ΛΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ
ΕΤΙΚΕΤΕΣ: Εκπαίδευση
Οι αγαπημένες ημέρες της Ιωάννας και της Εύας -μαθήτριες της Β΄ και της Δ΄ Δημοτικού αντίστοιχα- είναι η Τετάρτη και η Πέμπτη. Είναι οι μέρες που ξυπνούν το πρωί χωρίς γκρίνιες και πηγαίνουν με κέφι στο σχολείο. Κάθονται στο θρανίο τους, ανοίγουν τα βιβλία τους και περιμένουν να ’ρθει η ώρα της Φυσικής. Είναι η ώρα που τα άδεια θρανία γύρω τους γεμίζουν παιδιά. Η μόνη ώρα που η Ιωάννα και η Εύα έχουν συμμαθητές.
Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη, το δημοτικό σχολείο της Γαύδου, το νοτιότερο σχολείο της Ευρώπης, με μόνο δύο μαθήτριες φέτος, συνδέεται ηλεκτρονικά με το Δημοτικό Σχολείο του Αγίου Σπυρίδωνα Λευκωσίας, ένα πολυπολιτισμικό σχολείο στο κέντρο της πόλης, όπου φοιτούν 99 παιδιά. Η σύνδεση γίνεται την ώρα που στο κυπριακό σχολείο διδάσκεται το μάθημα της Επιστήμης. Τις ίδιες ακριβώς ώρες, με το σχολείο της Λευκωσίας συνδέεται ηλεκτρονικά και το Δημοτικό Σχολείο του Κάμπου Τσακκίστρας Κύπρου, ενός μικρού χωριού στο ανατολικό άκρο της Ευρώπης, όπου φοιτούν μόλις τέσσερις μαθήτριες, από την Α΄, Β΄, Δ΄ και Στ΄ τάξη, όλα παιδιά μεταναστών.
Τις Τετάρτες, η Εύα από τη Γαύδο και η συμμαθήτριά της της Δ΄ τάξης από τον Κάμπο συμμετέχουν κανονικά μέσω υπολογιστή στο μάθημα της Επιστήμης που γίνεται στη Λευκωσία. Τις Πέμπτες, το πρωτάκι και το δευτεράκι από τον Κάμπο και η Ιωάννα από τη Γαύδο παρακολουθούν με τον ίδιο τρόπο το μάθημα της Β΄ τάξης του δημοτικού του Αγίου Σπυρίδωνα. Τις ίδιες ώρες, οι δασκάλες των δύο απομακρυσμένων σχολείων αφιερώνουν τον χρόνο τους στις άλλες μαθήτριές τους.
Η ιδέα και οι δοκιμές
Το «δίκτυο» στήθηκε από τους ίδιους τους δασκάλους. Το σχολείο της Λευκωσίας, μαζί με αυτό της Γαύδου, της Καρπάθου, του Καστελλόριζου και άλλα συμμετέχουν στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα Open Discovery Space που έχει στόχο τη δημιουργία μιας κοινωνικής, πολύγλωσσης, ανοιχτής πλατφόρμας, η οποία ενθαρρύνει την υιοθεσία πρακτικών e-Learning. Ηταν στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος που ο κ. Αλέξανδρος Κοφτερός, δάσκαλος στο δημοτικό του Αγίου Σπυρίδωνα, συνάντησε την κ. Κυριακή Τριανταφυλλίδου, δασκάλα στη Γαύδο. «Συζητούσαμε για το γεγονός ότι είχε μόνο μία μαθήτρια (σ.σ.: την περσινή χρονιά η Ιωάννα ήταν μόνη της στο σχολείο)», λέει στην «Κ» ο κ. Κοφτερός. «Επειδή τότε κι ο δικός μου γιος πήγαινε στην πρώτη δημοτικού, αρχίσαμε να συζητάμε για το πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε κοινά μαθήματα, πώς θα μπορούσε η Ιωάννα να ενταχθεί στο μάθημα της Επιστήμης με στόχο να κοινωνικοποιηθεί». Οι δύο εκπαιδευτικοί άρχισαν να προετοιμάζουν πυρετωδώς το έδαφος για τη δικτύωση των τάξεών τους. «Κάναμε δοκιμές τα απογεύματα να δούμε πώς θα προσεγγίσουμε το εγχείρημα, να προβλέψουμε τι δυσκολίες μπορεί να παρουσιαστούν».
Τα κατάφεραν. Ηδη από την προηγούμενη σχολική χρονιά, η μικρή Ιωάννα άρχισε να παίρνει κανονικά μέρος στα μαθήματα του δημοτικού του Αγίου Σπυρίδωνα. «Ηταν ενθουσιασμένη που επιτέλους είχε συμμαθητές», λέει ο ίδιος. «Και οι δικοί μου οι μαθητές τη θεωρούσαν συμμαθήτριά τους». Φέτος, το πρόγραμμα επεκτάθηκε με τη συμμετοχή και του σχολείου του Κάμπου. «Φέραμε κοντά το πιο απομακρυσμένο σχολείο της νότιας Ευρώπης και το πιο απομακρυσμένο σχολείο της Ανατολικής Ευρώπης. Η εμπειρία είναι συγκλονιστική. Την ώρα που κάνω εγώ μάθημα με τη μικρή από τη Γαύδο, η δασκάλα απελευθερώνεται για να ασχοληθεί με την άλλη της μαθήτρια, ενώ το παιδί κερδίζει έναν δάσκαλο και μία τάξη με συμμαθητές».
Και όλα αυτά χωρίς κόστος. «Είναι κάτι που μπορεί να γίνει παντού, σε κάθε σχολείο. Οι τεχνολογίες είναι διαθέσιμες σε όλους και δωρεάν. Πόσο κοστίζει μια καμερούλα;».
No comments:
Post a Comment