Τη δεκαετία του ‘50 γυρίζονταν τρεις ταινίες κατά μέσο όρο το χρόνο. Συγκεκριμένα, μέχρι και το 1959 γυρίστηκαν 25 ταινίες, μέσα από τις οποίες η Φίνος Φιλμ καθιερώθηκε ως η σημαντικότερη επιχείρηση κινηματογράφικης παραγωγής στην Ελλάδα. Αυτές οι ταινίες, που συνδύαζαν ποιότητα και εμπορικότητα, συνοψίζονται σε 15 κωμωδίες και 10 δράματα, ανάμεσα τους και πολλές ηθογραφίες. Η Φίνος Φιλμ στεγάστηκε από την αρχή της ίδρυσης της, το 1943, στην οδό Στουρνάρα 27. Τα πρώτα της στούντιο ήταν στις Τρεις Γέφυρες και αργότερα στους Αγίους Αναργύρους. Το 1954 η επιχείρηση μεταφέρθηκε στο ιστορικό κτίριο της Χίου 53, στον Άγιο Παύλο.
Το 1951, η ταινία «Νεκρή Πολιτεία» του Φρίξου Ηλιάδη με πρωταγωνίστρια την Ειρήνη Παππά, αν και δεν κάνει εμπορική επιτυχία, «ταξιδεύει» στις Κάννες την επόμενη χρονιά και επιδοκιμάζεται από τους κριτικούς για την καλλιτεχνική και ενδοσκοπική της φωτογραφία. Διευθυντής φωτογραφίας ο Αριστείδης Καρύδης-Φουκς, ενώ την καλλιτεχνική διεύθυνση είχε ο ίδιος ο Φίνος. Είναι η πρώτη από μία σειρά ταινιών της Φίνος Φιλμ που γράφει μουσική ο Μάνος Χατζιδάκης.
Ο Γιώργος Τζαβέλλας καινοτομεί ξανά με τη βοήθεια του Φίνου, κάνοντας ντουμπλάζ στην ταινία «Η Αγνή του Λιμανιού» (1952), με την Ελένη Χατζηαργύρη να εμφανίζεται στην ίδια σκηνή σε δύο ρόλους. Στην ταινία πρωτοεμφανίζεται σε ταινία της FF ο Αλέκος Αλεξανδράκης. Ο Τζαβέλλας είναι ο σκηνοθέτης και των δύο επόμενων ταινιών της Φίνος Φιλμ, τη σεζόν 1952-53. Ο «Γρουσούζης» και το «Σωφεράκι» είναι δύο ηθογραφίες που θα πιστοποιήσουν την ποιότητα που φέρουν οι ταινίες με την υπογραφή τόσο της Φίνος Φιλμ, όσο και του σπουδαίου σκηνοθέτη.
To 1954, στην «Ωραία των Αθηνών» του Νίκου Τσιφόρου, η Γεωργία Βασιλειάδου δίνει ρεσιτάλ ηθοποιίας και μαζί με τον Αυλωνίτη, τον Φωτόπουλο και τον Σταυρίδη χαρίζουν γέλιο στο ελληνικό κοινό.
Ο Ντίνος Δημόπουλος σκηνοθετεί το πρώτο ελληνικό μιούζικαλ «Χαρούμενο Ξεκίνημα» (1954) σε μουσική των: Κώστα Καπνίση και Λυκούργου Μαρκέα. Ο Δημήτρης Γούναρης κλέβει την παράσταση με τα τραγούδια του και το ελληνικό κοινό υποδέχεται με ενθουσιασμό αυτό το νέο είδος ταινίας. Η κωμωδία «Ούτε Γάτα ούτε Ζημιά» (1955) του Σακελλάριου, είναι η δεύτερη και η τελευταία παρουσία του μεγάλου κωμικού μας Βασίλη Λογοθετίδη, σε ταινία της Φίνος Φιλμ.
Στο τέλος του 1955, οι Έλληνες είδαν μία ταινία με πρωταγωνίστρια... μία λατέρνα. Ο Αλέκος Σακελλάριος παρουσίασε την κωμωδία «Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο», στην οποία κατέγραψε με πολύ ανθρώπινη προσέγγιση και τρυφερότητα, ένα υπαρκτό θέμα της εποχής, τη δύση της λατέρνας. Δύο χρόνια αργότερα, θα βγει η συνέχεια της ταινίας με τίτλο «Λατέρνα, Φτώχεια και Γαρύφαλλο». Είναι η πρώτη φορά στο ελληνικό σινεμά που γυρίστηκε «σίκουελ» μιας ταινίας.
Πρωταγωνιστές ο Βασίλης Αυλωνίτης και ο Μίμης Φωτόπουλος, που ενσαρκώνουν άψογα δύο καλόκαρδους και γνήσιους μάγκες λατερνατζήδες. Δίπλα τους η νεαρή τότε Τζένη Καρέζη, η οποία εντυπωσιάζει στην πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση. Τη μουσική και των δύο ταινιών υπογράφει ο Μάνος Χατζιδάκις και σημειώνει τεράστια επιτυχία. Το τραγούδι «Γαρύφαλλο στ’ Αυτί» το ερμηνεύει μία ομάδα από αυθεντικές τσιγγάνες και κάνει θραύση μέχρι...σήμερα.
Το 1957, ο Ντίνος Δημόπουλος γυρίζει ένα επίκαιρο κοινωνικό δράμα που έχει να κάνει με την έκλειψη του επαγγέλματος των αμαξάδων, μιας και τα τροχοφόρα έχουν μπει για τα καλά στη ζωή των Ελλήνων. Η ταινία «Το Αμαξάκι» με το ευαίσθητο σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη και την εξαιρετική απόδοσή του στη μεγάλη οθόνη, αγγίζουν το κοινό και η ταινία έρχεται πρώτη σε εισιτήρια. Το 1957 καταφθάνει η ανατρεπτική «Θεία από το Σικάγο», φέρνοντας νέα ήθη και έθιμα. Η Γεωργία Βασιλειάδου ενσαρκώνει τη θεία με μοναδικό τρόπο και παρά την... αντίσταση του συντηρητικού «αδελφού» της Ορέστη Μακρή, φέρνει τα πάνω κάτω. Με αυτή την ταινία ο Σακελλάριος δίνει το στίγμα της «αμερικανοποίησης» στον τρόπο ζωής των Ελλήνων αστών, και δημιουργεί πανικό στα ταμεία, καταλαμβάνοντας με διαφορά την πρώτη θέση στα εισιτήρια.
Πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, ευρωπαίοι κριτικοί χαρακτηρίζουν ελληνική παραγωγή με τον όρο «αριστούργημα» και αναφέρονται στην ταινία «Το Τελευταίο Ψέμμα» (1958) του Μιχάλη Κακκογιάννη με πρωταγωνιστές την Έλλη Λαμπέτη και τον Γιώργο Παππά. Η ταινία έλαβε μέρος σε διεθνή Φεστιβάλ Κινηματογράφου, όπως της Μελβούρνης, του Σαν Φρανσίσκο και των Καννών, ενώ ο Μ. Κακκογιάννης παραλληλίστηκε με τον Bergman, τον Fellini και τον Barden.
Το 1958, ο Φίνος φέρνει τη μεγάλη ντίβα του Ιταλικού σινεμά, Υβόν Σανσόν, να παίξει μαζί με τον Δημήτρη Χορν στην κωμωδία του Τζαβέλλα «Μια Ζωή την Έχουμε», η οποία ήταν και η τελευταία σκηνοθεσία του πρωτοπόρου αυτού σκηνοθέτη σε ταινία της Φίνος Φιλμ.
Την ίδια χρονιά, γυρίζεται η ξεκαρδιστική κωμωδία «Ο Ηλίας του 16ου» σε χρόνο-ρεκόρ 14 ημερών! Ο “Ηλίας” αποτελεί έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς ρόλος του Κώστα Χατζηχρήστου, ο οποίος δίνει στον Θανάση Βέγγο το πιο διάσημο – αληθινό – χαστούκι του ελληνικού κινηματογράφου.
Το 1959, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η οποία είχε ήδη κερδίσει κοινό και κριτικούς, πρωταγωνίστησε στην κωμωδία του Σακελλάριου «Το Ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο». Ήταν η δεύτερη ταινία της με τον Φίνο. Είχε προηγηθεί η «Αστέρω» ένα βουκολικό δράμα του Ντίνου Δημόπουλου, όπου μαζί με τον μέλλοντα σύζυγό της, Δημήτρη Παπαμιχαήλ, σύνέθεσαν ένα δίδυμο που «έγραψε» και στις δύο ταινίες και θα το βλέπαμε πλέον αρκετά συχνά. Αμφότερες οι ταινίες πρώτευσαν στα εισιτήρια.
Μετά την πρεμιέρα του «Ξύλου», η μεγάλη κυρία της δημοσιογραφίας Ελένη Βλάχου απέδωσε στην Αλίκη τον τίτλο «Εθνική Σταρ» που τη συνοδεύει μέχρι σήμερα.
Η ερμηνεία της ως σκανδαλιάρας και σκερτσόζας μαθήτριας σε κολλέγιο θηλέων, αφήνει εποχή και δημιουργεί πρότυπο ερμηνείας σε ανάλογους ρόλους. Η ταινία, στην οποία συμμετέχει η αφρόκρεμα των κωμικών μας, σπάει τα ταμεία και αποτελεί σήμερα «μνημείο» ελληνικής κωμωδίας.
No comments:
Post a Comment