H ΓΕΡΙΚΗ ΜΟΥΣΜΟΥΛΙΑ..

Στ’ αγαπημένο το χωριό μου,

σε κάποια αυλή, σε μια γωνιά

άσβεστη φλόγα,είν’ στ’όνειρό μου

μια γερασμένη μουσμουλιά.

               *

Καρπούς δεν κάνει, μήτ’ανθίζει

κι’έχει της τα κλαδιά κυρτά,

μον’ με τον ισκιο της δροσίζει

της έξω πόρτας τα σκαλιά.

               *

Στης νιότης τα δροσάτα χρόνια

στου έρωτα την ομορφιά,

με κρύο,ζέστη και με χιόνια

την είχα πάντα συντροφιά.

              *

Τ’ατέλειωτα εκείνα βράδια

με τη βουβή της τη λαλιά,

βάλσαμο έριχνε στην αδεια

την πονεμένη μου καρδιά.

               *

Τώρα όμως, πέρασαν τα χρόνια

και δεν σκιρτάει πια η καρδιά,

μα η σκέψη,σαν τα χελιδόνια,

συχνά με πάει στα παλιά.

                *

Στη μουσμουλιά τη γερασμένη,

με τα γερμένα τα κλαδιά,

που άσβεστη φλόγα πάντα μένει

στην πονεμένη μου καρδιά. ……..K.-