ΟΔΟΣ ΦΕΡΡΩΝ

 

Η ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

"Γεννήθηκα το 1884. Στεκόμουν στο νουμερο 12 της οδου Φερρών τότε. Μονο με μερικά ακόμη σπίτια τριγύρω. Οι ιδιοκτήτες κάτι... περιεργοι τυποι.... με πουλησαν.
Οι νέοι ιδιοκτήτες μου φέρθηκαν καλα. Με άλλαξαν, λίγο, εσωτερικά, με φροντισαν, μου εφεραν καινουργια πράγματα.... Ηταν ευτυχισμένη οικογένεια. Ειχαν παιδιά, απεκτησαν εγγόνια δισ και τρις εγγονα. Μαζι περάσαμε ζωη ομορφη και πονεμενη ταυτόχρονα. Θάνατοι, αναπόφευκτοι και πολεμοι. Μα κάθε γεννητουρι, εφερνε και χαρές. Κόσμος πήγε κι ήρθε. Κρύφτηκε σε δύσκολους καιρους μα και περασε και έζησε παράλληλα με την οικογένεια. Γιορτες και γιορτές, χαρες και χαρες, γέλια αντιχουσαν πάντα.....
Μ' αγαπουσαν. Με φροντιζαν. Τα χρονια πέρναγαν. Γέρναγα. Κάθε σεισμος με ταρακουνουσε και περισσότερο. Τα σπλάχνα μου, ήθελαν στήριξη. Η οψη μου, αγέροχη, κοιταγε τον Λυκαβητό καποτε. Μα πονούσα και ετριζα. Ηρθε ενας σεισμός. Με χτύπησε βαριά. Ηταν ο τελευταιος. Αποφάσισαν αλλοι για μενα. Ισως ηταν καλυτερα. Θα γινομουν ενα μο ντέρνο κτίριο κι εγώ. Το πήρα απόφαση. Εγινα ενα μοντερνο κτιριο. Με βαριά καρδιά, το ξέρω, το ενοιωσα υπογραψαν οι δικοι μου την καταδίκη μου. Ηταν καταδίκη? εγώ ημουν χαρουμενο. Πάντα χαιρομουν τις αλλαγες. Ειχα ζήσει κι εκατο χρονια γιομάτα. Καιρός για αλλαγές. Στεναχωρήθηκα που οι ιδιοκτήτες μου δεν ήρθαν ποτέ να μεινουν μαζι μου. Δεν τα βρηκαν λεει και πήραν χρήματα και εφυγαν. Κι εγώ, δεν αφησα κανεναν να αγοράσει τα διαμερίσματα που ειναι ψηλά. οχι, δεν θα δει κανεις τον Λυκαβητό ξανα. Δεν θα ζησει κανεις εκει ψηλά, οπως παλιά. Ρημάζουν μονοι οι τοιχοι, 30 ολάκερα χρονια τώρα. Πήρα εκδίκηση. Απο ποιόν? απο αυτόν που πήρε δάνειο στο ονομα της πεθαμένης ιδιοκτητριάς μου για να με κάνει συγχρονη πολυκατοικία. Αλλα οπως η εκδικηση ειναι ενα πιάτο που τρώγεται, λένε κρυο, ετσι κι εγώ, 130 χρονια μετά το 1884, εκδικουμαι αυτον που ηθελε να με κάνει σαν τα μουτρα του !!!!!
Μου τα ψιθίρισε εψες και πολυ χαρηκα ομολογω. Το σπίτι ντε, τι ποιός.....
Η δική μου πλευρά.
Τον ειχα καταραστει τον κερατά που πηρε δάνειο στο ονομα της πεθαμένης γιαγιάς Βασιλικουλας, να σηκώσει την πολυκατοικία. Και τι κατάλαβε? Απουλητα τα μεγάλα διαμερισματα μετά τοσα χρονια? . Η γιαγια Βασιλικουλα, χαμογελά. Εγώ ειμαι καταχαρουμενη...... !!!! Ολα εδώ πληρωνονται !!!!
αθάνατη Φερρών 34 !"
Το κείμενο και η φωτογραφία από Vasso Glynou
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10204931801068982&set=a.1204055695750.31473.1059355121&type=3&theater
https://el-gr.facebook.com

Πίσω στα παλιά