωγήν  περιμένετε ;

   Και  η  απάντηση  του  τσοπάνη : Ουόχι , ιγώ  ένα  δοντ’ θέλου  να …βγάλου ..

                                       *     *

    Την  ίδια περίπου  εποχή , ίσως  και  λίγο  νωρίτερα , η  οικογένεια  του  αείμνηστου  μπάρμπα Τάσου Γαρδίκη , είχε  χάσει το  μικρότερό  της  κοριτσάκι , σε  πολύ  μικρή  ηλικία 6-8 , ετών , επόμενο  λοιπόν όλες  οι  Λιδορικιώτισσες , σύμφωνα και  με  τα  τότε  έθιμά  μας , είχαν  πάει για  συμπαράσταση  και  παρηγοριά  στη  χαροκαμένη μάνα , την  αείμνηστη θεια  Βασιλική .

   Σε  κάποια  γωνιά κοντά  στη  μάνα , είχαν καθίσει η  Λατσούδαινα , γυναίκα  του  μπάρμπα  Θανάση και  η Βελλίαινα και  προσπαθούσαν  να  παρηγορήσουν  την  έρμη  τη  μάνα..λέγοντας διάφορα  , όπως  συνήθως  γίνεται  σε  τέτοιες  στιγμές ..

    Κάποια  στιγμή  λοιπόν  η  θεια Λατσούδαινα , άρχισε  να  λέει , για  να  σπάσει  τον..πάγο , τι  ακριβώς  γίνεται  στις  ίδιες  περιπτώσεις στην Αμερική , πως  δηλαδή  μαζεύονται  φίλοι και  συγγενείς κάνουν παρέα  σ’ αυτούς  που  έχασαν  τον  άνθρωπό  τους συμπληρώνοντας , με  έμφαση , πως  μετά  την  παρηγοριά  πάνε  όλοι  για …τσάι …προφανώς  όπως  εδώ  πάμε  για  καφέ , ποιός  ξέρει ..

   Ακούγοντας  η  θεια  η Βελλίαινα , της  ήρθε  ταμπλάς και  συνδέοντας  αυτό  που  άκουσε  με  τη  Λιδορικιώτικη  ζωή , γυρνάει  στη Λατσούδαινα  και με  μεγάλη…απορία τη  ρωτάει : Που  μαρί  πάνι  για..τσάι ; στου  βουνό ;…..ποιος  ξέρει  η  καημένη , θα  νόμισε  πως  πάνε  όλοι  μαζί  για  τσάι στο…Λαζόρεμα …