Καλησπέρα Λιδορικιώτες
Καλησπέρα σε όλους τους φίλους μας
ΠΕΜΠΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 18 ΜΑΊΟΥ 2016
Ανατολή Ήλιου: 06:09
Δύση Ήλιου: 20:33
Σελήνη 13 ημερών
μ. Χ.
1919
Ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα και αρχίζει τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας των Ποντίων.
1962
Η Μέριλιν Μονρόε τραγουδάει αισθησιακά το«Happy Birthday» προς τιμήν του αμερικανού προέδρου, Τζον Κένεντι, στο πάρτι γενέθλιων του.
1971
H Τσέλσι και η Ρεάλ Μαδρίτης αναδεικνύονται ισόπαλες 1-1 στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης, που διεξάγεται στο Στάδιο Καραϊσκάκη, στον πρώτο τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης επί ελληνικού εδάφους. Επειδή από τους τότε κανονισμούς δεν προβλεπόταν παράταση, ορίζεται επαναληπτικός αγώνας για τη μεθεπομένη στο ίδιο γήπεδο, που θα βρει νικήτρια την Τσέλσι με 2-1.
1973
Ο αντιπρόεδρος της Χούντας, Νικολάος Μακαρέζος, πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στο Πεκίνο. Συναντάται με τον Μάο Τσε Τουνγκκαι του επιδίδει μήνυμα του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου.
1991
Οι Κροάτες ψηφίζουν υπέρ της ανεξαρτησίας τους από τη Γιουγκοσλαβία.
1997
Σοβαρά επεισόδια με τραυματισμούς και συλλήψεις σημειώνονται στη Λευκωσία, όταν ομάδα διαδηλωτών, που συμμετέχει σε εκδήλωση διαμαρτυρίας, επιχειρεί να μεταβεί στον κατεχόμενο τομέα της πόλης, όπου εκείνη την ώρα δίνουν συναυλία ο Σάκης Ρουβάς και ο τούρκος συνάδελφός του Μουράτ Κουτ, στο πλαίσιο των προσπαθειών του ΟΗΕ για επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων της Κύπρου.
http://www.sansimera.gr/almanac/1905#ixzz497Lwl4bE
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1824
Θεόδωρος Δηλιγιάννης, έλληνας πολιτικός και πλειστάκις πρωθυπουργός. (Θαν. 31/5/1905)
Αποφθέγματα
1890
Χο Τσι Μινχ, κομμουνιστής πολιτικός του Βιετνάμ, που ηγήθηκε του αγώνα των συμπατριωτών του εναντίον των γάλλων αποικιοκρατών και τους ενέπνευσε στον αγώνα τους εναντίον των αμερικανών εισβολέων στις δεκαετίες του ’60 και ’70. (Θαν. 2/9/1969)
1945
Πιτ Τάουνσεντ, βρετανός ρόκερ, από τα ιδρυτικά μέλη των «Who».
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1905#ixzz497MV70uN
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1825
Κλοντ Ανρί ντε Σεν-Σιμόν, γάλλος πρώιμος σοσιαλιστής θεωρητικός, η φιλοσοφική και πολιτική σκέψη του οποίου έθεσε τα θεμέλια πολλών φιλοσοφικών θεωριών του 19ου αιώνα και κυρίως του Μαρξισμού, του Θετικισμού, και της επιστήμης της Κοινωνιολογίας. (Γεν. 17/10/1760)
1895
Χοσέ Μαρτί, κουβανός συγγραφέας, δημοσιογράφος και ηγέτης της κουβανικής εξέγερσης κατά των Ισπανών. (Γεν. 28/1/1853)
1898
Γουίλιαμ Γκλάντστοουν, γνωστός στους έλληνες ως Γλάδστων, βρετανός πρωθυπουργός και φιλέλληνας. Προς τιμήν του μία οδός στο κέντρο της Αθήνας φέρει το όνομά του (Οδός Γλάδστονος). (Γεν. 29/12/1809)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1905#ixzz497N8mOPV
35699
0
Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανές δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.
Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.
Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.
Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.
Οι Τούρκοι με
πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού
πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων
εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν
οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και
στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από
πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.
Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλείχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!
Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».
Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.
Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.
Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/140#ixzz497NOucaN
772
0
Άγγλος στρατιωτικός, αρχαιολόγος και συγγραφέας. Πολλοί Άραβες τον θεωρούν λαϊκό ήρωα για τους αγώνες του υπέρ της απελευθέρωσης των Αράβων από τον οθωμανικό και τον ευρωπαϊκό ζυγό. Αλλά και πολλοί Βρετανοί τον συγκαταλέγουν μεταξύ των μεγαλύτερων ηρώων της χώρας τους.
Ο Τόμας Έντουαρντ Λόρενς (Thomas Edward Lawrence) -γνωστότερος ως Λόρενς της Αραβίας - γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου 1888 στο Τρίμεντοκ της βόρειας Ουαλίας. Από παιδί, ακόμα, τον είχε «κερδίσει» η αρχαιολογία. Αποφοίτησε αριστούχος από το Jesus College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές στη μεσαιωνική αγγειοπλαστική, τις οποίες όμως εγκατέλειψε όταν του προτάθηκε να εργαστεί σε κάποιες βρετανικές αρχαιολογικές ανασκαφές στη Μέση Ανατολή. Εκεί ήρθε σε επαφή με τους Άραβες, την κουλτούρα και τη γλώσσα τους, συλλέγοντας εμπειρίες που αργότερα αποδείχθηκαν ανεκτίμητες.
Όταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος το 1914, ο Λόρενς στρατολογήθηκε ως στρατιωτικός σύνδεσμος μεταξύ των βρετανικών και των αραβικών δυνάμεων στο Κάιρο. Δύο χρόνια αργότερα, οι Άραβες επαναστάτησαν ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία κι ο Λόρενς στάλθηκε στη Μέκκα. Η αποστολή του ήταν να κατασκοπεύσει τον άτακτο στρατό των διαφόρων αραβικών φυλών, αλλά γοητεύτηκε από το πνεύμα της ερήμου, ένωσε τους Άραβες σε τακτικό στρατό και τους οδήγησε σε νικηφόρες μάχες εναντίον των Τούρκων. Τις εμπειρίες του από την Αραβική Επανάσταση τις κατέγραψε στα κλασσικά βιβλία του «Επτά στύλοι της σοφίας: Ένας θρίαμβος» (εκδόσεις Εστία) και «Ανταρτοπόλεμος στην έρημο» (εκδόσεις Άγρα).
Μετά τον πόλεμο, εργάσθηκε στο βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών και το 1919 συμμετείχε στη Διάσκεψη των Παρισίων για την ειρήνη, όπου υποστήριξε ενθέρμως την ιδέα της αραβικής ανεξαρτησίας. Παρά τις προσπάθειές του, όμως, η Συρία, η Παλαιστίνη και το Ιράκ παρέμειναν κάτω από την κυριαρχία της Γαλλίας και της Βρετανίας.
Το 1921 διορίστηκε σύμβουλος του Γουίστον Τσόρτσιλ στο Υπουργείο Αποικιών, θέση από την οποία παραιτήθηκε ένα χρόνο αργότερα για να καταταγεί στη βρετανική πολεμική αεροπορία. Προκειμένου να διατηρήσει την ανωνυμία του, χρησιμοποίησε ψεύτικο όνομα (Τόμας Έντουαρντ Ρος), κάτι που ανακάλυψαν οι εφημερίδες και αποπέμφθηκε. Κατάφερε να επανέλθει, με τη βοήθεια ενός υψηλόβαθμου φίλου του, τον Αύγουστο του 1925, με το όνομα Τόμας Έντουαρντ Σόου.
Από τη RAF αποχώρησε το Μάρτιο του 1935 και αποσύρθηκε στο αγρόκτημά του στο Ντόρσετ της Αγγλίας. Δύο μήνες αργότερα είχε ένα ατύχημα με τη μοτοσικλέτα του και υπέστη βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Πέθανε στις 19 Μαΐου 1935.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/121#ixzz497Nfe6Jv
718
0
Πολιτικός από τη Γορτυνία, απόγονος της ιστορικής και αρχοντικής οικογενείας των Δεληγιανναίων. Γεννήθηκε στα Λαγκάδια στις 19 Μαΐου 1824 και σε ηλικία 13 ετών έμεινε ορφανός. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα ως ανώτερος υπάλληλος του Υπουργείου Εσωτερικών.
Στην πολιτική αναμίχθηκε το 1862 και από τότε εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής, ως τη δολοφονία του το 1905. Το 1867 απεστάλη από την κυβέρνηση στο Παρίσι για την επίλυση του κρητικού ζητήματος, όπου απέκτησε υψηλές γνωριμίες. Όταν επανήλθε στην Ελλάδα, κατέλαβε διάφορες υπουργικές θέσεις (τρεις φορές υπουργός Εξωτερικών, υπουργός Οικονομικών και Στρατιωτικών). Έλαβε μέρος στο Συνέδριο του Βερολίνου και ανέπτυξε τις ελληνικές θέσεις, αξιώνοντας την προσάρτηση της Ηπείρου, της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας και της Κρήτης, ενώ διαπραγματεύτηκε την πλήρωση του κενού ελληνικού θρόνου, μετά την έξωση του Όθωνα.
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης διετέλεσε 5 φορές πρωθυπουργός (1885-1886, 1890-1892, 1895-1897, 1902-1903 και 1904-1905) και υπήρξε ο μεγάλος αντίπαλος του Χαρίλαου Τρικούπη. Οι δύο πολιτικοί κυριάρχησαν στην ελληνική πολιτική σκηνή το τελευταίο τέτάρτο του 19ου αιώνα. Ο Χαρίλαος Τρικούπης ήταν ο εκσυγχρονιστής των καθυστερημένων δομών της ελληνικής κοινωνίας, ο Θόδωρος Δηλιγιάννης ο συντηρητικός πολιτικός, που εξέφραζε τη λαϊκή δυσαρέσκεια και τα κρατικοδίαιτα στρώματα που πλήττονταν από τα μέτρα του μεσολογγίτη πολιτικού.
Επί πρωθυπουργίας του έγιναν οι Πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες της σύγχρονης ιστορίας (1896), ενώ την ίδια ώρα οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονταν στο χειρότερο δυνατό σημείο, λόγω του Κρητικού και Μακεδονικού ζητήματος. Ο Δηλιγιάννης, παρασυρμένος από διάφορους ανεύθυνους παράγοντες, ωθήθηκε στον ατυχή πόλεμο με την Τουρκία το 1897, με αποτέλεσμα να εξαναγκασθεί σε παραίτηση. Επανήλθε στο πολιτικό προσκήνιο πέντε χρόνια αργότερα και πρόλαβε να γίνει δύο φορές πρωθυπουργός πριν από το μοιραίο.
Το απόγευμα της 31ης Μαΐου 1905 ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης, ως πρωθυπουργός, πήρε το δρόμο για τη Βουλή, προκειμένου να παραστεί σε μία συνεδρίαση ρουτίνας. Στις 5:05 μ.μ. έφθασε με την άμαξά του στην είσοδο του Βουλευτηρίου, στην οδό Σταδίου, συνοδευόμενος από τον σωματοφύλακά του Γιάννη Πάνο.
Ένας άνδρας 35 περίπου ετών προθυμοποιήθηκε να του ανοίξει την πόρτα της άμαξας. Ήταν ψηλού αναστήματος, μαυριδερός, με ρούχα κόκκινα σχεδόν ξεβαμμένα. Ο ανύποπτος Δεληγιάννης τον ευχαρίστησε και κατευθύνθηκε προς τη μαρμάρινη κλίμακα της Βουλής. Τότε, ο άγνωστος με μια αστραπιαία κίνηση έβγαλε ένα μαχαίρι και το βύθισε στην κοιλιά του άτυχου πολιτικού.
Η φρουρά της Βουλής αιφνιδιάστηκε πλήρως, όπως και ο σωματοφύλακάς του, και μόνο ορισμένοι από τους παριστάμενους πολίτες αντελήφθησαν αμέσως τη σκηνή της δολοφονικής απόπειρας. Αμέσως κινήθηκαν εναντίον του, καταφέροντάς του χτυπήματα με τις γροθιές και τα μπαστούνια τους. Από την οργή του κόσμου τον έσωσε ένας λοχίας της Φρουράς, που τον μετέφερε βαριά πληγωμένο στο υπόγειο της Βουλής.
Εκεί, ο επικεφαλής της Φρουράς πληροφορήθηκε το όνομα του δράστη: Αντώνιος Κωσταγερακάρης. Ιδιότητα: Λεσχειάρχης - Χαρτοπαίκτης.
– «Τι έκανες μωρέ», του είπε.
– «Έκλεισε τα χαρτοπαίγνια και εψόφησα από την πείνα» ψέλλισε και μετ' ολίγον ξεψύχησε.
Η κατάσταση του Δηλιγιάννη συνεχώς χειροτέρευε. Υπεβλήθη αμέσως σε επέμβαση λαπαροτομίας από τρεις καθηγητές της Ιατρικής, αλλά κατά τη διάρκεια της εγχείρισης παρέδωσε το πνεύμα. Αν και χωρίς πολιτικά κίνητρα, υπήρξε η δεύτερη δολοφονία σημαίνοντος πολιτικού προσώπου στη νεώτερη ελληνική ιστορία, μετά τη δολοφονία του πρώτου κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης κηδεύτηκε την επομένη με μεγάλες τιμές. Η καρδιά του φυλάσσεται στο ναό των Αγίων Ταξιαρχών στη γενέτειρά του, Λαγκάδια, ενώ ανδριάντας του έχει στηθεί στην είσοδο του Παλαιά Βουλής. Ο Γορτύνιος πολιτικός υπήρξε προσηλωμένος στον κοινοβουλευτισμό, ήταν δεινός ρήτωρ, ενώ δεν δίστασε να συγκρουστεί με το Παλάτι, όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν. Διακρινόταν, όμως, για την έλλειψη αρχών και τις δημαγωγικές του τάσεις.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/165#ixzz497NucI6q
102
0
Θρυλική μορφή της Φόρμουλα 1 από την Αυστραλία. Είναι ο μοναδικός πιλότος στην ιστορία του σπορ που κέρδισε παγκόσμιο πρωτάθλημα με τη δική του ομάδα (Brabham).
Ο Τζον Άρθουρ “Τζακ” Μπράμπαμ (John Arthur “Jack” Brabham) γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1926 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας από γονείς αγγλικής καταγωγής. Από μικρός ασχολήθηκε με τους τέσσερις τροχούς και σε ηλικία 12 ετών οδηγούσε το αυτοκίνητο του πατέρα του και το φορτηγάκι του παππού του. Σπούδασε μηχανική και βιομηχανικό σχέδιο και υπηρέτησε τη θητεία του στην πολεμική αεροπορία της Αυστραλίας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Μετά τη στρατιωτική του θητεία και προτού συμπληρώσει τα τριάντα χρόνια του ήρθε στην Ευρώπη και συμμετείχε σε αγώνες αυτοκινήτου. Έκανε το ντεμπούτο του στη Φόρμουλα 1 το 1955 στο γκραν πρι της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ πανηγύρισε την πρώτη νίκη του τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Μονακό.
Ο Μπράμπαμ κατέκτησε το πρωτάθλημα οδηγών το 1959 και το 1960 με Cooper και δύο χρόνια αργότερα δημιούργησε τη δική του ομάδα, την Brabham. Μάλιστα, έγινε ο πρώτος οδηγός στην ιστορία της Φόρμουλα 1, που κατέκτησε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή με δική του ομάδα! (1966).
Κατά τη δεκαετία του '60 η Μπράμπαμ ήταν ο μεγαλύτερος κατασκευαστής αγωνιστικών μονοθέσιων στον κόσμο, που απευθύνονταν σε ομάδες χαμηλότερων διοργανώσεων, καθώς και σασί για άλλες ομάδες της Φόρμουλα 1. Επίσης, ήταν η πρώτη εταιρεία που χρησιμοποίησε αεροσήραγγα για να βελτιώσει την αεροδυναμική των οχημάτων της - μία πρακτική που έως τότε χρησιμοποιείτο μόνο στην κατασκευή αεροπλάνων.
Ο Τζακ Μπράμπαμ, που χρίστηκε Σερ από τη βασίλισσα Ελισάβετ, αποχώρησε από την ενεργό δράση το 1970, αμέσως μετά τη 14η και τελευταία νίκη της καριέρας του, στο Κιαλάμι της Νότιας Αφρικής. Την ίδια χρονιά πούλησε την ομάδα του στον Μπέρνι Έκλεστοουν και αποχώρησε οριστικά από το σπορ που τόσο αγάπησε. Το 2012 επένδυσε 10 εκατομμύρια δολάρια για τη δημιουργία στο Μπρισμπέιν ενός κέντρου εκπαίδευσης για νέους οδηγούς αγώνων.
Ο Τζακ Μπράμπαμ άφησε την τελευταία του πνοή στις 19 Μαΐου του 2014 στην πόλη Γκολντ Κόουστ της Αυστραλίας, την ώρα που λάμβανε το πρωινό του, μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του, Μάργκαρετ. Με την πρώτη του σύζυγο Μπέτι είχε τρεις γιους, τον Τζεφ, τον Γκάρι και τον Ντέιβιντ. Και οι τρεις ασχολούνται με επιτυχία με τα μηχανοκίνητα σπορ, όπως και οι δύο εγγονοί του, Μάθιου και Σαμ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/832#ixzz497ODesK1
674
0
Το πρώτο σινγκλ που κυκλοφόρησαν οι Dire Straits και η πρώτη τους μεγάλη επιτυχία.
Το τραγούδι ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά στα Pathway Studios του Βορείου Λονδίνου το 1977 ως δοκιμαστικό (demo). Από στόμα σε στόμα και μέσω κάποιων ραδιοφωνικών σταθμών έγινε γνωστό και προσέλκυσε το ενδιαφέρον των δισκογραφικών εταιρειών. Η Phonogram (σήμερα Universal) τους πρόσφερε συμβόλαιο και το συγκρότημα ξαναμπήκε στο στούντιο τον Φεβρουάριο του 1978 για να το ξαναηχογραφήσει, μαζί με τα υπόλοιπα τραγούδια του πρώτου άλμπουμ τους, με παραγωγό τον Μαφ Γουίγουντ. Τους Dire Straits αποτελούσαν ο Μαρκ Νόπφλερ (φωνητικά, κιθάρα), ο αδελφός του Ντέιβιντ (κιθάρα), ο Τζον Άιλσλι (μπάσο) και ο Πικ Γουίδερς (ντραμς).
Το Sultans of Swing κυκλοφόρησε στις 19 Μαΐου 1978, αλλά παραδόξως πέρασε απαρατήρητο, παρά τις προσδοκίες. Η επιτυχία του αποδείχθηκε βραδυφλεγής και άρχισε να ακούγεται έξι μήνες μετά την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ του συγκροτήματος, τον Οκτώβριο του 1978. Τους πρώτους μήνες του 1979 ανέβηκε στο Νο10, τόσο του αγγλικού, όσο και του αμερικανικού πίνακα επιτυχιών, βοηθώντας και την επιτυχία του άλμπουμ.
Με τους ντυλανικούς στίχους και το «οικονομικό» παίξιμο στην κιθάρα, το τραγούδι σημάδεψε μια εποχή που σηματοδοτείται από τη φθίνουσα πορεία της μουσικής ντίσκο και την άνοδο του πανκ-ροκ. To Sultans of Swing αναφέρεται στα μέλη ενός τζαζ γκρουπ της εργατικής τάξης, που το μόνο που θέλουν είναι να παίξουν τη μουσική τους και δεν τους ενδιαφέρει η επιτυχία.
Το σόλο του Μαρκ Νόπφλερ στην κιθάρα κατατάχθηκε στην 22η θέση στον κατάλογο με τα καλύτερα κιθαριστικά σόλο, που κατάρτισε το περιοδικό Guitar World. Η απόλυτη ερμηνεία του τραγουδιού είναι η 11λεπτη ζωντανή εκδοχή του στη συναυλία συμπαράστασης για την αποφυλάκιση του Νέλσον Μαντέλα, που δόθηκε στο Γουέμπλεϊ το 1988, με τη συμμετοχή του Έρικ Κλάπτον.
Περί Πηγών...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/445#ixzz497OcLFD5
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΟΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Καλησπέρα Λιδορικιώτες
Καλησπέρα σε όλους τους φίλους μας
ΠΕΜΠΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 18 ΜΑΊΟΥ 2016
Ανατολή Ήλιου: 06:09
Δύση Ήλιου: 20:33
Σελήνη 13 ημερών
μ. Χ.
1919
Ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα και αρχίζει τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας των Ποντίων.
1962
Η Μέριλιν Μονρόε τραγουδάει αισθησιακά το«Happy Birthday» προς τιμήν του αμερικανού προέδρου, Τζον Κένεντι, στο πάρτι γενέθλιων του.
1971
H Τσέλσι και η Ρεάλ Μαδρίτης αναδεικνύονται ισόπαλες 1-1 στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης, που διεξάγεται στο Στάδιο Καραϊσκάκη, στον πρώτο τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης επί ελληνικού εδάφους. Επειδή από τους τότε κανονισμούς δεν προβλεπόταν παράταση, ορίζεται επαναληπτικός αγώνας για τη μεθεπομένη στο ίδιο γήπεδο, που θα βρει νικήτρια την Τσέλσι με 2-1.
1973
Ο αντιπρόεδρος της Χούντας, Νικολάος Μακαρέζος, πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στο Πεκίνο. Συναντάται με τον Μάο Τσε Τουνγκκαι του επιδίδει μήνυμα του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου.
1991
Οι Κροάτες ψηφίζουν υπέρ της ανεξαρτησίας τους από τη Γιουγκοσλαβία.
1997
Σοβαρά επεισόδια με τραυματισμούς και συλλήψεις σημειώνονται στη Λευκωσία, όταν ομάδα διαδηλωτών, που συμμετέχει σε εκδήλωση διαμαρτυρίας, επιχειρεί να μεταβεί στον κατεχόμενο τομέα της πόλης, όπου εκείνη την ώρα δίνουν συναυλία ο Σάκης Ρουβάς και ο τούρκος συνάδελφός του Μουράτ Κουτ, στο πλαίσιο των προσπαθειών του ΟΗΕ για επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων της Κύπρου.
http://www.sansimera.gr/almanac/1905#ixzz497Lwl4bE
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1824
Θεόδωρος Δηλιγιάννης, έλληνας πολιτικός και πλειστάκις πρωθυπουργός. (Θαν. 31/5/1905)
Αποφθέγματα
1890
Χο Τσι Μινχ, κομμουνιστής πολιτικός του Βιετνάμ, που ηγήθηκε του αγώνα των συμπατριωτών του εναντίον των γάλλων αποικιοκρατών και τους ενέπνευσε στον αγώνα τους εναντίον των αμερικανών εισβολέων στις δεκαετίες του ’60 και ’70. (Θαν. 2/9/1969)
1945
Πιτ Τάουνσεντ, βρετανός ρόκερ, από τα ιδρυτικά μέλη των «Who».
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1905#ixzz497MV70uN
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1825
Κλοντ Ανρί ντε Σεν-Σιμόν, γάλλος πρώιμος σοσιαλιστής θεωρητικός, η φιλοσοφική και πολιτική σκέψη του οποίου έθεσε τα θεμέλια πολλών φιλοσοφικών θεωριών του 19ου αιώνα και κυρίως του Μαρξισμού, του Θετικισμού, και της επιστήμης της Κοινωνιολογίας. (Γεν. 17/10/1760)
1895
Χοσέ Μαρτί, κουβανός συγγραφέας, δημοσιογράφος και ηγέτης της κουβανικής εξέγερσης κατά των Ισπανών. (Γεν. 28/1/1853)
1898
Γουίλιαμ Γκλάντστοουν, γνωστός στους έλληνες ως Γλάδστων, βρετανός πρωθυπουργός και φιλέλληνας. Προς τιμήν του μία οδός στο κέντρο της Αθήνας φέρει το όνομά του (Οδός Γλάδστονος). (Γεν. 29/12/1809)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1905#ixzz497N8mOPV
35699
0
Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανές δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.
Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.
Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.
Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.
Οι Τούρκοι με
πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού
πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων
εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν
οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και
στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από
πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.
Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλείχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!
Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».
Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.
Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.
Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/140#ixzz497NOucaN
772
0
Άγγλος στρατιωτικός, αρχαιολόγος και συγγραφέας. Πολλοί Άραβες τον θεωρούν λαϊκό ήρωα για τους αγώνες του υπέρ της απελευθέρωσης των Αράβων από τον οθωμανικό και τον ευρωπαϊκό ζυγό. Αλλά και πολλοί Βρετανοί τον συγκαταλέγουν μεταξύ των μεγαλύτερων ηρώων της χώρας τους.
Ο Τόμας Έντουαρντ Λόρενς (Thomas Edward Lawrence) -γνωστότερος ως Λόρενς της Αραβίας - γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου 1888 στο Τρίμεντοκ της βόρειας Ουαλίας. Από παιδί, ακόμα, τον είχε «κερδίσει» η αρχαιολογία. Αποφοίτησε αριστούχος από το Jesus College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές στη μεσαιωνική αγγειοπλαστική, τις οποίες όμως εγκατέλειψε όταν του προτάθηκε να εργαστεί σε κάποιες βρετανικές αρχαιολογικές ανασκαφές στη Μέση Ανατολή. Εκεί ήρθε σε επαφή με τους Άραβες, την κουλτούρα και τη γλώσσα τους, συλλέγοντας εμπειρίες που αργότερα αποδείχθηκαν ανεκτίμητες.
Όταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος το 1914, ο Λόρενς στρατολογήθηκε ως στρατιωτικός σύνδεσμος μεταξύ των βρετανικών και των αραβικών δυνάμεων στο Κάιρο. Δύο χρόνια αργότερα, οι Άραβες επαναστάτησαν ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία κι ο Λόρενς στάλθηκε στη Μέκκα. Η αποστολή του ήταν να κατασκοπεύσει τον άτακτο στρατό των διαφόρων αραβικών φυλών, αλλά γοητεύτηκε από το πνεύμα της ερήμου, ένωσε τους Άραβες σε τακτικό στρατό και τους οδήγησε σε νικηφόρες μάχες εναντίον των Τούρκων. Τις εμπειρίες του από την Αραβική Επανάσταση τις κατέγραψε στα κλασσικά βιβλία του «Επτά στύλοι της σοφίας: Ένας θρίαμβος» (εκδόσεις Εστία) και «Ανταρτοπόλεμος στην έρημο» (εκδόσεις Άγρα).
Μετά τον πόλεμο, εργάσθηκε στο βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών και το 1919 συμμετείχε στη Διάσκεψη των Παρισίων για την ειρήνη, όπου υποστήριξε ενθέρμως την ιδέα της αραβικής ανεξαρτησίας. Παρά τις προσπάθειές του, όμως, η Συρία, η Παλαιστίνη και το Ιράκ παρέμειναν κάτω από την κυριαρχία της Γαλλίας και της Βρετανίας.
Το 1921 διορίστηκε σύμβουλος του Γουίστον Τσόρτσιλ στο Υπουργείο Αποικιών, θέση από την οποία παραιτήθηκε ένα χρόνο αργότερα για να καταταγεί στη βρετανική πολεμική αεροπορία. Προκειμένου να διατηρήσει την ανωνυμία του, χρησιμοποίησε ψεύτικο όνομα (Τόμας Έντουαρντ Ρος), κάτι που ανακάλυψαν οι εφημερίδες και αποπέμφθηκε. Κατάφερε να επανέλθει, με τη βοήθεια ενός υψηλόβαθμου φίλου του, τον Αύγουστο του 1925, με το όνομα Τόμας Έντουαρντ Σόου.
Από τη RAF αποχώρησε το Μάρτιο του 1935 και αποσύρθηκε στο αγρόκτημά του στο Ντόρσετ της Αγγλίας. Δύο μήνες αργότερα είχε ένα ατύχημα με τη μοτοσικλέτα του και υπέστη βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Πέθανε στις 19 Μαΐου 1935.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/121#ixzz497Nfe6Jv
718
0
Πολιτικός από τη Γορτυνία, απόγονος της ιστορικής και αρχοντικής οικογενείας των Δεληγιανναίων. Γεννήθηκε στα Λαγκάδια στις 19 Μαΐου 1824 και σε ηλικία 13 ετών έμεινε ορφανός. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα ως ανώτερος υπάλληλος του Υπουργείου Εσωτερικών.
Στην πολιτική αναμίχθηκε το 1862 και από τότε εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής, ως τη δολοφονία του το 1905. Το 1867 απεστάλη από την κυβέρνηση στο Παρίσι για την επίλυση του κρητικού ζητήματος, όπου απέκτησε υψηλές γνωριμίες. Όταν επανήλθε στην Ελλάδα, κατέλαβε διάφορες υπουργικές θέσεις (τρεις φορές υπουργός Εξωτερικών, υπουργός Οικονομικών και Στρατιωτικών). Έλαβε μέρος στο Συνέδριο του Βερολίνου και ανέπτυξε τις ελληνικές θέσεις, αξιώνοντας την προσάρτηση της Ηπείρου, της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας και της Κρήτης, ενώ διαπραγματεύτηκε την πλήρωση του κενού ελληνικού θρόνου, μετά την έξωση του Όθωνα.
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης διετέλεσε 5 φορές πρωθυπουργός (1885-1886, 1890-1892, 1895-1897, 1902-1903 και 1904-1905) και υπήρξε ο μεγάλος αντίπαλος του Χαρίλαου Τρικούπη. Οι δύο πολιτικοί κυριάρχησαν στην ελληνική πολιτική σκηνή το τελευταίο τέτάρτο του 19ου αιώνα. Ο Χαρίλαος Τρικούπης ήταν ο εκσυγχρονιστής των καθυστερημένων δομών της ελληνικής κοινωνίας, ο Θόδωρος Δηλιγιάννης ο συντηρητικός πολιτικός, που εξέφραζε τη λαϊκή δυσαρέσκεια και τα κρατικοδίαιτα στρώματα που πλήττονταν από τα μέτρα του μεσολογγίτη πολιτικού.
Επί πρωθυπουργίας του έγιναν οι Πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες της σύγχρονης ιστορίας (1896), ενώ την ίδια ώρα οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονταν στο χειρότερο δυνατό σημείο, λόγω του Κρητικού και Μακεδονικού ζητήματος. Ο Δηλιγιάννης, παρασυρμένος από διάφορους ανεύθυνους παράγοντες, ωθήθηκε στον ατυχή πόλεμο με την Τουρκία το 1897, με αποτέλεσμα να εξαναγκασθεί σε παραίτηση. Επανήλθε στο πολιτικό προσκήνιο πέντε χρόνια αργότερα και πρόλαβε να γίνει δύο φορές πρωθυπουργός πριν από το μοιραίο.
Το απόγευμα της 31ης Μαΐου 1905 ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης, ως πρωθυπουργός, πήρε το δρόμο για τη Βουλή, προκειμένου να παραστεί σε μία συνεδρίαση ρουτίνας. Στις 5:05 μ.μ. έφθασε με την άμαξά του στην είσοδο του Βουλευτηρίου, στην οδό Σταδίου, συνοδευόμενος από τον σωματοφύλακά του Γιάννη Πάνο.
Ένας άνδρας 35 περίπου ετών προθυμοποιήθηκε να του ανοίξει την πόρτα της άμαξας. Ήταν ψηλού αναστήματος, μαυριδερός, με ρούχα κόκκινα σχεδόν ξεβαμμένα. Ο ανύποπτος Δεληγιάννης τον ευχαρίστησε και κατευθύνθηκε προς τη μαρμάρινη κλίμακα της Βουλής. Τότε, ο άγνωστος με μια αστραπιαία κίνηση έβγαλε ένα μαχαίρι και το βύθισε στην κοιλιά του άτυχου πολιτικού.
Η φρουρά της Βουλής αιφνιδιάστηκε πλήρως, όπως και ο σωματοφύλακάς του, και μόνο ορισμένοι από τους παριστάμενους πολίτες αντελήφθησαν αμέσως τη σκηνή της δολοφονικής απόπειρας. Αμέσως κινήθηκαν εναντίον του, καταφέροντάς του χτυπήματα με τις γροθιές και τα μπαστούνια τους. Από την οργή του κόσμου τον έσωσε ένας λοχίας της Φρουράς, που τον μετέφερε βαριά πληγωμένο στο υπόγειο της Βουλής.
Εκεί, ο επικεφαλής της Φρουράς πληροφορήθηκε το όνομα του δράστη: Αντώνιος Κωσταγερακάρης. Ιδιότητα: Λεσχειάρχης - Χαρτοπαίκτης.
– «Τι έκανες μωρέ», του είπε.
– «Έκλεισε τα χαρτοπαίγνια και εψόφησα από την πείνα» ψέλλισε και μετ' ολίγον ξεψύχησε.
Η κατάσταση του Δηλιγιάννη συνεχώς χειροτέρευε. Υπεβλήθη αμέσως σε επέμβαση λαπαροτομίας από τρεις καθηγητές της Ιατρικής, αλλά κατά τη διάρκεια της εγχείρισης παρέδωσε το πνεύμα. Αν και χωρίς πολιτικά κίνητρα, υπήρξε η δεύτερη δολοφονία σημαίνοντος πολιτικού προσώπου στη νεώτερη ελληνική ιστορία, μετά τη δολοφονία του πρώτου κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης κηδεύτηκε την επομένη με μεγάλες τιμές. Η καρδιά του φυλάσσεται στο ναό των Αγίων Ταξιαρχών στη γενέτειρά του, Λαγκάδια, ενώ ανδριάντας του έχει στηθεί στην είσοδο του Παλαιά Βουλής. Ο Γορτύνιος πολιτικός υπήρξε προσηλωμένος στον κοινοβουλευτισμό, ήταν δεινός ρήτωρ, ενώ δεν δίστασε να συγκρουστεί με το Παλάτι, όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν. Διακρινόταν, όμως, για την έλλειψη αρχών και τις δημαγωγικές του τάσεις.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/165#ixzz497NucI6q
102
0
Θρυλική μορφή της Φόρμουλα 1 από την Αυστραλία. Είναι ο μοναδικός πιλότος στην ιστορία του σπορ που κέρδισε παγκόσμιο πρωτάθλημα με τη δική του ομάδα (Brabham).
Ο Τζον Άρθουρ “Τζακ” Μπράμπαμ (John Arthur “Jack” Brabham) γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1926 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας από γονείς αγγλικής καταγωγής. Από μικρός ασχολήθηκε με τους τέσσερις τροχούς και σε ηλικία 12 ετών οδηγούσε το αυτοκίνητο του πατέρα του και το φορτηγάκι του παππού του. Σπούδασε μηχανική και βιομηχανικό σχέδιο και υπηρέτησε τη θητεία του στην πολεμική αεροπορία της Αυστραλίας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Μετά τη στρατιωτική του θητεία και προτού συμπληρώσει τα τριάντα χρόνια του ήρθε στην Ευρώπη και συμμετείχε σε αγώνες αυτοκινήτου. Έκανε το ντεμπούτο του στη Φόρμουλα 1 το 1955 στο γκραν πρι της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ πανηγύρισε την πρώτη νίκη του τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Μονακό.
Ο Μπράμπαμ κατέκτησε το πρωτάθλημα οδηγών το 1959 και το 1960 με Cooper και δύο χρόνια αργότερα δημιούργησε τη δική του ομάδα, την Brabham. Μάλιστα, έγινε ο πρώτος οδηγός στην ιστορία της Φόρμουλα 1, που κατέκτησε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή με δική του ομάδα! (1966).
Κατά τη δεκαετία του '60 η Μπράμπαμ ήταν ο μεγαλύτερος κατασκευαστής αγωνιστικών μονοθέσιων στον κόσμο, που απευθύνονταν σε ομάδες χαμηλότερων διοργανώσεων, καθώς και σασί για άλλες ομάδες της Φόρμουλα 1. Επίσης, ήταν η πρώτη εταιρεία που χρησιμοποίησε αεροσήραγγα για να βελτιώσει την αεροδυναμική των οχημάτων της - μία πρακτική που έως τότε χρησιμοποιείτο μόνο στην κατασκευή αεροπλάνων.
Ο Τζακ Μπράμπαμ, που χρίστηκε Σερ από τη βασίλισσα Ελισάβετ, αποχώρησε από την ενεργό δράση το 1970, αμέσως μετά τη 14η και τελευταία νίκη της καριέρας του, στο Κιαλάμι της Νότιας Αφρικής. Την ίδια χρονιά πούλησε την ομάδα του στον Μπέρνι Έκλεστοουν και αποχώρησε οριστικά από το σπορ που τόσο αγάπησε. Το 2012 επένδυσε 10 εκατομμύρια δολάρια για τη δημιουργία στο Μπρισμπέιν ενός κέντρου εκπαίδευσης για νέους οδηγούς αγώνων.
Ο Τζακ Μπράμπαμ άφησε την τελευταία του πνοή στις 19 Μαΐου του 2014 στην πόλη Γκολντ Κόουστ της Αυστραλίας, την ώρα που λάμβανε το πρωινό του, μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του, Μάργκαρετ. Με την πρώτη του σύζυγο Μπέτι είχε τρεις γιους, τον Τζεφ, τον Γκάρι και τον Ντέιβιντ. Και οι τρεις ασχολούνται με επιτυχία με τα μηχανοκίνητα σπορ, όπως και οι δύο εγγονοί του, Μάθιου και Σαμ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/832#ixzz497ODesK1
674
0
Το πρώτο σινγκλ που κυκλοφόρησαν οι Dire Straits και η πρώτη τους μεγάλη επιτυχία.
Το τραγούδι ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά στα Pathway Studios του Βορείου Λονδίνου το 1977 ως δοκιμαστικό (demo). Από στόμα σε στόμα και μέσω κάποιων ραδιοφωνικών σταθμών έγινε γνωστό και προσέλκυσε το ενδιαφέρον των δισκογραφικών εταιρειών. Η Phonogram (σήμερα Universal) τους πρόσφερε συμβόλαιο και το συγκρότημα ξαναμπήκε στο στούντιο τον Φεβρουάριο του 1978 για να το ξαναηχογραφήσει, μαζί με τα υπόλοιπα τραγούδια του πρώτου άλμπουμ τους, με παραγωγό τον Μαφ Γουίγουντ. Τους Dire Straits αποτελούσαν ο Μαρκ Νόπφλερ (φωνητικά, κιθάρα), ο αδελφός του Ντέιβιντ (κιθάρα), ο Τζον Άιλσλι (μπάσο) και ο Πικ Γουίδερς (ντραμς).
Το Sultans of Swing κυκλοφόρησε στις 19 Μαΐου 1978, αλλά παραδόξως πέρασε απαρατήρητο, παρά τις προσδοκίες. Η επιτυχία του αποδείχθηκε βραδυφλεγής και άρχισε να ακούγεται έξι μήνες μετά την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ του συγκροτήματος, τον Οκτώβριο του 1978. Τους πρώτους μήνες του 1979 ανέβηκε στο Νο10, τόσο του αγγλικού, όσο και του αμερικανικού πίνακα επιτυχιών, βοηθώντας και την επιτυχία του άλμπουμ.
Με τους ντυλανικούς στίχους και το «οικονομικό» παίξιμο στην κιθάρα, το τραγούδι σημάδεψε μια εποχή που σηματοδοτείται από τη φθίνουσα πορεία της μουσικής ντίσκο και την άνοδο του πανκ-ροκ. To Sultans of Swing αναφέρεται στα μέλη ενός τζαζ γκρουπ της εργατικής τάξης, που το μόνο που θέλουν είναι να παίξουν τη μουσική τους και δεν τους ενδιαφέρει η επιτυχία.
Το σόλο του Μαρκ Νόπφλερ στην κιθάρα κατατάχθηκε στην 22η θέση στον κατάλογο με τα καλύτερα κιθαριστικά σόλο, που κατάρτισε το περιοδικό Guitar World. Η απόλυτη ερμηνεία του τραγουδιού είναι η 11λεπτη ζωντανή εκδοχή του στη συναυλία συμπαράστασης για την αποφυλάκιση του Νέλσον Μαντέλα, που δόθηκε στο Γουέμπλεϊ το 1988, με τη συμμετοχή του Έρικ Κλάπτον.
Περί Πηγών...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/445#ixzz497OcLFD5
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑIΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
" ΕΤΣΙ ΘΑ ΠΆΜΕ ΣΤΟ..ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ;;; "
Θυμάστε φίλοι μου που τα γνωστά .." πολύχρωμα παπαγαλάκια του ...Δήμου μας " πόσα παραμύθια μας έχουν ..πουλήσει , για ανάπτυξη και φυσικά την βελτίωση της Δωρικής καθημερινότητας , την ενίσχυση των ασθενών τάξεων κ.λ.π ....κ.λ.π , για το περίφημο " κοινωνικο ..Δημοτικό πντοπωλείο και ενα σωρό τέτοιες μπαρούφες ; ΕΙΔΑΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΌ ΟΛΑ ΑΥΤΆ , φυσικά και οχι , αφού οι άνθρωποι ΑΛΛΑ ΛΈΝΕ , ΑΛΛΑ ΥΟΠΟΣΧΟΝΤΑΙ , ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΑΛΛΑ ΠΡΑΤΤΟΥΝ ...;;;
Και εμείς περιμένουμε να βοηθηθεί η περιοχή μας , η αγορά μας γενικότερα που κυριολεκτικά ..φυτοζωεί από ποιους ομως θα γινει αυτοό ; ποιοι θα έρθουν στο χωριό μας για να ξοδέψουν κάποια χρήματα ; τι είναι αυτό που θα τους ροσελκύσει; η παράνομη στάθμευση , δημιουργεί πολλά προβλήματα στην προσέγγιση αυτικινήτων , η έλλειψει καθριλότητας στο χωριό κι΄αυτή ..απομακρύνει τους επισκέπτες , όσο δε για τα γελάδια ; αυτά έχουν καταφέρει να κάνουνν το Λιδορίκι ' ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟ " ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΡΜΟΔΙΟΫΘΕΥΘΥΝΟΣ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΠ' ΤΟΝ " ΝΕΚΡΩΜΕΝΟ " ΑΠΌ ΚΑΙΡΟ ΔΗΜΟ , Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ,,,ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΕΙΣ ...
Καθ' υπερβολήν θα αναρτήσουμε για άλλη μιά φορά το πολύ..ταιριασμένο τραγούδι , μπας και ΣΥΝΕΛΘΟΥΝ ....
Καλό σας βραδυ
Απ' το " www.lidoriki.com " με αγάπη...
Καλησπέρα σε όλους τους φίλους μας
ΠΕΜΠΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 18 ΜΑΊΟΥ 2016
Ανατολή Ήλιου: 06:09
Δύση Ήλιου: 20:33
Σελήνη 13 ημερών
- Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
- NEO!Γιορτάζουν: Αγαμέμνων, Μέμνων, Μεμνία,Πατρίκιος, Πατρικία.
μ. Χ.
1919
Ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα και αρχίζει τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας των Ποντίων.
1962
Η Μέριλιν Μονρόε τραγουδάει αισθησιακά το«Happy Birthday» προς τιμήν του αμερικανού προέδρου, Τζον Κένεντι, στο πάρτι γενέθλιων του.
1971
H Τσέλσι και η Ρεάλ Μαδρίτης αναδεικνύονται ισόπαλες 1-1 στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης, που διεξάγεται στο Στάδιο Καραϊσκάκη, στον πρώτο τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης επί ελληνικού εδάφους. Επειδή από τους τότε κανονισμούς δεν προβλεπόταν παράταση, ορίζεται επαναληπτικός αγώνας για τη μεθεπομένη στο ίδιο γήπεδο, που θα βρει νικήτρια την Τσέλσι με 2-1.
1973
Ο αντιπρόεδρος της Χούντας, Νικολάος Μακαρέζος, πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στο Πεκίνο. Συναντάται με τον Μάο Τσε Τουνγκκαι του επιδίδει μήνυμα του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου.
1991
Οι Κροάτες ψηφίζουν υπέρ της ανεξαρτησίας τους από τη Γιουγκοσλαβία.
1997
Σοβαρά επεισόδια με τραυματισμούς και συλλήψεις σημειώνονται στη Λευκωσία, όταν ομάδα διαδηλωτών, που συμμετέχει σε εκδήλωση διαμαρτυρίας, επιχειρεί να μεταβεί στον κατεχόμενο τομέα της πόλης, όπου εκείνη την ώρα δίνουν συναυλία ο Σάκης Ρουβάς και ο τούρκος συνάδελφός του Μουράτ Κουτ, στο πλαίσιο των προσπαθειών του ΟΗΕ για επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων της Κύπρου.
http://www.sansimera.gr/almanac/1905#ixzz497Lwl4bE
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1824
Θεόδωρος Δηλιγιάννης, έλληνας πολιτικός και πλειστάκις πρωθυπουργός. (Θαν. 31/5/1905)
Αποφθέγματα
1890
Χο Τσι Μινχ, κομμουνιστής πολιτικός του Βιετνάμ, που ηγήθηκε του αγώνα των συμπατριωτών του εναντίον των γάλλων αποικιοκρατών και τους ενέπνευσε στον αγώνα τους εναντίον των αμερικανών εισβολέων στις δεκαετίες του ’60 και ’70. (Θαν. 2/9/1969)
1945
Πιτ Τάουνσεντ, βρετανός ρόκερ, από τα ιδρυτικά μέλη των «Who».
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1905#ixzz497MV70uN
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1825
Κλοντ Ανρί ντε Σεν-Σιμόν, γάλλος πρώιμος σοσιαλιστής θεωρητικός, η φιλοσοφική και πολιτική σκέψη του οποίου έθεσε τα θεμέλια πολλών φιλοσοφικών θεωριών του 19ου αιώνα και κυρίως του Μαρξισμού, του Θετικισμού, και της επιστήμης της Κοινωνιολογίας. (Γεν. 17/10/1760)
1895
Χοσέ Μαρτί, κουβανός συγγραφέας, δημοσιογράφος και ηγέτης της κουβανικής εξέγερσης κατά των Ισπανών. (Γεν. 28/1/1853)
1898
Γουίλιαμ Γκλάντστοουν, γνωστός στους έλληνες ως Γλάδστων, βρετανός πρωθυπουργός και φιλέλληνας. Προς τιμήν του μία οδός στο κέντρο της Αθήνας φέρει το όνομά του (Οδός Γλάδστονος). (Γεν. 29/12/1809)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1905#ixzz497N8mOPV
Η Γενοκτονία των Ποντίων
35699
0
Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανές δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.
Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.
Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.
Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.
Οι Τούρκοι με
πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού
πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων
εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν
οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και
στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από
πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.
Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλείχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!
Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».
Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.
Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.
Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/140#ixzz497NOucaN
Τόμας Έντουαρντ Λόρενς
1888 – 1935
772
0
Άγγλος στρατιωτικός, αρχαιολόγος και συγγραφέας. Πολλοί Άραβες τον θεωρούν λαϊκό ήρωα για τους αγώνες του υπέρ της απελευθέρωσης των Αράβων από τον οθωμανικό και τον ευρωπαϊκό ζυγό. Αλλά και πολλοί Βρετανοί τον συγκαταλέγουν μεταξύ των μεγαλύτερων ηρώων της χώρας τους.
Ο Τόμας Έντουαρντ Λόρενς (Thomas Edward Lawrence) -γνωστότερος ως Λόρενς της Αραβίας - γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου 1888 στο Τρίμεντοκ της βόρειας Ουαλίας. Από παιδί, ακόμα, τον είχε «κερδίσει» η αρχαιολογία. Αποφοίτησε αριστούχος από το Jesus College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές στη μεσαιωνική αγγειοπλαστική, τις οποίες όμως εγκατέλειψε όταν του προτάθηκε να εργαστεί σε κάποιες βρετανικές αρχαιολογικές ανασκαφές στη Μέση Ανατολή. Εκεί ήρθε σε επαφή με τους Άραβες, την κουλτούρα και τη γλώσσα τους, συλλέγοντας εμπειρίες που αργότερα αποδείχθηκαν ανεκτίμητες.
Όταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος το 1914, ο Λόρενς στρατολογήθηκε ως στρατιωτικός σύνδεσμος μεταξύ των βρετανικών και των αραβικών δυνάμεων στο Κάιρο. Δύο χρόνια αργότερα, οι Άραβες επαναστάτησαν ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία κι ο Λόρενς στάλθηκε στη Μέκκα. Η αποστολή του ήταν να κατασκοπεύσει τον άτακτο στρατό των διαφόρων αραβικών φυλών, αλλά γοητεύτηκε από το πνεύμα της ερήμου, ένωσε τους Άραβες σε τακτικό στρατό και τους οδήγησε σε νικηφόρες μάχες εναντίον των Τούρκων. Τις εμπειρίες του από την Αραβική Επανάσταση τις κατέγραψε στα κλασσικά βιβλία του «Επτά στύλοι της σοφίας: Ένας θρίαμβος» (εκδόσεις Εστία) και «Ανταρτοπόλεμος στην έρημο» (εκδόσεις Άγρα).
Μετά τον πόλεμο, εργάσθηκε στο βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών και το 1919 συμμετείχε στη Διάσκεψη των Παρισίων για την ειρήνη, όπου υποστήριξε ενθέρμως την ιδέα της αραβικής ανεξαρτησίας. Παρά τις προσπάθειές του, όμως, η Συρία, η Παλαιστίνη και το Ιράκ παρέμειναν κάτω από την κυριαρχία της Γαλλίας και της Βρετανίας.
Το 1921 διορίστηκε σύμβουλος του Γουίστον Τσόρτσιλ στο Υπουργείο Αποικιών, θέση από την οποία παραιτήθηκε ένα χρόνο αργότερα για να καταταγεί στη βρετανική πολεμική αεροπορία. Προκειμένου να διατηρήσει την ανωνυμία του, χρησιμοποίησε ψεύτικο όνομα (Τόμας Έντουαρντ Ρος), κάτι που ανακάλυψαν οι εφημερίδες και αποπέμφθηκε. Κατάφερε να επανέλθει, με τη βοήθεια ενός υψηλόβαθμου φίλου του, τον Αύγουστο του 1925, με το όνομα Τόμας Έντουαρντ Σόου.
Από τη RAF αποχώρησε το Μάρτιο του 1935 και αποσύρθηκε στο αγρόκτημά του στο Ντόρσετ της Αγγλίας. Δύο μήνες αργότερα είχε ένα ατύχημα με τη μοτοσικλέτα του και υπέστη βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Πέθανε στις 19 Μαΐου 1935.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/121#ixzz497Nfe6Jv
Θεόδωρος Δηλιγιάννης
1824 – 1905
718
0
Πολιτικός από τη Γορτυνία, απόγονος της ιστορικής και αρχοντικής οικογενείας των Δεληγιανναίων. Γεννήθηκε στα Λαγκάδια στις 19 Μαΐου 1824 και σε ηλικία 13 ετών έμεινε ορφανός. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα ως ανώτερος υπάλληλος του Υπουργείου Εσωτερικών.
Στην πολιτική αναμίχθηκε το 1862 και από τότε εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής, ως τη δολοφονία του το 1905. Το 1867 απεστάλη από την κυβέρνηση στο Παρίσι για την επίλυση του κρητικού ζητήματος, όπου απέκτησε υψηλές γνωριμίες. Όταν επανήλθε στην Ελλάδα, κατέλαβε διάφορες υπουργικές θέσεις (τρεις φορές υπουργός Εξωτερικών, υπουργός Οικονομικών και Στρατιωτικών). Έλαβε μέρος στο Συνέδριο του Βερολίνου και ανέπτυξε τις ελληνικές θέσεις, αξιώνοντας την προσάρτηση της Ηπείρου, της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας και της Κρήτης, ενώ διαπραγματεύτηκε την πλήρωση του κενού ελληνικού θρόνου, μετά την έξωση του Όθωνα.
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης διετέλεσε 5 φορές πρωθυπουργός (1885-1886, 1890-1892, 1895-1897, 1902-1903 και 1904-1905) και υπήρξε ο μεγάλος αντίπαλος του Χαρίλαου Τρικούπη. Οι δύο πολιτικοί κυριάρχησαν στην ελληνική πολιτική σκηνή το τελευταίο τέτάρτο του 19ου αιώνα. Ο Χαρίλαος Τρικούπης ήταν ο εκσυγχρονιστής των καθυστερημένων δομών της ελληνικής κοινωνίας, ο Θόδωρος Δηλιγιάννης ο συντηρητικός πολιτικός, που εξέφραζε τη λαϊκή δυσαρέσκεια και τα κρατικοδίαιτα στρώματα που πλήττονταν από τα μέτρα του μεσολογγίτη πολιτικού.
Επί πρωθυπουργίας του έγιναν οι Πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες της σύγχρονης ιστορίας (1896), ενώ την ίδια ώρα οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονταν στο χειρότερο δυνατό σημείο, λόγω του Κρητικού και Μακεδονικού ζητήματος. Ο Δηλιγιάννης, παρασυρμένος από διάφορους ανεύθυνους παράγοντες, ωθήθηκε στον ατυχή πόλεμο με την Τουρκία το 1897, με αποτέλεσμα να εξαναγκασθεί σε παραίτηση. Επανήλθε στο πολιτικό προσκήνιο πέντε χρόνια αργότερα και πρόλαβε να γίνει δύο φορές πρωθυπουργός πριν από το μοιραίο.
Το απόγευμα της 31ης Μαΐου 1905 ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης, ως πρωθυπουργός, πήρε το δρόμο για τη Βουλή, προκειμένου να παραστεί σε μία συνεδρίαση ρουτίνας. Στις 5:05 μ.μ. έφθασε με την άμαξά του στην είσοδο του Βουλευτηρίου, στην οδό Σταδίου, συνοδευόμενος από τον σωματοφύλακά του Γιάννη Πάνο.
Ένας άνδρας 35 περίπου ετών προθυμοποιήθηκε να του ανοίξει την πόρτα της άμαξας. Ήταν ψηλού αναστήματος, μαυριδερός, με ρούχα κόκκινα σχεδόν ξεβαμμένα. Ο ανύποπτος Δεληγιάννης τον ευχαρίστησε και κατευθύνθηκε προς τη μαρμάρινη κλίμακα της Βουλής. Τότε, ο άγνωστος με μια αστραπιαία κίνηση έβγαλε ένα μαχαίρι και το βύθισε στην κοιλιά του άτυχου πολιτικού.
Η φρουρά της Βουλής αιφνιδιάστηκε πλήρως, όπως και ο σωματοφύλακάς του, και μόνο ορισμένοι από τους παριστάμενους πολίτες αντελήφθησαν αμέσως τη σκηνή της δολοφονικής απόπειρας. Αμέσως κινήθηκαν εναντίον του, καταφέροντάς του χτυπήματα με τις γροθιές και τα μπαστούνια τους. Από την οργή του κόσμου τον έσωσε ένας λοχίας της Φρουράς, που τον μετέφερε βαριά πληγωμένο στο υπόγειο της Βουλής.
Εκεί, ο επικεφαλής της Φρουράς πληροφορήθηκε το όνομα του δράστη: Αντώνιος Κωσταγερακάρης. Ιδιότητα: Λεσχειάρχης - Χαρτοπαίκτης.
– «Τι έκανες μωρέ», του είπε.
– «Έκλεισε τα χαρτοπαίγνια και εψόφησα από την πείνα» ψέλλισε και μετ' ολίγον ξεψύχησε.
Η κατάσταση του Δηλιγιάννη συνεχώς χειροτέρευε. Υπεβλήθη αμέσως σε επέμβαση λαπαροτομίας από τρεις καθηγητές της Ιατρικής, αλλά κατά τη διάρκεια της εγχείρισης παρέδωσε το πνεύμα. Αν και χωρίς πολιτικά κίνητρα, υπήρξε η δεύτερη δολοφονία σημαίνοντος πολιτικού προσώπου στη νεώτερη ελληνική ιστορία, μετά τη δολοφονία του πρώτου κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης κηδεύτηκε την επομένη με μεγάλες τιμές. Η καρδιά του φυλάσσεται στο ναό των Αγίων Ταξιαρχών στη γενέτειρά του, Λαγκάδια, ενώ ανδριάντας του έχει στηθεί στην είσοδο του Παλαιά Βουλής. Ο Γορτύνιος πολιτικός υπήρξε προσηλωμένος στον κοινοβουλευτισμό, ήταν δεινός ρήτωρ, ενώ δεν δίστασε να συγκρουστεί με το Παλάτι, όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν. Διακρινόταν, όμως, για την έλλειψη αρχών και τις δημαγωγικές του τάσεις.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/165#ixzz497NucI6q
Τζακ Μπράμπαμ
1926 – 2014
102
0
Θρυλική μορφή της Φόρμουλα 1 από την Αυστραλία. Είναι ο μοναδικός πιλότος στην ιστορία του σπορ που κέρδισε παγκόσμιο πρωτάθλημα με τη δική του ομάδα (Brabham).
Ο Τζον Άρθουρ “Τζακ” Μπράμπαμ (John Arthur “Jack” Brabham) γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1926 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας από γονείς αγγλικής καταγωγής. Από μικρός ασχολήθηκε με τους τέσσερις τροχούς και σε ηλικία 12 ετών οδηγούσε το αυτοκίνητο του πατέρα του και το φορτηγάκι του παππού του. Σπούδασε μηχανική και βιομηχανικό σχέδιο και υπηρέτησε τη θητεία του στην πολεμική αεροπορία της Αυστραλίας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Μετά τη στρατιωτική του θητεία και προτού συμπληρώσει τα τριάντα χρόνια του ήρθε στην Ευρώπη και συμμετείχε σε αγώνες αυτοκινήτου. Έκανε το ντεμπούτο του στη Φόρμουλα 1 το 1955 στο γκραν πρι της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ πανηγύρισε την πρώτη νίκη του τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Μονακό.
Ο Μπράμπαμ κατέκτησε το πρωτάθλημα οδηγών το 1959 και το 1960 με Cooper και δύο χρόνια αργότερα δημιούργησε τη δική του ομάδα, την Brabham. Μάλιστα, έγινε ο πρώτος οδηγός στην ιστορία της Φόρμουλα 1, που κατέκτησε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή με δική του ομάδα! (1966).
Κατά τη δεκαετία του '60 η Μπράμπαμ ήταν ο μεγαλύτερος κατασκευαστής αγωνιστικών μονοθέσιων στον κόσμο, που απευθύνονταν σε ομάδες χαμηλότερων διοργανώσεων, καθώς και σασί για άλλες ομάδες της Φόρμουλα 1. Επίσης, ήταν η πρώτη εταιρεία που χρησιμοποίησε αεροσήραγγα για να βελτιώσει την αεροδυναμική των οχημάτων της - μία πρακτική που έως τότε χρησιμοποιείτο μόνο στην κατασκευή αεροπλάνων.
Ο Τζακ Μπράμπαμ, που χρίστηκε Σερ από τη βασίλισσα Ελισάβετ, αποχώρησε από την ενεργό δράση το 1970, αμέσως μετά τη 14η και τελευταία νίκη της καριέρας του, στο Κιαλάμι της Νότιας Αφρικής. Την ίδια χρονιά πούλησε την ομάδα του στον Μπέρνι Έκλεστοουν και αποχώρησε οριστικά από το σπορ που τόσο αγάπησε. Το 2012 επένδυσε 10 εκατομμύρια δολάρια για τη δημιουργία στο Μπρισμπέιν ενός κέντρου εκπαίδευσης για νέους οδηγούς αγώνων.
Ο Τζακ Μπράμπαμ άφησε την τελευταία του πνοή στις 19 Μαΐου του 2014 στην πόλη Γκολντ Κόουστ της Αυστραλίας, την ώρα που λάμβανε το πρωινό του, μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του, Μάργκαρετ. Με την πρώτη του σύζυγο Μπέτι είχε τρεις γιους, τον Τζεφ, τον Γκάρι και τον Ντέιβιντ. Και οι τρεις ασχολούνται με επιτυχία με τα μηχανοκίνητα σπορ, όπως και οι δύο εγγονοί του, Μάθιου και Σαμ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/832#ixzz497ODesK1
Sultans of Swing
674
0
Το πρώτο σινγκλ που κυκλοφόρησαν οι Dire Straits και η πρώτη τους μεγάλη επιτυχία.
Το τραγούδι ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά στα Pathway Studios του Βορείου Λονδίνου το 1977 ως δοκιμαστικό (demo). Από στόμα σε στόμα και μέσω κάποιων ραδιοφωνικών σταθμών έγινε γνωστό και προσέλκυσε το ενδιαφέρον των δισκογραφικών εταιρειών. Η Phonogram (σήμερα Universal) τους πρόσφερε συμβόλαιο και το συγκρότημα ξαναμπήκε στο στούντιο τον Φεβρουάριο του 1978 για να το ξαναηχογραφήσει, μαζί με τα υπόλοιπα τραγούδια του πρώτου άλμπουμ τους, με παραγωγό τον Μαφ Γουίγουντ. Τους Dire Straits αποτελούσαν ο Μαρκ Νόπφλερ (φωνητικά, κιθάρα), ο αδελφός του Ντέιβιντ (κιθάρα), ο Τζον Άιλσλι (μπάσο) και ο Πικ Γουίδερς (ντραμς).
Το Sultans of Swing κυκλοφόρησε στις 19 Μαΐου 1978, αλλά παραδόξως πέρασε απαρατήρητο, παρά τις προσδοκίες. Η επιτυχία του αποδείχθηκε βραδυφλεγής και άρχισε να ακούγεται έξι μήνες μετά την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ του συγκροτήματος, τον Οκτώβριο του 1978. Τους πρώτους μήνες του 1979 ανέβηκε στο Νο10, τόσο του αγγλικού, όσο και του αμερικανικού πίνακα επιτυχιών, βοηθώντας και την επιτυχία του άλμπουμ.
Με τους ντυλανικούς στίχους και το «οικονομικό» παίξιμο στην κιθάρα, το τραγούδι σημάδεψε μια εποχή που σηματοδοτείται από τη φθίνουσα πορεία της μουσικής ντίσκο και την άνοδο του πανκ-ροκ. To Sultans of Swing αναφέρεται στα μέλη ενός τζαζ γκρουπ της εργατικής τάξης, που το μόνο που θέλουν είναι να παίξουν τη μουσική τους και δεν τους ενδιαφέρει η επιτυχία.
Το σόλο του Μαρκ Νόπφλερ στην κιθάρα κατατάχθηκε στην 22η θέση στον κατάλογο με τα καλύτερα κιθαριστικά σόλο, που κατάρτισε το περιοδικό Guitar World. Η απόλυτη ερμηνεία του τραγουδιού είναι η 11λεπτη ζωντανή εκδοχή του στη συναυλία συμπαράστασης για την αποφυλάκιση του Νέλσον Μαντέλα, που δόθηκε στο Γουέμπλεϊ το 1988, με τη συμμετοχή του Έρικ Κλάπτον.
Περί Πηγών...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/445#ixzz497OcLFD5
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΟΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Καλησπέρα Λιδορικιώτες
Καλησπέρα σε όλους τους φίλους μας
ΠΕΜΠΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 18 ΜΑΊΟΥ 2016
Ανατολή Ήλιου: 06:09
Δύση Ήλιου: 20:33
Σελήνη 13 ημερών
- Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
- NEO!Γιορτάζουν: Αγαμέμνων, Μέμνων, Μεμνία,Πατρίκιος, Πατρικία.
μ. Χ.
1919
Ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα και αρχίζει τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας των Ποντίων.
1962
Η Μέριλιν Μονρόε τραγουδάει αισθησιακά το«Happy Birthday» προς τιμήν του αμερικανού προέδρου, Τζον Κένεντι, στο πάρτι γενέθλιων του.
1971
H Τσέλσι και η Ρεάλ Μαδρίτης αναδεικνύονται ισόπαλες 1-1 στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης, που διεξάγεται στο Στάδιο Καραϊσκάκη, στον πρώτο τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης επί ελληνικού εδάφους. Επειδή από τους τότε κανονισμούς δεν προβλεπόταν παράταση, ορίζεται επαναληπτικός αγώνας για τη μεθεπομένη στο ίδιο γήπεδο, που θα βρει νικήτρια την Τσέλσι με 2-1.
1973
Ο αντιπρόεδρος της Χούντας, Νικολάος Μακαρέζος, πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στο Πεκίνο. Συναντάται με τον Μάο Τσε Τουνγκκαι του επιδίδει μήνυμα του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου.
1991
Οι Κροάτες ψηφίζουν υπέρ της ανεξαρτησίας τους από τη Γιουγκοσλαβία.
1997
Σοβαρά επεισόδια με τραυματισμούς και συλλήψεις σημειώνονται στη Λευκωσία, όταν ομάδα διαδηλωτών, που συμμετέχει σε εκδήλωση διαμαρτυρίας, επιχειρεί να μεταβεί στον κατεχόμενο τομέα της πόλης, όπου εκείνη την ώρα δίνουν συναυλία ο Σάκης Ρουβάς και ο τούρκος συνάδελφός του Μουράτ Κουτ, στο πλαίσιο των προσπαθειών του ΟΗΕ για επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων της Κύπρου.
http://www.sansimera.gr/almanac/1905#ixzz497Lwl4bE
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1824
Θεόδωρος Δηλιγιάννης, έλληνας πολιτικός και πλειστάκις πρωθυπουργός. (Θαν. 31/5/1905)
Αποφθέγματα
1890
Χο Τσι Μινχ, κομμουνιστής πολιτικός του Βιετνάμ, που ηγήθηκε του αγώνα των συμπατριωτών του εναντίον των γάλλων αποικιοκρατών και τους ενέπνευσε στον αγώνα τους εναντίον των αμερικανών εισβολέων στις δεκαετίες του ’60 και ’70. (Θαν. 2/9/1969)
1945
Πιτ Τάουνσεντ, βρετανός ρόκερ, από τα ιδρυτικά μέλη των «Who».
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1905#ixzz497MV70uN
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1825
Κλοντ Ανρί ντε Σεν-Σιμόν, γάλλος πρώιμος σοσιαλιστής θεωρητικός, η φιλοσοφική και πολιτική σκέψη του οποίου έθεσε τα θεμέλια πολλών φιλοσοφικών θεωριών του 19ου αιώνα και κυρίως του Μαρξισμού, του Θετικισμού, και της επιστήμης της Κοινωνιολογίας. (Γεν. 17/10/1760)
1895
Χοσέ Μαρτί, κουβανός συγγραφέας, δημοσιογράφος και ηγέτης της κουβανικής εξέγερσης κατά των Ισπανών. (Γεν. 28/1/1853)
1898
Γουίλιαμ Γκλάντστοουν, γνωστός στους έλληνες ως Γλάδστων, βρετανός πρωθυπουργός και φιλέλληνας. Προς τιμήν του μία οδός στο κέντρο της Αθήνας φέρει το όνομά του (Οδός Γλάδστονος). (Γεν. 29/12/1809)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1905#ixzz497N8mOPV
Η Γενοκτονία των Ποντίων
35699
0
Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανές δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.
Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.
Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.
Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.
Οι Τούρκοι με
πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού
πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων
εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν
οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και
στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από
πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.
Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλείχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!
Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».
Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.
Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.
Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/140#ixzz497NOucaN
Τόμας Έντουαρντ Λόρενς
1888 – 1935
772
0
Άγγλος στρατιωτικός, αρχαιολόγος και συγγραφέας. Πολλοί Άραβες τον θεωρούν λαϊκό ήρωα για τους αγώνες του υπέρ της απελευθέρωσης των Αράβων από τον οθωμανικό και τον ευρωπαϊκό ζυγό. Αλλά και πολλοί Βρετανοί τον συγκαταλέγουν μεταξύ των μεγαλύτερων ηρώων της χώρας τους.
Ο Τόμας Έντουαρντ Λόρενς (Thomas Edward Lawrence) -γνωστότερος ως Λόρενς της Αραβίας - γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου 1888 στο Τρίμεντοκ της βόρειας Ουαλίας. Από παιδί, ακόμα, τον είχε «κερδίσει» η αρχαιολογία. Αποφοίτησε αριστούχος από το Jesus College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές στη μεσαιωνική αγγειοπλαστική, τις οποίες όμως εγκατέλειψε όταν του προτάθηκε να εργαστεί σε κάποιες βρετανικές αρχαιολογικές ανασκαφές στη Μέση Ανατολή. Εκεί ήρθε σε επαφή με τους Άραβες, την κουλτούρα και τη γλώσσα τους, συλλέγοντας εμπειρίες που αργότερα αποδείχθηκαν ανεκτίμητες.
Όταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος το 1914, ο Λόρενς στρατολογήθηκε ως στρατιωτικός σύνδεσμος μεταξύ των βρετανικών και των αραβικών δυνάμεων στο Κάιρο. Δύο χρόνια αργότερα, οι Άραβες επαναστάτησαν ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία κι ο Λόρενς στάλθηκε στη Μέκκα. Η αποστολή του ήταν να κατασκοπεύσει τον άτακτο στρατό των διαφόρων αραβικών φυλών, αλλά γοητεύτηκε από το πνεύμα της ερήμου, ένωσε τους Άραβες σε τακτικό στρατό και τους οδήγησε σε νικηφόρες μάχες εναντίον των Τούρκων. Τις εμπειρίες του από την Αραβική Επανάσταση τις κατέγραψε στα κλασσικά βιβλία του «Επτά στύλοι της σοφίας: Ένας θρίαμβος» (εκδόσεις Εστία) και «Ανταρτοπόλεμος στην έρημο» (εκδόσεις Άγρα).
Μετά τον πόλεμο, εργάσθηκε στο βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών και το 1919 συμμετείχε στη Διάσκεψη των Παρισίων για την ειρήνη, όπου υποστήριξε ενθέρμως την ιδέα της αραβικής ανεξαρτησίας. Παρά τις προσπάθειές του, όμως, η Συρία, η Παλαιστίνη και το Ιράκ παρέμειναν κάτω από την κυριαρχία της Γαλλίας και της Βρετανίας.
Το 1921 διορίστηκε σύμβουλος του Γουίστον Τσόρτσιλ στο Υπουργείο Αποικιών, θέση από την οποία παραιτήθηκε ένα χρόνο αργότερα για να καταταγεί στη βρετανική πολεμική αεροπορία. Προκειμένου να διατηρήσει την ανωνυμία του, χρησιμοποίησε ψεύτικο όνομα (Τόμας Έντουαρντ Ρος), κάτι που ανακάλυψαν οι εφημερίδες και αποπέμφθηκε. Κατάφερε να επανέλθει, με τη βοήθεια ενός υψηλόβαθμου φίλου του, τον Αύγουστο του 1925, με το όνομα Τόμας Έντουαρντ Σόου.
Από τη RAF αποχώρησε το Μάρτιο του 1935 και αποσύρθηκε στο αγρόκτημά του στο Ντόρσετ της Αγγλίας. Δύο μήνες αργότερα είχε ένα ατύχημα με τη μοτοσικλέτα του και υπέστη βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Πέθανε στις 19 Μαΐου 1935.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/121#ixzz497Nfe6Jv
Θεόδωρος Δηλιγιάννης
1824 – 1905
718
0
Πολιτικός από τη Γορτυνία, απόγονος της ιστορικής και αρχοντικής οικογενείας των Δεληγιανναίων. Γεννήθηκε στα Λαγκάδια στις 19 Μαΐου 1824 και σε ηλικία 13 ετών έμεινε ορφανός. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα ως ανώτερος υπάλληλος του Υπουργείου Εσωτερικών.
Στην πολιτική αναμίχθηκε το 1862 και από τότε εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής, ως τη δολοφονία του το 1905. Το 1867 απεστάλη από την κυβέρνηση στο Παρίσι για την επίλυση του κρητικού ζητήματος, όπου απέκτησε υψηλές γνωριμίες. Όταν επανήλθε στην Ελλάδα, κατέλαβε διάφορες υπουργικές θέσεις (τρεις φορές υπουργός Εξωτερικών, υπουργός Οικονομικών και Στρατιωτικών). Έλαβε μέρος στο Συνέδριο του Βερολίνου και ανέπτυξε τις ελληνικές θέσεις, αξιώνοντας την προσάρτηση της Ηπείρου, της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας και της Κρήτης, ενώ διαπραγματεύτηκε την πλήρωση του κενού ελληνικού θρόνου, μετά την έξωση του Όθωνα.
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης διετέλεσε 5 φορές πρωθυπουργός (1885-1886, 1890-1892, 1895-1897, 1902-1903 και 1904-1905) και υπήρξε ο μεγάλος αντίπαλος του Χαρίλαου Τρικούπη. Οι δύο πολιτικοί κυριάρχησαν στην ελληνική πολιτική σκηνή το τελευταίο τέτάρτο του 19ου αιώνα. Ο Χαρίλαος Τρικούπης ήταν ο εκσυγχρονιστής των καθυστερημένων δομών της ελληνικής κοινωνίας, ο Θόδωρος Δηλιγιάννης ο συντηρητικός πολιτικός, που εξέφραζε τη λαϊκή δυσαρέσκεια και τα κρατικοδίαιτα στρώματα που πλήττονταν από τα μέτρα του μεσολογγίτη πολιτικού.
Επί πρωθυπουργίας του έγιναν οι Πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες της σύγχρονης ιστορίας (1896), ενώ την ίδια ώρα οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονταν στο χειρότερο δυνατό σημείο, λόγω του Κρητικού και Μακεδονικού ζητήματος. Ο Δηλιγιάννης, παρασυρμένος από διάφορους ανεύθυνους παράγοντες, ωθήθηκε στον ατυχή πόλεμο με την Τουρκία το 1897, με αποτέλεσμα να εξαναγκασθεί σε παραίτηση. Επανήλθε στο πολιτικό προσκήνιο πέντε χρόνια αργότερα και πρόλαβε να γίνει δύο φορές πρωθυπουργός πριν από το μοιραίο.
Το απόγευμα της 31ης Μαΐου 1905 ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης, ως πρωθυπουργός, πήρε το δρόμο για τη Βουλή, προκειμένου να παραστεί σε μία συνεδρίαση ρουτίνας. Στις 5:05 μ.μ. έφθασε με την άμαξά του στην είσοδο του Βουλευτηρίου, στην οδό Σταδίου, συνοδευόμενος από τον σωματοφύλακά του Γιάννη Πάνο.
Ένας άνδρας 35 περίπου ετών προθυμοποιήθηκε να του ανοίξει την πόρτα της άμαξας. Ήταν ψηλού αναστήματος, μαυριδερός, με ρούχα κόκκινα σχεδόν ξεβαμμένα. Ο ανύποπτος Δεληγιάννης τον ευχαρίστησε και κατευθύνθηκε προς τη μαρμάρινη κλίμακα της Βουλής. Τότε, ο άγνωστος με μια αστραπιαία κίνηση έβγαλε ένα μαχαίρι και το βύθισε στην κοιλιά του άτυχου πολιτικού.
Η φρουρά της Βουλής αιφνιδιάστηκε πλήρως, όπως και ο σωματοφύλακάς του, και μόνο ορισμένοι από τους παριστάμενους πολίτες αντελήφθησαν αμέσως τη σκηνή της δολοφονικής απόπειρας. Αμέσως κινήθηκαν εναντίον του, καταφέροντάς του χτυπήματα με τις γροθιές και τα μπαστούνια τους. Από την οργή του κόσμου τον έσωσε ένας λοχίας της Φρουράς, που τον μετέφερε βαριά πληγωμένο στο υπόγειο της Βουλής.
Εκεί, ο επικεφαλής της Φρουράς πληροφορήθηκε το όνομα του δράστη: Αντώνιος Κωσταγερακάρης. Ιδιότητα: Λεσχειάρχης - Χαρτοπαίκτης.
– «Τι έκανες μωρέ», του είπε.
– «Έκλεισε τα χαρτοπαίγνια και εψόφησα από την πείνα» ψέλλισε και μετ' ολίγον ξεψύχησε.
Η κατάσταση του Δηλιγιάννη συνεχώς χειροτέρευε. Υπεβλήθη αμέσως σε επέμβαση λαπαροτομίας από τρεις καθηγητές της Ιατρικής, αλλά κατά τη διάρκεια της εγχείρισης παρέδωσε το πνεύμα. Αν και χωρίς πολιτικά κίνητρα, υπήρξε η δεύτερη δολοφονία σημαίνοντος πολιτικού προσώπου στη νεώτερη ελληνική ιστορία, μετά τη δολοφονία του πρώτου κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.
Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης κηδεύτηκε την επομένη με μεγάλες τιμές. Η καρδιά του φυλάσσεται στο ναό των Αγίων Ταξιαρχών στη γενέτειρά του, Λαγκάδια, ενώ ανδριάντας του έχει στηθεί στην είσοδο του Παλαιά Βουλής. Ο Γορτύνιος πολιτικός υπήρξε προσηλωμένος στον κοινοβουλευτισμό, ήταν δεινός ρήτωρ, ενώ δεν δίστασε να συγκρουστεί με το Παλάτι, όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν. Διακρινόταν, όμως, για την έλλειψη αρχών και τις δημαγωγικές του τάσεις.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/165#ixzz497NucI6q
Τζακ Μπράμπαμ
1926 – 2014
102
0
Θρυλική μορφή της Φόρμουλα 1 από την Αυστραλία. Είναι ο μοναδικός πιλότος στην ιστορία του σπορ που κέρδισε παγκόσμιο πρωτάθλημα με τη δική του ομάδα (Brabham).
Ο Τζον Άρθουρ “Τζακ” Μπράμπαμ (John Arthur “Jack” Brabham) γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1926 στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας από γονείς αγγλικής καταγωγής. Από μικρός ασχολήθηκε με τους τέσσερις τροχούς και σε ηλικία 12 ετών οδηγούσε το αυτοκίνητο του πατέρα του και το φορτηγάκι του παππού του. Σπούδασε μηχανική και βιομηχανικό σχέδιο και υπηρέτησε τη θητεία του στην πολεμική αεροπορία της Αυστραλίας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Μετά τη στρατιωτική του θητεία και προτού συμπληρώσει τα τριάντα χρόνια του ήρθε στην Ευρώπη και συμμετείχε σε αγώνες αυτοκινήτου. Έκανε το ντεμπούτο του στη Φόρμουλα 1 το 1955 στο γκραν πρι της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ πανηγύρισε την πρώτη νίκη του τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Μονακό.
Ο Μπράμπαμ κατέκτησε το πρωτάθλημα οδηγών το 1959 και το 1960 με Cooper και δύο χρόνια αργότερα δημιούργησε τη δική του ομάδα, την Brabham. Μάλιστα, έγινε ο πρώτος οδηγός στην ιστορία της Φόρμουλα 1, που κατέκτησε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή με δική του ομάδα! (1966).
Κατά τη δεκαετία του '60 η Μπράμπαμ ήταν ο μεγαλύτερος κατασκευαστής αγωνιστικών μονοθέσιων στον κόσμο, που απευθύνονταν σε ομάδες χαμηλότερων διοργανώσεων, καθώς και σασί για άλλες ομάδες της Φόρμουλα 1. Επίσης, ήταν η πρώτη εταιρεία που χρησιμοποίησε αεροσήραγγα για να βελτιώσει την αεροδυναμική των οχημάτων της - μία πρακτική που έως τότε χρησιμοποιείτο μόνο στην κατασκευή αεροπλάνων.
Ο Τζακ Μπράμπαμ, που χρίστηκε Σερ από τη βασίλισσα Ελισάβετ, αποχώρησε από την ενεργό δράση το 1970, αμέσως μετά τη 14η και τελευταία νίκη της καριέρας του, στο Κιαλάμι της Νότιας Αφρικής. Την ίδια χρονιά πούλησε την ομάδα του στον Μπέρνι Έκλεστοουν και αποχώρησε οριστικά από το σπορ που τόσο αγάπησε. Το 2012 επένδυσε 10 εκατομμύρια δολάρια για τη δημιουργία στο Μπρισμπέιν ενός κέντρου εκπαίδευσης για νέους οδηγούς αγώνων.
Ο Τζακ Μπράμπαμ άφησε την τελευταία του πνοή στις 19 Μαΐου του 2014 στην πόλη Γκολντ Κόουστ της Αυστραλίας, την ώρα που λάμβανε το πρωινό του, μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του, Μάργκαρετ. Με την πρώτη του σύζυγο Μπέτι είχε τρεις γιους, τον Τζεφ, τον Γκάρι και τον Ντέιβιντ. Και οι τρεις ασχολούνται με επιτυχία με τα μηχανοκίνητα σπορ, όπως και οι δύο εγγονοί του, Μάθιου και Σαμ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/832#ixzz497ODesK1
Sultans of Swing
674
0
Το πρώτο σινγκλ που κυκλοφόρησαν οι Dire Straits και η πρώτη τους μεγάλη επιτυχία.
Το τραγούδι ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά στα Pathway Studios του Βορείου Λονδίνου το 1977 ως δοκιμαστικό (demo). Από στόμα σε στόμα και μέσω κάποιων ραδιοφωνικών σταθμών έγινε γνωστό και προσέλκυσε το ενδιαφέρον των δισκογραφικών εταιρειών. Η Phonogram (σήμερα Universal) τους πρόσφερε συμβόλαιο και το συγκρότημα ξαναμπήκε στο στούντιο τον Φεβρουάριο του 1978 για να το ξαναηχογραφήσει, μαζί με τα υπόλοιπα τραγούδια του πρώτου άλμπουμ τους, με παραγωγό τον Μαφ Γουίγουντ. Τους Dire Straits αποτελούσαν ο Μαρκ Νόπφλερ (φωνητικά, κιθάρα), ο αδελφός του Ντέιβιντ (κιθάρα), ο Τζον Άιλσλι (μπάσο) και ο Πικ Γουίδερς (ντραμς).
Το Sultans of Swing κυκλοφόρησε στις 19 Μαΐου 1978, αλλά παραδόξως πέρασε απαρατήρητο, παρά τις προσδοκίες. Η επιτυχία του αποδείχθηκε βραδυφλεγής και άρχισε να ακούγεται έξι μήνες μετά την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ του συγκροτήματος, τον Οκτώβριο του 1978. Τους πρώτους μήνες του 1979 ανέβηκε στο Νο10, τόσο του αγγλικού, όσο και του αμερικανικού πίνακα επιτυχιών, βοηθώντας και την επιτυχία του άλμπουμ.
Με τους ντυλανικούς στίχους και το «οικονομικό» παίξιμο στην κιθάρα, το τραγούδι σημάδεψε μια εποχή που σηματοδοτείται από τη φθίνουσα πορεία της μουσικής ντίσκο και την άνοδο του πανκ-ροκ. To Sultans of Swing αναφέρεται στα μέλη ενός τζαζ γκρουπ της εργατικής τάξης, που το μόνο που θέλουν είναι να παίξουν τη μουσική τους και δεν τους ενδιαφέρει η επιτυχία.
Το σόλο του Μαρκ Νόπφλερ στην κιθάρα κατατάχθηκε στην 22η θέση στον κατάλογο με τα καλύτερα κιθαριστικά σόλο, που κατάρτισε το περιοδικό Guitar World. Η απόλυτη ερμηνεία του τραγουδιού είναι η 11λεπτη ζωντανή εκδοχή του στη συναυλία συμπαράστασης για την αποφυλάκιση του Νέλσον Μαντέλα, που δόθηκε στο Γουέμπλεϊ το 1988, με τη συμμετοχή του Έρικ Κλάπτον.
Περί Πηγών...
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/445#ixzz497OcLFD5
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑIΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
| Παρασκευή 20/5 |
|
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
" ΕΤΣΙ ΘΑ ΠΆΜΕ ΣΤΟ..ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ;;; "
Θυμάστε φίλοι μου που τα γνωστά .." πολύχρωμα παπαγαλάκια του ...Δήμου μας " πόσα παραμύθια μας έχουν ..πουλήσει , για ανάπτυξη και φυσικά την βελτίωση της Δωρικής καθημερινότητας , την ενίσχυση των ασθενών τάξεων κ.λ.π ....κ.λ.π , για το περίφημο " κοινωνικο ..Δημοτικό πντοπωλείο και ενα σωρό τέτοιες μπαρούφες ; ΕΙΔΑΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΌ ΟΛΑ ΑΥΤΆ , φυσικά και οχι , αφού οι άνθρωποι ΑΛΛΑ ΛΈΝΕ , ΑΛΛΑ ΥΟΠΟΣΧΟΝΤΑΙ , ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΑΛΛΑ ΠΡΑΤΤΟΥΝ ...;;;
Και εμείς περιμένουμε να βοηθηθεί η περιοχή μας , η αγορά μας γενικότερα που κυριολεκτικά ..φυτοζωεί από ποιους ομως θα γινει αυτοό ; ποιοι θα έρθουν στο χωριό μας για να ξοδέψουν κάποια χρήματα ; τι είναι αυτό που θα τους ροσελκύσει; η παράνομη στάθμευση , δημιουργεί πολλά προβλήματα στην προσέγγιση αυτικινήτων , η έλλειψει καθριλότητας στο χωριό κι΄αυτή ..απομακρύνει τους επισκέπτες , όσο δε για τα γελάδια ; αυτά έχουν καταφέρει να κάνουνν το Λιδορίκι ' ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟ " ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΡΜΟΔΙΟΫΘΕΥΘΥΝΟΣ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΠ' ΤΟΝ " ΝΕΚΡΩΜΕΝΟ " ΑΠΌ ΚΑΙΡΟ ΔΗΜΟ , Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ,,,ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΕΙΣ ...
Καθ' υπερβολήν θα αναρτήσουμε για άλλη μιά φορά το πολύ..ταιριασμένο τραγούδι , μπας και ΣΥΝΕΛΘΟΥΝ ....
Καλό σας βραδυ
Απ' το " www.lidoriki.com " με αγάπη...
No comments:
Post a Comment