O ΛΟΥΗΣ…

 

OMOΦΕΣ ΠΑΛΙΕΣ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΕΣ..ΕΙΚΟΝΕΣ

   H πανέμορφη παλιά πετρόχτιστη βρύση του Αντώνη , απόλυτα ..παρατημένη , εξακολουθεί να είναι, σε πέισμα των... αλλοχωριτών..συνδημοτών μας , στολίδι του χωριού μας , τόσα λεφτά σκορπιούνται... σιαδώ..σιακεί , μιά αναπαλαίωση και..περιποίηση αυτού του...κοσμήματος , δεν μπορεί να γίνει ; έστω ένα...καθάρισμα του χώρου ; Ξυπνήστε Λιδορικιώτεεεεεεεςςς....

   Και ο πλάτανος του Αντώνη , με την πλατείτσα του , Πλακοκαρυστοστρωμένη , να βρισκόμαστε ...σε...δουλειές , μοιάζει περισσότερο σαν αυλή του παρακείμενου σπιτιού , παρά για Δημοτικός χώρος , τελικά τί είναι ; στο άκρο δεξιά υπάρχει και... ιδιωτική μπασκέτα ....

   Δεκαετίες ονειρεμένες , του 50 και 60 , το Λιδορίκι στις μεγάλες δόξες του , τα καλοκαίρια γέμιζε από Λιδορικιώτες των Αθηνών , συνήθως , που οικογενειακώς πέρναγαν τις διακοπές τους στο πατρικό τους , κάνοντας παράλληλα και τα μπάνια τους , αφού το ΚΤΕΛ έβαζε καθημερινά λεωφορείο είδικά γιά μπάνιο στην Ερατεινή .

   Πλημμύριζε ο δρόμος μας από παιδιά και μεγάλους , και το βραδάκι η βόλτα μέχρι τον Αντώνη , έδινε κι' έπαιρνε , και διατί να το κρύψωμεν άλλωστε , εκεί γινόταν και το..νυφοπάζαρο..
   Στον Αντώνη , υπήρχε το εξοχικό του Λούη , μέσα στη δροσιά οι Λιδορικιώτες έπαιρναν το αναψυκτικό τους , το ουζάκι τους , ( το τσίπουρο δεν είχε ..εφευρεθεί ακόμα ) με υπέροχο μεζεδάκι ..στραγαλάκια , το ..υποβρύχιό τους , γλυκά κουταλιού , και φυσικά κανταίφι , ντόπιο , φημισμένο , Καψαλέικο , η εξυπηρέτηση των πελατών γινόταν απ' τον μπαρμπα Λιά , τον Λούη , αυτοπροσώπως , με τη βοήθεια φυσικά των παιδιών του , της Γιούλας , της Ζωίτσας και του μικρότερου Νίκου , αλλά η ψυχή του μαγαζιού ήταν ο μπάρμπα Λούης , που έζησε και δούλεψε χρόνια στην Αμερική , και γυρνώντας άνοιξε το εξοχικό , που χάλαγε κόσμο .

   Εμείς είχαμε το ζαχαροπλαστείο στ' Αλωνάκι , και παρότι τηλέφωνα δεν υπήρχαν , είχαμε γραμμή επικοινωνίας ..ON LINE με τον μπάρμπα Λούη , γιά τον γλυκοεφοδιασμό του , όταν λοιπόν έπεφτε πολλή δουλειά στον Αντώνη , ο μπαρμπα Λιάς , έβγαινε παρα δώθε , στο Καραχαλέικο σπίτι , και έχοντας οπτική επαφή με τ' Αλωνάκι , έβαζε τις δυό παλάμες του γύρω στο στο στόμα του , δημιουργώντας ένα..χωνί , και με τη στεντόρεια φωνή του έδινε την παραγγελία του : Κούουουλααααα , ένα νταβά κανταίφιαααααα , γλήγορααααααααα....

   Κούλα φυσικά ήταν η μάνα μου , και το...γλήγορα σήμαινε πως έπρεπε να το πάω εγώ , γιατί ο αδερφός μου ο Γιώργος , ας είναι αναπαυμένος , πάντα..απέφευγε τις..κακοτοπιές .

   Ο Λούης , ερχόμενος απ' την Αμερική , έφερε κι' ένα ωραίο , μεγάλο Ραδιόφωνο , σπάνιον είδος γιά την εποχή εκείνη , και όπως ήταν φυσικό όλοι έμπειναν μέσα στο μαγαζί γιά να το δουν και να το καμαρώσουν , αυτοί όμως που ήταν φανατικοί...ραδιοφωνάκηδες , είμασταν εμείς , όλα τα παιδιά που μοιρασμένα , τότε , σε Παναθηναικούς και Ολυμπιακούς , κάθε Κυριακή μεσημέρι , μαζευόμαστε στου Λούη κι' ακούγαμε την μετάδοση των αγώνων . Μιλάμε γιά ..χαμό , όταν δε έπαιζαν Παναθηναικός - Ολυμπιακός , τότε γινόταν το έλα να..δεις....

   Την ραδιοφωνική μετάδοση , πάντα απ' Ελληνική Ραδιοφωνία , την προσέφεραν τα ωρολόγια DOGMA , κι' ο μπάρμπα Λούης , συμμετέχοντας ενεργά στην όλη πανηγυρική ατμόσφαιρα , λες κι' ήταν ..γήπεδο , φώναζε μαζί μας , ενώ είχε μάθει την όλη διαδικασία και σειρά , των διαφημίσεων , πριν απ' την έναρξη του αγώνα , οπότε έλεγε αυτός πριν τον εκφωνητή , τα διάφορα διαφημιστικά σλόγκαν , εμείς έιχαμε πιά συνηθίσει αυτό το τελετουργικό και ξέραμε κάθε στιγμή τι θα επακολουθήσει .

   Το ωραιότερο όμως ήταν το ότι ο αξέχαστος μπάρμπα Λιάς , όταν πλησίαζε η έναρξη του αγώνα , και ακουγόταν το μουσικό εναρκτήριο διαφημιστικό σήμα , μιμούμενος , όσο μπορούσε τη φωνή του εκφωνητή , φώναζε , την μετάδοση σας την προσφέρουν τα ωρολόγια , Ντόγλανς , Ντόγκμανς , ποτέ όμως Ντόγκμα , ξεχάσαμε όμως να σας πούμε , αν και είναι γνωστό τοις...πάσι , πως ο σχωρεμένος ο μπάρμπα Λιάς , ήταν λίγο..έως..πάρα-πάρα..πολύ περήφανος στ' αυτιά , και η συνεννόηση μαζί του ήταν ..ελαφρώς..προβληματική έως ..αδύνατη .

   Πολλές ιστορίες λέγονται γιά τον αξέχαστο μπάρμπα Λιά , αλλά υπάρχει και μιά νομίζω , που αξίζει να σας την πω : Βρισκόμαστε στο προπολεμικό Λιδορίκι , το εξοχικό Λούης , είναι το πρώτο μαγαζί που συναντούσε ο επισκέπτης και λόγω και του πανέμορφου περιβάλλοντος , με την παλιά πέτρινη βρύση και τον ωραίο πλάτανο , όπου έβγαζε και τραπεζάκια ο μπάρμπα Λιάς , οι επισκέπτες δεν το πολυσκέφτονταν και κάθονταν να ξαποστάσουν απ' το ταξείδι , να πάρουν μιά ανάσα , να πιούν ένα αναψυκτικό και γιατί όχι να τσιμπήσουν κανένα μεζεδάκι με το κρασάκι τους .

   Κάποια μέρα λοιπόν , σταματάει ένα αυτοκίνητο , κατέβηκαν δυό άνδρες έπιασαν ένα τραπεζάκι κάτω απ' τον πλάτανο και , ως ήτο..φυσικόν , χτύπησαν παλαμάκια , ακούστηκε απ' το βάθος του μαγαζιού το..χτύποοοος , σημάδι ότι το σήμα...ελήφθη , και έσκασε από απέναντι , ο μπαρμπα Λούης , μεγαλοπρεπής , με την ποδιά του , με το...αγγλικό του , πάντα , σε πρώτη ζήτηση , και φορώντας πάντα , αν θυμάμαι καλά , πέδιλα , πλησίασε , καλημέρισε , με πλατύ-πλατύ χαμόγελο , και με την ...κάποια δυσκολία στην επικοινωνία , λόγω..ακοής , άρχισε να δίνεται η παραγγελία , παράγγειλαν κάποια μεζεδάκια , μέχρι εδώ όλως παραδόξως η συνεννόηση ...πήγαινε ΄καλά , όταν ρώτησαν αν υπάρχει καλό κρασί , τα πράγματα δυσκόλεψαν..φέρτε μας και λίγο κρασάκι , έχετε καλό ; ρώτησαν οι πελάτες , ο μπάρμπα Λούης καταλάβαινε δεν...καταλάβαινε , να σας φέρω και μιά μπυρούλα κρύα-κρύα , τις έχω στη βρύση , που τρέχει κρύο νερό , πάγος...στα πολλά στα λίγα , κρασί ζητούσαν οι άνθρωποι , μπύρα τους πρότεινε , ζύθο..μάλιστα , ο μπάρμπα Λούης , οι άνθρωποι είχαν βέβαια διαγνώσει και τη...ελαττωματική ακοή , του Λούη , σκέφτηκα πως μάλλον δεν θάχει κρασί της...προκοπής , γι' αυτό και επιμένει στη μπύρα , του είπαν να φέρει και μιά παγωμένη μπύρα . Πράγματι ο μπαρμπα Λούης , έφερε σβέλτα-σβέλτα τα μεζεδάκια , έστρωσε το τραπεζάκι , κι' άρχισαν οι άνθρωποι να απολαμβάνουν τους μεζέδες και την ομορφιά του τοπίου .

   Έφαγαν ωραία , κάπνισαν και το τσιγαράκι τους και ετοιμάζονταν να φωνάξουν γιά λογαριασμό , γιά να φύγουν , οπότε στο διπλανό τραπεζάκι ήρθαν δυό - τρεις πελάτες , προφανώς ντόπιοι , κάθησαν , ήρθε κι' ο Λούης , και τον ρώτησαν , τι έχεις μπάρμπα Λιά να μας κεράσεις ; έχω ωραίο κρασί , γιοματάρι , πολύ ωραίο , και είπε και τα μεζεδάκια , παραγγείλενε οι άνθρωποι , όπότε φωνάζουν και οι πρώτοι των Λούη , του είπαν γιά λογαριασμό , και σε λίγο τον έφερε ο Λούης , τότε ο ένας απ' τους ξένους , που ήταν ο γνωστός Ιστορικός και θεατρικός συγγραφέας , Σπύρος Μελάς , αφού συστήθηκε , ρωτάει τον μπάρμπα Λιά , γιατί καλέ μου φίλε αφού είχε καλό κρασί εμάς δεν μας έφερες και πέμενες να πιούμε μπύρα ; κι' ο μπάρμπα Λιάς , με το χαρακτηριστικό του..αθωοπόνηρο...χαμόγελο ,απαντάει : Ξέρτε ... να...αλλά ..απ' τ'μπύρα...βγάζουμε...περσότερα..ξερός κι' ο αείμνηστος Σπύρος Μελάς κι' ο φίλος του....

Αθάνατε...μπάρμπα Λιά...……K.-