ΤΟ “ ΑΜΟΛΥΜΑ “ ΚΑΙ ΤΟ..ΚΥΝΗΓΗΤΟ ΤΟΥ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟΥ ! - Β .’

 

 

   Ακόμα , ξεχώριζαν και μερικά παιδιά “ εγνωσμένης “ τιμιότητας που αναλάμβαναν το..οικονομικό μέρος της όλης υπόθεσης , πράγμα πολύ σοβαρό και ουσιώδες . Τότε τα πράγματα , από οικονομικής πλευράς , ήταν πολύ δύσκολα . Για να βερείς πενηνταράκι –όσο κόστιζε μια κόλλα – έπρεπε να φτύσεις..αίμα .

   Τότε περιμέναμε πως και πως , να γίνουν ..βαφτίσια να πάρουμε κανένα πενηνταράκι , να ..πεθάνει – χτύπα  ξύλο – ΄κάποιος , και να μας δώσουν κάνα φράγκο για τα ξεφτέρια ή να ντυθούμε παπαδάκια στην εκκλησία , να πάρουμε 1-2 δραχμές – τις δεκάρες που περίσσευαν απ’ το δίσκο – ή να κάνουμε κάποιο θέλημα και να μας πληρώσουν .

   Εγώ , περίμενα μ’ αληθινή λαχτάρα κάθε Σαββατόβραδο , το νουνό μου , τον μακαρίτη τον Καδούλα , να πάω να τπυ φιλήσω το χέρι να μου δώσει 1 φράγκο , με το οποίο έπαιρνες δυό κοκοτάκια απ’ το Ζήσιμο ή κόλλες για αερόστατο .

   Αλλά ας έρθουμε σο αερόστατο . Κάθε χειμωνιάτικη Κυριακή – τα αερόστατα τ’ αμολάγαμε , λόγω φόβου πυρκαγιών , μόνο χειμώνα – έβγαινε μιά..ερανική επιτροπή και μ’αζευε πενηνταράκια απ’ τα παιδιά του μαχαλά , για ν’ αγοραστούν οι κόλλες κι η ψαρόκολλα για το κόλλημα . Το γενικό..επιτελείο είχε ορίσει με πόσες κόλλες θα γινόταν . Συνήθως γινόταν με 8 ή 12 , μια φορά οι Γυφτομαχαλιώτες έφκιαξαν ένα με 64 , αλλά δεν δικαίωσε τις ..προσδοκίες τους , μόλις και κατάφερε να φτάσει ως τον..Άι Νικόλα !

   Μόλις συμπληρωνόταν το αναγκαίο ποσό , αγοράζονταν οι κόλλες κι όλα τα παιδιά μαζεύονταν σ’ ένα αλώνι πλακόστρωτο , για το φκιάσιμο του αερόστατου . Οι τεχνικοί , κολλούσαν δυο..δυο τις λόλλες , κι ‘υστερα όλες μαζί , δίνοντάς του σχήμα μεγάλης σακούλας , η σχήμα μεγάλου  “ Τ ”. Στο χε’ίλος , κάτω στο άνοιγμα , έβαζαν ένα καλαμένιο γύρο , που τον έραβαν με κλωστή .

   Οι “ τεχνικοί “ ξεπάτωναν τις “ γαλίκες “ ( μπουγαδοκόφινα “ )των σπιτιών τους , για το καλάμι του γύρου , κι έκλεβαν , όπου έβρισκαν , βελόνα και κλωστή για το ράψιμό του . Αν θα του έβαζαν και σφουγγάρι , περνούσαν στο γύρο του ανοίγματος ένα ψιλό σύρμα διαμετρικά , κάνοντάς του ένα καμπυλωτό τσάκισμα , για το κρέμασμα του σφουγγαριού .

   Το σφουγγάρι , γινόταν από βαμπακερά κουρέλια , που τα σφίγγανε μ’ ένα σύρμα , το οποίο κατέληγε σ’ένα άγκιστρο για το κρέμασμά του , και το βούταγαν σε καθαρό πετρέλαιο για να ..ρουπώσει , να πιεί δηλαδή καλά..καλά . Το πετρέλαιο , έπρεπε να πάνε να το ζητιανέψουν  η να το..κλέψουν απ’ τα ΄γύρω σπίτια Πολλές φορές , που , εξαιτίας της φτώχειας , δε βρίσκανε πετρέλαιο , κρεμούσαν ένα σπαλαθράκι , αντί σφουγγάρι , το οποίο , όμως , έπεφτε γρήγορα .

   Την κόλλα , τη φκιάχνανε από ..ψαρόκολλα και σπάνια από Αραβική . Αν τα οικονομικά δεν το επέτρεπαν , οι ..ειδικοί , την έφκιαχναν απ’ το “ κομμίδι “ των τσαγαλιών . Όταν περίσσευε η κόλλα , δεν την πετούσαν , αλλά την έβαζαν σε κάποια τρύπα της μάντρας του αλωνιού , για την επόμενη..Κυριακή..

  Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ….