Τέτοιες βραδιές , πνιγμένες μεσ’ τη θλίψη , πάντα.. να έρχεσαι ,
έτσι απλά , όπως παλιά , με τα μαλλιά , στους ώμους σου λυμένα ,
κι'όπως , στην άκρη του ονείρου , του χαμένου μου θα στέκεσαι ….
να ..ζωντανεύεις τα κομμάτια του κορμιού τα..νεκρωμένα..
***********
Θέλω να έρχεσαι , βροχή μου χειμωνιάτικη , μαζί με τις σταγόνες
να μου ξεπλένεις κάθε πόνο απ’ την ψυχή την κουρασμένη ,
παρασυρμένος , τι κι’ αν είμαι , απ’ τις όμορφες , τις ξωτικές γοργόνες ,
θα σε προσμένω πάντα , στη γνωστή μας τη… στιγμή , αγαπημένη…
*********
Θέλω να έρχεσαι , συχνά , το έχω ανάγκη να σε..δω , να σε γνωρίσω
με’χει κουράσει τόσο , αυτή η αδιάκοπη στον κόσμο περιπλάνηση ,
μάταια.προσπαθώ , το άγνωστο άρωμά σου μεσ’ το πλήθος να μυρίσω ,
να δω το χρώμα των ματιών σου, το βουβό , γλυκιά μου άρνηση..
Κωνσταντίνος Ευθ. Καψάλης
Λιδορίκι 13 06 07 .
No comments:
Post a Comment