Έβλεπα μια εκπομπή στην τηλεόραση για τις γειτονιές της Αθήνας αφιερωμένη
στην Καισαριανή.
Υπάρχουν ακόμα σπίτια από τα παλιά κάποια με σημάδια του Εμφυλίου
δηλαδή τις τρύπες από τις σφαίρες.
Κρατάνε την παράδοση οι νέοι και έχουν ομάδα τον Μικρασιατικό.
Γνωρίζουν το Αϊβαλί την Σμύρνη τον Τσεσμέ ...έχουν ακούσματα
από τους παππούδες.
Στην Καισαριανή συχνά πήγαινε η οικογένεια γιατί είχε συγγενείς
Μικρασιάτες φυσικά.
Από αυτούς κατοικήθηκε το 1923 στην ουσία και μέχρι τότε υπήρχε μόνον
ένας κάτοικος ο Έξαρχος.
Ο παππούς μας έλεγε τότε στο τσαγκάρικο όταν πρωτοπάτησαν τον Πειραιά
μετά την καταστροφή και άλλοι "τράβηξαν δόθε και άλλοι κείθε" και κοιταζόμαστε
οι μικροί γιατί δεν καταλαβαίναμε.
Εννοούσε άλλοι πήγαν στην Κοκκινιά από τους συγγενείς άλλοι στην Καισαριανή
γι αυτό και οι συχνές Κυριακάτικες επισκέψεις μας ήταν σε αυτές τις συνοικίες.
Στην Καισαριανή λοιπόν του τότε σε ένα ακόμα συγγενή εκεί...
Παράγκα και χτιστό το σπιτάκι σε αρμονία...
Πώς γινότανε δεν καταλάβαινα...
Την μυρουδιά του πισόχαρτου θυμάμαι και τα κιλίμια που ήταν
ενδιάμεσα ώστε να μην φαίνεται πού τελειώνει η παράγκα και πού αρχίζει
το χτισμένο.
Πόση κουβέντα για το τελευταίο ....τους βοήθησε η γειτονιά και είχαν να το λένε
και πλάκωνε και αυτή την ώρα του φαγητού με τις κατσαρόλες τους φυσικά.
Ερχόντουσαν να δούν τους συγγενείς να πιούν κρασί να μιλήσουν
για τις χαμένες πατρίδες.
Πρώτο λόγο οι παππούδες φυσικά που τα έζησαν και οι πρώτοι
που θα δοκίμαζαν το καφτό κιοφτέ της θείας για να αρχίσει το τσιμπούσι.
Προσπαθούσαν να μάθουν για άλλους συγγενείς και φίλους πού βρισκόντουσαν
αν ζούσαν αν πέθαναν.
Τα παιδιά έξω στον χωματόδρομο παιχνίδι μέχρι που η αδερφή της γιαγιάς
έβγαζε το μαντολίνο και άρχιζε να παίζει και να τραγουδάει τα Μικρασιάτικα.
Καμάρι εμείς οι μικροί για την δευτερογιαγιά και όλοι απ΄έξω από το παράθυρο
να κοιτάμε.
Πίσω στα παλιά
No comments:
Post a Comment