ΟΙ ..ΟΔΟΝΤΟΓΛΥΦΙΔΕΣ ΤΟΥ ΣΕΡΕΝΤΕΛΟΥ..

 

ΠΑΛΙΑ..ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΗ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΗ ΖΩΗ...

 

   Γυρνάμε πάλι στη χρυσή Λιδορικιώτικη εποχή , στην εποχή του μεσοπολέμου , η γνωστή μας πιά ζευζεκοπαρέα σε πλήρη...δράση με τη ..συνήθη της...σύνθεση και πάντα στον ίδιο τόπο...εγκλήματος , τη Βαθειά και τα πέριξ της....
   Πρωταγωνιστής ο Σερεντέλος , που την εποχή εκείνη είχε ταβέρνα στη Βαθειά , στο υπόγειο του Λαλαγιάννη ( τώρα είναι Κουλοπουλέικο ) , αλλά κανένας δεν έπαιρνε όρκο αν τα σφάγια που σερβίριζε ήταν κλεψιμέικα η όχι , μην ξεχνάμε , ότι ο αθεόφοβος τάισε κλεμένο , όπως λέγεται , και τον , τότε , Υπουργό Δημόσιας Τάξης τον αείμνηστο Ευάγγελο Καλαντζή .
   Αλήθεια είναι ότι όλοι μας , είχαμε φάει εκεί εξαιρετικούς μεζέδες , τώρα γιά την προέλευσή τους...ο Θεός κι΄η ψυχή του μακαρίτη πιά Θόδωρου , το γεγονός είναι ότι είχαν περισσή..νοστιμιά , κι’ ολαός μας λέει ότι το κλεψιμέικο είναι...πιό νόστιμο και σίγουρα κάτι θα ξέρει , λέτε....
   Η ψησταριά τοποθετημένη έξω , γερός κράχτης , σωστή παγίδα , έπιανε τους....περαστικούς και ..προοιώνιζε κρασομεζεδικές ..πανδαισίες και απολαύσεις , πως ν’ αντισταθεί κανείς σε τέτοιο πειρασμό , εύκολο είναι ;
   Κάποιο απόγευμα λοιπόν , μιά παρέα περαστικών , θα πρέπει εδώ να θυμίσουμε ότι τότε δεν υπήρχε ο παραλιακός δρόμος και όλα τα αυτοκίνητα , για Ναύπακτο , Πάτρα αλλά και Ήπειρο περνούσαν υποχρεωτικά απ’ το χωριό μας , πέντε άτομα περνώντας απ’ τη Βαθειά έννοιωσαν την ..παραδείσια ευωδιά του κοκορετσιού και του σπληνάντερου , τσίμπησαν το...δόλωμα είδαν και την ψησταριά σε ...πλήρη δράση , δεν άντεξαν στον πειρασμό και σταμάυτησαν να φάνε .
   Μπήκαν στην ταβέρνα , παράγγειλαν τους μεζέδες τους , καλόφαγαν , καλοήπιαν και αφού την έκαναν..ταράτσα , ζήτησαν απ’ το Σερεντέλο αν υπάρχει κανένα ...ριγανόξυλο γιά να καθαρίσουν τα δόντια τους .Αυτό έθιξε τον μπάρμπα Θόδωρο που αμέσως απάντησε δεόντως « γιά ποιούς ορέ μας περάσατε και ζητάτε ριγανόξυλα , μεις εδώ έχουμε οδοντογλυφίδες , μάλιστα οδοντογλυφίδες » και τους έφερε με καμάρι πέντε οδοντογλυφίδες , μία στον καθένα , λέγοντάς τους ειρωνικά ..προσέξτε όμως μην τις σπάστε γιά να τίς δώσουμε και ..σε κανένα άλλο..
   Πλήρωσαν οι ξένοι , ευχαριστημένοι απ’ το φαγητό , και ετοιμάστηκαν να φύγουν οπότε ένας απ’ αυτούς πέταξε και το καρφί του , βλέπεις τις προσέξαμε τις οδοντογλυφίδες σου , δεν τις σπάσαμε και έφυγαν , ο Σερεντέλος τότε τις πήρε , τις δίπλωσε σ’ ένα χαρτάκι και τις έβαλε σε ένα ραφάκι της πιατοθήκης μονολογώντας...άστες να εξυπηρετήσουμε και κάναν άλλον ...
   Πέρασε καιρός , η παρέα έτυχε να ξαναπεράσει απ’ το Λιδορίκι , θυμήθηκαν τους νόστιμους μεζέδες που είχαν φάει και σταμάτησαν να ξαναφάνε .

   Πραγγείλανε τα σχετικά τους , φάγανε πάλι του σκασμού , κι’ ο συνήθης ύποπτος ...ξαναχτύπησε , ε...μάστορα μήπως υπάρχουν ακόμα κείνες οι οδοντογλυφίδες να καθαρίσουμε τα δόντια μας ; ο μπάρμπα Θόδωρος τους είχε θυμηθεί απ’ την πρώτη στιγμή , αλλά δεν εκδηλώθηκε τους το...φύλαγε , και βέβαια υπάρχουνε παιδιά , σας τις έχω..φυλάξει , οπότε γυρνάει , προχωράει προς την πιατοθήκη φτάνει το χαρτάκι με τις πέντε οδοντογλυφίδες και ..θριαμβευτικά γυρνάει και τους λέει , γελώντας κάτω απ’ τα μουστάκια του , να ορέ , σας περίμενα και δεν τις χάλασα και τους τις ...δίνει , το τι επακολούθησε είναι δύσκολο να περιγραφεί , οι ξένοι πάντως ακόμα το φυσάνε και δεν...κρυώνει ……….Κ.- 

   Το Λιδορίκι προπολεμικά , το 1937 !!