Η ποίηση είναι η πόρτα της καθημερινότητάς μας προς το..όνειρο , ένα ταξείδι πανέμορφο που δεν τελειώνει ποτέ....Συνεχίζοντας την ..προσπάθεια ορισμού της έννοιας της ποίησης και του ποιήματος θα λέγαμε , εκφράζοντας απολύτως προσωπική άποψη , πως τελικά η ποίηση , όπως και όλα τα αγαθά της ζωής εξάλλου , έχει διαφορετική αξία γιά τον καθένα μας , υπάρχουν άνθρωποι γιά τους οποίους η ποίηση είναι απαραίτητο στοιχείο της ζωής τους , είναι το οξυγόνο τους , γιά άλλους πάλι δεν έχει ιδιαίτερη αξία και σημασία , γιά να μην πούμε πως δεν έχουν καμιά αξία , τους είναι κάτι αδιάφορο , άγνωστο , γιά κάποιους πάλι , είναι πρωταρχικό , και απολύτως αναγκαίο στοιχείο ζωής , όπως επίσης θα πρέπει να τονίσουμε πως ποίηση δεν είναι μόνο αυτή η δυνατότητα ..στιχουργίας , απλά και μόνο , είναι πολλά περισσότερα , είναι τρόπος σκέψης , έκφρασης , συμπεριφοράς , με λίγα λόγια είναι τρόπος ζωής .
Βέβαια ο άνθρωπος που έχει αυτό το χάρισμα , γιατί για χάρισμα πρόκειται , ο ποιητής δηλαδή , δεν έχει κάποια ιδιαίτερα εξωτερικά χαρακτηριστικά , που να τον προσδιορίζουν , που να μπορεί κάποιος βλέποντάς τον να τον αναγνωρίσει , γιατί όπως και στο προηγούμενο σημείωμά μας είπαμε , η δυνατότητα αυτή , το χάρισμα όπως λέμε , έχει άμεση και απόλυτη σχέση με τον συναισθηματικό , τον ψυχικό κόσμο και φυσικά με τις ιδιάιτερες , τις ξεχωριστές ευαισθησίες κάθε ανθρώπου , κι' απο εκεί εκπηγάζει αυτό το χάρισμα , το ένστικτο .
Τελειώνοντας , θαλέγαμε πως η ποίηση είναι ένα..όνειρο , ένα διαρκές όνειρο που ζεί ο συγκεκριμένος άνθρωπος , είναι ένα ταξείδι απροσδιόριστο , ίσως , και χωρίς συγκεκριμένο προορισμό και διάρκεια , αλλά πάντα ένα όμορφο ονειρικό ταξείδι , πουαρχίζει ανύποπτα , διαρκεί..απροσδιόριστα κι' έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει καταστάσεις και πράγματα , χωρίς υλικά στοιχεία και συγκεκριμένες προυποθέσεις , να ωραιοποιεί την πεζότητα και τη μίζερη θεώρηση της αδιάφορης , πολλές φορές ζωή μας , δίνοντάς της άλλη διάσταση και κάνοντάς την ομορφότερη , ΄πιό απλή , πιό ανθρώπινη και απαλλαγμένη απ' τις υλικές αναγκαιότητες..
Αξίζει να το αποτολμήσουμε αυτό το ταξείδι , με όσους κι' αν έχει κινδύνους , αξίζει να δούμε με ..ποιητική ματιά την πεζότητα της ζωής μας , αξίζει να αντιμετωπίζουμε τους συνανθρώπους μας μέσα απ' αυτή τη διαδικασία , που αφαιρεί τα υπαρκτά , ίσως , ελαττώματά μας , αυτά που βασανίζουν την καθημερινότητά μας , και την πνίγουν σιγά-σιγά , αλλά σίγουρα , και δίνουν σ' αυτή , την ομορφιά του ονειρικού , του ποθητού , που δεν μπορεί παρά να υπάρχει , που , βέβαια κανείς δεν μπορεί να μας το πει , σ' αυτή , λοιπόν , την απεγνωσμένη ..αναζήτηση να βρει ο καθένας μας το..στίγμα του , στη ζωή , τον κόσμο που ονειρεύεται και ..ποθεί , σ' αυτή την προσπάθεια η ποίηση είναι ο μόνος και μοναδικός μας βοηθός , το μοναδικό μας εργαλείο , φτάνει να πιστέψουμε σ' αυτό και να ξέρουμε και, φυσικά , να μπορούμε να το αξιοποιήσουμε....
ΑΝΤΕΝΔΈΙΞΕΙΣ - ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ..
Όπως στις οδηγίες χρήσης φαρμάκων , φίλοι μου , υπάρχουν και οι..αντενδέιξεις, οι..παρενέργειες , έτσι κι' εδώ , θα πρέπει να τονίσουμε πως , η διαφορετικότητα , στη σκέψη , στη συμπεριφορά αλλά και τον τρόπο ζωής μας , η μη συμβατότητα με τον τρόπο ζωής των άλλων , μπορεί να οδηγήσει σε μερική...κοινωνική απομόνωση , αυτό όμως δεν νομίζω πως έχει , κατά τη γνώμη μας , ιδιαίτερη αξία , γιατί αδέρφια τη ζωή μας τη ζούμε , μέσα πάντα στους κοινωνικούς κανόνες , όχι γιά να ικανοποιούμε την..περιέργεια των άλλων αλλά γιά δική μας ευχαρίστηση .
Πριν προχωρήσουμε στα είδη της ποίησης , φίλοι μου , θα κάνουμε μιά..στάση στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ , μιά γενική αναφορά , γιά να ποκτήσουμε μιά γενική , έστω , εικόνα .
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ .
Η πατρίδα μας είναι η χώρα που φανέρωσε αληθινά την ποίηση . Την γέννησε ολοκάθαρη , την έθρεψε και την έδωσε σε όλο τον κόσμο , την έκανε τρόπο ζωής . Εδώ παρουσιάστηκε ..όμορφη , δυνατή , μεγάλη σοφία και ΄τέχνη .
Το Ελληνικό πνεύμα πάντα δημιουργικό , δεν μπορούσε να μείνει έξω απ' την αρμονία , την ομορφιά , δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτή . Πάντα προσπαθούσε να ανέβει ψηλότερα , να φτάσει σε κάτι το διακριτικό , στο ωραίο , σε μιά σφαίρα που θα φτερούγιζε ο κόσμος της ευαισθησίας , το μελωδικό τραγούδι της ψυχής , η ζωή , το ανέσπερο φως...
Η ποίηση γεννήθηκε εδώ , εδώ βαφτίστηκε , στην πατρίδα μας , πήρε το όνομά της , έγινε αγάπη , πάθος , ύμνος , ικεσία , θρήνος , υψώθηκε ανθρώπινα και μεγαλούργησε . Έγινε η καρδιά του Έλληνα και μ' αυτή αυτός εκφραζόταν , μιλούσε , ταξίδευε , περιπλανιόταν στους κάμπους , στα βουνά , στη γαλάζια μας θάλασσα , και μ' αυτή άφηνε να ξεπηδήσει η χαρά , να κυλήσει το δάκρυ , να γιομίσει το σύμπαν φωνά γλυκιά .
Μ' αυτή γεννιόταν , μ' αυτή πολεμούσε , μ' αυτή πέθαινε ....
Με την ποίηση ξυπνούσε τους ποόθους του , φτέρωνε τις ελπίδες του , έγραφε την καθημερινή του ιστορία , έχτιζε Παρθενώνες , γκρέμιζε τη σκλαβιά του , κρατούσε αθάνατη τη λευτεριά .
Το αρχαίο πνεύμα στην ουσία του ήταν πλατύ , ολόφωτο , έκλεινε στα σπλάχνα του το σπόρο και τις ρίζες μιάς κοινωνίας πανανθρώπινης , χωρίς μίση , πάθη , χωρίς βάρβαρες ..αναζητήσεις , καλλιεργουσε την ευγένεια , τη λεπτότητα , , πάλευε να συντρίψει την ασχήμια , να θεμελειώσει την αγάπη , να φτάσει στην κάθαρση .
Πάντα , ο Έλληνας εκφραζόταν καλύτερα με την ποίηση , γιατί ποίηση ήταν το ίδιο του το πνέυμα , η ανάσα που βρισκόταν στην ανάσα του , τον έφερνε με την ποίηση πιό κοντά στο αληθινό , τον οδηγούσε στην κατάκτηση της στέρεας γης , στο χτίσιμο μιάς καινούριας αυγής ,τον ταξείδευε και τον ακουμπούσε στις κοινωνίες των λαών ένα ήλιο χρυσό , στις σκοτεινές , τις πικρές εποχές .
Η Ελληνική ποίηση στο βάθος δεν συγκρίνεται με καμιά ποίηση άλλου λαού . Είναι σωστή , μιά τέχνη που δεν έχει όμοιά της , θεμελειωμένη αποκαλυπτικά στον ιερό προγονικό χώρο , στο χώμα της ζωής , της ομορφιάς , του δίκαιου και του ηθικού . Εκφραστική , ποτισμένη από τον ποταμό της γνώσης , μεγαλόπνοη , πότε απαλή μουσική νότα , πότε οργισμένη σαν πολύβουο κύμα , άλλοτε ειρηνική και άλλοτε μετ το σπαθί στο χλερι του πολεμιστή να μάχεται γιά τα ιδανικά του .
Στην πνευματική ανάταση των λαών , η ποίησή μας , έπαιξε σπουδαίο ρόλο . Βοήθησε και ανάστησε τη συνείδηση που παράδερνε στο σκοτεινό λαβύρινθο της άγνοιας , ημέρωσε , έπλασε , δημιούργησε , γι' αυτό και καταξιώθηκε υποκειμενικά και αντικειμενικά .
Έγινε η ψυχή και το πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων .
Η Ιλιάδα και η Οδύσσεια , ραψωδίες Ομηρικές , είναι ποίηση Ελληνική που μπορεί να έφτιαξε ο λαός , αφού αρχίζει να γίνεται από πολλόυς πιά , πίστη ότι ο τυφλός Όμηρος δεν υπήρχε , αλλά πρόσωπο φανταστικό , έδωσε την εντύπωση του δημιουργού .
Έτσι μπορεί να δικαιολογηθεί πως η ποίηση αυτή έγινε από ραψωδίες πολλών ανθρώπων που τραγουδούσαν παίζοντας τη λύρα , κατορθώματα ηρώων και ιστορίες διάφορες , γυρίζοντας από τόπο σε τόπο...
Με βάση τις ραψωδίες αυτές γίνεται το έ π ο ς , που χαρακτηριστικό του έχει την αγάπη γιά τη ζωή . Τα έπη λέγονταν από στόμα σε στόμα , χωρίς να είναι γραμμένα , γι΄αυτό με το πέρασμα του χρόνου ο καθένας πρόσθετε και κάτι δικό του , αλλάζοντας την αρχική μορφή , δίνοντάς τους την τελειότητα , ώσπου στον καιρό του Σόλωνα , στην Αθήνα , άρχισε η καταγραφή τους γιά να συνεχιστεί κατόπιν από πολλούς άλλους .
Τα έπη είχαν μεγάλη σημασία γιά τους Έλληνες , βοήθησαν στην πνευματική τους ανάπτυξη , στην ψυχαγωγία τους , κι' έπαιξαν σπουδαίο παιδευτικό ρόλο στη ζωή τους . Από αυτά παρουσιάστηκε η ωραία λ υ ρ ι κ ή ΄ποίηση και από το δ ι θ ύ ρ α μ β ο η τ ρ α γ ι κ ή ποίηση με την υποδειγματική και άφθαστη Α τ τ ι κ ή τ ρ α γ ω δ ί α .
Το ποιητικό θέατρο της αρχαίας Ελλάδας , προερχόμενο από τον διθύραμβο , έφερε στην προέκτασή του τη σ α τ ι ρ α και την κ ω μ ω δ ί α και παρουσίασε τους μεγάλους τραγικούς συγγραφείς των αιώνων τον Αισχύλο , το Σοφοκλή και τον Ευριπίδη , με τον πατέρα της Αττικής κωμωδίας , τον Αριστοφάνη που τα έργα τους αθάνατα , παρουσιάζονται και σήμερα σε μεγάλα θέατρα του κόσμου με θαυμασμό και λατρεία...
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι .......
Βέβαια ο άνθρωπος που έχει αυτό το χάρισμα , γιατί για χάρισμα πρόκειται , ο ποιητής δηλαδή , δεν έχει κάποια ιδιαίτερα εξωτερικά χαρακτηριστικά , που να τον προσδιορίζουν , που να μπορεί κάποιος βλέποντάς τον να τον αναγνωρίσει , γιατί όπως και στο προηγούμενο σημείωμά μας είπαμε , η δυνατότητα αυτή , το χάρισμα όπως λέμε , έχει άμεση και απόλυτη σχέση με τον συναισθηματικό , τον ψυχικό κόσμο και φυσικά με τις ιδιάιτερες , τις ξεχωριστές ευαισθησίες κάθε ανθρώπου , κι' απο εκεί εκπηγάζει αυτό το χάρισμα , το ένστικτο .
Τελειώνοντας , θαλέγαμε πως η ποίηση είναι ένα..όνειρο , ένα διαρκές όνειρο που ζεί ο συγκεκριμένος άνθρωπος , είναι ένα ταξείδι απροσδιόριστο , ίσως , και χωρίς συγκεκριμένο προορισμό και διάρκεια , αλλά πάντα ένα όμορφο ονειρικό ταξείδι , πουαρχίζει ανύποπτα , διαρκεί..απροσδιόριστα κι' έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει καταστάσεις και πράγματα , χωρίς υλικά στοιχεία και συγκεκριμένες προυποθέσεις , να ωραιοποιεί την πεζότητα και τη μίζερη θεώρηση της αδιάφορης , πολλές φορές ζωή μας , δίνοντάς της άλλη διάσταση και κάνοντάς την ομορφότερη , ΄πιό απλή , πιό ανθρώπινη και απαλλαγμένη απ' τις υλικές αναγκαιότητες..
Αξίζει να το αποτολμήσουμε αυτό το ταξείδι , με όσους κι' αν έχει κινδύνους , αξίζει να δούμε με ..ποιητική ματιά την πεζότητα της ζωής μας , αξίζει να αντιμετωπίζουμε τους συνανθρώπους μας μέσα απ' αυτή τη διαδικασία , που αφαιρεί τα υπαρκτά , ίσως , ελαττώματά μας , αυτά που βασανίζουν την καθημερινότητά μας , και την πνίγουν σιγά-σιγά , αλλά σίγουρα , και δίνουν σ' αυτή , την ομορφιά του ονειρικού , του ποθητού , που δεν μπορεί παρά να υπάρχει , που , βέβαια κανείς δεν μπορεί να μας το πει , σ' αυτή , λοιπόν , την απεγνωσμένη ..αναζήτηση να βρει ο καθένας μας το..στίγμα του , στη ζωή , τον κόσμο που ονειρεύεται και ..ποθεί , σ' αυτή την προσπάθεια η ποίηση είναι ο μόνος και μοναδικός μας βοηθός , το μοναδικό μας εργαλείο , φτάνει να πιστέψουμε σ' αυτό και να ξέρουμε και, φυσικά , να μπορούμε να το αξιοποιήσουμε....
ΑΝΤΕΝΔΈΙΞΕΙΣ - ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ..
Όπως στις οδηγίες χρήσης φαρμάκων , φίλοι μου , υπάρχουν και οι..αντενδέιξεις, οι..παρενέργειες , έτσι κι' εδώ , θα πρέπει να τονίσουμε πως , η διαφορετικότητα , στη σκέψη , στη συμπεριφορά αλλά και τον τρόπο ζωής μας , η μη συμβατότητα με τον τρόπο ζωής των άλλων , μπορεί να οδηγήσει σε μερική...κοινωνική απομόνωση , αυτό όμως δεν νομίζω πως έχει , κατά τη γνώμη μας , ιδιαίτερη αξία , γιατί αδέρφια τη ζωή μας τη ζούμε , μέσα πάντα στους κοινωνικούς κανόνες , όχι γιά να ικανοποιούμε την..περιέργεια των άλλων αλλά γιά δική μας ευχαρίστηση .
Πριν προχωρήσουμε στα είδη της ποίησης , φίλοι μου , θα κάνουμε μιά..στάση στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ , μιά γενική αναφορά , γιά να ποκτήσουμε μιά γενική , έστω , εικόνα .
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ .
Η πατρίδα μας είναι η χώρα που φανέρωσε αληθινά την ποίηση . Την γέννησε ολοκάθαρη , την έθρεψε και την έδωσε σε όλο τον κόσμο , την έκανε τρόπο ζωής . Εδώ παρουσιάστηκε ..όμορφη , δυνατή , μεγάλη σοφία και ΄τέχνη .
Το Ελληνικό πνεύμα πάντα δημιουργικό , δεν μπορούσε να μείνει έξω απ' την αρμονία , την ομορφιά , δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτή . Πάντα προσπαθούσε να ανέβει ψηλότερα , να φτάσει σε κάτι το διακριτικό , στο ωραίο , σε μιά σφαίρα που θα φτερούγιζε ο κόσμος της ευαισθησίας , το μελωδικό τραγούδι της ψυχής , η ζωή , το ανέσπερο φως...
Η ποίηση γεννήθηκε εδώ , εδώ βαφτίστηκε , στην πατρίδα μας , πήρε το όνομά της , έγινε αγάπη , πάθος , ύμνος , ικεσία , θρήνος , υψώθηκε ανθρώπινα και μεγαλούργησε . Έγινε η καρδιά του Έλληνα και μ' αυτή αυτός εκφραζόταν , μιλούσε , ταξίδευε , περιπλανιόταν στους κάμπους , στα βουνά , στη γαλάζια μας θάλασσα , και μ' αυτή άφηνε να ξεπηδήσει η χαρά , να κυλήσει το δάκρυ , να γιομίσει το σύμπαν φωνά γλυκιά .
Μ' αυτή γεννιόταν , μ' αυτή πολεμούσε , μ' αυτή πέθαινε ....
Με την ποίηση ξυπνούσε τους ποόθους του , φτέρωνε τις ελπίδες του , έγραφε την καθημερινή του ιστορία , έχτιζε Παρθενώνες , γκρέμιζε τη σκλαβιά του , κρατούσε αθάνατη τη λευτεριά .
Το αρχαίο πνεύμα στην ουσία του ήταν πλατύ , ολόφωτο , έκλεινε στα σπλάχνα του το σπόρο και τις ρίζες μιάς κοινωνίας πανανθρώπινης , χωρίς μίση , πάθη , χωρίς βάρβαρες ..αναζητήσεις , καλλιεργουσε την ευγένεια , τη λεπτότητα , , πάλευε να συντρίψει την ασχήμια , να θεμελειώσει την αγάπη , να φτάσει στην κάθαρση .
Πάντα , ο Έλληνας εκφραζόταν καλύτερα με την ποίηση , γιατί ποίηση ήταν το ίδιο του το πνέυμα , η ανάσα που βρισκόταν στην ανάσα του , τον έφερνε με την ποίηση πιό κοντά στο αληθινό , τον οδηγούσε στην κατάκτηση της στέρεας γης , στο χτίσιμο μιάς καινούριας αυγής ,τον ταξείδευε και τον ακουμπούσε στις κοινωνίες των λαών ένα ήλιο χρυσό , στις σκοτεινές , τις πικρές εποχές .
Η Ελληνική ποίηση στο βάθος δεν συγκρίνεται με καμιά ποίηση άλλου λαού . Είναι σωστή , μιά τέχνη που δεν έχει όμοιά της , θεμελειωμένη αποκαλυπτικά στον ιερό προγονικό χώρο , στο χώμα της ζωής , της ομορφιάς , του δίκαιου και του ηθικού . Εκφραστική , ποτισμένη από τον ποταμό της γνώσης , μεγαλόπνοη , πότε απαλή μουσική νότα , πότε οργισμένη σαν πολύβουο κύμα , άλλοτε ειρηνική και άλλοτε μετ το σπαθί στο χλερι του πολεμιστή να μάχεται γιά τα ιδανικά του .
Στην πνευματική ανάταση των λαών , η ποίησή μας , έπαιξε σπουδαίο ρόλο . Βοήθησε και ανάστησε τη συνείδηση που παράδερνε στο σκοτεινό λαβύρινθο της άγνοιας , ημέρωσε , έπλασε , δημιούργησε , γι' αυτό και καταξιώθηκε υποκειμενικά και αντικειμενικά .
Έγινε η ψυχή και το πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων .
Η Ιλιάδα και η Οδύσσεια , ραψωδίες Ομηρικές , είναι ποίηση Ελληνική που μπορεί να έφτιαξε ο λαός , αφού αρχίζει να γίνεται από πολλόυς πιά , πίστη ότι ο τυφλός Όμηρος δεν υπήρχε , αλλά πρόσωπο φανταστικό , έδωσε την εντύπωση του δημιουργού .
Έτσι μπορεί να δικαιολογηθεί πως η ποίηση αυτή έγινε από ραψωδίες πολλών ανθρώπων που τραγουδούσαν παίζοντας τη λύρα , κατορθώματα ηρώων και ιστορίες διάφορες , γυρίζοντας από τόπο σε τόπο...
Με βάση τις ραψωδίες αυτές γίνεται το έ π ο ς , που χαρακτηριστικό του έχει την αγάπη γιά τη ζωή . Τα έπη λέγονταν από στόμα σε στόμα , χωρίς να είναι γραμμένα , γι΄αυτό με το πέρασμα του χρόνου ο καθένας πρόσθετε και κάτι δικό του , αλλάζοντας την αρχική μορφή , δίνοντάς τους την τελειότητα , ώσπου στον καιρό του Σόλωνα , στην Αθήνα , άρχισε η καταγραφή τους γιά να συνεχιστεί κατόπιν από πολλούς άλλους .
Τα έπη είχαν μεγάλη σημασία γιά τους Έλληνες , βοήθησαν στην πνευματική τους ανάπτυξη , στην ψυχαγωγία τους , κι' έπαιξαν σπουδαίο παιδευτικό ρόλο στη ζωή τους . Από αυτά παρουσιάστηκε η ωραία λ υ ρ ι κ ή ΄ποίηση και από το δ ι θ ύ ρ α μ β ο η τ ρ α γ ι κ ή ποίηση με την υποδειγματική και άφθαστη Α τ τ ι κ ή τ ρ α γ ω δ ί α .
Το ποιητικό θέατρο της αρχαίας Ελλάδας , προερχόμενο από τον διθύραμβο , έφερε στην προέκτασή του τη σ α τ ι ρ α και την κ ω μ ω δ ί α και παρουσίασε τους μεγάλους τραγικούς συγγραφείς των αιώνων τον Αισχύλο , το Σοφοκλή και τον Ευριπίδη , με τον πατέρα της Αττικής κωμωδίας , τον Αριστοφάνη που τα έργα τους αθάνατα , παρουσιάζονται και σήμερα σε μεγάλα θέατρα του κόσμου με θαυμασμό και λατρεία...
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι .......
No comments:
Post a Comment