Στην παλιά γειτονιά υπήρχε και ένα ψιλικατζίδικο.....
Δηλαδή το μικρό σπιτάκι είχε παραχωρήσει το σαλόνι του για να μπορέσει
η οικογένεια να ζήσει.
Μια κουρτίνα χώριζε τον επαγγελματικό χώρο.
Όλη η οικογένεια σε βάρδιες....δεν έκλεινε ποτέ.
Μέχρι ριζόγαλα και κρέμες με κανέλα πούλαγε στους ξενύχτηδες.
Τα έφιαχνε η νοικοκυρά....
Καλοί άνθρωποι ...καταδεχτικοί....δεχόντουσαν και τεφτέρι....
Σπάνια να χάσουν χρήματα....τους αγαπούσαν στην γειτονιά.
Τα πιτσιρίκια αγοράζανε βόλους και γκαζές και αγγελάκια και σβούρες
και τσιχλόφουσκες και τον Γκαούρ Ταρζάν και χάπα χούπες και φυσικά
τον Μικρό Ήρωα.
Το μαγαζάκι αυτό ήταν το κόσμημα της γειτονιάς.
Τα απογεύματα απ΄έξω στο πεζοδρόμιο οι γειτόνισες έφερναν
τα σκαμνάκια και τα πλεκτά και τα κεντήματα για να κάνουν
παρέα στην γυναίκα του ψιλικατζή.
Περάσανε τα χρόνια....άλλαξα γειτονιά.....το ψιλικατζίδικο
μαζί με τα διπλανά σπίτια τα πήρε η Αρχαιολογία......όπως και το σπίτι
που γεννήθηκα.
Επισκέπτομαι αργά και που την περιοχή ......είναι τελείως διαφορετική.
Πίσω στα παλιά
No comments:
Post a Comment