ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...

      
                                             ΠΑΛΙΑ  ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΗ  ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 

Μια  , ομολογουμένως , υπέροχη  παλιά Λιδορικιώτικη  φωτογραφία που προσέφερε , μαζί  με  άλλες , η  αγαπητή μας  χωριανή  και  φίλη , Μαρία  Βελλία - Λατσούδη , για  την " Τράπεζα Λιδορικιώτικης  Φωτογραφίας ". Είναι  βγαλμένη στη  δεκαετία  του  '50  στο  περίφημο  παλιό  πανηγύρι του  Άι Νικόλα  του  Καλού , αναγνωρίσαμε : Σοφία Αθ.Πίτσιου , σε  πρώτο  πλάνο , δίλα της  η  ...Αθ. Λατσούδη , αριστερά Παν.Αναστασόπουος  , από  Σώταινα , Γιάννης  Πέτρου -Ταλτόγιαννος , λίγο  δεξιότερα  Γ.Κόκκινος - Ντάης , μπροστά  του , μάλλον , Κ.Ζέρβας - Τραπεζικός , δίπλα , Χαρ.Δρόσος - Χαραλαμπάκης , Παν Κόκκινος , Κωνν.Αλεξίου - Φαναράς ...θα  προσπαθήσουμε να  αναγνωρίσουμε  και άλλους  και  θα  σας  ενημερώσουμε , κάντε  το  ίδιο  και  εσείς και  εμηνερώστε  μας  ,

η  φωτογραφία από  σήμερα  θα  είναι  αναρτημένη , μαζί  με  χιλιάδες  άλλες υπέροχες  φωτογραφιες  στην : ΤΡΑΠΕΖΑ  ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΗΣ  ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ , στην  οποία  μπαίνετε  στη  διεύθυνση : photolidoriki.blogspot.com .Στείλτε  και  σεις  παλιες  φωτογραφίες  βοηθείστε  να  περισώσουμε ό.τι  έχει  απομείνει  από  τη  φωτογραφική  μας κληρονομιά 

Καλησπέρα  Λιδορικιώτες
Καλησπέρα  στους  φίλους του  χωριού  μας 
ΤΡΙΤΗ  ΣΗΜΕΡΑ  31  ΜΑΪΟΥ  2016
Ανατολή Ήλιου: 06:02
Δύση Ήλιου: 20:43
Σελήνη 25 ημερών

• Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz4AFFYmlyf
ΣΑΝ   ΣΗΜΕΡΑ 
ΓΕΓΟΝΟΤΑ

μ. Χ.
1859

Αρχίζει να λειτουργεί το περίφημο ρολόι Μπιγκ Μπεν, σύμβολο της πόλης του Λονδίνου.
1905

Ο πρωθυπουργός Θεόδωρος Δηλιγιάννηςδολοφονείται κατά την προσέλευσή του στη Βουλή, από τον χαρτοπαίκτη και λεσχειάρχη Αντώνη Κωσταγερακάρη. Αιτία, η απόφαση του Δηλιγιάννη να κλείσει τις χαρτοπαικτικές λέσχες.
1916

Διεξάγεται η Ναυμαχία της Γιουτλάνδης, η μεγαλύτερη πολεμική εμπλοκή στη θάλασσα κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. 151 βρετανικά πλοία συγκρούονται με 91 γερμανικά. Οι Άγγλοι χάνουν στο πεδίο της μάχης, αλλά κερδίζουν σε στρατηγικό επίπεδο.
1953

O Νίκος Παπαμιχαήλ με συνοδηγό τον Σπύρο Δημητράκο σε Jaguar XK 120 είναι ο νικητής του Α’ Ράλι Ακρόπολις. Την καρό σημαία του τερματισμού θα πάρουν μόνο έξι αυτοκίνητα.
1975

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συναντά τον Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Οι δυο πρωθυπουργοί συμφωνούν για παραπομπή του θέματος της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
1995

Αντιδράσεις και στο χώρο της Εκκλησίας προκαλεί η περιφορά της Τιμίας Ζώνης της Παναγίας σε σπίτια πολιτικών, επιχειρηματιών και εφοπλιστών, τηλεοπτικούς σταθμούς, τράπεζες και νοσοκομεία, με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/3105#ixzz4AFGDCBsO

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ 
μ. Χ.
1942

Μίνως Κυριακού, έλληνας μεγαλοεπιχειρηματίας.
1948

Σβετλάνα Αλεξίεβιτς, λευκορρωσίδα συγγραφέας, βραβευμένη με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2015.
1982

Σταματίνα Τσιμτσιλή, ελληνίδα παρουσιάστρια.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/3105#ixzz4AFH9hgHc
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1869

Γεώργιος Σταύρος, πρώτος διοικητής της Εθνικής Τράπεζας. (Γεν. 2/1/1788)
1954

Αντώνης Μπενάκης, έλληνας έμπορος και εθνικός ευεργέτης. (Γεν. 1873)
2013

Τιμ Σαμαράς, ελληνοαμερικανός κυνηγός καταιγίδων. (Γεν. 12/11/1957)
← 30 Μαΐου
1 Ιουνίου →
Μοιραστείτε το!
212
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/3105#ixzz4AFHOoqIc
 

Η Ναυμαχία της Γιουτλάνδης

42
0
Η μεγαλύτερη ναυτική σύγκρουση του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μία από τις μεγαλύτερες της παγκόσμιας ιστορίας. Η κύρια εμπλοκή έγινε στις 31 Μαΐου 1916, μεταξύ του βρετανικού και του γερμανικού στόλου, 60 μίλια από τις ακτές της χερσονήσου της Γιουτλάνδης στην Βόρεια Θάλασσα. Και οι δύο στόλοι διεκδίκησαν την νίκη. Στον γερμανόφωνο κόσμο είναι γνωστή ως Ναυμαχία του Σκαγεράκη.
Η Χερσόνησος της Γιουτλάνδης (η Κιμβρική Χερσόνησος των αρχαίων Ελλήνων) είναι η προέκταση της Βόρειας Ευρώπης, που σχηματίζει το ηπειρωτικό τμήμα της Δανίας. Βρέχεται δυτικά και βόρεια από την Βόρεια Θάλασσα και τη θάλασσα του Σκαγεράκη και ανατολικά από την θάλασσα του Κατεγάτη.
Το 1916 ήταν η χρονιά που πραγματοποιήθηκε τελικά η από καιρό αναμενόμενη και διαρκώς αναβαλλόμενη αναμέτρηση ανάμεσα στον Στόλο των Ανοικτών Θαλασσών της αυτοκρατορικής Γερμανίας και την Μεγάλη Αρμάδα της Μεγάλης Βρετανίας για τον έλεγχο της Βόρειας Θάλασσας. Στις 31 Μαΐου 1916, ο βρετανός ναύαρχος Τζον Τζέλικο έδωσε ραντεβού στη Βόρεια Θάλασσα με την αρμάδα του αντιναύαρχου Ντέιβιντ Μπίτι, για να καταδιώξουν την ομάδα γερμανικών υποβρυχίων του αντιαναυάρχου Φραντς φον Χίπερ, η οποία είχε εντοπιστεί από τις μυστικές υπηρεσίες του βρετανικού ναυτικού. Αυτό που δεν γνώριζε ο Τζέλικο ήταν ότι σ’ εκείνο το σημείο βρισκόταν το μεγαλύτερο τμήμα του στόλου του Γερμανού ναυάρχου Ράινχαρτ Σέερ, αλλά και αυτός ήταν πεπεισμένος ότι είχε να αντιμετωπίσει ένα μικρότερο σε όγκο σχηματισμό.
Ο Τζέλικο διοικούσε 27 θωρηκτά και καταδρομικά, 8 θωρακισμένα καταδρομικά, 12 ελαφρά καταδρομικά και 51 αντιτορπιλλικά. Η αρμάδα του Μπίτι αποτελείτο από 4 θωρηκτά, 6 καταδρομικά, 14 ελαφρά καταδρομικά, 27 αντιτορπιλικά και 22 πλοία που μετέφεραν υδροπλάνα. Ο Σέερ διέθετε 22 πολεμικά πλοία, ένα ελαφρύ καταδρομικό και 31 αντιτορπιλικά, ενώ η αρμάδα του Χίπερ σχηματίζεται από 5 καταδρομικά, 10 ελαφρά καταδρομικά και 31 αντιτορπιλλικά.
Η σύγκρουση άρχισε με τα καταδρομικά του Χίπερ, στις 15:48. Οι Γερμανοί ξεπερνούν το μειονέκτημα των ολιγότερων αριθμητικά πλοίων και τον οπλισμό μικρότερου διαμετρήματος με την ακρίβεια των βολών τους που οφείλεται στην καλύτερη δυνατότητα διόπτευσης. Μέσα στα πρώτα δώδεκα λεπτά εστιάζουν και πετυχαίνουν το στόχο τους 12 φορές, ενώ οι Εγγλέζοι μόνο 4. Στις 16:06 το γερμανικό θωρηκτό «Φον ντερ Ταν» στοχεύει το βρετανικό «Ιντιφατίγκαμπλ», που τινάζεται στον αέρα. Τέσσερα θωρηκτά προστρέχουν να δώσουν χέρι βοήθειας στον Μπίτι, αλλά στις 16.26 είναι η σειρά του «Κουίν Μέρι» να ανατιναχτεί από το γερμανικό «Ντέρφλινγκερ».
Ο Χίπερ απομακρύνεται για να ενωθεί με τον Σέερ. Όταν ο γερμανικός στόλος επιστρέφει, στο σύνολό του, αυτή τη φορά, προβάλλει μπροστά του μέσα στην ομίχλη ολόκληρη η αρμάδα του Τζέλικο, έτοιμη να του κόψει το δρόμο. Ο Σέερ σώζεται χάρη σε μια διαταγή που θεωρείται από τις δυσκολότερες στην εκτέλεσή της στην ιστορία του ναυτικού: στροφή 180 μοιρών ολόκληρου του στόλου σε πλήρη σχηματισμό. Καθώς είχε δοκιμαστεί δεκάδες φορές στα εχθρικά χωρικά ύδατα του Βίλχελμσχάβεν, ο ελιγμός επιτυγχάνει. Τα καταδρομικά του Χίπερ επιχειρούν ένα ακόμη χτύπημα το βρετανικό «Ινβίνσιμπλ» του πλοιάρχου Χουντ περικυκλώνεται από το «Ντέρφλινγκερ» και το «Λίτσοφ» και βυθίζεται μαζί με τον καπετάνιο του.
Στις 19:00, ο Σέερ βρίσκεται, για μία ακόμη φορά αντιμέτωπος με το αγγλικό ναυτικό που του κόβει το δρόμο, με αποτέλεσμα να περιέλθει σε ακόμα χειρότερη θέση, αφού οι προφυλακές του είχαν γίνει και πάλι στόχος των βρετανικών οβίδων. Το «Λίτσοφ» και άλλα πλοία δέχονται σοβαρότατα πλήγματα. Στις 19:15, ο Σέερ διατάσσει τα βαριά καταδρομικά και τα αντιτορπιλικά να πλεύσουν ακάθεκτα προς τον εχθρό, ουσιαστικά σε μια επίθεση αυτοκτονίας.
Ήταν η κρισιμότερη φάση της ναυμαχίας. Η απότομη προώθηση προκάλεσε σύγχυση και αποδιοργάνωση στα γερμανικά θωρηκτά που ακολουθούσαν πίσω από τα πλοία μάχης. Αν ο Τζέλικο διέτασσε τον στόλο του να πλεύσει μέσα από από το  τείχος των προπορευόμενων γερμανικών καταδρομικών, η τύχη όλου του γερμανικού στόλου θα είχε κριθεί. Αντίθετα υπερτιμώντας τον κίνδυνο από τα γερμανικά αντιτορπιλλικά διέταξε μεταβολή και αποχώρηση «ολοταχώς».
Η επόμενη ημέρα βρήκε τους δύο στόλους να μετρούν απώλειες σε έμψυχο και άψυχο υλικό. Οι Βρετανοί είχαν 6.094 νεκρούς και 674 τραυματίες,ενώ οι Γερμανοί 2.551 νεκρούς και 507 τραυματίες. Οι Βρετανοί έχασαν 14 πλοία και οι Γερμανοί 11. 
Από άποψη τακτικής, η ναυμαχία της Γιουτλάνδης μπορεί να θεωρηθεί γερμανική νίκη. Ο Τζέλικο, που άφησε να του ξεφύγει η ευκαιρία για ένα καινούργιο Τραφάλγκαρ, θα επικριθεί σκληρά και στη συνέχεια η διοίκηση του Βρετανικού Στόλου θα περάσει στον Μπίτι. Αλλά από στρατηγικής σκοπιάς η νίκη ανήκει στους Άγγλους. Μετά τη ναυμαχία της Γιουτλάνδης ο Γερμανικός Στόλος των Ανοικτών Θαλασσών δεν θα αποτολμήσει άλλη έξοδο από τα ασφαλή καταφύγια των γερμανικών λιμανιών.

Οι Πρωταγωνιστές

Τζον Ράσγουορθ Τζέλικο (1859-1935)

Γεννήθηκε στο Σαουθάμπτον στις 5 Δεκεμβρίου 1859. Γιος αξιωματικού του ναυτικού, υπηρέτησε στην αποστολή για την απελευθέρωση του Πεκίνου, το 1893, και τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των Μπόξερς που ακολούθησε. Με επιμονή του Φίσερ, το 1914, διορίστηκε διοικητής του Μεγάλου Στόλου. Μέχρι το Μάιο του 1916 επιτηρούσε από το Σκάπα Φλόου, στις νήσους Ορκάδες, το ναυτικό αποκλεισμό στους Γερμανούς. Η διαγωγή του κρίθηκε αμέσως από την κυβέρνηση και από την κοινή γνώμη υπερβολικά μετριοπαθής, μια και όλοι, εκείνη τη στιγμή, επιθυμούσαν ένα νέο Τραφάλγκαρ. Η μερική αποτυχία στη Γιουτλάνδη όξυνε τις κριτικές εναντίον του, τις οποίες υποδαύλιζε και ο υφιστάμενός του, αντιναύαρχος Ντέιβιντ Μπίτι, που ανακηρύχθηκε τελικά ήρωας της ναυμαχίας, παρόλο που η συμπεριφορά του συζητήθηκε επίσης πολύ. Έτσι, μετακινήθηκε από τη διοίκηση, για να «προαχθεί» σε πρώτο Λόρδο της Θάλασσας (διοικητής του στόλου). Όταν ο Λόιντ Τζορτζ αποφάσισε να δοκιμάσει το σύστημα των νηοπομπών για την προστασία του εμπορικού στόλου, ο Τζέλικο, επειδή προφανώς δεν συμφωνούσε, καθαιρέθηκε από το αξίωμά του. Από το 1920 ως το 1924, διατέλεσε Γενικός Κυβερνήτης, στη Νέα Ζηλανδία. Πέθανε στο Λονδίνο στις 20 Νοεμβρίου 1935.

Ράινχαρτ Σέερ (1863-1928)

Γεννήθηκε στο Ομπερκίρχεν της Κάτω Σαξωνίας στις 30 Σεπτεμβρίου 1863. Αξιωματικός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού από το 1910, αναλαμβάνει τη διοίκηση της 2ης Αρμάδας, μετά την έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου  και προωθεί τη στρατηγική της κατά μέτωπον επίθεσης στον αγγλικό στόλο. Το 1916, προάγεται σε Διοικητή Αρμάδας και ο Κάιζερ ελπίζει ότι ο προστατευόμενός του θα ακολουθήσει επιθετική τακτική. Και πράγματι, στις 30 Μαΐου, ο Σέερ ρίχνει το γάντι στον αγγλικό στόλο της βάσης του Σκάπα Φλόου. Η έκβαση της ναυμαχίας της Γιουτλάνδης, η οποία ευνοεί τους Γερμανούς όσον αφορά τον αριθμό των πλοίων που βυθίστηκαν, στρατηγικά δεν αλλάζει τις ισορροπίες και οι Βρετανοί διατηρούν τον έλεγχο σ’ εκείνη τη θαλάσσια περιοχή. Στη συνέχεια, ο Σέερ, καθώς είναι θερμός υποστηρικτής της επιθετικής στρατηγικής, επιλέγει να πλήξει τον εχθρό μέσω της δράσης των υποβρυχίων (U-Boot), επειδή φοβάται να θέσει και πάλι σε κίνδυνο το στόλο. Μόνο μετά την προαγωγή του σε Ανώτατο Διοικητή του Ναυτικού, τον Αύγουστο του 1918, είναι σε θέση να σχεδιάσει την οριστική έξοδο από αυτή την τόσο δύσκολη κατάσταση. Δυστυχώς, όμως, τα σχέδια αυτά δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, εξαιτίας ενός γεγονότος που συνέβη λίγο πριν από τις ταραχές που οδήγησαν στην κατάρρευση της Γερμανίας: τα πληρώματα, κουρασμένα από την αδράνεια όλους αυτούς τους μήνες, στασίασαν. Πέθανε στο Μάρκτρεντβιτς της Βαυαρίας στις 26 Νοεμβρίου 1928.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/1108#ixzz4AFHiC0Jj
 

Θεόδωρος Δηλιγιάννης
1824 – 1905

784
0
Πολιτικός από τη Γορτυνία, απόγονος της ιστορικής και αρχοντικής οικογενείας των Δεληγιανναίων. Γεννήθηκε στα Λαγκάδια στις 19 Μαΐου 1824 και σε ηλικία 13 ετών έμεινε ορφανός. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα ως ανώτερος υπάλληλος του Υπουργείου Εσωτερικών.
Στην πολιτική αναμίχθηκε το 1862 και από τότε εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής, ως τη δολοφονία του το 1905. Το 1867 απεστάλη από την κυβέρνηση στο Παρίσι για την επίλυση του κρητικού ζητήματος, όπου απέκτησε υψηλές γνωριμίες. Όταν επανήλθε στην Ελλάδα, κατέλαβε διάφορες υπουργικές θέσεις (τρεις φορές υπουργός Εξωτερικών, υπουργός Οικονομικών και Στρατιωτικών). Έλαβε μέρος στο Συνέδριο του Βερολίνου και ανέπτυξε τις ελληνικές θέσεις, αξιώνοντας την προσάρτηση της Ηπείρου, της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας και της Κρήτης, ενώ διαπραγματεύτηκε την πλήρωση του κενού ελληνικού θρόνου, μετά την έξωση του Όθωνα.
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης διετέλεσε 5 φορές πρωθυπουργός (1885-1886, 1890-1892, 1895-1897, 1902-1903 και 1904-1905) και υπήρξε ο μεγάλος αντίπαλος του Χαρίλαου Τρικούπη. Οι δύο πολιτικοί κυριάρχησαν στην ελληνική πολιτική σκηνή το τελευταίο τέτάρτο του 19ου αιώνα. Ο Χαρίλαος Τρικούπης ήταν ο εκσυγχρονιστής των καθυστερημένων δομών της ελληνικής κοινωνίας, ο Θόδωρος Δηλιγιάννης ο συντηρητικός πολιτικός, που εξέφραζε τη λαϊκή δυσαρέσκεια και τα κρατικοδίαιτα στρώματα που πλήττονταν από τα μέτρα του μεσολογγίτη πολιτικού.
Επί πρωθυπουργίας του έγιναν οι Πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες της σύγχρονης ιστορίας (1896), ενώ την ίδια ώρα οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονταν στο χειρότερο δυνατό σημείο, λόγω του Κρητικού και Μακεδονικού ζητήματος. Ο Δηλιγιάννης, παρασυρμένος από διάφορους ανεύθυνους παράγοντες, ωθήθηκε στον ατυχή πόλεμο με την Τουρκία το 1897, με αποτέλεσμα να εξαναγκασθεί σε παραίτηση. Επανήλθε στο πολιτικό προσκήνιο πέντε χρόνια αργότερα και πρόλαβε να γίνει δύο φορές πρωθυπουργός πριν από το μοιραίο.

Το απόγευμα της 31ης Μαΐου 1905 ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης, ως πρωθυπουργός, πήρε το δρόμο για τη Βουλή, προκειμένου να παραστεί σε μία συνεδρίαση ρουτίνας. Στις 5:05 μ.μ. έφθασε με την άμαξά του στην είσοδο του Βουλευτηρίου, στην οδό Σταδίου, συνοδευόμενος από τον σωματοφύλακά του Γιάννη Πάνο.
Ένας άνδρας 35 περίπου ετών προθυμοποιήθηκε να του ανοίξει την πόρτα της άμαξας. Ήταν ψηλού αναστήματος, μαυριδερός, με ρούχα κόκκινα σχεδόν ξεβαμμένα. Ο ανύποπτος Δεληγιάννης τον ευχαρίστησε και κατευθύνθηκε προς τη μαρμάρινη κλίμακα της Βουλής. Τότε, ο άγνωστος με μια αστραπιαία κίνηση έβγαλε ένα μαχαίρι και το βύθισε στην κοιλιά του άτυχου πολιτικού.
Η φρουρά της Βουλής αιφνιδιάστηκε πλήρως, όπως και ο σωματοφύλακάς του, και μόνο ορισμένοι από τους παριστάμενους πολίτες αντελήφθησαν αμέσως τη σκηνή της δολοφονικής απόπειρας. Αμέσως κινήθηκαν εναντίον του, καταφέροντάς του χτυπήματα με τις γροθιές και τα μπαστούνια τους. Από την οργή του κόσμου τον έσωσε ένας λοχίας της Φρουράς, που τον μετέφερε βαριά πληγωμένο στο υπόγειο της Βουλής.
Εκεί, ο επικεφαλής της Φρουράς πληροφορήθηκε το όνομα του δράστη: Αντώνιος Κωσταγερακάρης. Ιδιότητα: Λεσχειάρχης - Χαρτοπαίκτης.
– «Τι έκανες μωρέ», του είπε.
– «Έκλεισε τα χαρτοπαίγνια και εψόφησα από την πείνα» ψέλλισε και μετ' ολίγον ξεψύχησε.
Η κατάσταση του Δηλιγιάννη συνεχώς χειροτέρευε. Υπεβλήθη αμέσως σε επέμβαση λαπαροτομίας από τρεις καθηγητές της Ιατρικής, αλλά κατά τη διάρκεια της εγχείρισης παρέδωσε το πνεύμα. Αν και χωρίς πολιτικά κίνητρα, υπήρξε η δεύτερη δολοφονία σημαίνοντος πολιτικού προσώπου στη νεώτερη ελληνική ιστορία, μετά τη δολοφονία του πρώτου κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης κηδεύτηκε την επομένη με μεγάλες τιμές. Η καρδιά του φυλάσσεται στο ναό των Αγίων Ταξιαρχών στη γενέτειρά του, Λαγκάδια, ενώ ανδριάντας του έχει στηθεί στην είσοδο του Παλαιά Βουλής. Ο Γορτύνιος πολιτικός υπήρξε προσηλωμένος στον κοινοβουλευτισμό, ήταν δεινός ρήτωρ, ενώ δεν δίστασε να συγκρουστεί με το Παλάτι, όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν. Διακρινόταν, όμως, για την έλλειψη αρχών και τις δημαγωγικές του τάσεις.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/165#ixzz4AFI2gbO7

Ο θρύλος της Λαίδης Γκοντάιβα

Πίνακας του Τζον Κόλιερ
988
0
Σύμφωνα με την παράδοση, η Λαίδη Γκοντάιβα (Lady Godiva, 980 - 1067) ήταν η όμορφη σύζυγος του Κόμη Λίοφρικ Γ' του Κόβεντρι. Επί των ημερών του, οι κάτοικοι της περιοχής υπέφεραν από τη δυσβάσταχτη φορολογία. Επανειλημμένως, η Γκοντάιβα είχε ζητήσει από τον σύζυγό της να μειώσει τους φόρους, αλλά εκείνος ήταν αδιάλλακτος. Στο τέλος, αφού κουράστηκε από την επιμονής της, υποσχέθηκε ότι θα ικανοποιούσε το αίτημά της, αν θα ίππευε γυμνή στους δρόμους της πόλης.
Η Γκοντάιβα πήρε τα λόγια του τοις μετρητοίς κι αφού έβγαλε ένα διάταγμα, σύμφωνα με το οποίο όλοι οι κάτοικοι έπρεπε να παραμείνουν μέσα στα σπίτια τους με τις πόρτες και τα παράθυρα κλειστά, διέσχισε την πόλη με το άλογό της, σκεπάζοντας το σώμα της μόνο με τα μακριά μαλλιά της. Σύμφωνα πάντα με το θρύλο, ένας ράφτης αγνόησε το διάταγμα και άνοιξε μια τρύπα στο παραθυρόφυλλό του, για να δει τη λαίδη γυμνή. Λέγεται ότι η τιμωρία του ήταν να τυφλωθεί. Η Γκοντάιβα, πάντως, πέτυχε το σκοπό της, αφού ο κόμης κράτησε το λόγο του και κατάργησε την εξαντλητική φορολογία.
Αιώνες αργότερα, το 1678, και στο πλαίσιο μιας έκθεσης στο Κόβεντρι, καθιερώθηκε ένας εορτασμός σε ανάμνηση της πορείας της θρυλικής Λαίδης Γκοντάιβα. Οι εκδηλώσεις διοργανώνονταν κάθε χρόνο στις 31 Μαΐου έως το 1826 και από το 1848 έως το 1887, ενώ αναβίωσαν και πάλι από τις αρχές του 21ου αιώνα.
Για τη Λαίδη Γκοντάιβα γράφτηκαν και πολλά δημοφιλή τραγούδια, όπως το Lady Godiva's Operation (1968) των Velvet Underground και το Lady Godiva (1967) των Peter and Gordon, ενώ αναφορά σ' αυτήν υπάρχει και στο τραγούδι Don't Stop Me Now (1978) των Queen.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/96#ixzz4AFILip7a

Γεώργιος Σταύρος

1788 – 1869

235
0
Ηπειρώτης έμπορος, τραπεζίτης, Φιλικός και πολιτικός. Υπήρξε ο πρώτος διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας κι ένας από τους θεμελιωτές της οικονομικής συγκρότησης του ελληνικού κράτους.
Ο Γεώργιος Σταύρος ή Σταύρου γεννήθηκε στα Ιωάννινα την 1η Ιανουαρίου του 1788. Ήταν ο δευτερότοκος γιος του εμπόρου και πρόκριτου των Ιωαννίνων Ιωάννη Σταύρου ή Τσιαπαλάμου και της Μπαλάσως Κερασάρη, κόρης προκρίτου των Ιωαννίνων. Φοίτησε αρχικά στην Μπαλάνειο και στη συνέχεια στην Καπλάνειο σχολή των Ιωαννίνων και ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές του σε Λύκειο της Βιέννης. Στην πρωτεύουσα των Αψβούργων απέκτησε τις πρώτες εμπορικές γνώσεις, έμαθε να μιλά με ευχέρεια τρεις γλώσσες (Γερμανικά, Γαλλικά και Ιταλικά) και μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία.
Σημαντικός έμπορος της Βιέννης όταν ξέσπασε η επανάσταση του '21 βοήθησε ποικιλοτρόπως τους αγωνιζόμενους Έλληνες, με όπλα, πολεμοφόδια και τρόφιμα. Τον Σεπτέμβριο του 1824 έφθασε στην επαναστατημένη Ελλάδα και λίγους μήνες αργότερα διορίστηκε ταμίας του Εκτελεστικού (κάτι σαν Υπουργός Οικονομικών) από τον πρόεδρο του Σώματος Γεώργιο Κουντουριώτη.

Έλαβε μέρος ως πληρεξούσιος της Ηπείρου στη Γ' Εθνοσυνέλευση Ερμιόνης και Τροιζήνας (1827) και στην Ε' Εθνοσυνέλευση Άργους και Ναυπλίου (1831- 1832). Με την άφιξη του Ιωάννη Καποδίστρια στην Ελλάδα διορίστηκε σύμβουλός του επί οικονομικών θεμάτων και στη συνέχεια μέλος του τμήματος οικονομικών του Πανελληνίου (συμβουλευτικού οργάνου του Κυβερνήτη) και μέλος της Τριμελούς Επιτροπής της Οικονομίας (οργάνου που υποκαθιστούσε το υπουργείο Οικονομικών). Ταυτόχρονα, υπήρξε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Χρηματιστηριακής Τράπεζας, του πρώτου κρατικού τραπεζικού ιδρύματος στην Ελλάδα.
Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια και την επικράτηση των αντικαποδιστριακών, ο Σταύρος αποσύρθηκε από τα κοινά. Επανήλθε στο προσκήνιο το 1835, όταν ο βασιλιάς Όθωνας τον διόρισε σύμβουλο του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Το 1839 ο γαλλοελβετός φιλέλληνας τραπεζίτης Γαβριήλ Εϋνάρδος, με τον οποίο διατηρούσε φιλικές σχέσεις, του απέστειλε το ποσό των 500.000 φράγκων για τη διενέργεια κολλυβιστικών (χρηματιστηριακών) και τραπεζιτικών εργασιών, αλλά και για να διερευνήσει τη δυνατότητα ίδρυσης τράπεζας, καθώς η Εθνική Χρηματιστηριακή είχε διαλυθεί.
Ο Σταύρου άνοιξε ένα μικρό γραφείο στην Αθήνα, στην Πλατεία Δημοπρατηρίου (στη συμβολή των σημερινών οδών Μητροπόλεως και Αιόλου) και διενεργούσε με μεγάλη επιτυχία κολλυβιστικές και τραπεζιτικές εργασίες. Η επιτυχία του αυτή κίνησε το ενδιαφέρον του βασιλιά Όθωνα και με τον νόμο της 30ης Μαρτίου 1841 ιδρύθηκε η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας. Ο Σταύρος διορίσθηκε μέλος της διοικούσας επιτροπής, αλλά πολύ γρήγορα ξεχώρισε για τις ικανότητές του και με απόφαση της γενικής συνέλευσης των μετόχων της 13ης Νοεμβρίου του 1841 ανέλαβε το τιμόνι της νεοσύστατης τράπεζας, το οποίο διατήρησε μέχρι τον θάνατό του.
Στα 27 χρόνια που διηύθυνε την Εθνική Τράπεζα, ο Σταύρος αύξησε το μετοχικό της κεφάλαιο θεαματικά, μερίμνησε για την αγορά οικοπέδου για την οικοδόμηση ιδιόκτητου κτιρίου στην οδό Αιόλου, την ίδρυση υποκαταστημάτων και Ταμιευτηρίου. Με δική του πρωτοβουλία το 1867 ιδρύθηκε το Ταμείο Συντάξεων Προσωπικού Εθνικής Τραπέζης, ο πρώτος ασφαλιστικός οργανισμός εργαζομένων στη χώρα μας.
Ο Γεώργιος Σταύρος πέθανε στις 31 Μαΐου του 1869 από καρδιακή ανακοπή μέσα στο κτίριο του κεντρικού καταστήματος της Εθνικής Τράπεζας, όπου διέμενε. Η Αθήνα τον τίμησε, δίνοντας το όνομά του σε μικρή οδό στη μία πλευρά του κεντρικού κτηρίου της Εθνικής Τράπεζας, μεταξύ των οδών Σταδίου και Αιόλου.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/839#ixzz4AFIYQh1X

Φραντς Γιόζεφ Χάιντν

1732 – 1809

• ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Φραντς Γιόζεφ Χάιντν (Thomas Hardy, 1792)
345
0
Ο αυστριακός συνθέτης Φραντς Γιόζεφ Χάιντν (Franz Joseph Haydn, στην Ελλάδα τον γνωρίζουμε και ως Χάυδν) είναι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της Δυτικής Μουσικής, με καθοριστική παρουσία και συμβολή στην κλασσική της περίοδο. Ευτύχησε να ζήσει πολλά χρόνια για την εποχή του και να παραστεί μάρτυς πολλών σημαντικών αλλαγών στη μουσική και την κοινωνία (Διαφωτισμός, Γαλλική και Αμερικανική Επανάσταση).
Με το έργο του επηρέασε την εξέλιξη της συμφωνίας, της σονάτας και του κουαρτέτου εγχόρδων κι έγινε κύρια πηγή έμπνευσης για συνθέτες όπως ο Μότσαρτ και ο Μπετόβεν, που με την πληθωρική παρουσία τους επισκίασαν την προσφορά του δασκάλου τους.
Ο Χάυδν άφησε πίσω του ένα μεγάλο σε έκταση και ποιότητα έργο, αποτελούμενο από σχεδόν 1.200 συνθέσεις. Μεταξύ αυτών: 104 Συμφωνίες, 80 κουαρτέτα εγχόρδων, 50 σονάτες για πιάνο, 24 κοντσέρτα, 20 όπερες, 90 χορωδιακά έργα, 100 τραγούδια.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/429#ixzz4AFIls7jj

Η ιστορία του Οδηγισμού

174
0
Ο Οδηγισμός είναι μία παγκόσμια οργάνωση νεότητας, με 10.000.000 μέλη σε 140 χώρες σ' όλο τον κόσμο. Σκοπός του είναι να αξιοποιήσει τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών και των νέων, με παιδαγωγικά, σύγχρονα και ευχάριστα προγράμματα, που θα συμβάλλουν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους, έτσι ώστε να εξελιχθούν σε άτομα ελεύθερα, υπεύθυνα, ευτυχισμένα και ικανά να γίνουν φορείς ανάπτυξης και δημιουργίας ενός καλύτερου κόσμου.
Ιδρύθηκε στις 31 Μαΐου του 1910 στην Αγγλία από τον Λόρδο Ρόμπερτ Μπέιντεν Πάουελ, ως η θηλυκή εκδοχή του προσκοπισμού, τον οποίο είχε ιδρύσει ο ίδιος τρία χρόνια νωρίτερα. Στη νέα αυτή προσπάθειά του είχε και την καθοριστική βοήθεια της αδερφής του, Ανιές.
Στην Ελλάδα, η πρώτη αντίστοιχη προσπάθεια έγινε στις 10 Ιουνίου του 1915, με την ίδρυση του Σώματος Ελληνίδων Προσκόπων, που ιδρύθηκε από το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων, στο οποίο και υπαγόταν αρχικά. Διαλύθηκε, όμως, τον επόμενο χρόνο, για να ανασυσταθεί ως ανεξάρτητη κίνηση το 1932 από την Ειρήνη Καλλιγά.
Σήμερα, το Σώμα Ελληνίδων Οδηγών έχει περισσότερα από 20.000 μέλη σε 160 πόλεις και χωριά.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/102#ixzz4AFJ8IbpC

Ρενιέ ΙΙΙ (Πρίγκιπας του

Μονακό)

1923 – 2005

80
0
Η Αυτού Γαληνοτάτη Υψηλότης Ρενιέ ο 3ος (Rainier III) γεννήθηκε με το όνομα Ρενιέ Λουί Ανρί Μαξάνς Μπερτράν Γκριμαλντί στις 31 Μαΐου του 1923. Ανέλαβε τα υψηλά του καθήκοντα στις 9 Μαΐου του 1949, όταν διαδέχθηκε στο θρόνο τον θείο του Λουδοβίκο ΙΙ.
Σπούδασε καλές τέχνες και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων. Υπηρέτησε με το βαθμό του υπολοχαγού στο γαλλικό στρατό, κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Πολέμησε ηρωικά κατά τη γερμανική επίθεση στην Αλσατία και τιμήθηκε με το ανώτατο πολεμικό παράσημο της Γαλλίας.
Στις 19 Απριλίου 1956, σε ηλικία 33 ετών, παντρεύτηκε τη σταρ του Χόλιγουντ Γκρέις Κέλι, σ' ένα γάμο που άφησε εποχή. Το ζευγάρι απέκτησε τρία παιδιά: Τον Αλβέρτο Αλέξανδρο Λουδοβίκο Πέτρο, μαρκήσιο του Μπο και διάδοχο του θρόνου (14 Μαρτίου 1958) και τις πριγκίπισσες Καρολίνα Λουίζα Μαργαρίτα (23 Ιανουαρίου 1957) και Στεφανία Μαρία Ελισάβετ (1 Φεβρουαρίου 1965). Η Γκρέις Κέλι σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα στις 14 Σεπτεμβρίου 1982 κι έκτοτε ο Ρενιέ δεν προχώρησε σε δεύτερο γάμο, παρότι κατά καιρούς συνδέθηκε με γοητευτικές εκπροσώπους της διεθνούς αριστοκρατίας.
Ο Ρενιέ έδωσε νέο Σύνταγμα στους υπηκόους του το 1962, με το οποίο περιορίσθηκαν σημαντικά οι εξουσίες του, προς όφελος του Εθνικού Συμβουλίου ενός εκλεγμένου οργάνου, αποτελούμενο από 18 μέλη. Όλα αυτά τα χρόνια προώθησε τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις στο πριγκιπάτο, καθιστώντας το Μονακό φορολογικό παράδεισο και τόπο διαμονής του διεθνούς τζετ-σετ.
Φίλος του μηχανοκίνητου αθλητισμού και του ποδοσφαίρου, αναβάθμισε το γκραν-πρι της Φόρμουλα 1 και χρηματοδότησε αφειδώς την ποδοσφαιρική ομάδα της Μονακό, την οποία είδε να αγωνίζεται το 2004 στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο πρίγκιπας αρρώστησε σοβαρά στις αρχές Μαρτίου του 2005 και στις 31 Μαρτίου μεταβίβασε τις εξουσίες του στο γιο και διάδοχό του Αλβέρτο. Πέθανε στις 6 Απριλίου.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/108#ixzz4AFJLEXC4

Η ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου

(Μουντιάλ)

• 9^o ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ

•  

•  (ΜΕΞΙΚΟ, 1970)

•  

Το 9ο Παγκόσμιο Κύπελλο στη Βραζιλία
138
5
Το εναρκτήριο λάκτισμα δόθηκε με τη συνάντηση Μεξικού - Σοβιετικής Ένωσης 0-0, που διεξήχθη στις 31 Μαΐου 1970 στο μεγαλόπρεπο στάδιο Αζτέκα στην Πόλη του Μεξικού. Στο ίδιο γήπεδο έπεσε η αυλαία του Μουντιάλ στις 21 Ιουνίου με τον μεγάλο τελικό Βραζιλίας - Ιταλίας 4-1.
Το 9ο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου ήταν το πρώτο που μεταδόθηκε τηλεοπτικά στη χώρα μας από την Κρατική Τηλεόραση. Κύριο χαρακτηριστικό του, η επιστροφή του τεχνικού και φανταιζί ποδοσφαίρου, που τόσο έλειψε στα Μουντιάλ της Χιλής και της Αγγλίας, όπου κυριάρχησε η δύναμη. Από την πλειονότητα των ειδικών θεωρείται ως το καλύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο όλων των εποχών, ενώ η Βραζιλία των Πελέ, Τοστάο, Ζαϊρζίνιο και Ριβελίνο, η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών.
71 ομάδες πήραν μέρος στον προκριματικό γύρο, που σημαδεύτηκε από την ποδοσφαιρική κόντρα της Ονδούρας με το Ελ Σαλβαδόρ, η οποία οδήγησε σε πολεμική αναμέτρηση τις δύο χώρες της Κεντρικής Αμερικής. Η Ελλάδα έφθασε για πρώτη φορά στην ιστορία τόσο κοντά στην πηγή, αλλά νερό δεν ήπιε για μόλις ένα βαθμό. Συμμετείχε στον πρώτο προκριματικό όμιλο με αντιπάλους τη Ρουμανία, την Ελβετία και την Πορτογαλία. Με 2 νίκες, 3 ισοπαλίες και 1 ήττα και τέρματα 13-9 τερμάτισε δεύτερη, ένα βαθμό πίσω από τη Ρουμανία, που πήρε τελικά την πρόκριση. Η διαμάχη του προπονητή Νταν Γεωργιάδη με τον Δομάζο ίσως να έπαιξε ρόλο στον αποκλεισμό της Εθνικής, που είχε σπουδαίους παίκτες στη σύνθεσή της, όπως τους Καμάρα, Παπαϊωάνου, Κούδα, Σιδέρη, Δέδε, Μποτίνο και φυσικά τον Μίμη Δομάζο.

Τα αποτελέσματα της Εθνικής μας

• Βασιλεία (22 Οκτωβρίου 1968): Ελβετία - Ελλάδα 1-0 (22' Κοντέν)
• Πειραιάς (Στάδιο Καραϊσκάκη, 11 Δεκεμβρίου 1968): Ελλάδα - Πορτογαλία 4-2
  (18' Αουγκούστο, 32' Παπαϊωάννου, 40' Δέδες, 48' Τόρες αυτογκόλ, 61' Σιδέρης και 64' Εουσέμπιο)
• Πειραιάς (Στάδιο Καραϊσκάκη, 16 Απριλίου 1969): Ελλάδα - Ρουμανία 2-2
  (52' Σιδέρης, 55' Ντουμιτράκε, 60' Δέδες, 67' Ντουμιτράκε)
• Πόρτο (4 Μαΐου 1969): Πορτογαλία - Ελλάδα 2-2
  (69' Μποτίνος, 73' Ελευθεράκης, 80' Εουσέμπιο, 85' Περέζ)
• Θεσσαλονίκη (Καυταντζόγλειο, 15 Οκτωβρίου 1969): Ελλάδα - Ελβετία 4-1
  (32' Κούδας, 39' και 49' Μποτίνος, 42' Σιδέρης, 77' Κούντελι)
• Βουκουρέστι (16 Νοεμβρίου 1969): Ρουμανία - Ελλάδα 1-1
  (37' Ντερμπόσκι, 50' Δομάζος)

Η βαθμολογία του 1ου ομίλου

1.
Ρουμανία
7-6
8
2.
Ελλάδα
13-9
7
3.
Ελβετία
5-8
5
4.
Πορτογαλία
8-10
4
Στην τελική φάση του Μουντιάλ συμμετείχαν 16 ομάδες: 9 από την Ευρώπη, 5 από την Κεντρική και Νότια Αμερική, το Μαρόκο, που εκπροσώπησε την Αφρική και το Ισραήλ από τη ζώνη Ασίας / Ωκεανίας. Χωρίστηκαν σε 4 ομίλους των τεσσάρων ομάδων έκαστος. Δύο ομάδες θα περνούσαν από κάθε όμιλο στον προημιτελικό γύρο. Από εκεί και ως τον τελικό, οι αγώνες θα ήσαν νοκ-άουτ.
Από τον 1ο Όμιλο προκρίθηκαν η Σοβιετική Ένωση και το Μεξικό, από τον 2ο η Ιταλία και η Ουρουγουάη και από το 4ο η Δυτική Γερμανία και το Περού. Ο 3ος Όμιλος με τη συμμετοχή της Βραζιλίας και της κατόχου του τίτλου Αγγλίας, οι οποίες πήραν τελικά την πρόκριση, προσέφερε τις πρώτες αξιομνημόνευτες στιγμές του Μουντιάλ. Στον αγώνα Βραζιλίας - Τσεχοσλοβακίας 4-1 το σουτ του Πελέ κάτω από την σέντρα που έφυγε ελάχιστα έξω από την εστία του Βίκτορ, που θα μπορούσε να ήταν το γκολ του αιώνα, αν έμπαινε. Ο σπουδαίος βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής είχε συμμετοχή και στην απόκρουση του αιώνα από τον άγγλο τερματοφύλακα Γκόρντον Μπανκς σε εξ επαφής κεφαλιά του στον αγώνα Αγγλίας - Βραζιλίας 0-1.

Η αφίσα της διοργάνωσης
Στο προημιτελικό γύρο, η Ουρουγουάη νίκησε 1-0 τη Σοβιετική Ένωση, η Βραζιλία συνέχισε τις σπουδαίες εμφανίσεις της με νίκη 4-2 επί του Περού, ενώ η Ιταλία συνέτριψε 4-1 το Μεξικό. Στο πιο σπουδαίο παιγνίδι των προημιτελικών, η Γερμανία των Μπεκενμπάουερ και Μίλερ νίκησε 3-2 και απέκλεισε την κάτοχο του τίτλου Αγγλία, παίρνοντας τη ρεβάνς για την ήττα της στον τελικό του 1966.
Στα ημιτελικά, η Βραζιλία νίκησε 3-1 την Ουρουγουάη με την απίθανη προσποίηση του Πελέ επί του τερματοφύλακα Μαζούρκεβιτς που όμως δεν κατέληξε σε γκολ, και η Ιταλία 4-3 τη Δυτική Γερμανία, σ' ένα συγκλονιστικό αγώνα, με απίστευτη διακύμανση, που έκοβε την ανάσα. Κρίθηκε στην παράταση, καθώς στην κανονική του διάρκεια έληξε ισόπαλος 1-1 με τους Γερμανούς να ισοφαρίζουν στο 90ο λεπτό.
Και φθάσαμε στις 21 Ιουνίου του 1970, όταν στο στάδιο Αζτέκα της Πόλης του Μεξικού έγινε ο μεγάλος τελικός, με αντιπάλους τη Βραζιλία και την Ιταλία, που διεκδικούσαν τον τρίτο τίτλο τους. 108.000 θεατές παρακολούθησαν τον αγώνα, με διαιτητή τον ανατολικογερμανό Γκλέκνερ. Η σελεσάο του Μάριο Ζαγκάλο δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης στηΣκουάντρα Ατζούρα του Φερούτσιο Βαλκαρέτζι. Τη συνέτριψε με 4-1 και ήταν αυτή που σήκωσε το τρίτο Κύπελλο της ιστορίας της. Τα τέρματα σημείωσαν οι: Πελέ (18'), Ζέρσον (65'), Ζαϊρζίνιο (70'), Κάρλος Αλμπέρτο (86'), ενώ για τους Ιταλούς είχε ισοφαρίσει ο Μπονισένια (37').

Οι συνθέσεις των δύο φιναλίστ:

• ΒΡΑΖΙΛΙΑ: Φέλιξ, Κάρλος Αλμπέρτο, Μπρίτο, Πιάζα, Εβεράλντο, Κλοντοάλντο, Ζέρσον, Ζαϊρζίνιο, Τοστάο, Πέλέ, Ριβελίνο.
• ΙΤΑΛΙΑ: Αλμπερτόζι, Τσέρα, Μπούρνιτς, Μπερτίνι, Ροζάτο, Φακέτι, Ντομεγκίνι, Ματσόλα, Ντε Σίστι, Μπονινσένια, Ρίβα.

Πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης αναδείχθηκε ο γερμανός Γκερντ Μίλερ με 10 γκολ. Στο Μουντιάλ του Μεξικού έγινε για πρώτη φορά η χρήση της κίτρινης και κόκκινης κάρτας από τους διαιτητές.
Περί Πηγών...
← 6^o Παγκόσμιο Κύπελλο (Σουηδία, 1958)
10^o Παγκόσμιο Κύπελλο (Δ. Γερμανία, 1974) →

ΠΟΛΥΜΕΣΑ

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/157/195#ixzz4AFJg2el7
Ο  ΑΥΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ   ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Τετάρτη
1/6
03:00

19°C
20%

3 Μπφ ΒΔ
16 Km/h


ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ

09:00

24°C
50%

1 Μπφ ΒΔ
3 Km/h


ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ



15:00

29°C
26%

2 Μπφ ΝΔ
9 Km/h


ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ

21:00

23°C
55%

2 Μπφ ΒΔ
9 Km/h


ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ




 ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ  ΤΗΝ  ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ..

" Η..ΔΩΡΙΚΗ  ΜΑΣ  ΜΟΝΑΞΙΑ...."

   Αυτή  ήταν  η  εικόνα  του  Αλωνακιού , αλλά  και  της Βαθιάς , χθες  βράδυ , 21:30'  αγαπημένοι  μου φίλοι , όσο  για  την  Κυριακή  η  κατάσταση  ήταν  τρισχειροτερη , και  δικαιολογημένα  αναρωτιόμαστε  όλοι , " ΠΟΥ  ΘΑ  ΠΑΕΙ  ΑΥΤΗ  Η  ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ " ; Θα  μου  πείτε , και  τι  σε  νοιάζει  εσένα για  τα  Λιδορικιώτικα  μαγαζιά ; όλοι  αυτοί  εχουν κάνει  τα  κουμάντα  τους , η  έννοια  μου  φίλοι  μου  δεν  είναι για  τα  οικονομικά των  μαγαζιών  μας , όχι  βέβαια , το  βλέπω  το  θέμα  ευρύτερα , γιατί  βλέπω  καθε  χρόνο  ΠΩΣ  Η..ΕΡΗΜΙΑ  ΜΑΣ  ΜΕΓΑΛΏΝΕΙ , ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ  ΔΕΝ  ΕΧΟΥΜΕ  ΑΠΟ  ΚΑΙΡΌ ΤΩΡΑ , ΓΙΑΤΊ  ΟΙ  ΛΕΒΕΝΤΕΣ ΟΙ.." ΔΗΜΟΚΡΆΤΕΣ " ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΣ  ΤΑ  ΣΧΕΔΙΑ  ΤΟΥΣ  ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ , ΧΩΡΙΣ  ΚΑΜΙΑ  ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ , ΑΠΌ  ΔΗΜΟΤΕΣ  ΚΑΙ..ΑΜΤΙΠΟΛΊΤΕΥΣΗ ( ..ΑΛΉΘΕΙΑ  ΥΠΑΡΧΕΙ  ΑΝΤΙΠΟΛΊΤΕΥΣΗ  ΣΤΟ ..ΔΉΜΟ ;;;) ΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ , ΑΠΟ  ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ  ΝΟΜΙΚΑ  ΑΝΑΚΗΡΥΓΜΈΝΗ  ΕΔΡΑ ΤΟΥ  ΔΗΜΟΥ  ΔΩΡΙΔΑΣ  ΝΑ  ΤΟ  ΚΑΝΟΥΝ ..." ΠΑΡΑ ..ΦΥΣΗ  ΕΔΡΑ ..." ΑΛΛΑ  ΚΑΙ  ΑΠΟ  ΌΛΕΣ  ΤΙΣ  ΠΛΕΥΡΕΣ , Η  ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ  ΚΑΙ  Η...ΕΡΗΜΙΑ  ΜΑΣ  ΕΙΝΑΙ  ΟΛΟΦΑΝΕΡΗ , ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ  ΔΕΝ  ΥΠΆΡΧΕΙ , ΚΑΙ  ΑΝ  ΘΈΛΕΤΕ  ΝΑ  ΔΕΙΤΕ..ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΌ ΕΝΣΤΟΛΟ  ΚΑΙ  ΣΕ ..ΥΠΗΡΕΣΊΑ , ΡΩΤΗΣΤΕ  ΟΛΟΥΣ  ΤΟΥΣ  ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΕΣ  ΠΟΥ  ΜΠΟΡΕΙΤΕ  ΝΑ  ΤΟΝ  ΔΕΙΤΕ , ΠΑΝΤΩΣ  ΟΧΙ  ΣΕ..ΠΕΡΙΠΟΛΙΑ  Ή ΒΑΡΔΙΑ ...
  ΡΩΤΗΣΤΕ  ΚΑΙ  ΘΑ ...ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ  ΠΟΥ  ΖΟΥΜΕ.. ....
    Περιμέναμε  κι' απ' τον  χωριανό  και  φίλο Βουλευτη  μας , τον  Ηλία  κάτι  να  κάνει , έστω  στα  θέματα  ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ  ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ  ΜΗΧΑΝΗΣ  ΠΟΥ  ΕΙΝΑΙ  ΑΠΟΝΕΚΡΩΜΕΝΗ  ΚΑΙ  ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ  ΞΕΧΑΡΒΑΛΩΜΕΝΗ  ΛΟΓΩ  ΕΝΤΟΠΙΟΤΗΤΑΣ , ΔΥΣΤΥΧΏΣ ΌΜΩΣ  ΔΕΝ  ΕΙΔΑΜΕ  ΤΗΝ  ΠΑΡΑΜΙΚΡΉ  ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ  ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΌΜΑΣΤΕ  ΥΠΑΡΧΟΥΝ  ΑΛΛΕΣ  ΠΕΡΙΟΧΕΣ  ΣΤΗΝ  ΠΑΤΡΊΔΑ  ΜΑΣ  ΠΟΥ  ΝΑ  ΕΙΝΑΙ  ΤΕΛΕΙΩΣ  " ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΜΜΕΝΕΣ "ΣΑΝ ΤΗ  ΔΙΚΗ  ΜΑΣ  ; 
  ΤΟ  ΧΩΡΙΟ  ΜΑΣ  ΦΊΛΟΙ ΜΟΥ  ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ  ΣΕ  ΠΟΛΎ  ΔΥΣΚΟΛΗ  ΘΕΣΗ , ΜΗ  ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΗΝ...ΛΑΜΠΟΥΣΑ  ΔΥΣΤΥΧΙΑ , ΠΟΥ  ΕΠΙΠΛΕΕΙ , Η  ΑΛΗΘΕΙΑ  ΕΙΝΑΙ  ΤΕΛΕΙΩΣ  ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΉ , ΌΤΑΝ  ΌΜΩΣ  ΘΑΑ ΤΟ  ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ   ΦΟΒΑΜΑΙ
        ΠΩΣ  ΘΑ  ΕΙΝΑΙ  ΠΑΡΑ  ΠΟΛΥ...ΑΡΓΑ....
Καλό  σας  βράδυ , να  είστε  όλοι  καλά 

   Απ' το  " Λιδωρίκι " με  αγάπη 
       www.lidoriki.com