Η πολιομυελίτιδα, συχνά ονομάζεται και παιδική παράλυση, είναι μια οξεία ιογενής μολυσματική ασθένεια που μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, κυρίως μέσω του στόματος και των κοπράνων…..
Θέριζε τότε στην δεκαετία του ΄50….και αρχές του ΄60
Το άκουγες φυσιολογικά….«έχει πολιομυελίτιδα…» έτσι έλεγαν την ασθένεια ήταν και περίεργη λέξη για τους απλούς ανθρώπους.
Στην αλάνα έβλεπες και τέτοια παιδιά να κάθονται στην άκρη και να κοιτάζουν τα άλλα που έπαιζαν μπάλα.
Υπήρχε λύση όμως….
Μια σφυρίχτρα με στραγάλι και έκαναν τον διαιτητή….όλοι προσπαθούσαν να τους συμπεριφέρονται φυσιολογικά χωρίς εκπτώσεις στους τσακωμούς.
Έτσι έπρεπε…..
Όταν καθόμαστε στο πεζοδρόμιο να παίξουμε χάπα χούπες έλεγε ο «σιδερένιος φίλος μας….» "….να βγάλω την πανοπλία μου και κάθομαι…"
Ξέσφιγγε τα δέρματα που ήταν στα σίδερα που του στηρίζανε τα πόδια του.
Το δράμα ήταν όταν έχαναν το στήριγμα …τους γονείς….το Κράτος εξανεπανέκαθεν ήταν υπό ανασύσταση άρα αμέτοχο.
Και έβλεπες τον παλιό μας φίλο στην Αιόλου έξω από την ΕΘΝΙΚΗ να πουλάει σακούλες για τα ρούχα και λεβάντα για τον σκόρο.
Κάποια στιγμή τον έχανες και από εκείνο το στέκι….
Η σειρά ήταν στο Ανιάτων με μέσον κάποιας κυρίας της Φιλοπτώχου με την ελπίδα ότι θα τον βοηθούσε ο Θεός να «φύγει» γρήγορα και να πετάξει επιτέλους….την «πανοπλία».
Νοσοκομείο Σωτηρία....χρόνια πίσω....
Μια από τις πρώτες εφαρμογές μηχανικού αερισμού σε παιδί με πολιομυελίτιδα, στο Κέντρο Αναπνευστικής Ανεπάρκειας.
Δυστυχώς αυτή η κατάρα μας θυμήθηκε πάλι!
No comments:
Post a Comment