TO ΠΑΣΟΚ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΡΗΞΗ

 

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ
Ωμός, χωρίς περιστροφές, ήταν ο απειλητικός υπαινιγμός του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου προς τον προκάτοχό του στο αξίωμα αυτό Γιώργο Παπανδρέου: «Εχει μεγάλες εκκρεμότητες με το ΠΑΣΟΚ» υπογράμμισε. Ολοι όσοι ασχολούνται ακόμη με τα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ κατάλαβαν τι εννοούσε ο Ευ. Βενιζέλος. Υπέθεσαν άπαντες ομόφωνα ότι αναφερόταν στο πόρισμα των ελεγκτών για τα οικονομικά του.......
ΠΑΣΟΚ επί προεδρίας Γιώργου Παπανδρέου, με ποιο τρόπο δηλαδή τα διαχειρίστηκε ο πρώην πρωθυπουργός. Αν τα σπατάλησε, αν υπάρχουν παραστατικά για όλα τα έξοδα, αν υπάρχουν «μαύρες τρύπες» όπου εξαφανίστηκαν ποσά χρηματικά προς αδήλωτους παραλήπτες και λοιπά.
Ενώ ο Ευ. Βενιζέλος είχε υποσχεθεί ότι θα έδινε αυτό το πόρισμα των ελεγκτών στη δημοσιότητα, το κράτησε επτασφράγιστο στο χρηματοκιβώτιό του, αφήνοντας έτσι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το περιθώριο σε όλους τους καχύποπτους Ελληνες να υποθέτουν ότι τα ευρήματα του πορίσματος μπορεί και να χρησιμοποιούνται για να διασφαλίζουν την «εσωκομματική πειθαρχία» του Γ. Παπανδρέου και του περιβάλλοντός του στη γραμμή Βενιζέλου. Αναπόδεικτες υποψίες και εικασίες, μπορεί άνετα να ισχυριστεί -και με το δίκιο του- κάποιος.
Αλλωστε και τώρα «κύκλοι» της Χαριλάου Τρικούπη δήλωναν ότι οι «μεγάλες εκκρεμότητες με το ΠΑΣΟΚ» που δήλωσε ο Ευ. Βενιζέλος ότι έχει ο Γ. Παπανδρέου είναι πολιτικές. Τώρα, βέβαια, το γεγονός ότι αυτή τη δήλωση των «κύκλων» δεν την παίρνει κανείς στα σοβαρά, είναι άλλο θέμα για το οποίο το ΠΑΣΟΚ δεν υπέχει ευθύνη. Ούτε μπορεί κανείς να δώσει πίστη ότι όντως ειπώθηκαν φράσεις που αποδίδονται στον νυν πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, όταν αυτός εισέβαλε έξω φρενών στο γραφείο του Γιώργου Παπανδρέου στη Βουλή.
Εν πάση περιπτώσει, όλοι γνωρίζουν ότι σε στιγμές έντασης συχνά λέγονται πράγματα που υπερβαίνουν τα όρια της ευπρέπειας. Το ζήτημα όμως δεν είναι αν πραγματικοί ή κατά φαντασίαν ωτακουστές αποδίδουν αξιόπιστα φράσεις που ελέχθησαν. Αυτό είναι δευτερεύον ζήτημα. Το κύριο θέμα είναι άλλο. Αυτή η κόντρα Βενιζέλου - Παπανδρέου θα οδηγηθεί στα άκρα, θα έχει συνέχεια με πολιτικές συνέπειες ή απλώς πρόκειται για λήξαν επεισόδιο; Αυτό θα το αποδείξει μόνο η πράξη. Στα μεγάλα κόμματα, τέτοιες εκρήξεις οδηγούνται σχεδόν πάντα σε συμβιβασμούς, επιφέροντας αδιάφορες για τους εκτός κόμματος εσωτερικές αναδιατάξεις δυνάμεων. Ακόμη και στις περιπτώσεις όμως που τέτοιες εσωτερικές αντιπαραθέσεις οδηγούν σε καρατόμηση πολιτική κάποιου από τους εμπλεκόμενους, οι αναταράξεις στα μεγάλα κόμματα είναι συνήθως ασήμαντες και παροδικές. Στα μεγάλα κόμματα.
Στα μικρά κόμματα όμως, στα οποία κατατάσσεται πλέον από πλευράς εκλογικού ποσοστού το ΠΑΣΟΚ μετά το 13,18% του Μαΐου 2012 και το 12,28% του Ιουνίου του ίδιου έτους στις βουλευτικές εκλογές -ποσοστό που ενδέχεται να γίνει μονοψήφιο στις ευρωεκλογές του Μαΐου- τα πράγματα είναι διαφορετικά. Συχνότατα οι κρίσεις αυτές στα μικρά κόμματα προσλαμβάνουν σαρωτικές διαστάσεις που καταλήγουν στην εξαφάνιση των κομμάτων αυτών από τον πολιτικό χάρτη. Το ΠΑΣΟΚ περιδινείται σε υπαρξιακή κρίση. Ανήκει αμετάκλητα στο παρελθόν το κόμμα-πυλώνας του κομματικού συστήματος, οπότε κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει αν θα υπερισχύσει στο ΠΑΣΟΚ του σήμερα η ψυχολογία των «πολιτικών φυλάρχων» ή η κυβερνητική του κουλτούρα. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα συμβεί το δεύτερο. Αν πάντως η σύγκρουση Βενιζέλου - Παπανδρέου κλιμακωθεί με διαγραφές κ.λπ., η ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά ακόμη και πριν τις ευρωεκλογές δεν μπορεί να αποκλειστεί εντελώς.
Δική μας, προσωπική εκτίμηση είναι ότι το ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο ΠΑΣΟΚ θα λάβει χώρα από τη νύχτα των ευρωεκλογών και στη βάση των εκλογικών αποτελεσμάτων του κόμματος που θα έχουν σημειωθεί. Η σύγκρουση πάντως είναι πολύ σοβαρή. Το γεγονός ότι αυτή τη φορά το βάρος της διαφωνίας στη Βουλή δεν το ανέλαβε κάποιος γνωστός ή άγνωστος βουλευτής, αλλά ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Απόστολος Κακλαμάνης, ένας πρώην πρωθυπουργός και ένας επί μακρά σειρά ετών πρόεδρος της Βουλής, υπογραμμίζει την κρισιμότητα της κατάστασης και την πιθανή σφοδρότητα της εσωκομματικής σύγκρουσης που θα ακολουθήσει.
Το γεγονός ότι ο Ευ. Βενιζέλος δεν τόλμησε να διαγράψει αμέσως τον Γ. Παπανδρέου και τον Απ. Κακλαμάνη, ορθώς εκτιμώντας ότι αυτό θα συνεπέφερε την αναπότρεπτη άμεση ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά, υποδηλώνει τις δυσκολίες καθυπόταξης πλέον της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο ΠΑΣΟΚ.

kafeneio