Καλησπέρα Λιδορικιώτες …
Καλησπέρα φίλοι του “ Λιδωρικιού “
ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΗΜΕΡΑ 26 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015
Ανατολή Ήλιου: 06:48
Δύση Ήλιου: 20:05
Σελήνη 11 ημερών
- NEO!Γιορτάζουν: Αδριανός, Αδριανή, Ναταλία
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1071
Η Μάχη στο Μαντζικέρτ. Ο σουλτάνος των Οθωμανών, Αλπ Ασλάν, νικά το στρατό των Βυζαντινών, του οποίου ηγείται ο Ρωμανός Δ’ ο Διογένης. Με τη νίκη τους αυτή, οι Οθωμανοί κάνουν το πρώτο αποφασιστικό βήμα για την κατάληψη της Μικράς Ασίας.
1346
Χρησιμοποιείται για πρώτη φορά κανόνι σε μάχη. Το κατέχουν οι Άγγλοι του Εδουάρδου Γ', που τους βοηθά να νικήσουν τις δυνάμεις του γάλλου βασιλιά Φίλιππου ΣΤ' στη Μάχη του Κλεσί.
1959
Η British Motor Corpration παρουσιάζει το αυτοκίνητο Mini Cooper, που σχεδίασε ο ελληνικής καταγωγής βρετανός Άλεκ Ισιγώνης.
1968
Οι Beatles κυκλοφορούν το «Hey Jude», το πρώτο τραγούδι τους με τη δική τους δισκογραφική εταιρία Apple.
1983
Ψηφίζεται στο τμήμα διακοπών της ελληνικής Βουλής το νομοσχέδιο για το ΕΣΥ.
1998
Η διεθνής κρίση που ταλανίζει τα Χρηματιστήρια, ως αποτέλεσμα της ρωσικής πολιτικής και οικονομικής αναταραχής, επηρεάζει και τη δραχμή, που δέχεται ισχυρό πλήγμα στην αγορά συναλλάγματος. Η υποστήριξη της δραχμής στοιχίζει στην Τράπεζα της Ελλάδας περισσότερα από 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2608#ixzz3jwALs2qQ
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1740
Ζοζέφ Μισέλ Μονγκολφιέ, γάλλος εφευρέτης του αερόστατου, μαζί με τον αδελφό του Ζακ. (Θαν. 26/6/1810)
1743
Αντουάν Λοράν Λαβουαζιέ, γάλλος χημικός, ο «πατέρας» της μοντέρνας χημείας. (Θαν. 8/5/1794)
1943
Δάκης, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Βρασίδα Χαραλαμπίδη, τραγουδιστής της ποπ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2608#ixzz3jwAc9BoD
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1914
Πιοτρ Νεστέροφ, ρώσος πιλότος μαχητικών αεροσκαφών, με πολλές πρωτιές στο ενεργητικό του, μεταξύ αυτών και την πρώτη ανακύκληση. (Γεν. 15/2/1887)
1919
Γεώργιος Σουρής, σατιρικός ποιητής, δημοσιογράφος και εκδότης. («Ο Ρωμηός») (Γεν. 2/2/1853)
1980
Τεξ Άβερι, αμερικανός καρτουνίστας, από τους κορυφαίους δημιουργούς ταινιών κινουμένων σχεδίων με σουρεαλιστικό περιεχόμενο. (Γεν. 26/2/1908)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2608#ixzz3jwAqsNyn
Η Μάχη του Μαντζικέρτ
191
Στις 26 Αυγούστου 1071 οι Βυζαντινοί υφίστανται δεινή ήττα από τους Σελτζούκους Τούρκους στο Μαντζικέρτ, πλησίον της λίμνης Βαν, με αποτέλεσμα να κλονισθεί ο έλεγχός τους στη Μικρά Ασία. Πολλοί διακεκριμένοι ιστορικοί (Άννα Κομνηνή, Στίβεν Ράνσιμαν, Τζούλιους Νόργουιτς) υποστηρίζουν ότι με την ήττα αυτή σημειώνεται η αρχή του τέλους της βυζαντινής κυριαρχίας στην Ανατολή και η βαθμιαία Τουρκοποίηση της Μικράς Ασίας.
Η πόλη του Ματζικέρτ (σημερινό Μαλαζγκίρτ Τουρκίας) υπήρξε σταθερός στόχος των κατακτητικών βλέψεων των ποικίλων εχθρών της αυτοκρατορίας, ιδιαίτερα των Σελτζούκων Τούρκων κατά τον 11ο αιώνα. Η στρατηγική θέση της για την άμυνα τής αυτοκρατορίας ενισχύθηκε με την εξαίρετη οχύρωση και την αξιόμαχη φρουρά της.
Οι Σελτζούκοι Τούρκοι, που πήραν το όνομά τους από τον φύλαρχό τους Σελτζούκ, είχαν έρθει από τις στέπες του σημερινού Τουρκεστάν και εκμεταλλευόμενοι την παρακμή των Αράβων, πήραν τη θέση τους στην ιστορία και μαζί τη σκυτάλη του Ισλαμισμού. Σε φάση παρακμής βρισκόταν και η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, που μαστιζόταν από εσωτερικές έριδες, κακοδιοίκηση και μεγάλα οικονομικά προβλήματα.
Η προσπάθειά τους να καταλάβουν την πόλη κατά την περίοδο της βασιλείας τού Κωνσταντίνου Γ’ του Μονομάχου (1042-1054) αποκρούστηκε από τη σθεναρή αντίσταση της φρουράς. Οι Σελτζούκοι Τούρκοι αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία με μεγάλες απώλειες, αλλά δεν παραιτήθηκαν από το στόχο. Ο σουλτάνος τους Αλπ-Αρσλάν, μετά από αλλεπάλληλες στρατιωτικές επιτυχίες, πέτυχε να καταλάβει τα ισχυρά φρούρια του Ανίου κι έπειτα από συνεχείς προσπάθειες το φρούριο του Μαντζικέρτ (1070), αποκτώντας έτσι τον έλεγχο στην ευρύτερη περιοχή.
Ο αυτοκράτορας Ρωμανός Δ’ Διογένης (1068-1071) ανέλαβε οργανωμένη εκστρατεία εναντίον των Σελτζούκων Τούρκων, την τρίτη κατά σειρά, το 1071. Επικεφαλής ενός πολυεθνικού μισθοφορικού στρατού, που αποτελείτο από Βυζαντινούς, Φράγκους, Ίβηρες, Βάραγγους, Ρώσους, Βούλγαρους, Τούρκους, Αρμενίους κ.ά, επανακατέλαβε το Μαντζικέρτ, κατά τη διάρκεια της απουσίας του Αλπ-Αρσλάν, που πολιορκούσε την Έδεσσα της Μεσοποταμίας (σημερινή Ούρφα Τουρκίας). Όταν έμαθε ότι οι Βυζαντινοί είχαν ξαναπάρει το Μαντζικέρτ, απέρριψε τις προτάσεις ειρήνης του αυτοκράτορα και βάδισε εναντίον του. Πλησιάζοντας τη βυζαντινή στρατιά παρουσίασε τις δικές του προτάσεις ειρήνης, οι οποίες απορρίφθηκαν από τον Ρωμανό.
Η αποφασιστική μάχη ανάμεσα στους δύο στρατούς δόθηκε στις 26 Αυγούστου 1071 κοντά στο Μαντζικέρτ. Ο Ρωμανός παρέταξε από 40.000 έως 70.000 άνδρες, με στρατηγούς τους Νικηφόρο Βρυέννιο, Θεόδωρο Αλυάτη και Ανδρόνικο Δούκα και ο Αλπ-Αρσλάν από 20.000 έως 30.000 άνδρες. Οι Βυζαντινοί, παρά την υπεροχή τους σε έμψυχο υλικό, υπέστησαν δεινή ήττα στο πεδίο της μάχης, εξαιτίας κυρίως των εσωτερικών αντιθέσεων των στρατηγών τους και της απειθαρχίας του στρατεύματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν ο μισός στρατός τους, που ήταν μισθοφορικός, είτε δεν πήρε μέρος στη μάχη, είτε αυτομόλησε στο αντίπαλο στρατόπεδο. Από την πλευρά των Βυζαντινών διακρίθηκαν στη μάχη οι τούρκοι μισθοφόροι και οι σκανδιναβοί Βάραγγοι, που αποτελούσαν τη σωματοφυλακή του αυτοκράτορα Ρωμανού, που όμως δεν απέτρεψαν την αιχμαλωσία του, καθώς έπεσαν μέχρις ενός.
Ο Ρωμανός οδηγήθηκε τραυματισμένος ενώπιον του Αλπ - Αρσλάν, ο οποίος του συμπεριφέρθηκε καλά, και αναγκάσθηκε να δεχτεί τους όρους της συνθήκης που του υπαγόρευσε: παροχή ετήσιων φόρων και στρατιωτικής βοήθειας, απελευθέρωση όλων των μουσουλμάνων αιχμαλώτων και συνοριακοί διακανονισμοί.
Οι συνέπειες της μάχης του Μαντζικέρτ ήταν τεράστιες, όπως προαναφέρθηκε. Δεν οφείλονται, όμως, αποκλειστικά στην ήττα των Βυζαντινών στο πεδίο της μάχης, αλλά και στην εμφύλια διαμάχη που ξέσπασε στην αυτοκρατορία. Ο Αλπ-Αρσλάν ενδιαφερόταν κυρίως για την ενοποίηση των μουσουλμάνων και ετοιμαζόταν να πολεμήσει εναντίον της Αιγύπτου. Δεν επιδίωξε σοβαρά εδαφικά κέρδη εις βάρος της νικημένης αυτοκρατορίας, για την όποια έτρεφε, όπως όλοι οι σύγχρονοί του, σεβασμό και κάποιο δέος.
Ο εμφύλιος πόλεμος που ξέσπασε στη Μικρά Ασία, όταν ο Ρωμανός απελευθερώθηκε και προσπάθησε να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη, έδωσε το τελικό χτύπημα σε ό,τι είχε περισωθεί από την οργανωμένη βυζαντινή άμυνα. Η σύλληψη και η τύφλωση του Ρωμανού από τους αντιπάλους του, έδωσε στους Τούρκους την αφορμή να θεωρήσουν άκυρη τη συνθήκη του 1071 και να αρχίσουν πάλι με μεγαλύτερη ένταση τις επιδρομές στα βυζαντινά εδάφη.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/972#ixzz3jwB18mm4
Γεώργιος Σουρής
1853 – 1919
2762
Έλληνας σατιρικός ποιητής, δημοσιογράφος και εκδότης, πολύ δημοφιλής στο κοινό της εποχής του, κυρίως χάρη στην εβδομαδιαία εφημερίδα Ο Ρωμηός, την οποία εξέδιδε από το 1883 έως το 1918.
Ο Γεώργιος Σουρής γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου στις 2 Φεβρουαρίου 1853. Ο πατέρας του με καταγωγή από τα Κύθηρα ήταν έμπορος (η μητέρα του καταγόταν από τη Χίο) και τον προόριζε για κληρικό, αλλά για οικονομικούς λόγους αναγκάστηκε να τον στείλει υπάλληλο στο κατάστημα ενός Έλληνα σιτεμπόρου στο Ταϊγάνιο (Ταγκανρόγκ) της Ρωσίας. Ήταν πάντα αφηρημένος γιατί δεν του άρεσε το εμπόριο και γέμιζε τα κατάστιχα με στίχους που έγραφε κρυφά.
Γύρισε στην Ελλάδα το 1879 και γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Για τα προς το ζην εργαζόταν ως γραφέας σ’ ένα συμβολαιογραφείο και παράλληλα έγραφε ποιήματα και συνεργαζόταν με σατιρικές εφημερίδες της εποχής: Ασμοδαίος του Εμμανουήλ Ροΐδη, Μη χάνεσαι! του Βλάσση Γαβριηλίδη και Ραμπαγάς του Κλεάνθη Τριανταφύλλου. Το 1881 νυμφεύτηκε τη χιώτισσα Μαρή Κωνσταντινίδου, με την οποία απέκτησε τέσσερεις κόρες κι ένα γιο, τον Κρίτωνα Σουρή, ανώτερο τραπεζικό υπάλληλο και ποιητή.
Στις 2 Απριλίου 1883 εξέδωσε τον Ρωμηό, μια εβδομαδιαία έμμετρη τετρασέλιδη σατιρική εφημερίδα, την οποία έγραφε εξ’ ολοκλήρου. «Νονός» του τίτλου ήταν ο ποιητής Γεώργιος Δροσίνης. Ο Σουρής διέκοψε την έκδοση της εφημερίδας τον Αύγουστο, για να δώσει τις εξετάσεις του στο πανεπιστήμιο. Απορρίφθηκε, όμως, στη μετρική «μετά πολλών επαίνων», όπως έλεγε ο ίδιος, από τον καθηγητή Σεμιτέλο, τον οποίο έκανε αργότερα πασίγνωστο στο Πανελλήνιο με τους σατιρικούς του στίχους.
Τον Ιούνιο του 1884 ξανάβγαλε τον Ρωμηό και τον συνέχισε χωρίς διακοπή έως το 1918. Ο ίδιος ανήγγειλε την αποτυχία του και την επανέκδοση του Ρωμηού ως εξής:
Μετά μεγάλης μου χαράς, στους φίλους αναγγέλλω,
πως εξετάσθην, των θυρών ερμητικώς κλεισμένων,
στον πολυγένη Φιντικλή και τον σπανό Σεμτέλο
και απερρίφθην μυστικά, μετά πολλών επαίνων!
Λοιπόν και πάλιν, Έλληνες, αρχίζομε σαν πρώτα,
πάλι «Ρωμηός» και ξάπλωμα, πάλι ζωή και κόττα!..
Ο Ρωμηός αγαπήθηκε πολύ από τον λαό και διαβαζόταν άπληστα από τον ελεύθερο και υπόδουλο ελληνισμό. Για 36 χρόνια και οκτώ μήνες κυκλοφορούσε τακτικά κάθε Σάββατο και έκανε δημοφιλή τον Σουρή. Ο Φασουλής και ο Περικλέτος («ο καθένας νέτος σκέτος»), οι δύο λαϊκοί τύποι που δημιούργησε, σχολίαζαν με εύθυμη διάθεση και πνευματώδη δηκτικότητα τα σπουδαιότερα γεγονότα της εβδομάδας. Οι δυο ήρωές του εκπροσωπούσαν την κοινή γνώμη και το αναγνωστικό κοινό του Ρωμηού χαιρόταν το κέφι, την εξυπνάδα και τον πατριωτισμό τους. Τα θέματα της σάτιρας του Σουρή ήταν κοινωνικά και πολιτικά.
Εκτός από το Ρωμηό, ο Σουρής έγραψε κι άλλα ποιήματα, έμμετρες κωμωδίες και ημερολόγια. Μετέφρασε τις Νεφέλες του Αριστοφάνη, που παίχτηκαν με μεγάλη επιτυχία στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών το 1900. Έγραψε τόσους στίχους, που απορούσε και ο ίδιος για την ποιητική του γονιμότητα:
Τους στίχους που τους έγραψα, φτου να μην τους βασκάνω
και τώρα τους ξαναμετρώ μέσα στην τόση ζέστη,
αν ημπορούσα δίλεπτα μονάχα να τους κάνω
θάχα κι αμπέλια στην Βλαχιά, σπίτια στο Βουκουρέστι.
Είχε εξαιρετική ευκολία στη στιχουργία, ιδιοφυΐα στην εύρεση του κωμικού, αδιάπτωτο κέφι και καλοπροαίρετη σατιρική διάθεση. Χτυπώντας τη φαυλότητα όπου την έβρισκε και στο λαό και στους άρχοντες νουθετούσε και δίδασκε, χωρίς να υβρίζει και να δημιουργεί εχθρούς.
Να πώς σατιρίζει το ρωμηό σ' ένα ποίημά του:
Στον καφενέ απέξω σα μπέης, ξαπλωμένος
Του ήλιου τις ακτίνες αχόρταγα ρουφώ
Και στων εφημερίδων τα νέα βυθισμένος
Κανένα δεν κοιτάζω, κανένα δεν ψηφώ.Σε μια καρέκλα τόνα ποδάρι μου τεντώνω,
Το άλλο σε μιάν άλλη, κι ολίγο παρεκεί,
Αφήνω το καπέλο και αρχινώ με πόνο
Τους υπουργούς να βρίζω και την πολιτική!Ψυχή μου! Τι λιακάδα! Τι Ουρανός! Τι φύσις!
Αχνίζει εμπροστά μου ο καϊμακλής καφές
Κι εγώ κατεμπνευσμένος για όλα φέρνω κρίσεις
Και μόνος μου τις βρίσκω μεγάλες και σοφές.
Η καλόκαρδη σάτιρα του Σουρή στρέφεται συχνά και στον ίδιο τον εαυτό του. Να μερικά τετράστιχα από το ποίημα Η ζωγραφιά μου:
Mπόι δυο πήχες,
κόψη κακή,
γένια με τρίχες
εδώ κι εκεί.Kούτελο θείο,
λίγο πλατύ,
τρανό σημείο
του ποιητή.Δυο μάτια μαύρα
χωρίς κακία
γεμάτα λαύρα
μα και βλακεία.Mακρύ ρουθούνι
πολύ σχιστό,
κι ένα πηγούνι
σαν το Xριστό.Πηγάδι στόμα,
μαλλιά χυτά
γεμίζεις στρώμα
μόνο μ' αυτά.Mούρη αγρία
και ζαρωμένη,
χλωμή και κρύα
σαν πεθαμένη.Kανένα χρώμα
δεν της ταιριάζει
και τώρ' ακόμα
βαφές αλλάζει.Δόντια φαφούτη
όλο σχισμάδες,
ύφος τσιφούτη
για μαστραπάδες.
Ο θαυμασμός των συγχρόνων του προς τον Σουρή υπήρξε πολύ μεγάλος. Ο Κωστής Παλαμάς τον αποκαλούσε «γόητα ποιητήν». Θεωρήθηκε ως ο «Νέος Αριστοφάνης», εθνικός ποιητής, προτάθηκε μάλιστα το 1906 για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ως άνθρωπος, ο ποιητής που έκανε επί δύο γενεές του Έλληνες να ευθυμούν, «ήταν ολιγόλογος, σοβαρός και μελαγχολικός την όψιν, άκακος ως αρνίον και πρότυπον καλού χριστιανού και οικογενειάρχου». Η γυναίκα του επέμενε πως είχε έξι παιδιά, συμπεριλαμβάνοντας και τον σύζυγό της, που καθώς «ήταν αδέξιος και ανέμελος» είχε πραγματική ανάγκη μητρικής στοργής και φροντίδας. Ονομαστό ήταν το φιλολογικό του σαλόνι, στο οποίο σύχναζαν όλοι οι ποιητές και συγγραφείς της εποχής του.
Ο Γεώργιος Σουρής πέθανε στο εξοχικό του στο Νέο Φάληρο στις 26 Αυγούστου 1919, σε ηλικία 66 ετών. Το πένθος για τον χαμό του ήταν πανελλήνιο και η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη με τιμές στρατηγού. Μεταθανάτια του απονεμήθηκε το παράσημο του Ανώτατου Ταξιάρχη του Σωτήρος για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα. Το 1932 στήθηκε η προτομή του στον κήπο του Ζαππείου.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/594#ixzz3jwBN2opJ
Γιώργος Αμερικάνος
1942 – 2013
355
Κορυφαίος έλληνας καλαθοσφαιριστής, που αγωνιζόταν στη θέση του φόργουορντ. Ηγήθηκε της ΑΕΚ στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης το 1968.
Ο Γιώργος Αμερικάνος γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου του 1942 και έκανε τα πρώτα μπασκετικά του βήματα στη ΧΑΝ Νικαίας. Στις αρχές της δεκαετίας του '60 μετεγγράφηκε στην ΑΕΚ, με την οποία έγραψε ιστορία. Με τον «δικέφαλο» κατέκτησε έξι πρωταθλήματα Ελλάδος (1963, 1964, 1965, 1966, 1968, 1970), ενώ αναδείχθηκε δύο φορές πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος (1965, 1968).
Ήταν ο ηγέτης της ομάδας, όταν αυτή αγωνίστηκε στο φάιναλ-φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1966 στην Ιταλία, ενώ δύο χρόνια αργότερα, με 29 δικούς του πόντους, οδήγησε την ΑΕΚ στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων στον αξέχαστο τελικό της Αθήνας απέναντι στη Σλάβια Πράγας. Τη σεζόν 1986-1987 προσέφερε της υπηρεσίες του στην ομάδα από τη θέση του υπηρεσιακού προπονητή.
Με τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας αγωνίστηκε σε 68 αναμετρήσεις, σημειώνοντας 1076 πόντους (μ.ο. 15 π.). Ήταν πρώτος σκόρερ στο Ευρωμπάσκετ του 1961 και του 1965, ενώ αγωνίστηκε ακόμα στους Μεσογειακούς Αγώνες το 1967, στα Προολυμπιακά Τουρνουά του 1960 και του 1964 και στα Βαλκανικά Πρωταθλήματα των 1962, 1964, 1967 και 1969. Αγωνίστηκε, επίσης, στη Μικτή Κόσμου, εξ ου και το παρατσούκλι που τον συνόδευε «παγκόσμιος».
Την τελευταία τριετία αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με την υγεία του, εξαιτίας διπλού εγκεφαλικού επεισοδίου. Ο Γιώργος Αμερικάνος άφησε την τελευταία του πνοή τα ξημερώματα της 7ης Οκτωβρίου 2013, στο νοσοκομείο ΚΑΤ της Αθήνας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/703#ixzz3jwBfc5SS
Λα Τοματίνα
41
Κάθε χρόνο την τελευταία Τετάρτη του Αυγούστου (26 Αυγούστου το 2015) διεξάγεται στην πόλη Μπουνιόλ της Ισπανίας ο περίφημος ντοματοπόλεμος (La Tomatina = η ντοματούλα), που τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει διεθνή προβολή, βοηθούσης και της τηλεόρασης. Αποτελεί την κορύφωση των εκδηλώσεων για τον εορτασμό του προστάτη της πόλης (πολιούχου) Αγίου Λουδοβίκου (Μπερτράν) και της Παναγίας. Το Μπουνιουέλ απέχει 30 χιλιόμετρα από τη Βαλένθια κι έχει 9.000 κατοίκους. Κατά τη διάρκεια της «Λα Τοματίνα» ο πληθυσμός του ξεπερνά τις 40.000.
Το έθιμο ξεκίνησε το 1945, όταν κατά τη διάρκεια μιας καρναβαλικής εκδήλωσης με την ονομασία «Gigantes y Cabezudos» («Γίγαντες και Μεγαλοκέφαλοι»), μια παρέα νεαρών συνεπλάκη χρησιμοποιώντας ως όπλα τα λαχανικά ενός παρακείμενου μανάβικου. Η τοπική αστυνομία επενέβη και διέλυσε τον λαχανοπόλεμο.
Το σκηνικό επαναλήφθηκε και την επόμενη χρονιά, μόνο που αυτή τη φορά οι νεαροί ήταν οπλισμένοι με ντομάτες, που έφεραν από το σπίτι τους. Η αστυνομία σταμάτησε εκ νέου τον ντοματοπόλεμο και μάλιστα απαγόρευσε την επανάληψή του. Ήταν η εποχή που την Ισπανία κυβερνούσε ο δικτάτορας Φράνκο, ο νικητής του τριετούς εμφυλίου πολέμου (1936-1939).
Οι νεαροί, όμως, αψηφούσαν τις απαγορεύσεις και τις συλλήψεις και κάθε χρόνο επιδίδονταν στο αγαπημένο τους σπορ. Το 1957 ήταν μία κομβική χρονιά για την καθιέρωση του εθίμου. Μία νεανική ομάδα αποφάσισε να γιορτάσει την «Κηδεία της Ντομάτας» με μουσική και θεατρικά δρώμενα. Η εκδήλωση κορυφώθηκε με την περιφορά του φερέτρου της ντομάτας, δια μέσου των κεντρικών οδών της πόλης, συνοδεία επικήδειων εμβατηρίων.
Μόνο τότε η τοπική κοινωνία κατανόησε τη χρησιμότητα του εθίμου και το υιοθέτησε. Το 1975 η οργανωτική επιτροπή των εκδηλώσεων για τη θρησκευτική γιορτή του Αγίου Λουβοδίκου το ενέταξε στο πρόγραμμά της και ανέλαβε η ίδια την προμήθεια των «πυρομαχικών», καθώς μέχρι τότε τις ντομάτες τις έφερναν μαζί τους οι συμμετέχοντες.
Τα επόμενα χρόνια η φιέστα τής «Λα Τοματίνα» εξελίχθηκε σε μία από τις πιο δημοφιλείς και ασυνήθιστες γιορτές παγκοσμίως. Χιλιάδες επισκέπτες από κάθε γωνιά του κόσμου συνωστίζονται κάθε χρόνο στους δρόμους του Μπουνιουέλ, με μοναδικό σκοπό να πετάξουν ο ένας στον άλλο τόνους από ντομάτες.
Η μεγάλη επιτυχία έφερε και την εμπορική εκμετάλλευση. Έτσι, από το 2013 καθιερώθηκε εισιτήριο 10 ευρώ για κάθε ενδιαφερόμενο να συμμετάσχει στο ντοματοπόλεμο. Στη φετινή «Λα Τοματίνα» (2015) έχουν τυπωθεί 22.000 εισιτήρια, τα οποία αναμένεται να γίνουν ανάρπαστα.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/971#ixzz3jwBwbLIs
Η Σονάτα του Κρόιτσερ
Η Σονάτα του Κρόιτσερ, πίνακας του Ρενέ Φρανσουά Ξαβιέ Πρινέ
174
Νουβέλα του Λέοντος Τολστόι, που έλαβε τον τίτλο της από το ομώνυμο μουσικό έργο του Λούντβιχ φαν Μπετόβεν.
Στις 26 Αυγούστου 1889, o σπουδαίος ρώσος συγγραφέας και αμφιλεγόμενος ηθικός στοχαστής Λέων Τολστόι (1828-1910) ολοκλήρωσε τη συγγραφή της φιλοσοφικής νουβέλας Η Σονάτα του Κρόιτσερ, η οποία κυκλοφόρησε στα τέλη της ίδιας χρονιάς. Το έργο αναφέρεται στην καταδίκη του γάμου και του σαρκικού έρωτα μέσα από την ιστορία του Πόζντισιεφ, που σκοτώνει τη γυναίκα του από υπερβολική ζήλια. Αφορμή στάθηκε η γνωριμία της μ’ ένα βιολονίστα σε μία δεξίωση. Πιανίστρια η ίδια, άρχισαν να παίζουν μαζί τη Σονάτα του Κρόιτσερ, δηλαδή τη Σονάτα για βιολί αρ. 9 του Μπετόβεν, με αποτέλεσμα να αναπτυχθεί μεταξύ τους μια αμοιβαία συμπάθεια, που δεν άρεσε καθόλου στο σύζυγό της.
Σ’ ένα απόσπασμα της νουβέλας ο Πόζντισιεφ, αρκετό καιρό μετά τον φόνο, μιλώντας με κάποιους συνταξιδιώτες του σ' ένα τραίνο λέει : «…Έπαιζαν τη σονάτα του Κρόιτσερ, του Μπετόβεν. Ξέρετε, τάχα, το πρώτο πρέστο. Το ξέρετε!» ύψωσε τη φωνή του. «Μα είναι κάτι το τρομερό αυτή η σονάτα. Αυτή ακριβώς. Και γενικά η μουσική είναι ένα πράγμα τρομερό. Μα τι πράγμα είναι; Δεν καταλαβαίνω. Τι πράγμα είναι η μουσική; Τι δουλειά κάνει; Και γιατί κάνει αυτό που κάνει; Λένε πως η μουσική εξημερώνει τα ήθη, εξυψώνει τον άνθρωπο - ανοησίες, ψέμματα! Ενεργεί, επηρεάζει τρομερά -μιλώ για τον εαυτό μου- αλλά δεν εξυψώνει καθόλου την ψυχή. Εξυψώνει ή όχι την ψυχή, η αλήθεια είναι ότι τη διεγείρει…» (Η Σονάτα του Κρόιτσερ σε μετάφραση Αντρέα Σαραντόπουλου, εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος)
Έχοντας αναπτύξει ένα δικό του χριστιανικό σύμπαν, που του στοίχισε τον αφορισμό από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας, ο Τολστόι ενδιαφερόταν για το ζήτημα της σαρκικής επιθυμίας, καθώς πίστευε ότι η ηθική υγεία του ανθρώπου αποτελούσε συνάρτηση της ικανότητάς του να προσεγγίσει το ιδεώδες της αγνότητας. Αμέσως με την κυκλοφορία της, η Σονάτα του Κρόιτσερ απαγορεύτηκε στη Ρωσία κι έγινε γνωστή μέσω παράνομων πολυγραφημένων εκδόσεων, που κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι («σαμιζντάτ» στα ρωσικά). Παρόμοια τύχη είχε και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου απαγορεύτηκε από το ταχυδρομείο η διανομή εφημερίδων, που περιείχαν αποσπάσματα του βιβλίου. «Σεξουαλικά και ηθικά διεστραμμένο» χαρακτήρισε τον Τολστόι ο Υπουργός Δικαιοσύνης και μετέπειτα Πρόεδρος των ΗΠΑ Θίοντορ Ρούζβελτ.
Η Σονάτα του Κρόιτσερ έχει διασκευαστεί για το θέατρο, έχει μεταφερθεί επανειλημμένα στον κινηματογράφο, έγινε ζωγραφικός πίνακας και ενέπνευσε τον τσέχο συνθέτη Λέος Γιανάτσεκ στο έργο του Κουαρτέτο για Έγχορδα αρ. 1, γνωστό και ως Σονάτα του Κρόιτσερ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/520#ixzz3jwCBonBX
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Πέμπτη
27/8
03:00
17°C
62%
2 Μπφ Α
9 Km/h 
ΚΑΘΑΡΟΣ
09:00
19°C
45%
3 Μπφ BA
16 Km/h 
ΚΑΘΑΡΟΣ
15:00
29°C
27%
3 Μπφ BA
16 Km/h
ΚΑΘΑΡΟΣ
21:00
22°C
28%
2 Μπφ BA
9 K
ΚΑΘΑΡΟΣ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ …
“ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ..ΓΕΝΙΚΑ ..”
Κουβεντιάζοντας τα βράδια συνήθως φίλοι μου , με φίλους , χωριανούς και συμμαθητές , πάντα “ κολλάμε “ σε ένα σημείο συγκεκριμένο , στην ..προσφορά ..γιατί ; απλούστατα γιατί υπάρχει μια σύγχυση στην έννοια της λέξης “ ΠΡΟΣΦΟΡΑ “ , και ειδικότερα κάποιοι μπερδεύουν τον γάϊδαρο με τη..γίδα , αφού μιλούν συνήθως για συγκεκριμένες προσφορές προς το “ κόμμα “ τους , αποσκοπώντας συνήθως κάπου , σε κάποιο προσωπικό όφελος δηλαδή , δηλώνοντας βέβαια πως όλα αυτά , αφισοκολλήσεις..κλακαδόρικες συμμετοχές σε συγκεντρώσεις κλπ..κλπ , είναι προσφορές στον τόπο μας , στο χωριό ή γενικά την πατρίδα μας…
Μακριά λοιπόν νυχτωμένοι οι φίλοι μας , ίσα που δεν..αυτοανακηρύσσονται και…εθνοσωτήρες μας , ενώ έχουν ξαργυρώσει “ ακριβά “ τις προσφερθείσες υπηρεσίες , που αναφέραμε παραπάνω ..
Στο χωριό μας ειδικά φίλοι μου , αυτό το είδος των..” προσφορών “ το έχουμε χρυσοπληρώσει , σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο , τότε που “ ξαργυρώθηκαν “ οι κάποιες καθαρά κομματικές προσφορές , με διορισμούς κλπ , που αποτελούσαν “ εξωφθαλμες “ παρατυπίες …
Αξιοπαρατήρητο είναι επίσης το γεγονός , ότι κάποιο “ σωτήρες “ μας , από κομματικό καθαρά μένος , πρόσφεραν κάποια πράγματα αλλά στο κόμμα τους και πάντα με..” ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗ “ , και δεν είναι τυχαίο , το ότι όταν..” βολεύτηκαν …λάκισαν , αφού ο σκοπός τους είχε εκπληρωθεί …κοινώς ..” βολεύτηκαν “…
Ας πάψουν λοιπόν οι φίλοι μας αυτοί , να λένε και να ξαναλένε πως πολλά προσφέρανε στο χωριό μας , γιατί απλά προκαλούν το γέλιο , γιατί οι χωριανοί μας , εκτός των..κομματικώς ..εμπαθών , γνωρίζουν πολύ καλά τα..διάφορα παιχνιδάκια και..αλισβερίσια που γίνονταν αλλά και γίνονται εν ονόματι της..” προσφοράς “ τάχαμου,..ταχαμου …
ΣΗΜ : Καλό θα ήταν επίσης , κάποιοι για ενημέρωσή τους , να ρίξουν μια ματιά σε κάποια εγκυκλοπαίδεια για να μάθουν τι ακριβώς σημαίνει ..” ΠΡΟΣΦΟΡΑ “…
Καλό σας βράδυ
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη ….Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment