ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ …ΜΕ ΤΑ ΓΑΛΛΙΚΑ ΤΗΣ …ΜΕ ΤΟ ΠΙΑΝΟ ΤΗΣ ..

 

Είπαμε η γειτονιά τότε ήταν οικογένεια...όλοι για έναν...ένας για όλους....
Καλό παιδί ...νοίκιαζε ένα δωμάτιο στην απέναντι αυλή...σπούδαζε και δούλευε...
Τα κατάφερε...πήρε το πτυχίο του...έπιασε δουλειά στην ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ.
Γιορτή...πρώτος μισθός και στο ταβερνάκι όλη του η οικογένεια...οι γείτονες.
Έτσι τους έλεγε....ένα πατέρα ξαναπαντρεμένο στο χωριό είχε αλλά χωρίς παρτίδες.
Γνώρισε και μια κοπελιά....όλα καλά θα μου πεις.
Από την Κυψέλη αυτή από πολύ πλούσια οικογένεια με τα Γαλλικά της το πιάνο της.
Ο πατέρας της υφασματέμπορος....
Προχώρησε το πράγμα....αντιρρήσεις οι γονείς αλλά έρως ανίκατε μάχαν και άλλα τέτοια σχετικά.
Θα περνούσαν βέρες στο σπιτικό της κοπελιάς....καλεσμένοι οι δικοί του δηλαδή οι γείτονες....ο αρραβώνας στο αρχοντικό της Κυψέλης.
Τρεχάτε ποδαράκια μου.....η ραπτομηχανή της σπιτονοικοκυράς έβγαζε φωτιές.
Ράβε ξήλωνε τους παλιούς ταφτάδες από τις γυναίκες....
Σιδέρωμα τα γαμπριάτικα κοστούμια που φυλάγανε για ώρα ανάγκης.
Οι μεγαλύτεροι μικροί θα πηγαίναμε μαζί και προσπαθούσαμε να ξεμαυρίσουμε τα γόνατα από την αλάνα ακούγοντας συγχρόνως τον εξάψαλμο από την μάνα που άρχιζε και τελείωνε με το ίδιο....πρόσεχε κακομοίρη μου γιατί αααα...Λεωφορείο και μας κοιτούσαν περίεργα σκεπτόμενοι πού πάνε αυτοί τρείς χιλιάδες μόνοι τους.
Εντάξει καμμιά δεκαριά είμαστε...
Ο γαμπρός δεν καταλάβαινε τίποτα.....κάντε ότι θέλετε...αυτοί είμαστε.
Μια κουβέντα ήταν....
Και ανοίγει την πόρτα η υπηρεσία και ανεβαίνουμε την ξύλινη με ανοιχτό το στόμα.
Οι γυναίκες ασυνήθιστες με τις γόβες που φορούσαν μια φορά τον χρόνο πήγαιναν σαν φρεγάτες με οκτώ μποφώρ.
Στραβομουτσιούνασε λίγο η πεθερά με την ομήγυρη αλλά τι να κάνει....
Πού να κάτσει ο πισινός σε τέτοια μαλακωσιά....πω πω πίνακες ζωγραφικής.... τι πολυθρόνες....εκείνα τα ψηλά έπιπλα με τα σερβίτσια να φαίνονται...ασημικά..... ανθοστήλες με βάζα....
Το ζευγάρι στον κόσμο του....μπήκε και δίσκος στο πικ απ με ξένη απαλή μουσική.
Για δουλειά είχαμε πάει....αυτό σκεφτόμαστε....υπομονή κοντεύουμε.
Ο πεθερός όμως χρόνια στην πιάτσα της Αιόλου....από φουκαράς είχε ξεκινήσει....ένας θείος μετά τον πήρε βοηθό κ.λ.π.
Ξεκουμπώνει την γραβάτα....και δίνει το σύνθημα.....μεριάσανε και οι πολυθρόνες μπήκανε και οι κανονικοί δίσκοι....αναλάβανε και οι γείτονες τα κουμάντα και τους έμεινε αξέχαστο.
Μέχρι και η πεθερά χόρεψε τσιφτετέλι.....το ζευγάρι στο μπαλκόνι έδινε όρκους.
Έφτασε δ/ντής τραπέζης ο γαμπρός που δεν ξέχασε ποτέ την οικογένειά του την γειτονιά και αυτή καμάρωνε γι αυτόν.

πίσω στα παλιά