EN AΘΗΝΑΙΣ ..ΠΑΛΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

 

Χρόνια πίσω σε ακριβότερες γειτονιές...
Υπήρχαν και αυτές όπου ζούσαν οικογένειες που είχαν τον τρόπο τους...
το δικό τους διαμέρισμα ολοκαίνουργιο με θυρωρό στην είσοδο
το καλό εισόδημα.
Τις επισκεπτόσουνα όταν ο φίλος του φίλου σε καλούσε σε κάποιο πάρτυ
που τότε ήταν συνηθισμένα για την νεολαία.
Ρεφενέ ένα μπουκάλι βερμούτ και χτυπούσες το κουδούνι...
Έμπαινες στο χώλ προχωρούσες στο σαλόνι και προσπαθούσες να φωτογραφίσεις
με το μάτι όλο το σπίτι....σου έκανε εντύπωση και το WC...
"δεύτερος καμπινές για τους μουσαφιρέους σου εξηγούσε ο φίλος"
δηλαδή εκεί έπρεπε να πάς για να μην γίνεις ξεφτίλα.
Ένοιωθες κάπως και σκεφτόσουνα ότι υπάρχουν αυτοί που ζούν και οι άλλοι
που νομίζουν.
Συστάσεις ...πηγαδάκια....κρυφές συζητήσεις για το αν η τάδε συνοδεύεται
και από πού κρατάει η σκούφια της.
Έτρωγες και κανένα σνομπάρισμα ....το ντύσιμο βλέπεις το άτιμο....
γυάλιζε το παντελόνι από το παρασιδέρωμα και όσο για το πουκάμισο
ήταν ρετρό για την εποχή.
Άκουγες για τα κλαμπάκια τα κυριλέ....στην Πανεπιστημίου κάποιο με ξένο
μουσικό με..."αλμυρό" ποτό που επί δύο δεν θα άντεχε το ταμείο.
Κοίταγες τον φίλο και γείτονα που ήταν μαζί σου και έπαιρνες κουράγιο.
Τα κορίτσια σε εκείνες τις γειτονιές συνήθως σπουδάζανε και στην συνέχεια
έκαναν ένα καλό γάμο όπως έλεγαν τότε που σήμαινε ότι οι δύο οικογένειες
ένωναν τις περιουσίες τους.
Στις άλλες γειτονιές τα κορίτσια έπρεπε να δουλέψουν να βοηθήσουν
το σπίτι και να παντρευτούν πρίν από τα τριάντα γιατί μετά
θα υπήρχε πρόβλημα στην οικογένεια.
Ένας φίλος που ήταν στην ομάδα που πήγαινε και στα κυριλέ
πάρτυ το είχε όνειρο....να βρεί μια γυναίκα που θα ήταν οικονομικά
ανεξάρτητη για να λύσει το πρόβλημά του.
Δούλευε και αυτός στο εμπόριο στο Κέντρο της Αθήνας υπάλληλος
για όλες τις δουλειές χωρίς ρολόϊ στο χέρι για να βλέπει πότε σχολάει.
Ήταν το πρώτο που άκουγες από τον εργοδότη....
Την βρήκε την γυναίκα....παράτησε την δουλειά....είχε δικό της ξενοδοχείο
σε μεγάλο νησί.
Κουμανταδόρος ο δικός μου....
Ούτε γειά δεν είπε στο αφεντικό του...
Το μάθαμε όλοι στην στοά των θαυμάτων του ιστορικού Κέντρου
το δικό μου "Πανεπιστήμιο" ....χαρήκαμε.
Και έκανε το πέρασμά του αγκαζέ με την γυναίκα του για να τον δούμε....
Είχε βάλει επάνω της την Άρτα και την Γιάννενα....
Μείναμε του παγωτού ....
"Ρε εσύ η μάνα του είναι ;"
Ήταν ντυμένος του κουτιού και με το χαμόγελο στα αυτιά....
Μάθαμε μετά από καιρό ότι είχε κάνει συμφωνία μαζί της ότι θα κάνει
την ζωή του διακριτικά και εκείνη το δέχτηκε.
Άτιμη φτώχεια !

Πίσω στα παλιά