H OΣΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ ( 1522 - 19 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1589 )

Ἡ ὁσία Φιλοθέη (1522 -19 Φεβρουαρίου 1589)

Ἂν οἱ μάρτυρες τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων εἶναι ἱκανοὶ νὰ παροτρύνουν ψυχὲς νὰ ἀγωνιστοῦν γιὰ τὸν Χριστό, οἱ νεομάρτυρες ἀποδεικνύουν ὅτι ἅγιοι μποροῦν νὰ ὑπάρξουν σὲ κάθε ἐποχὴ καί, ἑπομένως, ὁ κατὰ Χριστὸν ἀγώνας πρέπει νὰ εἶναι συνεχής…
Μιὰ τέτοια παραδειγματικὴ νεομάρτυς εἶναι καὶ ἡ ὁσία Φιλοθέη.
Γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα τὸ 1522 ἀπὸ τὴ Συρίγη, ἡ ὁποία ἦταν στείρα καί δέν μποροῦσε νά κάνει παιδιά. Ὅμως δέν ἀπογοητεύθηκε, ἀλλά ἡ πίστη της ἡ μεγάλη τήν ὁδήγησε στήν προσευχή.
Πόσες προσευχές ἔκανε, πόσες μετάνοιες, πόσα θερμά δάκρυα κύλισαν ἀπό τά μάτια της κανείς δέν τά μέτρησε, κανείς δέν τά εἶδε, κανείς δέν τά ἄκουγε, παρά μόνο ὁ φύλακάς της ἄγγελος πού τά μετέφερε καθημερινά στόν Κύριο, πού ἐκ βάθους ψυχῆς ἀγαποῦσε καί λάτρευε.

Ὁ πατέρας τῆς ἁγίας Φιλοθέης ὀνομαζόταν Ἄγγελος Μπενιζέλος. Ὅταν ἡ ὁσία ἔγινε δώδεκα χρονῶν, οἱ γονεῖς της μὲ τὴ βία τὴν πάντρεψαν μὲ ἕναν ἀρκετὰ πλούσιο ἄνδρα τῶν Ἀθηνῶν.
Ἡ ζωὴ της κοντά του ἦταν μαρτυρική, διότι συνεχῶς τὴ χτυποῦσε καὶ τὴ βασάνιζε.
Ὁ Θεὸς βλέποντας τὴν ὑπομονή της, μετὰ ἀπὸ τρία χρόνια, θερίζει μὲ τὸ δρεπάνι τοῦ θανάτου τὸ βάναυσο σύζυγό της. Τότε ἡ ὁσία, ἂν καὶ δέχτηκε πιέσεις γιὰ δεύτερο γάμο, ἀποφασίζει καὶ γίνεται μοναχή.
Τὴ μεγάλη της περιουσία τή διέθεσε στοὺς φτωχοὺς καὶ γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῶν σκλαβωμένων χριστιανῶν ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Ἔτσι ἔγινε ʺκαρφίʺ στὸ μάτι τῶν Τούρκων, καὶ ὅταν τοὺς δόθηκε ἡ εὐκαιρία, εἰσέβαλαν στὸ μοναστήριτης καὶ τὴν ἔσυραν ἔξω.

Ἀφοῦ τὴ χτύπησαν ἀνελέητα, προκάλεσαν τὸ θάνατό της, στὶς 19 Φεβρουαρίου 1589.
Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, σʹ αὐτὸ τὸ σημεῖο ρωτᾶ:
«Δὲν ἦταν καὶ αὐτὴ φύση ἀσθενέστερη καθότι γυναίκα;
Δὲ συνάντησε τόσους καὶ τόσους πειρασμοὺς καὶ ἐμπόδια στὸ δρόμο τῆς ζωῆς της;
Ἂλλ’ ὅμως, κανένα ἀπ’ αὐτὰ δὲν μπόρεσε νὰ ψυχράνει τὴν ἀγάπη ποὺ εἶχε στὸ Θεό».

{Η ασημένια λειψανοθήκη της Αγίας Φιλοθέης (Μητροπολιτικός Ναός – Αθήνα)}
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ῏Ηχ.πλ.α´.
Τόν συνάναρχον Λόγον.
᾿Αθηναίων ἡ πόλις ἡ περιώνυμος, Φιλοθέην τιμᾷ τήν
῾Οσιομάρτυρα, καί ἀσπάζεται αὐτῆς τό θεῖον λείψανον,
ὅτι ἐβίωσε σεμνῶς καί μετήλλαξε τό ζῆν, ἀθλήσει καί
μαρτυρίῳ, καί πρεσβεύει πρός τόν Σωτῆρα, διδόναι πᾶσι
τό θεῖον ἔλεος.
Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τὴς Μέλιας»
https://oikohouse.wordpress.com/

 Πίσω στα παλιά