ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ …ΠΑΛΙΕΣ ΜΥΡΟΥΔΙΕΣ ..

 

Τα χρόνια εκείνα είχαν τις δικές τους μυρουδιές....
Οι μάντρες της αυλής με το αγιόκλημα και το γιασεμί....αρχίζω με αυτές και θα θυμηθώτους γείτονες που έφευγαν για την δουλειά το πρωϊ και έκοβαν λίγο γιασεμί για το πέτο
οι άντρες αλλά και οι γυναίκες για να μοσχομυρίζουν.
Άλλαζε την διάθεση....
Μέσα στην κάμαρα κυριαρχούσε η μυρουδιά του φαγητού στην κατσαρόλα πάνωστην γκαζιέρα και δεν σε ενοχλούσε γιατί σήμαινε ότι υπάρχει φαϊ.
Η μυρουδιά του φρέσκου ψωμιού μέσα από την ψωμιέρα και φυσικά το καλοκαίρι η χαρακτηριστική μυρουδιά του φλίτ που πότιζε τα ντουβάρια.
Στο σχολείο άλλες μυρουδιές....
Πρώτα η γνώριμη μυρουδιά του καθηγητή όταν σε πλησίαζε....η μυρουδιά της βενζίνης από το κοστούμι που φορούσε.
Το ίδιο πάντα το οποίο φρόντιζε να το καθαρίζει αυτός ή η γυναίκα του με καθαρή βενζίνη.
Οι καθηγήτριες προτιμούσαν να καθαρίζουν το φόρεμα-στολή με βρασμένο δεντρολίβανο δυνατό καθαριστικό που όμως αλλοίωνε τα χρώματα.
Τρείς και εξήντα ο μισθός όπως έλεγαν τότε οπότε δεν υπήρχαν περιθώρια για μεγάλη γκαρνταρόμπα.
Την Κυριακή το απόγευμα τα κορίτσια στις βόλτες φορώντας τα καλυτερότερά τους φτιαγμένα ή καλύτερα μεταποιημένα από τις μανάδες ή από μοδίστρες
με ελαφρύ κραγιόν στα χείλη δανεικό από κάποια προχωρημένη φίλη ή συγκάτοικο της αυλής...χειραφετημένη.
Θα της είχε βάλει και κολώνια και φυσικά θα της είχε δώσει και οδηγίες αισθηματικού τύπου.
Αυτή θα ήταν και ο μεντοράς της στα αισθηματικά που συνήθως δεν της έβγαινε σε καλό.
Οι άσχημες μυρουδιές που υπήρχαν και αυτές στην καθημερινότητα ήταν από το κοτέτσι της αυλής και φυσικά από τον βόθρο τις ημέρες που περίμενε τον Αχόρταγο να τον αδειάσει και αυτός καθυστερούσε...ελλείψει χρημάτων των συναυλικών.
Τέλος η καλύτερη μυρουδιά εκείνων των χρόνων ήταν των μεσημεριών της Κυριακής...
Aπό το ψητό που ερχότανε από τον φούρνο με τις πατάτες.

πίσω στα παλιά