ΠΑΛΙΕΣ ..ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ..

 

   Το χωριό μας , όπως ήταν το 1935 , φαίνεται κατακάθαρα , στον Ψαλά , και το  Σαράϊ .

 

 

         ΟΣΑ  ΔΕΝ ΕΣΒΥΣΕ Ο..ΧΡΟΝΟΣ..

   Ψάχνοντας , συνέχεια και παντού , για να  “ μαζέψουμε “ ό,τι έχει απομείνει , από φωτογραφικό , λαογραφικό και αναμνηστικό υλικό , της Λιδορικιώτικης “ ζωής και καθημερινότητας “  των χρόνων που έχουν σχεδόν..ξεθωριάσει , συναντάμε  συχνά “ ολοκάθαρα “ σημάδια , της αγάπης , του πάθους και της νοσταλγίας των χωριανών μας , για τον πολύπαθο τόπο μας , αλλά και για τους χωριανούς και τους φίλους , απ’ τα περασμένα όμορφα χρόνια .

   Άσχετα , από τη στενή συγγενική ..αλληλεγγύη , προς τον αξέχαστο Γιώργο Καψάλη , και απολύτως αντικειμενικά , αν αυτό είναι μπορετό , ένα πράγμα θα πρέπει όλοι να αναγνωρίσουμε , πως κατάφερε , με το πάθος , τη δουλειά του και , φυσικά , με το “ Λιδωρίκι “ , να δημιουργήσει ένα όμορφο κλίμα , ανάμεσα στους , καλοπροαίρετους πάντα , Λιδορικιώτες , δίνοντάς τους και τις ευκαιρίες να δείχνουν και να προωθούν αυτή την κοινωνική συνοχή , που δυστυχώς μας λείπει..

   Δεν είναι φυσικά τυχαίο , το ό,τι σε κάθε φύλλο της εφημερίδας , στα 3,5 χρόνια που κυκλοφόρησε , υπάρχουν αρκετά ..σημάδια αυτής της ..συνοχής , αυτής της αγάπης και της νοσταλγίας , βεβαίως..βεβαίως , και μάλιστα από ανθρώπους , απαό χωριανούς μας , μη..παρατρεχάμενους ή..αυλικούς , κάτι που φυσικά , επιτρέψτε μου να το δηλώσω λόγω..γνώσης , ο Γιώργος όχι μόνο δεν είχε αλλά ..αντιθέτως , το..απεχθανόταν .

   Μέγα επίτευγμα , κάτι πολύ…δύσκολο και ..σπάνιο , ήταν αυτή η..αμφίδρομη σχέση , εφημερίδας – αναγνωστών , μιά σχέση..ευαίσθητη , λεπτή και βαθειά συναισθηματική , χωρίς υστεροβουλίες και..συνδρομητικές..μικρότητες , και γι’ αυτό και είχε μεγιστοποιηθεί ..

   Ψάχνοντας λοιπόν , στα παλιά φύλλα του  “ Λιδωρικιού “ , έχουμε …ψαρέψει , πολλά πανέμορφα κείμενα  και φωτογραφίες παλιές και άγνωστες , που πρωτοείδαν το φως της δημοσιότητας στην εφημερίδα , αυτά τα άγνωστα λοιπόν , στο ευρύ Λιδορικιώτικο κοινό , προσπαθούμε και να..δημοσιεύσουμε , αλλά και να..περισώσουμε , με  διαφορετική αντίληψη και νοοτροπία , περί παράδοσης , νοσταλγίας και..ονείρου .

   Σήμερα δημοσιεύουμε δυό παλιές φωτογραφίες , νοσταλγικές..ασπρόμαυρες , και δυό μηνύματα (…ξεσπάσματα ..νοσταλγίας ) απ’ τα περασμένα ..παρμένα απ’ το “ Λιδωρίκι “ αρ.φυλ. 31 – Ιούνιος 1984 .

              Η   ΝΕΟΛΑΙΑ  ΤΟΥ   1953

   Αγαπητέ Γιώργο , παίρνω τακτικά την εφημερίδα “ Λιδωρίκι “ και με συγκίνηση μεγάλη διαβάζω τα γραφόμενά της που με τόσο ενδιαφέρον γράφει για την ιστορική Δωρίδα η οποία τόσα πρόσφερε στην Ελλάδα στη διάρκεια των πολέμων και τώρα με τη λίμνη του Μόρνου . Εμείς οι ξενητεμένοι , δεν φαντάζεσαι τη χαρά και τον πόνο που παίρνουμε διαβάζοντας κάτι για το χωριό μας , και γενικά για την Επαρχία μας .

   Πολύ με χαροποίησε το γεγονός που διάβασα , ότι έκαναν μια συνάντηση όλοι οι παλιοί μαθηταί που πήγαιναν στο Γυμνάσιο Λιδωρικίου μαζί με τους καθηγητές .

   Από αυτούς άκουσα ονόματα που τα χρόνια εκείνα ήμουν και εγώ συμμαθητής . Εκείνα τα δύστυχα χρόνια που με τ’οσους κόπους και δυσκολίες μαθαίναμε γράμματα , και πολύ θα ήθελα να ήμουν κι’ εγώ αυτή τη μέρα . Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους οργανωτές , εκείνους που σκέφτηκαν να κάνουν αυτή τη γιορτή .

   Σου στέλνω νιά φωτογραφία που είχαμε βγάλει το 1953 την ημέρα του Αγίου Γεωργίου στο “ Βουνό “ απέναντι από τον άγιο Γεώργιο από πάνω από του Κοκκινοβασίλη το σπίτι .

   

   Στην πρώτη σειρά είναι : Ο Γεώργιος Ζέκιος ( με τη στρατιωτική στολή ) , εγώ με στολή Λιμενικού , ο Γεώργιος Σπ. Καψάλης , που σκοτώθηκε , μετά το στρατιώτη , ο Μένιος ο Σφέτσος . Στη δεύτερη σειρά : Τάκης Λακαφώσης , Νίκος Σερεντέλος , Ιωάννης Λατσούδης , Δ. Ταμβάκης , Χρ. Κωστάκης , Δ. Σκούτας και Γ. Μαργέλλος .

                                     Ηλίας  Ταμβάκης