ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ..ΚΟΠΑΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΖΙΚΛΑΙΡ

 

Ροζικλαίρ....σινεμά για πενήντα χρόνια ....1918-1968...
Λαϊκός κινηματογράφος με το ακριβότερο εισιτήριο για το είδος του
και με προβολές ξένων ταινιών.
Στο Κέντρο της Αθήνας στα Χαυτεία κοντά στο ΜΙΝΙΟΝ λίγο
παραπέρα από το παλιό φαρμακείο του ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ.
Τι σήμαινε για τους νέους της εποχής ;
Μαγκιά....σκασιαρχείο...
Κοπάνα από το σχολείο  και στο ταμείο στην σειρά...
"Απαγορεύονται τα κασελάκια"
"Απαγορεύεται το κάπνισμα"
Τα κασελάκια ήταν των λούστρων της Αθήνας....
Η ταξιθέτρια αντρούτσος αυστηρή και με τον φακό στο χέρι να ρίχνει
το φώς σε όποιον έκανε φασαρία κατά την διάρκεια της προβολής.
Ταινίες πολεμικές....οι δικοί μας...οι εχθροί και δώστου τα σφυρίγματα
και τα παλαμάκια με την επέλαση του ιππικού.
Αρκετοί καθόντουσαν να δούν την ταινία και δεύτερη φορά οπότε
περνούσε η ταξιθέτρια...
"οι πρωϊνοί να φεύγουνε..."
Στην αρχή ο κινηματογράφος βρισκόταν στην θέση του ΜΙΝΙΟΝ...
Τα αρχικά των ονομάτων από τις κόρες της ιδιοκτήτριας ....
Ρόζα και  Κλαίρη του έδωσαν το όνομα.
Στην συνέχεια πήγε απέναντι και έγινε το ΝΕΟ ΡΟΖΙΚΛΑΙΡ για να το κλείσει
η Χούντα το 1968.
Άλλοι είπαν γιατί ήταν "άντρο ακολασίας" και ήθελε να προστατεύσει
τους νέους.
Ίσως για τις αισθησιακές ταινίες που έβαζε στην συνέχεια με το
ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ ΔΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ
να μην ισχύει αλλά και γιατί έγινε στέκι ανώμαλων τύπων.
Πολλά τα ευτράπελα εκείνων των χρόνων με τους πλακαδόρους στον εξώστη
να ψήνουν ρέγγες ανάβοντας εφημερίδα.
Το Ροζικλαίρ σημάδεψε μια εποχή και όσοι το είχαν επισκεφθεί
το "έγραφαν" στο "βιογραφικό της μαγκιάς".

Πίσω στα παλιά