Θέλουμε ένα μήνα θα μου πείς για τα Χριστούγεννα ...
Διάθεση δεν υπάρχει με όλα αυτά που συμβαίνουν αλλά και με το θολό τοπίο της πολιτικής.
Απειλές από του δανειστές σε μια Κυβέρνηση που δεν φαίνεται να στέκεται στα πόδια της και μια αξιωματική αντιπολίτευση που φαίνεται να μην καταλαβαίνει τι συμβαίνει.
Δυστυχώς φοβάμαι ότι το Νομισματοκοπείο του Χολαργού θα αρχίσει να λαδώνει τις μηχανές του.
Προσπαθώντας να βρώ λίγη καλή διάθεση κοίταξα την παραπάνω φωτογραφία από τα παλιά....σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας στο πεζοδρόμιο οι κουραμπιέδες με 80 δραχμές την οκά.
Αρκετές ημέρες πρίν από τις γιορτές βλέπαμε τέτοιες εικόνες που σου άλλαζαν την διάθεση.
Στις μαγικές αυλές στις γειτονιές της Αθήνας τώρα...
Είχαν αρχίσει οι νοικοκυρές τις συννενοήσεις μεταξύ τους για τις συνταγές και την συνεταιρική εργασία.
Τα παιδιά περίμεναν πώς και πώς ....
Το μυστικό ήταν το φρέσκο βούτυρο και το αγόραζαν από εκεί που είχαν εμπιστοσύνη.
Πήγαιναν με το άδειο βάζο που ζύγιζε το απόβαρο ο μπακάλης και στη συνέχεια το γέμιζε.
Δεν άντεχαν για πολύ στην πιατέλα οι κουραμπιέδες και η άχνη ζάχαρη υπήρχε παντού στο σπίτι με την μάνα να φωνάζει.
Ο κουραμπιές μαζί με τον καφέ το απόγευμα στην σύναξη των γυναικών για να πούνε την γνώμη τους και να διαλέξουν την καλύτερη συνταγή για τις παραμονές των εορτών.
Τα παιδιά δεν καταλάβαιναν την διαφορά ...σκούπιζαν με το μανίκι το στόμα από την ζάχαρη για να μην φωνάζουν οι μανάδες.
Και οι ηλικιωμένοι δεν πήγαιναν πίσω...."...γλυκάθηκε η καρδιά μου ..." έλεγαν τρώγοντας λίγο-λίγο τον κουραμπιέ σαν να μην ήθελαν να τελειώσει ποτέ.
πίσω στα παλιά
No comments:
Post a Comment