Καλημέρα Λιδορίκι ..
Καλημέρα στους Λιδορικιώτες αλλά και στους φίλους μας σε όλο
τον κόσμο ..
ΠΕΜΠΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015
Ανατολή Ήλιου: 07:39
Δύση Ήλιου: 17:16
Σελήνη 20
ημερών
Γιορτάζουν: Μελάνη,
Μελανία.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1879
Ο
Τόμας Έντισον
επιδεικνύει για πρώτη φορά δημόσια τον
λαμπτήρα πυρακτώσεως.
1944
Ο 22χρονος φοιτητής του Πολυτεχνείου
Ιάννης Ξενάκης τραυματίζεται
από θραύσμα όλμου στο πρόσωπο κατά τα
Δεκεμβριανά. Ο μετέπειτα μεγάλος
συνθέτης ανήκε στο λόχο «
Λόρδος Βύρων» της ΕΠΟΝ.
1989
Ο ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός ΑΝΤ1 ξεκινά τις εκπομπές του.
1999
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν εκλέγεται πρόεδρος της Ρωσίας.
2009
Τους 21 φτάνει ο αριθμός των νεκρών λαθρομεταναστών που «ξέβρασε» το Θρακικό
πέλαγος. Οι άτυχοι λαθρομετανάστες επέβαιναν σε σκάφος, το οποίο ανετράπη στο
Θρακικό πέλαγος λόγω των ισχυρών βοριάδων. Τα πτώματα βρέθηκαν στις παραλίες
Δελφίνι Αλεξανδρούπολης και Μαγγάνα Αβδήρων Ροδόπης.
2010
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι και επίσημα ο νέος πρόεδρος του
Ολυμπιακού, μετά την ολοκλήρωση
της Γενικής Συνέλευσης, όπου γίνεται η παράδοση - παραλαβή από τον Σωκράτη
Κόκκαλη.
ΠΗΓΗ:
http://www.sansimera.gr/almanac/3112#ixzz3vs3uQjUd
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1880
Αλέξανδρος Δελμούζος, έλληνας πρωτοπόρος παιδαγωγός.
(Θαν.
10/12/1956)
Αποφθέγματα
1905
Γκι Μολέ, πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας (1956-1957) και από τα ιδρυτικά μέλη
της
Ευρωπαϊκής Ένωσης.
(Θαν. 3/10/1975)
1931
Κώστας Βουτσάς, έ
ΠΗΓΗ:
http://www.sansimera.gr/almanac/3112#ixzz3vs4GnonA
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1905
Αλεξάντρ Ποπόφ, ρώσος φυσικός, από τους πρωτοπόρους της ραδιοφωνίας.
(Γεν. 4/3/1859)
1980
Μάρσαλ ΜακΛιούαν, καναδός επικοινωνιολόγος, γνωστός για την περίφημη φράση
του «Το μέσο είναι το μήνυμα».
(Γεν. 21/7/1911)
1988
Νίκολας Κάλας, φιλολογικό ψευδώνυμο του Νικολάου Καλαμάρη, ποιητής και
τεχνοκριτικός. Χρησιμοποιούσε, επίσης, τα ψευδώνυμα Νικήτας Ράντος και Μ.
Σπιέρος.
(Γεν. 27/5/1907)
ΠΗΓΗ:
http://www.sansimera.gr/almanac/3112#ixzz3vs4cDpeS
Κάλαντα
Κάλαντα, Νικηφόρος Λύτρας, 1872
1913
0
Ευχετήρια και εγκωμιαστικά άσματα, που ψάλλουν τα παιδιά (ενίοτε και οι
μεγάλοι) κατά τις παραμονές μεγάλων εορτών, όπως τα
Χριστούγεννα (
24 Δεκεμβρίου), η Πρωτοχρονιά
(
31 Δεκεμβρίου) και
τα Θεοφάνεια (
5 Ιανουαρίου). Κάλαντα άδονται
ακόμα στις εορτές του
Λαζάρου και των Βαΐων, τα
λεγόμενα Βαΐτικα. Αντίθετα, τα κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής έχουν κατανυκτικό
χαρακτήρα.
Ετυμολογικά, η λέξη «κάλαντα» προέρχεται από τη λατινική calendae (καλένδες
στα ελληνικά), που σημαίνει τις πρώτες ημέρες κάθε μήνα. Ειδικά, οι Καλένδες του
Ιανουαρίου ήταν μέρες γιορτής για τους Ρωμαίους, λόγω της έλευσης του νέου
χρόνου. Τα Κάλαντα έλκουν την καταγωγή τους από παρόμοια αρχαία τραγούδια του
αγερμού και της ειρεσιώνης και είχαν κοσμικό χαρακτήρα. Η Εκκλησία κατά τους
Βυζαντινούς χρόνους απαγόρευε ή απέτρεπε αυτό το έθιμο ως ειδωλολατρικό και το
είχε καταδικάσει με απόφαση της ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου το 680 μ.Χ. Οι
συμμετέχοντες στο έθιμο των Καλάντων αποκαλούνταν «Μηναγύρτες». Με την πάροδο
του χρόνου τα Κάλαντα απέκτησαν θρησκευτικό περιεχόμενο, ανάλογο με την κάθε
γιορτή.
Την
παραμονή των Χριστουγέννων οι καλαντιστές γυρνούν από
σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν:
Καλήν εσπέραν άρχοντες, αν είναι ο ορισμός σας
Χριστού την θείαν Γέννησιν
να πω στ’ αρχοντικό σας…
Στη συνέχεια διηγούνται τα περιστατικά της Γεννήσεως, τελειώνοντας με ευχές
και επαίνους για το νοικοκύρη, την κυρά και τους άξιους βλαστούς του σπιτιού.
Φυσικά, οι καλαντιστές δεν ξεχνούν να ζητήσουν και την αμοιβή τους, είτε σε
είδος, είτε σε «ρευστό» στις μέρες μας, με συχνά αυτοσχέδιους στίχους όπως:
«Δώστε κι εμάς τον κόπο μας να είναι ο ορισμός σας». Αν το φιλοδώρημα είναι
πενιχρό ή δεν δοθεί καθόλου, οι καλαντιστές σκαρώνουν κάποιες φορές σκωπτικά ή
αποδοκιμαστικά δίστιχα για τον νοικοκύρη.
Πασίγνωστα είναι και τα
κάλαντα της Πρωτοχρονιάς:
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά κι αρχή καλός μας χρόνος…
και λιγότερο γνωστά τα
κάλαντα των Θεοφανείων (Των Φώτων):
Σήμερα τα φώτα κι ο Φωτισμός
Και χαρά μεγάλη κι αγιασμός…
Το Σάββατο του
Λαζάρου
(το Σάββατο πριν από την Κυριακή των Βαΐων) τα παιδιά γυρίζουν τα σπίτια και
τραγουδούν τα
ειδικά κάλαντα (Λαζαρικά) σε διάφορες παραλλαγές,
που εξιστορούν την «εκ νεκρών έγερση» του Λαζάρου. Τελειώνοντας το τραγούδι τους
τα λαζαράκια, όπως αποκαλούνται οι καλαντιστές της ημέρας, συνεχίζουν με
ευχετικούς και επαινετικούς στίχους για το σπίτι και δέχονται ως φιλοδώρημα αυγά
που τα τοποθετούν σ’ ένα στολισμένο καλαθάκι (σε κάποιες περιοχές φρούτα ή
χρήματα). Τον Λάζαρο τραγουδούν κυρίως κορίτσια σχολικής ηλικίας, τα οποία
αποκαλούνται λαζαρίνες, λαζαρίτσες, λαζαρούδισσες κ.α. Γενικότερα, το Σάββατο
του Λαζάρου λαμβάνει χαρούμενο χαρακτήρα, καθώς η έγερση του Λαζάρου
προαναγγέλλει την Ανάσταση του Χριστού.
Κάλαντα άδονταν παλαιότερα και την
Κυριακή των Βαΐων,
που εξέφραζαν τη χαρά για τη μεγάλη ημέρα που πλησιάζει:
Βάγια, βάγια τω βαγιώ
τρώνε ψάρια και κολιό
και την άλλη
Κυριακή
τρώνε κόκκινο αβγό.
Σώζονται πολλές παραλλαγές από κάλαντα, άλλα σε δημοτική γλώσσα και άλλα σε
μισοκαθαρεύουσα. Ανάλογα με τον τόπο και τις εποχές, τα παιδιά που ψάλλουν τα
κάλαντα κρατούν συνήθως πολύχρωμα φαναράκια, καράβια ή εκκλησίες φωτισμένες
εσωτερικά, σιδερένια τρίγωνα ή ραβδιά στολισμένα με λουλούδια σαν τους αρχαίους
θύρσους. Οι μεγάλοι συνοδεύουν με μουσική υπόκρουση το τραγούδι τους και έχουν
μαζί τους και καλάθια, όπου βάζουν τα δώρα που τους φιλεύουν. Τα όργανα που
κυριαρχούν είναι η φυσαρμόνικα, το τύμπανο, το τουμπελέκι, η τσαμπούνα και άλλα
πνευστά όργανα.
Ο λαός δέχεται με συμπάθεια τους καλαντιστές, που προσδίδουν στις γιορτές
ιδιαίτερη χάρη και ευθυμία.
Αντιθέτως, τα
Κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής έχουν θρηνητικό
χαρακτήρα και αναφέρονται στη Σταύρωση του Χριστού. Το πρωί της Μεγάλης
Παρασκευής ομάδες παιδιών γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν το μοιρολόι
«Σήμερα μαύρος ουρανός», γνωστό και ως «Μοιρολόι της Παναγίας». Σε πολλές
περιοχές της χώρας τα κορίτσια της ομάδας κρατούν ένα στεφάνι, πλεγμένο με
λουλούδια εποχής, το οποίο στη συνέχεια το εναποθέτουν είτε στον Επιτάφιο, είτε
στον τάφο του προσφάτως αποβιώσαντος ενορίτη. Τα Κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής
τείνουν σήμερα να εκλείψουν.
ΠΗΓΗ:
http://www.sansimera.gr/articles/584#ixzz3vs51eWpa
Η Κουβανική Επανάσταση
1090
0
Την τελευταία μέρα του 1958, ο διεφθαρμένος δικτάτορας της Κούβας, Φουλχένσιο
Μπατίστα, εγκαταλείπει την Αβάνα, κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή. Μαζί με την
κουστωδία του μεταφέρει και μια μικρή περιουσία: 300 εκατομμύρια
δολάρια, προϊόν κατάχρησης από
τα δημόσια ταμεία. Οι "μπαρμπούδος" (γενειοφόροι) του Φιντέλ Κάστρο βρίσκονται
προ των πυλών!
Οι προσπάθειες του νεαρού γενειοφόρου δικηγόρου για την ανατροπή του Μπατίστα
είχαν ξεκινήσει στις
26
Ιουλίου του 1953, με την αποτυχημένη επίθεση στους στρατώνες Μονκάδα. Οι 119
επαναστάτες, που πραγματοποιούν την επίθεση, κυριολεκτικά αποδεκατίστηκαν. Ο
Φιντέλ διασώζεται, συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε φυλάκιση 15 ετών.
Το Νοέμβριο του 1956, σε μία κρίση μεγαλοψυχίας, ο Μπατίστα δίνει χάρη στον
Φιντέλ, ο οποίος διαφεύγει στο Μεξικό για να ετοιμάσει το νέο γύρο αντιπαράθεσης
με τον δικτάτορα. Στην ομάδα των 82, που θα ξεκινήσει την εποποιία της
Κουβανικής Επανάστασης, προστίθεται και ο
Τσε Γκεβάρα.
Το Νοέμβριο του 1956, οι επαναστάτες του Φιντέλ αποβιβάζονται στις ακτές της
Κούβας. Αρχίζουν κλεφτοπόλεμο με τις δυνάμεις του Μπατίστα στα βουνά της Σιέρα
Μαέστρα. Στόχος τους να κερδίσουν πρώτα την υποστήριξη των αγροτών και στη
συνέχεια των κατοίκων των μεγάλων πόλεων.
Οι κυβερνητικές δυνάμεις, παρά τη φθορά που προκαλούν στις τάξεις των
ανταρτών, χάνουν πολύ γρήγορα το παιγνίδι. Άμαθες στον ανταρτοπόλεμο, έχουν να
αντιμετωπίσουν και την αυξανόμενη λαϊκή υποστήριξη προς τους επαναστάτες.
Ο Μπατίστα βλέπει το τέλος της εξουσίας του να πλησιάζει. Έτσι, αποφασίζει
στις
31 Δεκεμβρίου του 1958
να εγκαταλείψει τη χώρα. Την επομένη,
Πρωτοχρονιά του 1959, οι
«μπαρμπούδος του Φιντέλ Κάστρο εισέρχονται θριαμβευτικά στην Αβάνα!
ΠΗΓΗ:
http://www.sansimera.gr/articles/53#ixzz3vs5Kxd9a
Νίκος Πλουμπίδης
1902 – 1953
197
0
Ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ και μία από πιο τραγικές φιγούρες του ελληνικού
κομουνιστικού κινήματος.
Ο Νίκος Πλουμπίδης γεννήθηκε στις
31 Δεκεμβρίου 1902 στα Λαγκάδια
Αρκαδίας. Φοίτησε στο Διδασκαλείο του Πύργου Ηλείας, όπου μυήθηκε στις
σοσιαλιστικές ιδέες, και το 1924 διορίσθηκε δάσκαλος στην Ελασσόνα. Ανέπτυξε
συνδικαλιστική δράση στον κλάδο του και το 1926 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Εξελέγη
στην Εκτελεστική Επιτροπή της Δημοσιοϋπαλληλικής Ομοσπονδίας και στη συνέχεια
της Πανυπαλληλικής Συνομοσπονδίας.
Το 1931 συνελήφθη για τη συνδικαλιστική και κομματική του δράση. Φυλακίστηκε
για τρεις μήνες και στη συνέχεια απολύθηκε από τη θέση του. Από τότε, αφιέρωσε
όλες τις δυνάμεις του στον συνδικαλισμό και στο κόμμα του και αναδείχθηκε σε
ηγετικό στέλεχος της Ενωτικής Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος (ΕΓΣΕΕ),
που είχε ιδρύσει το ΚΚΕ και η οποία έχοντας διαλυθεί με δικαστική απόφαση, λόγω
του
«ιδιωνύμου», βρισκόταν
στην παρανομία.
Το καλοκαίρι του 1935 μετείχε στην αντιπροσωπεία του ΚΚΕ στο 7ο Συνέδριο της
Γ’ Διεθνούς στη Μόσχα. Κατά τη
δικτατορία της 4ης Αυγούστου
ήταν αρχικά γραμματέας της παράνομης κομματικής επιτροπής της περιοχής Θεσσαλίας
και στη συνέχεια της Μακεδονίας. Το 1938 προωθήθηκε στο Πολιτικό Γραφείο του
ΚΚΕ, με γενικό γραμματέα τον Γιώργη Σιάντο.
Ο Πλουμπίδης συνελήφθη τον Μάιο του 1939 κι επειδή ήταν ήδη φυματικός
μεταφέρθηκε στο τότε σανατόριο «Σωτηρία». Πήρε μέρος στην εντυπωσιακή ομαδική
απόδραση των εκεί κρατουμένων κομμουνιστών την άνοιξη του 1941. Συνέβαλε στην
ανασυγκρότηση του ΚΚΕ και στη συνέχεια στην οργανωτική συγκρότηση του ΕΑΜ. Τον
Δεκέμβριο του 1942 εξελέγη μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, στην 2η
Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του κόμματος.
Μετά την
Απελευθέρωση,
επανεξελέγη από την 11η Ολομέλεια (Απρίλιος 1945) στο νέο Πολιτικό Γραφείο. Δεν
εξελέγη, όμως, στο ολιγομελές Πολιτικό Γραφείο μετά την 12η Ολομέλεια (Ιούνιος
1945) και μετά το 7ο Συνέδριο (Οκτώβριος 1945), που συνήλθαν υπό την ηγεσία του
Νίκου Ζαχαριάδη. Ίσως η εξαίρεσή του αυτή από το Πολιτικό Γραφείο να είχε σχέση
και με παλιά δυσπιστία του Ζαχαριάδη απέναντί του.
Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου παρέμεινε στην Αθήνα, όπου ανέλαβε την
καθοδήγηση των παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ με το ψευδώνυμο «Μπάρμπας». Μετά τη
λήξη του Εμφυλίου Πολέμου ανέλαβε επικεφαλής της παράνομης κομματικής οργάνωσης
στο εσωτερικό. Στις
25
Νοεμβρίου 1952 συνελήφθη στον Κολωνό από την Αστυνομία και μετά την ανάκρισή
του μεταφέρθηκε στο σανατόριο «Σωτηρία», επειδή ήταν βαριά άρρωστος από
φυματίωση και νεφρίτιδα.
Δύο ημέρες αργότερα, με εντολή του εξόριστου γενικού γραμματέα του ΚΚΕ Νίκου
Ζαχαριάδη μεταδόθηκε από τον ραδιοσταθμό της «Ελεύθερης Ελλάδας», που έδρευε στο
Βουκουρέστι, ανακοίνωση του κόμματος, με την οποία καταγγελλόταν ως πράκτορας
της Ασφάλειας. Κατά την ανακοίνωση, ο Πλουμπίδης «είναι από 27ετίας πράκτορας
της Ασφάλειας. Στη χιτλερική κατοχή και την περίοδο της αμερικανοκρατίας, ο
προβοκάτορας Πλουμπίδης έκανε μεγάλη ζημιά στο λαϊκό κίνημα και το λαό μας. Ο
Πλουμπίδης είναι βαμμένος θανάσιμος εχθρός του λαού. Τα στοιχεία που αφορούν τη
χαφιέδικη πρακτορική δράση του θα δημοσιευτούν την κατάλληλη ώρα».
Το ΚΚΕ υποψιαζόταν τον Πλουμπίδη από τον Μάρτιο του 1952, όταν είχε
δημοσιοποιηθεί επιστολή του, με την οποία προσφερόταν να παραδοθεί και να
δικασθεί σε περίπτωση μετατροπής της θανατικής ποινής του
Νίκου Μπελογιάννηκαι των
συγκατηγορουμένων του. Το κόμμα είχε χαρακτηρίσει την επιστολή κατασκεύασμα της
Ασφάλειας και τον Πλουμπίδη όργανό της.
Η δίκη του Νίκου Πλουμπίδη άρχισε στις
24 Ιουλίου 1953 στο Διαρκές
Στρατοδικείο Αθηνών, με την κατηγορία της κατασκοπίας, βάσει του Αναγκαστικού
Νόμου 375/1936. Οι επιθέσεις του κόμματος εναντίον του συνεχίζονταν με αμείωτη
ένταση. Στις
27 Ιουλίου, ο
ραδιοσταθμός της «Ελεύθερης Ελλάδας» τον κατηγόρησε ότι ήταν αυτός που πρόδωσε
τον Μπελογιάννη.
Ο ίδιος υπέμεινε με καρτερία το προσωπικό του δράμα, δίνοντας δείγματα
ακλόνητης αφοσίωσης στο κόμμα του. «Ο Ζαχαριάδης είναι ο αρχηγός του Κόμματός
μου. Για να με πει πράκτορα θα έχει τους λόγους του. Εγώ μόνο σε Συνέδριο θα
μπορούσα να ζητήσω διευκρινίσεις». Σε άλλο σημείο διεξήχθη ο εξής διάλογος με
τον Πρόεδρο του Στρατοδικείου:
Πλουμπίδης: Δεν δικάζετε άτομα, δικάζετε το ΚΚΕ.
Πρόεδρος: Σε θεωρούν
προδότη.
Πλουμπίδης: Θέλουν να προστατεύσουν το Κόμμα από έναν υποτιθέμενο
εχθρό.
Τελικά, στις
3 Αυγούστου
1953, ο Νίκος Πλουμπίδης καταδικάσθηκε «δις εις θάνατον». Σε θάνατο, αλλ’
ερήμην, καταδικάστηκαν και οι Νίκος Ζαχαριάδης, Γιώργος Βοντίτσιος (Γούσιας),
Βασίλης Μπαρτζώτας κ.ά.
Ένα χρόνο και δέκα ημέρες μετά την καταδίκη του, ο Νίκος Πλουμπίδης
αντίκρυσε τις πρώτες πρωινές ώρες της
14ης Αυγούστου 1954 το
εκτελεστικό απόσπασμα. Γύρω στις 3:30 π.μ. οδηγήθηκε με χειροπέδες σε μια
χαράδρα, κοντά στην Αγία Μαρίνα, στο Δαφνί, όπου πριν από την εκτέλεση διεμήφθη
ο εξής διάλογος με τον Βασιλικό Επίτροπο του Στρατοδικείου (νυν εισαγγελέας):
Επίτροπος: Έχεις να εκφράσεις καμιά επιθυμία;
Πλουμπίδης: Θέλω μόνο να πω
ότι υπήρξα τίμιος αγωνιστής.
Επίτροπος: Δεν έχεις δίκιο. Οι πράξεις σου δεν
υπήρξαν τίμιες.
Πλουμπίδης: Αφήνω τίμιο όνομα με τον τρόπο μου.
Επίτροπος:
Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Απευθύνεσαι προς άλλους, οι οποίοι, όμως, σε
λάσπωσαν.
Πλουμπίδης: Δεν πειράζει. Ο Ζαχαριάδης είναι ο πραγματικός αρχηγός
μου. Τον υπακούω και τώρα.
Ο Νίκος Πλουμπίδης εκτελέστηκε λίγο αργότερα με ακάλυπτα τα μάτια,
ζητωκραυγάζοντας υπέρ του ΚΚΕ και τραγουδώντας τη «Διεθνή». Το ΚΚΕ συνέχισε να
τον στοχοποιεί και μετά τον θάνατό του, όταν υποστήριζε από τα ερτζιανά ότι «ο
Πλουμπίδης δεν πέθανε, αλλά μεταφέρθηκε στην Αμερική, όπου γεμίζει τις μέρες και
τις τσέπες του με το πικρό αντίτιμο της προδοσίας». Το 1958, μετά την
«αποσταλινοποίηση» και την εκπαραθύρωση του Νίκου Ζαχαριάδη από την ηγεσία του
κόμματος, το ΚΚΕ αποκατέστησε τον Νίκο Πλουμπίδη.
ΠΗΓΗ:
http://www.sansimera.gr/biographies/1424#ixzz3vs5n6QHF
Ντόνα Σάμερ
1948 – 2012
222
0
Αμερικανίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός, η οποία γνώρισε μεγάλη επιτυχία
τη δεκαετία του '70 στη χρυσή εποχή της χορευτικής μουσικής ντίσκο, εξού και το
προσωνύμιο «βασίλισσα της ντίσκο».
Η ΛαΝτόνα Άντριαν Γκέινς (LaDonna Adrian Gaines), όπως ήταν το πραγματικό της
όνομα, γεννήθηκε στις
31
Δεκεμβρίου 1948 στο Ντόρτσεστερ της Βοστώνης, στους κόλπους μιας ευσεβούς
πολυμελούς χριστιανικής οικογένειας. Επηρεασμένη από τη Μαχάλια Τζάκσον,
ξεκίνησε να τραγουδά σε μικρή ηλικία μουσική γκόσπελ στη χορωδία της ενορίας
της.
Στα μαθητικά της χρόνια σχημάτισε διάφορα μουσικά σχήματα, που μιμούνταν τα
γυναικεία συγκροτήματα, όπως οι
The Supremes και οι
Martha and the
Vandellas. Όταν στα τέλη της δεκαετίας του '60 άκουσε την
Τζάνις Τζόπλιν μαγεύτηκε από
τη φωνή και τα τραγούδια της και αποφάσισε να εγκαταλείψει το σχολείο,
πεπεισμένη ότι η μουσική ήταν ένας τρόπος διαφυγής από τη Βοστώνη, όπου ανέκαθεν
αισθανόταν παρείσακτη, ακόμη και ανάμεσα στα μέλη της οικογενείας της, που τη
λοιδορούσαν για τη φωνή και τις εμφανίσεις της.
Το 1968 διεκδίκησε τη συμμετοχή της στο μιούζικαλ
Hair, αλλά έχασε
τον ρόλο της
Σίλα από τη Μέλμπα Μουρ. Όταν το έργο παρουσιάστηκε στην
Ευρώπη, η Ντόνα Σάμερ (Donna Summer) κέρδισε τον ρόλο και μετακόμισε στη
Γερμανία, όπου παρέμεινε για αρκετά χρόνια. Το 1971 κυκλοφόρησε το πρώτο της
σινγκλ με το πραγματικό της όνομα, μια διασκευή του τραγουδιού
Sally Go
‘Round the Roses’, το οποίο πέρασε απαρατήρητο.
Το 1972 παντρεύτηκε τον αυστριακό ηθοποιό Χέλμουτ Ζόμερ, με τον οποίο
απέκτησε μία κόρη, τη Μίμι Ζόμερ, το 1973. Το ζευγάρι χώρισε σύντομα, εξαιτίας
του δεσμού της Σάμερ με τον γερμανό ζωγράφο και μελλοντικό της σύντροφο Πέτερ
Μιλντόρφερ. Κράτησε, όμως, το επίθετο του πρώην συζύγου της και το αγγλοποίησε
σε Σάμερ.
Το 1973, όταν έκανε φωνητικά για το ποπ συγκρότημα των
Three Dog
Night, γνωρίστηκε με τον παραγωγό Τζόρτζιο Μοροντέρ (από τους πρωτεργάτες
της ντίσκο), ο οποίος την έπεισε να υπογράψει στην εταιρεία Groovy Records. Τον
επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο
Lady of the
Night, που γνώρισε περιορισμένη επιτυχία στην Ευρώπη, με το τραγούδι
The Hostage.
To 1975 γνώρισε την πρώτη της μεγάλη επιτυχία, με το τραγούδι
Love You
Love You Baby, ένα ερωτικό τραγούδι με στεναγμούς και βογκητά, που πολλοί
ραδιοφωνικοί σταθμοί αρνήθηκαν να παίξουν. Η ιδέα της Σάμερ να το ερμηνεύσει στο
ύφος της
Μέριλιν Μονρόε
αποδείχτηκε ιδιαίτερα επιτυχημένη, όπως και η ιδέα του ιδιοκτήτη της
Casablanca Records, Νιλ Μπόγκαρτ, να το προωθήσει στη Βόρειο Αμερική
μέσω των ντισκοτέκ, σε μια 17λεπτη έκδοση.
Τα επόμενα χρόνια η επιτυχία της Σάμερ συνεχίστηκε με τα τραγούδια
I Feel
Love (1977),
MacArthur Park (1978),
Heaven Knows (1978),
Last Dance (1978),
Hot Stuff (1979),
Bad Girls (1979)
και
No More Tears (Enough is Enough) ντουέτο με την Μπάρμπαρα Στρέιζαντ
(1979). Το 1978 παντρεύεται για δεύτερη φορά τον τραγουδιστή Μπρους Σουντάνο, με
τον οποίο απέκτησε δύο κορίτσια, την Μπρούκλιν και την Αμάντα. Προηγουμένως είχε
χωρίσει με επεισοδιακό τρόπο από τον σύντροφό της Πέτερ Μιλντόρφερ.
Το 1980 κάνει στροφή στην καριέρα της. Εγκαταλείπει την ντίσκο για ένα πιο
«νιου γουέιβ» ήχο, με ροκ στοιχεία, στο άλμπουμ της
Τhe Wanderer, που
γίνεται χρυσό. Συνεχίζει να γνωρίζει επιτυχία με τα τραγούδια
She Works Hard
for the Money (1983),
Unconditional Love (1983),
Love Has a
Mind of Its Own (1984),
Dinner with Gershwin (1987),
This Time
I Know It’s for Real (1989) και
When Love Cries (1991).
Το 2008 κυκλοφορεί το πρώτο της άλμπουμ εδώ και 17 χρόνια, με ολοκληρωτικά
καινούριο υλικό, με τίτλο
Crayons. Φθάνει στο Νο17 του αμερικάνικου
πίνακα επιτυχιών (η υψηλότερη θέση από το 1983) και τρία τραγούδια από το
άλμπουμ (
I'm a Fire,
Stamp Your Feet,
Fame (The
Game)) ανεβαίνουν στην κορυφή του αμερικανικού χορευτικού τσαρτ.
Στη μακρόχρονη καριέρα της η Ντόνα Σάμερ κέρδισε πέντε
βραβεία Γκράμι, ενώ ήταν η πρώτη
τραγουδίστρια που είχε τρία συνεχόμενα διπλά άλμπουμ στην πρώτη θέση του
αμερικάνικου πίνακα επιτυχιών. Στις
11 Δεκεμβρίου 2009 τραγούδησε
κατά τη διάρκεια της απονομής του βραβείου Νόμπελ για την Ειρήνη στον αμερικανό
πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα στο Όσλο της Νορβηγίας.
Η Ντόνα Σάμερ τα τελευταία χρόνια έπασχε από καρκίνο. Βρέθηκε νεκρή στο σπίτι
της στο Κι Γουέστ της Φλώριδας στις
17 Μαΐου 2012, σε ηλικία 63
ετών.
ΠΗΓΗ:
http://www.sansimera.gr/biographies/473#ixzz3vs6KYWbQ
Χρύσα (Βαρδέα)
1933 – 2013
24
0
Διακεκριμένη ελληνίδα γλύπτρια, που έζησε και δημιούργησε στις Ηνωμένες
Πολιτείες. Υπήρξε από τις σημαντικότερες εκπροσώπους του λουμινισμού στο χώρο
της γλυπτικής και φιλοτέχνησε τα έργα της με διάφορα υλικά, όπως χάλυβα,
αλουμίνιο, γύψο, νέον και ακρυλικό γυαλί (πλεξιγκλάς). Στο διεθνές κοινό ήταν
γνωστή ως Chryssa.
Η Χρύσα Βαρδέα γεννήθηκε στην Αθήνα στις
31 Δεκεμβρίου του 1933 και
καταγόταν από τη γνωστή μανιάτικη οικογένεια των Μαυρομιχαλαίων. Η οικογένειά
της δεν ήταν πλούσια, είχε όμως υψηλό μορφωτικό επίπεδο και ουσιαστική επαφή με
τις τέχνες. Μία από τις αδελφές της ήταν γιατρός και προσωπική φίλη του Νίκου
Καζαντζάκη.
Σπούδασε κοινωνική πρόνοια στην Αθήνα, αλλά το 1953 πήγε στο Παρίσι, όπου και
φοίτησε για ένα χρόνο στη σχολή καλών τεχνών «Académie de la Grande Chaumière»
με την παρότρυνση ενός Έλληνα τεχνοκριτικού, ο οποίος είχε διακρίνει το ταλέντο
της στη ζωγραφική. Το 1954 εγκατέλειψε το Παρίσι και συνέχισε τις σπουδές της
στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνιας, επειδή πίστευε ότι
«στην Αμερική θα ήταν πολύ πιο εύκολο να βρει την ελευθερία της έκφρασης απ’ ότι
στην Ευρώπη».
Τρία χρόνια μετά, το 1957, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Νέα Υόρκη, όπου και
δημιούργησε το εργαστήριό της. Η πασίγνωστη πλατεία της αμερικανικής
μεγαλούπολης Times Square και τα φώτα της αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για την
καλλιτέχνιδα.
Σταθμό «Ευαγγελισμός», Μετρό Αθήνας
Το πρώτο της μεγάλο έργο, τα «Κυκλαδικά Βιβλία» (1957), χαρακτηρίστηκε από
την κριτικό τέχνης Μπάρμπαρα Ρόουζ ως προάγγελος του Μινιμαλισμού. Η πρώτη της
ατομική έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1961 στη γκαλερί της Μπέτι Πάρσονς και την
ίδια χρονιά στο μουσείο Γκούγκενχαϊμ της Νέας Υόρκης.
Το έργο της «Οι Πύλες της Times Square» (1966), μια γιγαντιαία σύνθεση από
ανοξείδωτο ατσάλι, πλέξιγκλας και φώτα νέον, αποτελεί την καλλιτεχνική κορύφωση
της, αλλά και ένα από τα πιο σημαντικά αμερικανικά γλυπτά. Το 1967 φιλοτέχνησε
το έργο «Κλυταιμνήστρα», το οποίο σήμερα βρίσκεται έξω από το Μέγαρο Μουσικής
Αθηνών.
Έργα της έχουν εκτεθεί σε διάσημα μουσεία και γκαλερί σε όλο τον κόσμο, όπως
στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης (MoMA) στη Νέα Υόρκη, στο Minneapolis Walker Art
Center (1968), στο Whitney (1972), στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Μόντρεαλ
(1974), στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Παρίσι (1979), στην Εθνική Πινακοθήκη
στην Αθήνα, στα Ινστιτούτα Σύγχρονης Τέχνης της Βοστώνης και του Λονδίνου. Πήρε
μέρος σε διάφορες εκθέσεις, όπως στις Μπιενάλε του Σάο Πάολο (1963, 1969) και
της Βενετίας (1972).
Το έργο της «Mott Street» (1983), επηρεασμένο από την Τσάιναταουν του
Μανχάταν, βρίσκεται στον σταθμό «Ευαγγελισμός» του Μετρό της Αθήνας. Έργα της
έχει χαρίσει, επίσης, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και το Μουσείο
Μοντέρνας Τέχνης της Αθήνας. Το 1992 επέστρεψε για πρώτη φορά στην Αθήνα μετά
από τριάντα πέντε χρόνια, δημιουργώντας ένα εργαστήριο στο Νέο Κόσμο, αλλά μετά
επέστρεψε ξανά στην Αμερική.
Η Χρύσα Βαρδέα πέθανε στην Αθήνα στις
23 Δεκεμβρίου 2013, σε ηλικία 79
ετών.
ΠΗΓΗ:
http://www.sansimera.gr/biographies/750#ixzz3vs6kuuDE
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Παρασκευή
1/1
02:00
-3°C
-6°C
72%
2 Μπφ Α
9 Km/h
ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
08:00
-4°C
78%
1 Μπφ BA
3 Km/h
ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
14:00
3°C
53%
3 Μπφ Δ
16 Km/h
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ
20:00
2°C
90%
2 Μπφ ΒΔ
9 Km/h
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
" ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΧΤΥΠΑΕΙ Η,,¨ΚΑΜΠΑΝΑ ; .."
Aναμενόμενος " ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΕΝ..ΑΙΘΡΊΑ " έπεσε χθες και πάγωσε την Ελλάδα , αγαπημένοι μου φίλοι , σύμφωνα δε με δημοσιογραφικές π΄ληροφορίες οι δήμοι αυτοί είναι : Δήμος Σαλαμίνας και Γόρτυνας στο Νομό Ηρακλείου .
Έσκασαν τα πρώτα κανόνια στην Τοπική Αυτοδιοίκηση – Δύο Δήμοι πτώχευσαν
Τα μαντάτα όμως φίλοι μου είναι ..μαύρα κι' άραχνα , γιατί οι ..πρώτες μεν κανονιές μπορεί να ήταν απλά βολή κατά..βολάς ,όπως λέγαμε και φαντάροι , ΑΛΛΆ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ , ΣΊΓΟΥΡΑ , ΚΑΙ ΟΙ " ΒΟΛΕΣ ΚΑΤΑ ΡΙΠΑΣ " ή " ΚΑΤΑΙΓΙΣΤΙΚΕΣ ΒΟΛΕΣ .."ΚΑΙ ΤΟΤΕ...ΚΛΑΨΤΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΕ..
Θα μου πείτε βέβαια , καλά και τι μας νοιάζει εμάς ; Ο δικός μας (!!!) Δήμος , ο Δήμος των.." ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ..ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΌΓΩΝ " , ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΔΙΕΠΡΕΨΕ , ΣΥΝ ΤΟΙΣ ΑΛΛΟΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ .." ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ ΖΩΩΝ κλπ..κλπ " δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΓΚΗ , ΑΦΟΥ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ ΤΟΥ , ΑΚΟΜΑ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΠΩΣ . ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ..ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ , " ΚΑΒΑΤΖΑ " ΔΗΛΑΔΉ ...ΚΑΠΩΣ ΣΑΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΗΛΑΔΗ ...
Βέβαια υπάρχει όμως και ένας μεγάλος αριθμός Δωριέων , Ναυπακτίων κααι ίσως και..Πατρινων επιχειρηματιών ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΝΤΕΛΩΣ..ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΑΠΟΨΗ , κάντε ένα κόπο να μαθετε , και τότε σύντροφοι τα..ΜΑΤΑΞΑΝΑΛΕΜΕ ..
Απ' την άλλη βέβαια πλευρά , μπορεί ίσως ο Δήμος μας να χρωστάει πολλά , όμως έχει ..ΠΡΟΣΩΠΟ , έτσι κάπως δεν λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις , ε..το ίδιο θα μας πουμ και οι δικοί μας, ΑΝ ΠΡΟΚΥΨΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ..ύστερα , μπορεί να μην έκαναν απολυτως ΤΙΠΟΤΑ για την ορεινή ΔΩΡΊΔΑ , ΕΚΑΝΑΝ ΟΜΩΣ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΑΛΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΡΚΩΣ ΚΑΙ ΔΑΠΑΝΗΡΩΣ , ΜΕ ΛΙΜΝΕΣ , ΔΕΞΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ..ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ " ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ", ΟΠΟΤΕ..." ΧΑΛΑΛΙ ΤΟΥΣ " , ΜΟΝΟ ΜΗΝ ΑΚΟΥΣΟΜΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΩΣ , ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΤΡΕΛΑΑΙΟ ΝΑ ΚΙΝΗΘΟΥΝ ΤΑ " ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ " ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΕΊΑ , ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ΄, ΘΑ ΑΡΧΊΣΟΥΝ ΑΛΛΕΣ..ΚΑΝΟΝΙΕΣ ...
Τελευταία μέρα του 2015 η σημερινή φίλοι μου , ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ , ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑΚΤΙΚΗ , ΝΑ ΑΦΉΣΟΥΝ ΚΑΤΑ ΜΕΡΟΣ ΤΗΝ..ΑΛΑΖΟΝΙΚΗ ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΦΟΥΜΑΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΨΟΥΝ ΤΙΣ ΦΙΦΟΥΡΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ..ΔΑΠΑΝΗΡΑ ΤΑΞΙΔΙΑ , ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ , ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΧΡΩΣΤΆΝΕ , ΑΛΛΙΩΣ...ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ Η ΛΥΣΗ ΤΗΣ " ΗΡΩΙΚΗΣ..ΕΞΟΔΟΥ " ...Α..ΑΝ ΑΙΣΘΑΝΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΟΥΝ , ΓΙΑ ΝΑ...ΞΑΛΑΦΡΩΣΟΥΝ , ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΊΑ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ " ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ " ΦΤΆΝΕΙ ΝΑΑ ΝΑΣ ΠΟΥΝ ΑΛΗΘΕΙΑ , ΠΟΣΑ ΧΡΩΣΤΑΕΙ Ο ΔΗΜΟΣ ; ΞΕΡΕΤΕ ; Ή..ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΚΑΙ ΣΕΙΣ ;;;
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ - ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
Απ' το " Λιδωρικι" με αγαπη ...Κ.Κ.-
www.lidoriki.com
ΣΗΜ:Σήμερα φίλοι μου ελπίζουμε να " σούρουμε " στους " αρχοντές " μας και τα...καλαντα , μην τα χάσετε ...!!!
