Γέρνει η ζωή στην αγκαλιά του Οκτώβρη αποσταμένη , φθινοπωριάζει ,
τα φύλλα , κίτρινα , σωριάζονται νεκρά , κάτω στων δέντρων τα ριζά ,
τ’ όνειρο του καλοκαιριού , έωλο , μακρινό , μέρα τη μέρα ξεθωριάζει ,
κι’ όλα προσμένουν , φοβισμένα , τα σημάδια του χειμώνα , σιωπηλά .
* *
Πέρα , στο δάσος με τις κουμαριές , δάκρυα κρυσταλλένια , της δροσιάς
της πρωινής , πολύτιμα πετράδια , παίζουνε με τις πρώτες ηλιαχτίδες ,
αστραφτερά διαμάντια ,σκορπισμένα στην νοτισμένη αγκαλιά της καταχνιάς
που απλώνεται , σκεπάζοντας της γερασμένης λίμνης τις βαθιές ρυτίδες .
* *
Τα ξωτικά του Βαρδουσιού , αποκαμωμένα , σέρνουνε το στερνό χορό ,
στου βασιλιά χειμώνα το γκριζόχρωμο παλάτι , θλιβερά , λαβατωμένα ,
καθώς σκορπάει το φως της μέρας , πυρωμένο , του ήλιου το σπαθί το λαμπερό ,
σκίζοντας , λες , θριαμβευτικά , τα μαύρα σύννεφα πουν’ μαζεμένα .
* *
Πέρα μακριά , που σμίγει η γη κι’ ο ουρανός , στον τελειωμό της λίμνης ,
ο ποιητής , τυφλός προφήτης , του κόσμου τα μελλούμενα αγναντεύει
στο σκουριασμένο θρόνο της ζωής , απομεινάρια θλιβερά , μιας μνήμης
που ξεθωριάζει , χάνεται , διαρκώς , καθώς του Σείριου το φως θεριεύει…….Κ.K.-
Λιδορίκι Φθινόπωρο 2006 ( Κουμαρόδασο )
“ Τραγουδώντας στη Ζωή “ –Λιδορίκι 2010
No comments:
Post a Comment