Θα γυρίσω αρκετά χρόνια πίσω στον χώρο της μόδας που είναι
στην επικαιρότητα.
Το Κολωνάκι από τότε στις δόξες του με τα πολυτελή διαμερίσματα και τους θυρωρούς.
Μόδιστρους τους έλεγαν και μόλις γινόντουσαν λίγο γνωστοί αμέσως μετακομίζανε στην σίκ συνοικία.
Εργαζόμουνα σε κεντρικό μαγαζί της Αθήνας με είδη καλλωπισμού όπως τα έλεγαν.
Μια από τις υποχρεώσεις μου και λόγω μικρής ηλικίας ήταν να μεταφέρω στα σπίτια τις παραγγελίες των πελατών.
Μην φανταστείς κάτι βαρύ....μικροδέματα ομορφιάς....αλλά κάποιοι
ποτέ δεν κουβαλούσαν κάτι άλλο εκτός από την βεντάλια τους το καλοκαίρι κυρίως για λόγους πρεστίζ.
Το αφεντικό χρόνια στην πιάτσα έδινε τις οδηγίες ανάλογα με τον πελάτη.
Ο συγκεκριμένος νέος τότε στον χώρο της μόδας όχι ιδιαίτερα γνωστός με συγκεκριμένες προτιμήσεις στην ιδιωτική του ζωή ήταν από τους καλύτερους πελάτες και έδινε ηγεμονικά πουρμπουάρ.
Φυσικά και αναγκάστηκα να ξυπνήσω γρηγορότερα από την ηλικία μου.
Πανεπιστήμιο Πλατείας Ομονοίας....με καλό βαθμό στο πτυχίο.
Οι εντολές του εργοδότη που πραγματικά νοιαζότανε για το προσωπικό του ήταν σαφέστατες.
" Δεν θα περάσεις το κατώφλι της πόρτας του για κανένα λόγο...κατάλαβες..."
Το πάθος τους έκανε ανεύθυνους αυτούς τους ανθρώπους.....
Ο θυρωρός τον έπαιρνε τηλέφωνο με περισσή ευγένεια και τσιριμόνια
και του ανήγγειλε την άφιξή μου.
" ΄Ελα πέρασε μέσα να φέρω τα λεφτά..." ευγενέστατος....
Στήλη άλατος εγώ....καταλάβαινε χαμογελούσε και έφερνε τα λεφτά
ενώ εγώ έσπευδα να εξαφανιστώ.
Τα σχόλια τότε για αυτούς πολλά σε άλλες εποχές με αυστηρά
τα ήθη.
Τον συνάντησα μετά από χρόνια σε μια εκδήλωση.
Αγνώριστος.....
Ο μεγαλύτερος εχθρός του ήταν ο χρόνος τα σημάδια που αφήνει και φυσικά η μοναξιά και το πάθος όταν τα χρήματα δεν φτάνουν για να διώξεις την πρώτη και να ικανοποιήσεις το δεύτερο.....
Αυτά μου είχε πει....δεν γνωρίζω τι απέγινε...
πίσω στα παλιά
No comments:
Post a Comment