Κοντεύει χρόνος , φίλοι μου , απ' τον καιρό που η τύχη μας έδωσε εκατοντάδες , χιλιάδες αδέρφια , κάπου εκεί στην Πελοπόννησο , στα ..καμένα , όπως μας έμαθε η ζωή , να τα λέμε τα χωριά της Ηλείας , που καταστράφηκαν , πέρσι , απ' τις φωτιές . Κοντεύει χρόνος απ' την καταστροφή , του παραδεισένιου τόπου , κι' όσο ο χρόνος της εγκατάλειψης ..μακραίνει , τόσο μεγαλώνει η πίκρα , η οργή μα και η ..αηδία , όλων μας , γιά την αθλιότητα του Κράτους του θλιβερού , του..ανάλγητου...του ανύπαρκτου...
Μιά πολύτιμη , μαλαματένια κλωστούλα ανθρώπινης αγάπης , μας έδεσε από πέρσι το καλοκαίρι , με τα ..άγνωστα , ως τότε , αδέρφια μας της Σκιλλουντίας , ποιός ήξερε ποιά.. είναι η Σκιλλουντία , δεν είμαστε δα , οι Έλληνες και τόσο ενημερωμένοι γεωγραφικά , να μας πεις γιά..Τουρκία , Βουλγαρία , κλπ , μπορεί να ξέρουμε περισσότερα , λόγω...εκδρομών , βλέπεις...
Βέβαια , ο τόπος αυτός , ο πανέμορφος , ο ευλογημένος , ο τόπος των παιδικών μας ονείρων , πλάι στην Αρχαία Ολυμπία , ο καταπράσινος , που όσο μακριά κι΄αν πήγαινε το μάτι , σε..ξεκούραζε , δεν είναι πιά παραδεισένιος , δεν ξέρουμε τι και ποιός έφταιξε , αλλά απ' το περασμένο καλοκαίρι , εκεί που έχανε ο νους απ' την ομορφάδα , που ζήλευες την τόση ομορφιά της φύσης , εκεί που σκόρπισαν , λες , απλόχερα οι Θεοί όλα της γης τα..πλούτη και τις ομορφιές , τώρα...σειρές-σειρές τα καπνισμένα κουφάρια των περήφανων πευκόδεντρων , που δρόσιζαν και στόλιζαν αιώνες τώρα , τα ιερά εκείνα χώματα , μιά ατέλειωτη..αρμαθιά φαντασμάτων , που στέκουν βουβά , καρτερικά , προσμένοντας , τι ; κανένας πιά δεν ξέρει , κανένας πιά δεν προσμένει κάτι , κανένας δεν ελπίζει , στάχτες , αποκαίδια , πίκρα , οργή κι' απογοήτευση....τα μόνα που απόμειναν , και ποιός ξέρει γιά πόσο...μετριέται ο πόνος μετο χρόνο ;
Πήραμε χθες , αδέρφια , την όμορφη , σεμνή και κυρίως ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ , εφημερίδα των...καμένων , " τον Σύνδεσμο των Σκυλλουντίων ", όαση πραγματική στην απέραντη..έρημο των διαφόρων τοπικών εφημερίδων , Συλλόγων , Συνδέσμων κλπ , που τα τελευταια χρόνια , δυστυχ'ως , έχουν ..πλημμυρίσει τη ζωή μας , την περιμένουμε κάθε δίμηνο , και , γιατί να το ..κρύψωμεν ..άλλωστε , τη φχαριστιόμαστε , μας ανακουφίζει , μας ξεκουράζει...
Μοιάζει με την γυναίκα τη δροσερή , την όμορφη την αφκιασίδωτη , χωρίς τα παρδαλά εκείνα χρώματα , της ..θλιβερής..κιτσαρίας , των περισσότερων , αν όχι..όλων , παρόμοιων εφημερίδων που έχουν εξελιχθεί σε ..καλάμια κάποιων που ..εκτονώνουν τα..διάφορα συμπλέγματά τους , γράφοντας , τι ; ...άγνωστον...
Χαιρόμαστε να διαβάζουμε το " ΣΥΝΔΕΣΜΟ ", και παρότι είμαστε ξένοι με τα..τοπικά προβλήματα και τις συνήθειες της περιοχής , νοιώθουμε ντόπιοι , και συμμετέχουμε στις αγωνίες και τουςπ προβληματισμούς τους ...γιατί , κακά τα ψέματα , μπουχτισμένοι , σχεδόν αηδιασμένοι κι' απογοητευμένοι , απ' τις δικές μας τοπικές εφημερίδες , βρίσκουμε ..αποκούμπι , γιατί βρίσκουμε στις σελίδες της , το μέτρο , την μετριοπάθεια , τη σύνεση και , όλως..παραδόξως , πλουραλισμό και ποικιλία , θεμάτων και συνεργατών , γιατί χορτάσαμε , μπουχτίσαμε , που λένε , με την ..μονοκρατορία των..νωματαρχών ..αυτοκρατόρων μας και τις...φωτογραφίες τους και τις...πλακετοαπονομές τους...
Πάντα στην ανθώπινη , στην κοινωνική επικαιρότητα ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ , δεν είδαμε , ούτε ..αισθανθήκαμε , να..λιβανίζει κανένα , και κυρίως τους ...εαυτούς τους , και γιά μας αυτό είναι..σημαντικότατο , γιατί όποιος καεί απ' το..κουρκούτι , φυσάει και το...γιαούρτι....
Μας τιμά λοιπόν ιδιαίτερα το γεγονός ότι μας θεωρούν δικούς τους ανθρώπους οι φίλοι μας της Σκιλλουντίας , και ακόμα περισσότερο που μας στέλνουν την όμορφή τους εφημερίδα , και μας συγκινεί το ότι την επικεφαλίδα της εφημερίδας , στολίζει ένα κομμάτι απ' τ' απομνημονεύματα του Λιδορικιώτη Γιάννη Μακρυγιάννη , σημάδι του σεβασμού των φίλων Σκιλλουντίων , στα..όσια και τα ιερά...
Είναι κανόνας της φύσης , της ίδιας της ζωής , αδέρφια , τα πάντα να ..εκπορεύονται απ' τον άνθρωπο , και τα όμορφα , τα ωραία , αλλά και τα άσχημα , και χαρά στον τόπο που έχει σωστούς ανθρώπους , σοβαρούς , σεμνούς , ηθικούς να τους..εκπροσωπούν ....και οι Σκιλλούντιοι στάθηκαν τυχεροί σ' αυτό , το βλέπουμε , το..νοιώθουμε διαβάζοντας , κάθε φορά , το...ΣΥΝΔΕΣΜΟ , και δεν σας το...κρύβουμε , αγαπημένοι μας φίλοι της Σκιλλουντίας , πως σας...ζηλεύουμε , όπως αισθανόμαστε και βαθειά υποχρέωση , και φιλικά αισθήματα , αδερφικά θα 'λεγα , προς τον Πρόεδρό σας , τον ακούραστο Κώστα Χαραλαμπόπουλο που μας τιμάτε με την αγάπη σας , ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ....
Μα όμως δεν ξεχνάμε , και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ....
.....αυτές τις εικόνες...
No comments:
Post a Comment