Αρχελιο Γ.Μπήλιου
**********
Καλημέρα στους φίλους μας τους αγαπημένους που είναι καθημερινά κοντά μας ..
ΠΕΜΠΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016
Ανατολή Ήλιου: 07:10
Δύση Ήλιου: 18:07
Σελήνη 10 ημερών
- Γιορτάζουν: Αγαπητός,Λέων, Λεώνη.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1929
Ανακοινώνεται στο Χόλιγουντ η θέσπιση των κινηματογραφικών βραβείων Όσκαρ, που θα απονεμηθούν στις 16 Μαΐου.
1952
Η Ελληνική Βουλή επικυρώνει τη συμφωνία ένταξης της χώρας μας στο ΝΑΤΟ, με μόνες αρνητικές ψήφους τις οκτώ της ΕΔΑ και τη μία του Μιχάλη Κύρκου.
1957
Συνέρχεται στη Ρουμανία η 7η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ (18 - 24 Φεβρουαρίου 1957), κατά την οποία καθαιρείται ο Νίκος Ζαχαριάδης από μέλος της ΚΕ, ενώ διαγράφεται και από μέλος του ΚΚΕ. Από τη διαδικασία βγαίνει ενισχυμένος ο Κώστας Κολιγιάννης.
1964
Ο Γεώργιος Παπανδρέου λαμβάνει από τον βασιλιά Παύλο την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, μετά το θριαμβευτικό 52,87% που συγκέντρωσε η Ένωση Κέντρου στις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου.
1992
Συγκαλείται το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραμανλή, για το Μακεδονικό. Ο υπουργός Εξωτερικών, Αντώνης Σαμαράς, εισηγείται να μη γίνει αποδεκτή από την Ελλάδα καμία ονομασία που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία ή τα παράγωγά της. Το Συμβούλιο επικυρώνει την εισήγηση Σαμαρά.
2015
Ο Προκόπης Παυλόπουλος εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με 233 ψήφους, έναντι 30 του συνταγματολόγου Νίκου Αλιβιζάτου. 32 βουλευτές ψήφισαν «παρών» και 5 απουσίαζαν
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1802#ixzz40UD7lOoE
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1935
Σάββας Θεοδωρίδης, έλληνας παλαίμαχος τερματοφύλακας και νυν παράγοντας τουΟλυμπιακού.
1957
Ρούλα Κορομηλά, ελληνίδα τηλεπαρουσιάστρια.
1969
Αντώνης Κανάκης, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Αντώνη Δούμα, έλληνας ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός παρουσιαστής.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1802#ixzz40UDQ0EJE
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1546
Μαρτίνος Λούθηρος, γερμανός θεολόγος, που με τις 95 θέσεις του χώρισε την Ευρώπη σε καθολικούς και διαμαρτυρόμενους. (Γεν. 10/11/1483)
Αποφθέγματα
1564
Μιχαήλ Άγγελος, ιταλός ζωγράφος. (Γεν. 6/3/1475)
Αποφθέγματα
1967
Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, γερμανικής καταγωγής αμερικανός φυσικός, ο κύριος κατασκευαστής της πρώτης ατομικής βόμβας. (Γεν. 22/4/1904)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1802#ixzz40UDpNCEe
Νίκος Καζαντζάκης
1883 – 1957
-
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
5208
0
Μυθιστοριογράφος, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, δημοσιογράφος, φιλόσοφος και πολιτικός. Ένα από τα μεγάλα κεφάλαια της νεοελληνικής λογοτεχνίας, με τεράστιο σε όγκο, αλλά και σε ευρύτητα έργο.
Κέρδισε παγκόσμια φήμη μεταθανάτια από τη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη τού μυθιστορήματός του «Ο βίος και η πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» από τον Μιχάλη Κακογιάννη το 1964.
Ο Νίκος Καζαντζάκης είναι ο πιο μεταφρασμένος σύγχρονος έλληνας συγγραφέας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/203#ixzz40UE5H1nZ
Αλεσάντρο Βόλτα
1745 – 1827
106
0
Ιταλός φυσικός, που πρωτοπόρησε στην έρευνα και τη διάδοση του ηλεκτρισμού. Η πιο σπουδαία εφεύρεσή του ήταν η ηλεκτρική στήλη (μπαταρία).
Ο Αλεσάντρο Τζουζέπε Αντόνιο Αναστάζιο Βόλτα (Alessandro Giuseppe Antonio Anastasio Volta) γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1745 στο Κόμο της Λομβαρδίας και ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας της περιοχής. Πολύ νέος δημοσίευσε την πρώτη του πραγματεία πάνω στη «λουγδουνική λάγηνο», ένα νέο βελτιωμένο τύπο ηλεκτροσκοπίου. Το επίτευγμα αυτό του χάρισε τον τίτλο του καθηγητή φυσικής στη γενέτειρά του (1774), αλλά και τον τίτλο του επίτιμου μέλους της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου.
Η επόμενη επινόησή του ήταν το ηλεκτροφόρο (1775), δηλαδή δύο μεταλλικές πλάκες, η μία από εβονίτη και η άλλη με μονωτική λαβή, που αλληλοφορτίζονταν θετικά και αρνητικά και είχαν τη δυνατότητα να παράγουν στατικό ηλεκτρισμό. Ήταν η πρώτη μορφή μπαταρίας. Ακολούθησαν η ανακάλυψη της χημικής ένωσης του μεθανίου και οι εφευρέσεις του ευδιόμετρου (συσκευή που χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό των αερίων, που παίρνουν μέρος σε μία χημική αντίδραση και για την ογκομετρική ανάλυση διάφορων αερίων μειγμάτων), του «ηλεκτρικού πιστολιού» (πειραματικό όργανο που προκαλούσε την έκρηξη ενός αερίου με ηλεκτρικό σπινθήρα) και της άσβεστης λυχνίας υδρογόνου. Το 1779 κατέλαβε την έδρα της φυσικής στο πανεπιστήμιο της Παβίας.
Αργότερα, μαζί με τους γάλλους επιστήμονες Αντουάν Λαβουαζιέ (1743-1794) και Πιερ Λαπλάς (1749-1827), συμμετείχε σε πειράματα για τον ατμοσφαιρικό ηλεκτρισμό, ενώ με τον συμπατριώτη του γιατρό και φυσικό Λουίτζι Γκαλβάνι (1737-1798) πειραματίστηκε πάνω στον ζωικό ηλεκτρισμό.
Η διαμάχη του, όμως, με τον Γκαλβάνι οδήγησε τον Βόλτα σε πυρετώδεις προσωπικές μελέτες, που του έδωσαν το δικαίωμα στις 20 Μαρτίου 1800 να ανακοινώσει τη σπουδαιότατη ανακάλυψη της πρώτης πηγής συνεχούς ρεύματος, της περίφημης ηλεκτρικής στήλης ή βολταϊκής στήλης (κοινώς μπαταρία), με ηλεκτρόδια από χαλκό (+) και ψευδάργυρο (-) και ηλεκτρολύτη θειικό οξύ.
Το 1801 παρουσίασε την εφεύρεσή του αυτή στον Μέγα Ναπολέοντα στο Παρίσι και αυτός για να τον τιμήσει του απένειμε τον τίτλο του κόμη της Λομβαρδίας και τον ανακήρυξε ισόβιο γερουσιαστή στο βασίλειο της Λομβαρδίας. Το 1815 ο αυτοκράτορας της Αυστρίας τον όρισε διευθυντή της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Πάντοβα.
Στην προσωπική του ζωή, ο Βόλτα νυμφεύθηκε το 1794 τη συντοπίτισσά του Τερέζα Περεγκρίνι, η οποία του χάρισε τρεις γιους.
Ο Αλεσάντρο Βόλτα πέθανε στο Κόμο στις 7 Μαρτίου 1827, σε ηλικία 82 ετών. Πολύ αργότερα, το 1881, η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα έδωσε προς τιμήν του το όνομα Volt (βολτ) στη μονάδα τάσης του ρεύματος.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1205#ixzz40UEMi7XU
Δημήτρης Μητρόπουλος
1896 – 1960
1974
0
Διεθνούς φήμης αρχιμουσικός, συνθέτης και πιανίστας. Ήταν γνωστός για τη φωτογραφική του μνήμη (μπορούσε να διευθύνει χωρίς παρτιτούρα) και τον ασκητικό τρόπο της ζωής του, απόρροια της βαθιάς χριστιανικής πίστης του.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18 Φεβρουαρίου 1896. Ο πατέρας του Ιωάννης διατηρούσε κατάστημα με δερμάτινα είδη στην Αγίου Μάρκου και η μητέρα του Αγγελική ήταν νοικοκυρά. Σπούδασε πιάνο και σύνθεση στο Ωδείο Αθηνών και αποφοίτησε με άριστα το 1919. Σπουδαστής ων πήρε το βάπτισμα του πυρός ως μαέστρος, διευθύνοντας τη Συμφωνική Ορχήστρα του Ωδείου στις 29 Απριλίου 1915. Το 1920 με υποτροφία του Ωδείου Αθηνών μετέβη στις Βρυξέλλες, όπου έλαβε ιδιωτικά μαθήματα σύνθεσης και οργάνου.
Από το 1922 έως το 1924 εργάστηκε ως μουσικός εκγυμναστής στην Κρατική Όπερα του Βερολίνου. Εκεί γνώρισε τον ιταλό συνθέτη και πιανίστα Φερούτσιο Μπουζόνι, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μουσική του εξέλιξη. Το 1924 επιστρέφει στην Αθήνα και αναλαμβάνει τη διεύθυνση της Συμφωνικής Ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών (1924 - 1925 και 1927 - 1937) και της Ορχήστρας του Συλλόγου Συναυλιών (1925 - 1927). Παράλληλα, ακολουθεί διεθνή καριέρα, διευθύνοντας σπουδαία ευρωπαϊκά μουσικά σύνολα. Πρώτη του διεθνής εμφάνιση στις 27 Φεβρουαρίου 1930, όταν διευθύνει τη Φιλαρμονική του Βερολίνου, συμμετέχοντας ταυτόχρονα ως σολίστ στο Τρίτο Κοντσέρτο για Πιάνο του Προκόφιεφ.
Το 1936 πήγε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ για να διευθύνει τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βοστόνης, ύστερα από πρόσκληση του μόνιμου διευθυντή της Σερζ Κουσεβίτσκι. Το 1938 αναλαμβάνει τη διεύθυνση της Συμφωνικής Ορχήστρας της Μινεάπολης, στην οποία παρέμεινε επικεφαλής έως το 1949, καθιστώντας τη μία από τις κορυφαίες ορχήστρες των ΗΠΑ. Το 1949 μετακόμισε στη Συμφωνική της Νέας Υόρκης, στην οποία παρέμεινε έως το 1957 ως συνδιευθυντής αρχικά και στη συνέχεια ως αρχιμουσικός και καλλιτεχνικός διευθυντής.
Από το 1950 ξανάρχισε τις ευρωπαϊκές του εμφανίσεις, έπειτα από απουσία 12 ετών στις ΗΠΑ. Από τότε μοίραζε τον χρόνο του μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής. Το καλοκαίρι του 1955 πραγματοποίησε μια μεγάλη πανευρωπαϊκή περιοδεία με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης. Ανάμεσα στις πόλεις που επισκέφθηκε ήταν και η Αθήνα, έπειτα από απουσία 17 ετών. Η συναυλία της ορχήστρας στο Ηρώδειο άφησε εποχή. Η δύσκολη ευρωπαϊκή κριτική χαιρέτισε στο πρόσωπό του Μητρόπουλου ένα μεγάλο μαέστρο και χαρακτήρισε τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης ως το κορυφαίο αμερικανικό συμφωνικό συγκρότημα, που συνδυάζει την τεχνική τελειότητα μιας αφρικανικής ορχήστρας με τη μουσικότητα της γνήσιας ευρωπαϊκής παράδοσης.
Ο Δημήτρης Μητρόπουλος, εκτός από σπουδαίος μαέστρος, υπήρξε και πολύ αξιόλογος συνθέτης. Έγραψε περίπου 40 έργα για ορχήστρα, πιάνο και φωνή, καθώς και μία όπερα («Αδελφή Βεατρίκη»). Οι πρώτες του συνθέσεις ήταν γραμμένες στο τονικό σύστημα, αλλά με ενδιαφέροντες αρμονικούς πειραματισμούς, οι οποίοι γύρω στο 1915 γίνονται περισσότερο τολμηροί, φτάνοντας στην ατονικότητα τη δεκαετία του '20. Είναι ο πρώτος έλληνας συνθέτης που χρησιμοποίησε στο έργο του «Οστινάτα για βιολί και πιάνο» (1926-1927) αυστηρά δωδεκαφθογγική τεχνική.
Ο Δημήτρης Μητρόπουλος έπεσε επί των επάλξεων. Στις 2 Νοεμβρίου 1960 ο μεγάλος έλληνας μαέστρος πέθανε από καρδιακή προσβολή πάνω στο πόντιουμ της Σκάλας του Μιλάνου, κατά τη δοκιμή της «Τρίτης Συμφωνίας» του Μάλερ. Είχαν προηγηθεί δύο καρδιακά επεισόδια, το 1953 και το 1959. Όσο ζούσε, αλλά και στη διαθήκη του, είχε εκφράσει την επιθυμία η σορός του να καεί και η τέφρα του να διακομισθεί στην Ελλάδα. Η καύση έγινε στο Λουγκάνο και η τέφρα του μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Ύστερα από μια επίσημη, αλλά και συγκινητική τελετή στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, η τέφρα του Δημήτρη Μητρόπουλου έμεινε για κάποιο διάστημα στο Ωδείο Αθηνών και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Α' Νεκροταφείο, σε τάφο που παραχώρησε ο Δήμος Αθηναίων και κατασκεύασε ο γλύπτης Γιάννης Παππάς.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/302#ixzz40UEkqALG
Έντζο Φεράρι
1898 – 1988
471
0
Θρύλος της αυτοκίνησης, οδηγός αγώνων και δημιουργός της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας (Ferrari).
Γεννήθηκε στη Μόντενα στις 18 Φεβρουαρίου 1898. Ο πατέρας του Αλφρέντο ήταν ιδιοκτήτης μηχανουργείου και του εμφύσησε την αγάπη για τους αγώνες αυτοκινήτου. Όταν σε ηλικία 10 χρόνων παρακολούθησε την κόντρα των Βιτσέντσο Λάντσια και Φελίπε Νατσάρο στο ράλι της Μπολόνια, πήρε την απόφαση για το τι θα γίνει. Φόρτωσε τα μαθήματα στον κόκκορα και περίμενε τη μεγάλη ώρα.
Εν τω μεταξύ, ξέσπασε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Έντζο κλήθηκε νωρίς στα όπλα. Κατατάχθηκε στο ιππικό με την ειδικότητα του πεταλωτή αλόγων. Μεσούντος του πολέμου, το 1916, το κακό χτύπησε την οικογένειά του. Ο πατέρας του και ο αδελφός του πέθαναν από επιδημία γρίπης με διαφορά λίγων μηνών ο ένας από τον άλλο. Ο Έντζο πήρε αμέσως απολυτήριο.
Χωρίς πόρους, αφού η πατρική επιχείρηση είχε κλείσει, αναζήτησε μάταια δουλειά στη FIAT. Η μοίρα θα το φέρει, ώστε οι δρόμοι τους να συναντηθούν λίγα χρόνια αργότερα. Τον δέχθηκε μια μικρή εταιρεία, η CMN, και ο Φεράρι άρχισε να τρέχει σε αγώνες με τα αυτοκίνητά της από τις 5 Οκτωβρίου 1919, χωρίς μεγάλη επιτυχία.
Το 1920 άφησε τη CMN για την Alfa Romeo. Άρχισε να διακρίνεται στους αγώνες και να αποσπά τα πρώτα του βραβεία. Το 1924 ήταν ένας πολλά υποσχόμενος οδηγός αγώνων, αλλά χωρίς καμία εξήγηση σταμάτησε να τρέχει και αφοσιώθηκε στο τεχνικό τμήμα της εταιρείας. Θα επανέλθει περιστασιακά τα επόμενα χρόνια, αλλά θα εγκαταλείψει οριστικά τη δράση με τη γέννηση του γιου του Ντίνο το 1932.
To 1929 ιδρύει τη Scuderia Ferrari (Στάβλος Φεράρι), που αποτέλεσε τον αγωνιστικό βραχίονα της Alfa Romeo. Την εποχή της ακμής της τη δεκαετία του '30, η ομάδα απασχολούσε 50 οδηγούς αγώνων, που συμμετείχαν στην εξέλιξη των αυτοκινήτων της και στους αγώνες. Όμως, η αγωνιστική της παρουσία ήταν φτωχή, αφού εκείνη την περίοδο κυριαρχούσαν οι γερμανικές Auto Union (μετέπειτα Audi) και Mercedes.
Το 1937, η Αlfa Romeo τον υποβίβασε ιεραρχικά και ο Έντζο Φεράρι αποχωρίστηκε το δημιούργημά του. Το 1940 ίδρυσε την Auto-Avio Construzioni, μια εταιρεία που προμήθευε με ανταλλακτικά αγωνιστικές ομάδες, αλλά και τον ιταλικό στρατό του Μουσολίνι κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς μετέφερε την έδρα των επιχειρήσεών του από τη Μόντενα στο γειτονικό Μαρανέλο.
Το 1945 ο Φεράρι προσπάθησε να αποτινάξει το φασιστικό του παρελθόν και να ξεκινήσει μια νέα καριέρα. Ίδρυσε τη Ferrari S.P.A, που κατασκεύαζε αγωνιστικά και πολυτελή σπορ αυτοκίνητα. Η εταιρεία έκανε μεγάλο όνομα και απέκτησε μυθικές διαστάσεις με τις νίκες στα μεγάλα ράλι (Le Μans, Mille Migla) και τη Φόρμουλα 1, αλλά και με τα αυτοκίνητα παραγωγής, που έγιναν σημείο αναφοράς για τις καινοτομίες και την κομψότητά τους.
Το 1956 ο Έντζο Φεράρι βίωσε μία ακόμη προσωπική τραγωδία. Έχασε, σε ηλικία 24 ετών, τον γιο του Έντζο από μια σπάνια ασθένεια. Από τότε και για τα επόμενα 32 χρόνια της ζωής του κυκλοφορούσε πάντα με γυαλιά ηλίου κατά τη διάρκεια της ημέρας, για να τιμήσει τη μνήμη του.
Τα οξυμένα οικονομικά προβλήματα της Ferrari τη δεκαετία του '60 δεν άφησε ασυγκίνητη τη FIAT, η οποία εξαγόρασε ένα τμήμα του μετοχικού της κεφαλαίου. Η προσφορά των 18 εκατομμυρίων δολαρίων της Ford απορρίφθηκε από τον Φεράρι και το 1969 το δημιούργημά του πέρασε στα χέρια της οικογένειας Ανιέλι. Ο Έντζο Φεράρι παρέμεινε στο τιμόνι της εταιρείας για δύο ακόμη χρόνια και το 1971 συνταξιοδοτήθηκε. Πέθανε, πλήρης ημερών, στις 14 Αυγούστου 1988.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/291#ixzz40UExq8cq
Ελλάδα και ΝΑΤΟ
180
0
Η Ελλάδα εισήλθε στη Βορειοατλαντική Συμμαχία με το δεύτερο κύμα διεύρυνσης το 1952, επί κυβερνήσεως Νικόλαου Πλαστήρα. Η χώρα μας διένυε το τρίτο μετεμφυλιακό έτος, ενώ ο κόσμος βίωνε τα πρώτα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου.
Η Ελληνική Βουλή επικυρώνει τη συμφωνία ένταξης της χώρας μας στο ΝΑΤΟ στις 18 Φεβρουαρίου 1952, με μόνες αρνητικές ψήφους τις οκτώ της ΕΔΑ και τη μία του ανεξάρτητου βουλευτή της Αριστεράς Μιχάλη Κύρκου. Στην αγόρευσή του, ο πρωθυπουργός Πλαστήρας δήλωσε: «Δεν μπορεί κανείς να μην παραδεχθεί ότι όταν η Ελλάς συμμετέχει εις το Ατλαντικόν Σύμφωνον μετά των μεγάλων δυνάμεων, αι οποίαι κατοικούνται από ελευθέρους δημοκρατικούς λαούς, αισθάνεται αυτή ασφαλεστέραν… Αι άλλαι θεωρίαι περί ειρηνεύσεων και ουδετερότητος… δεν έχουν καμμίαν σχέσιν με το γεγονός αυτό».
Μάταια ο Μιχάλης Κύρκος αντέτεινε ότι η Ελλάδα έχει συμφέρον να παραμείνει έξω από τη διαμάχη των δύο Συνασπισμών, με τους οποίους και πρέπει να επιδιώξει, ως σύμμαχος αμφοτέρων στον πόλεμο, σχέσεις φιλίας και συνεργασίας.
Στις 14 Αυγούστου του 1974 η οικουμενική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή αποσύρει την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ μετά τον Αττίλα 2. Σε κυβερνητική ανακοίνωση αναφέρεται ότι «…το ΝΑΤΟ αποδείχθηκε ανίκανο να παρεμποδίσει την Τουρκία από την εξαπόλυση νέας βάρβαρης και απρόκλητης επίθεσης κατά της Κύπρου… Το ΝΑΤΟ δεν έχει επομένως λόγο ύπαρξης και δεν μπορεί να εκπληρώσει το σκοπό για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο μεταξύ δύο μελών του….»
Έξι χρόνια αργότερα και 70 μέρες πριν από την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, η κυβέρνηση Ράλλη αποφασίζει την επάνοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ στις 19 Οκτωβρίου 1980. Η απόφαση γίνεται ευμενώς δεκτή από τις δυτικές κυβερνήσεις. Το σοβιετικό πρακτορείο ειδήσεων «Τας» μεταδίδει: «Η Ελλάδα ενέδωσε στις πιέσεις των Αμερικανών».
Στο εσωτερικό μέτωπο, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ εκφράζουν την πλήρη και έντονη αντίθεσή τους στην επανένταξη της χώρας μας στις δομές της Ατλαντικής Συμμαχίας και διοργανώνουν μαχητικά συλλαλητήρια. Ήταν η εποχή του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».
Περί Πηγών...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/180#ixzz40UFDvAl0
Δέσπω Διαμαντίδου
1916 – 2004
1344
0
Μία από τις κορυφαίες ελληνίδες ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου, με διεθνή καριέρα, η Δέσπω Διαμαντίδου, γεννήθηκε στις 13 Ιουλίου 1916 στον Πειραιά. H καταγωγή της ήταν από τη Ρωσία. Δεν φοίτησε ποτέ σε ελληνικό σχολείο και τελείωσε τη μέση εκπαίδευση σε γερμανική σχολή.
Αφού τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, πρωτοεμφανίστηκε στο Χορό της Μήδειας του Ευριπίδη το 1942. O πρώτος της σημαντικός ρόλος ήταν αυτός της Λαίδης Καρολίνας στο έργο του Tζέιμς Μπάρρυ «Δεν φταίει το αστέρι μας», υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του δασκάλου και ιδρυτή του Θεάτρου, Κάρολου Κουν. Στο θέατρο συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους, όπως του Μουσούρη, του Ανδρεάδη, της Μανωλίδου - Αρώνη και του Χορν.
Από το 1946 έως το 1950 ήταν βασικό στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου. Το 1949 είναι η κορυφαία του Χορού στην Ορέστεια του Αισχύλου που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Ηρώδειο, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ροντήρη. Στο Εθνικό επανήλθε το 1954 και παρέμεινε έως το 1963. Εμφανίστηκε σε πολλά έργα, ενώ ξεχώρισε με την ερμηνεία της ως κορυφαία στην Εκάβη του Ευριπίδη, στον Γλάρο του Τσέχωφ ως Πωλίνα και στις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη στο ρόλο του Κήρυκα.
Το 1947 εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη, στην ταινία «Τα παιδιά της Αθήνας», αλλά ο δρόμος για τη διεθνή κινηματογραφική της καριέρα ξεκίνησε τη δεκαετία του '60. Το 1965 εμφανίστηκε στην ταινία «No Mr Johnson» με παραγωγό τον Tζέιμς Πάρις και σκηνοθέτη τον Γρηγόρη Γρηγορίου.
Το 1967 έφυγε για τις ΗΠΑ, όπου παρέμεινε έως το τέλος της δικτατορίας, το 1974, εκφράζοντας την αντίθεσή της στο καθεστώς. Με την αχώριστη φίλη της, Μελίνα Μερκούρη, πρωταγωνίστησαν στο έργο του Ζιλ Ντασέν «Ίλια Ντάρλινγκ» (θεατρική διασκευή της ταινίας «Ποτέ την Κυριακή»), στο θέατρο Μαρκ Χέλιντζερ, στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης. Σταθμός στη θεατρική της πορεία θεωρείται ο ρόλος της στο «Καμπαρέ», όταν αντικαθιστώντας τη Λότε Λένια, μεταμορφώθηκε σε Φράου Φράιντερ. Την ίδια περίοδο έγινε η κινηματογραφική μητέρα του Γούντυ Άλλεν, στον «Ειρηνοποιό».
Το 1991 τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο β' γυναικείου ρόλου για την ταινία του Θ. Σκρουμπέλου «O Τζώνη Κέλν κυρία μου». H Δέσπω Διαμαντίδου διακρίθηκε και για το πλούσιο μεταφραστικό της έργο, ενώ συνεργάστηκε με τους περισσότερους έλληνες σκηνοθέτες. Έλαβε μέρος σε πάνω από 40 ελληνικές ταινίες, από τις οποίες ξεχωρίζουν: «Θανασάκης ο Πολιτευόμενος» (1954), «Μανταλένα» (1960), «Ποτέ την Κυριακή» (1960), «H Χιονάτη και τα επτά γεροντοπαλίκαρα» (1960), «H Αλίκη στο Ναυτικό» (1961), «Άγγελοι του Πεζοδρομίου» (1962), «Τα κόκκινα φανάρια» (1963), «H γυνή να φοβείται τον άντρα» (1965).
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/70#ixzz40UFULb7p
Κωστάκης Μουσούρος Πασάς
1807 – 1891
56
0
Εξέχων διπλωματικός υπάλληλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ελληνικής καταγωγής, που τιμήθηκε με τους τίτλους του πασά και του βεζίρη.
Ο Κωνσταντίνος Μουσούρος (Kostaki Musurus) γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 18 Φεβρουαρίου του 1807 και καταγόταν από τη γνωστή φαναριώτικη οικογένεια των Μουσούρων, με ρίζες από το Ρέθυμνο της Κρήτης. Σπούδασε στη γαλλική σχολή του τάγματος των Λαζαριστών στη Νάξο και το 1832 διορίστηκε γραμματέας του Ηγεμόνα της Σάμου Στέφανου Βογορίδη.
Την 1η Μαΐου του 1840 ανέλαβε επικεφαλής της νεοσυσταθείας διπλωματικής αποστολής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Ελλάδα, με απόφαση του σουλτάνου Αμπντούλ Μετζίτ Α'. Ήταν ο πρώτος πρεσβευτής της Υψηλής Πύλης στην Αθήνα, μετά την Ελληνική Επανάσταση.
Ο Μουσούρος υπερασπίστηκε με ιδιαίτερο ζήλο τα συμφέροντα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, για να μην κατηγορηθεί ότι μεροληπτεί υπέρ των ελληνικών θέσεων, λόγω της καταγωγής του. Συγκρούστηκε επανειλημμένα με τον έλληνα πρωθυπουργό Ιωάννη Κωλέττη και μισήθηκε από την κοινή γνώμη. Αποκορύφωμα της συμπεριφοράς του υπήρξε η διαμάχη του με τον βασιλιά Όθωνα, που οδήγησε στη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ της Ελλάδας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την ανάμιξη των μεγάλων δυνάμεων στα εσωτερικά της χώρας μας. Τα περιστατικά αυτά έμειναν στην ιστορία ως «Μουσουρικά» (25 Ιανουαρίου 1847 - 8 Φεβρουαρίου 1848).
Μετά την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, ο Μουσούρος επανήλθε στην Αθήνα. Όμως, στις 24 Απριλίου του 1848 πυροβολήθηκε και τραυματίστηκε ελαφρά στο χέρι από τον ελληνικής καταγωγής υπάλληλο της Οθωμανικής πρεσβείας Απόστολο Ναδίρη, ο οποίος δήλωσε στους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν ότι δεν μπορούσε να ακούει τον Μουσούρο να βρίζει τους Έλληνες.
Η θέση του Μουσούρου, μετά και την εξέλιξη αυτή, επιβαρύνθηκε υπέρμετρα και ο σουλτάνος τον μετακίνησε στη Βιέννη, ως πρεσβευτή του στην Αυστροουγγαρία. Εκεί παρέμεινε έως το 1851 και στη συνέχεια ανέλαβε επικεφαλής της πρεσβείας στο Λονδίνο, όπου παρέμεινε έως το 1879. Το 1867 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Πασά και το 1881 ο τίτλος του Βεζίρη.
Ο Κωνσταντίνος Μουσούρος, που διακρινόταν για τη μόρφωση και τη γλωσσομάθειά του, μετέφρασε τη Θεία Κωμωδία του Δάντη σε δωδεκασύλλαβους στίχους στην αρχαία ελληνική και τη δημοσίευσε στο Λονδίνο το 1890. Πέθανε στην Κωνσταντινούπολη στις 2 Φεβρουαρίου του 1891, σε ηλικία 84 ετών. Ο γιος του Στέφανος Μουσούρος (1841-1907) υπηρέτησε κι αυτός στη διπλωματική υπηρεσία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και διετέλεσε Ηγεμόνας της Σάμου (1896-1899).
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/785#ixzz40UFpPK13
Ιωάννης Μεσσηνέζης
1822 – 1896
7
0
Αχαιός δικαστικός και πολιτικός, που διετέλεσε δύο φορές πρόεδρος της Β' εν Αθήναις Εθνοσυνέλευσης.
Ο Ιωάννης Μεσσηνέζης γεννήθηκε στη Βοστίτσα (σημερινό Αίγιο) το 1822, στους κόλπους μιας εύπορης οικογένειας. Ο πατέρας του Λέων Μεσσηνέζης (1787-1851), με καταγωγή από τη Χίο, ήταν μεγαλέμπορος και αγωνιστής του '21. Μάλιστα, είχε λάβει μέρος στη μυστική συνέλευση της Βοστίτσας (26-30 Ιανουαρίου 1821) για την προετοιμασία της Εθνεγερσίας. Η μητέρα του, Μαρία Λόντου, ήταν κόρη του πρόκριτου της περιοχής Σωτηράκη Λόντου (1750-1812).
Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του σε ελβετικό λύκειο, στη συνέχεια σπούδασε νομικά στο Παρίσι, όπου αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Δικαίου. Επέστρεψε στην Ελλάδα στις 3 Σεπτεμβρίου 1843, την ημέρα της επανάστασης που είχε ως αποτέλεσμα την παραχώρηση Συντάγματος από τον Όθωνα. Συμμετείχε στις διαδηλώσεις και τραυματίστηκε.
Αρχικά άσκησε τη δικηγορία στην Πάτρα και στη συνέχεια εντάχθηκε στο δικαστικό σώμα. Υπηρέτησε στη Σύρο και την Αθήνα και εξελίχθηκε μέχρι τον βαθμό του εφέτη. Η συνεπής και ακέραιη στάση του κατά την άσκηση των καθηκόντων του τον έφερε σε σύγκρουση με διάφορους πολιτικούς παράγοντες της οθωνικής περιόδου. Έτσι, αποφάσισε να παραιτηθεί από το δικαστικό σώμα και να ασχοληθεί με την πολιτική.
Το 1861 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Αιγιαλείας και το 1862 πληρεξούσιος στη Β' εν Αθήναις Εθνοσυνέλευση, της οποίας διετέλεσε πρόεδρος δύο φορές. Την πρώτη από τις 28 Οκτωβρίου 1863 έως τις 11 Απριλίου 1863 και τη δεύτερη από τις 13 Αυγούστου 1864 έως τις 16 Νοεμβρίου 1864. Νωρίτερα είχε αναλάβει την αντιπροεδρία της Εθνοσυνέλευσης (20 Μαΐου - 19 Ιουλίου 1863) επί προεδρίας Διομήδους Κυριακού.
Τον Ιούνιο του 1863, κατά τις οδομαχίες που ξέσπασαν στην Αθήνα ανάμεσα στις αντίπαλες πολιτικές παρατάξεις των «Ορεινών» και των «Πεδινών» (Ιουνιανά), τραυματίστηκε σοβαρά από σφαίρα έξω από την οικία Δημητρίου στην Πλατεία Συντάγματος (εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία»). Ήταν μέλος μιας επιτροπής, που προσπαθούσε να συμφιλιώσει τις δύο πολιτικές μερίδες, οι οποίες είχαν περάσει στο στάδιο της ένοπλης σύγκρουσης και είχαν μετατρέψει το κέντρο της Αθήνας σε πεδίο μάχης.
Η έναρξη της πρώτης προεδρίας του στην Εθνοσυνέλευση συνέπεσε με την άφιξη του νέου βασιλιά Γεωργίου Α', ενώ κατά τη δεύτερη θητεία του συνέβαλε στην κατάρτιση του Συντάγματος του 1864 και ήταν αυτός που το υπέγραψε. Πολύ γρήγορα, όμως, υιοθέτησε κριτική στάση, επικρίνοντας τα προνόμια του Στέμματος. Ξεκίνησε συστηματική αρθρογραφία για την αναθεώρηση του Συντάγματος, με συνέπεια να περιπέσει σε δυσμένεια από το Παλάτι.
Από τις 20 Δεκεμβρίου 1867 έως τις 25 Ιανουαρίου 1868 διετέλεσε Υπουργός Εσωτερικών, Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Παιδείας στην κυβέρνηση του Αριστείδη Μωραϊτίνη και κατόπιν πρόεδρος του «Συμβουλίου της Επικρατείας», ενός συμβουλευτικού οργάνου της Βουλής «προς παρασκευή και βάσανο των νομοσχεδίων». Μετά την κατάργησή του το 1865, ο Μεσσηνέζης επανήλθε στον πολιτικό στίβο και εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής Αιγιαλείας από το 1872 έως το 1894. Πολιτευόταν ως ανεξάρτητος και δεν εντάχθηκε ποτέ σε καμία πολιτική παράταξη.
Ζούσε σε ένα άνετο και ευρύχωρο σπίτι, στην οδό Πανεπιστημίου (εκεί που βρίσκεται σήμερα το «Ιλίου Μέλαθρον»), το σαλόνι του οποίου η καλλιεργημένη σύζυγός του Μαρία Δούμα είχε μετατρέψει σε σημείο συνάντησης του πολιτικού και πνευματικού κόσμου της πρωτεύουσας. Το ζεύγος Μεσσηνέζη είχε αποκτήσει δύο παιδιά, τον Λέοντα Μεσσηνέζη (μετέπειτα νομάρχη) και τη Μαρία Σωτηριάδη.
Ο Ιωάννης Μεσσηνέζης πέθανε στην Πάτρα, στις 18 Φεβρουαρίου 1896.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/605#ixzz40UGErLCW
Τζακ Πάλανς
1919 – 2006
68
0
Βραβευμένος με Όσκαρ αμερικανός ηθοποιός, που έγινε διάσημος για τους ρόλους του «κακού» στο Χόλιγουντ. Γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου του 1919 στο Λάτιμερ της Πενσιλβάνια και ήταν γόνος ουκρανών μεταναστών. Το πραγματικό όνομά του ήταν Ουόλτερ Παλάνουικ.
Ο Τζακ Πάλανς (Jack Palance) έπαιξε σε περισσότερες από 80 ταινίες, κυρίως ρόλους δολοφόνων και ψυχοπαθών, που «ταίριαζαν» στα αδρά χαρακτηριστικά του προσώπου του. Το 1947 αντικατέστησε τον Άντονι Κουίν και στη συνέχεια τον Μάρλον Μπράντο στο θεατρικό «Λεωφορείον ο πόθος», με σκηνοθέτη τον Ελία Καζάν, ο οποίος τον αποκάλυψε στον κινηματογράφο τρία χρόνια αργότερα με το «Πανικός στο δρόμο».
Υποδύθηκε τον Ατίλα στο «Σημάδι του ειδωλολάτρη» του Ντάγκλας Σερκ (1954), τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη στο «Δολοφόνο του Λονδίνου» του Ούγκο Φρεγκονέζε (1955) και τον άνδρα που προσπαθεί να σκοτώσει την ωραία Τζόαν Κρόφορντ στη «Βγαλμένη μάσκα» του Ντέιβιντ Μίλερ (1952), για την οποία ήταν υποψήφιος για Όσκαρ.
Το 1955 ο Ρόμπερτ Όλντριτς του πρόσφερε τον πρώτο ψυχολογικό ρόλο του στο «Μεγάλο μαχαίρι», όπου αποκάλυψε μια άλλη πτυχή του ταλέντου του. Όμως, παρά τις όποιες προσπάθειες να ξεφύγει από το μοτίβο του κακού, παίζοντας σε ταινίες όπως «Ο φόβος στην κοιλιά» του Στιούαρτ Χέισλερ (1955) ή «Η περιφρόνηση» του Γκοντάρ (1964), ο Πάλανς επέστρεψε στους συνηθισμένους ρόλους του.
Τη δεκαετία του '70 διέτρεξε την έρημο της ανωνυμίας, κάνοντας ταινίες για να ζήσει, καθώς απέρριψε το Χόλιγουντ, επειδή τον περιόριζε σε αντιπαθητικούς ρόλους.
Επέστρεψε το 1987, όταν εμφανίστηκε στο «Καφέ Μπαγκντάντ» του Πέρσι Άλεν και το 1988 στον «Μπάτμαν» του Τιμ Μπάρτον. Το 1991 τιμήθηκε με το βραβείο Όσκαρ β' ανδρικού ρόλου για το ρόλο του στην ταινία «City Slickers».
Πέθανε στις 10 Νοεμβρίου του 2006.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/207#ixzz40UGWE2YJ
Απασιονάτα
Ο Μπετόβεν, την περίοδο που έγραφε την «Απασιονάτα» στο παλάτι του κόμη Φραντς φον Μπρούνσβικ
50
0
Ένα από τα κορυφαία δείγματα της πιανιστικής φιλολογίας είναι η «Σονάτα για Πιάνο, αρ. 23» του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, γνωστή και ως «Απασιονάτα» (Appassionata, Παθιασμένη στα ιταλικά).
Γράφτηκε από τον μεγάλο γερμανό συνθέτη μεταξύ του 1803 και του 1806, σε μία εποχή που έχανε σταδιακά την ακοή του, και εκδόθηκε στη Βιέννη στις 18 Φεβρουαρίου 1807. Είναι αφιερωμένη στον κόμη Φραντς φον Μπρούνσβικ, στο παλάτι του οποίου στο Μαρτονβασάρ της Ουγγαρίας ολοκλήρωσε το έργο. Ο ούγγρος ευγενής ήταν αδελφός των μαθητριών του Μπετόβεν, Τερέζας (της «Αθάνατης Αγαπημένης»;) και Ιωσηφίνας (την οποία παρ’ ολίγο να παντρευτεί) και εξάδελφος της πρώτης του αγαπημένης Τζουλιέτας Γκουϊτσιάρντι.
Το έργο αποτελείται από τρία μέρη:
- Allegro assai
- Andante con moto
- Allegro ma non troppo
Η ονομασία «Απασιονάτα» δεν είναι του Μπετόβεν, αλλά ενός εκδότη από το Αμβούργο, ονόματι Κραντς, ο οποίος το 1838 τύπωσε μία εκδοχή του έργου για τέσσερα χέρια. Η «Απασιονάτα» δεν πρέπει να ταυτίζεται με την προγενέστερη «Σονάτα για πιάνο αρ. 8» του Μπετόβεν, γνωστή με την ταυτόσημη γαλλική ονομασία «Pathétique», που ήταν επιλογή του συνθέτη.
http://www.sansimera.gr/articles/744#ixzz40UGqMFGR
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ.
Παρασκευή
19/2
02:00
11°C
95%
1 Μπφ B
3 Km/h
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
08:00
9°C
88%
4 Μπφ ΒΔ
24 Km/h
ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
14:00
16°C
68%
5 Μπφ Δ
35 Km/h
55 Km/h
ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
20:00
10°C
91%
4 Μπφ ΒΔ
24 Km/h
ΑΣΘΕΝΗΣ ΒΡΟΧΗ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
"..ΒΡΕ ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ..ΚΑΙΡΟΙ..."
Πολλοί φίλοι της σελίδας μας , αγαπημένοι μου φίλοι , πάει καιρός τώρα που..συχνορωτάνε , τι ταχατες έγιναν όλοι εκείνοι ( δεν ήταν δα και..πολλοί ) που κάθε τρεις και λίγο ανεμοτούρλιαζαν το χωριό με τις " διαδηλώσεις " τους , τις..μοναχικές βέβαια , που πάντα είχαν συγκεκριμένο σκοπό , το Κ.Υ του χωριού μας , χωρίς ποτέ όλη αυτή η..παρεούλα , να βάζουν στις διεκδικήσεις τους ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΛΛΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ , ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΤΟ.." ΓΕΛΑΔΟΠΡΌΒΛΗΜΑ " ΠΟΥ ΠΑΝΘΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΣ ΕΧΕΙ ΑΠΑΞΙΩΣΕΙ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ ..
Θυμάστε φίοι μου εσείς , που ζείτε και μόνιμα στο χωριό μας , οι ..περιπλανώμενοι.." αλαλαζοντες " , όπως τους αποκαλούσαμε να διαμαρυρήθηκαν για άλλο θέμα ; φυσικά και όχι , όσο δε για το θέμα των " γελαδιων " ; εκεί ήταν που επικρατούσε...μούγκα το γιατί βέβαια .." ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΉΤΑΝ ..ΤΟΥΜΠΑΝΟ ΑΛΛΆ ΓΙ'ΑΥΤΟΎΣ ,,,ΚΡΥΦΟ ΚΑΜΑΡΙ .."
Απολαύστε φίοι μου εικόνες απ' το..περίφημο ΠΑΝΔΩΡΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΊΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΓΙΑΤΡΩΝ ΣΤΟ Κ.Υ ΛΙΔΟΡΙΚΙΟΥ , ΠΟΥ ΈΓΙΝΕ ΤΟΝ ΜΑΪΟ ΤΟΥ 2014 ..
Αν ζούσε τότε η μακαρίτισσα η μάνα μας , και τη ρωτούσα : Είχε πολύ κόσμο ρε μάνα το συλλαλητήριο ; Ποιοί ήταν τελικά ; Ξέρετε τι θα μου απαντούσε στο ποιοι ήταν ; .."Ήταν...ου Σκούρας κι κατ' αλλοι ...!! " Η απάντηση δεν χρειάζεται νομίζω..ερμηνεία ..
Τι απόγινε τελικά αυτή η.." λαοθάλασσα " φίλοι μου , που ταρακούναγε το Λιδορίκι κάθε που τους έκανε κέφι , που κρύβονται τώρα ΕΚΕΊΝΟΙ ΟΙ.." ΕΝΕΡΓΟΙ ..ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΕΣ " ΠΟΥ ΧΑΛΑΓΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ; ΕΠΑΨΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ..ΕΝΕΡΓΟΊ ; ΔΕΝ ΕΝΕΡΓΟΎΝΤΑΙ ΠΙΑ ; Συγγνώμη , δεν είναι πλέον ενεργοί , ήθελα να πω ..και ύστερα μας λείπουν και εκεινες οι..συνωμοτικές μεσημεριάτικες " συνεδριάσεις " στην ακακία του Κλώσσα , πριν την κόψουν , και στις μουριές του ...Αλωνακίου , γιατί τους βλέπαμε και νοιώθαμε πως το χωριό μας δεν είναι..έρημο , αλλά έχει ανθρώπους που " πασχίζουν " για το καλό μας .. Τώρα ; ερημιά
Δεν λέω , θα μάς λείψουν πολύ όλα αυτά ,αλλά τι να κάνουμε θα κάνουμε πέτρα την καρδιά και θα το.." αντέξουμε " κι' αυτό..
Έτσι λοιπόν , στα συλλαλητήρια τώρα θα λέμε πως είναι παρόντες οι Δωριείς , πλην..των ενεργών πολιτων Λιδορικίου...
Καλή σας μέρα , να είστε όλοι καλά
Απ' το " Λιδωρίκι " με αγάπη ...Κ.Κ.-
www.lidoriki.com
No comments:
Post a Comment