Μετά από χρόνια συνάντησα ένα γνωστό που έπινε τον καφέ του
κάπου στην Αθηνάς.
Παλιός καφετζής που είχε κυλικείο σε κάποιο Υπουργείο
στο Κέντρο.
Γέννημα θρέμα Μεταξουργιώτης.
Το προτιμάει αυτό το καφενεδάκι λόγω καφέ στην χόβολη.
΄Ετσι δούλευε και αυτός στο κυλικείο τότε και τον πείραζαν
οι Υπουργοί λέγοντάς του με πόσες φουσκάλες ήθελαν τον καφέ.
Και ποιούς δεν είχε γνωρίσει που σήμερα δεν είναι στην ζωή.
Για όλους είχε ένα καλό λόγο.
Ο μόνος που δεν άλλαζε επί χρόνια σε εκείνο
το Υπουργείο ήταν ο καφετζής.
Γελώντας μου είπε....."με χαιρετούσαν και όταν ερχόντουσαν
αλλά και όταν έφευγαν ή τους έφευγαν".
Ο μόνος που έμπαινε όποτε ήθελε στο γραφείο του Υπουργού
χωρίς ραντεβού.
Είχε πολλά να διηγηθεί που θα μπορούσαν να γίνουν και βιβλίο.
"Να γνωρίζεις ένα μόνο φίλε μου.....το πρώτο κουμάντο
σε ένα Υπουργείο με όποια Κυβέρνηση είναι....το γραφείο
που είναι δίπλα στου Υπουργού....ας αλλάξουμε όμως θέμα...."
Δεν είχε άδικο νομίζω .....και θέμα αλλάξαμε.
Πίσω στα παλιά
No comments:
Post a Comment