Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή που μας πέρασε η συγκέντρωση - συζήτηση που διοργάνωσαν φίλοι της εφημερίδας "Δρόμος της Αριστεράς" στη Δωρίδα.
Στον φιλόξενο χώρο του La Playa, στην παραλία της Σεργούλας, για πάνω από δύο ώρες έγινε μια ουσιαστική συζήτηση με τη συμμετοχή πολλών πολιτών μετά την εισήγηση του Ρούντι Ρινάλντι, πρώην μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και εκδότη της εφημερίδας "Δρόμος της Αριστεράς".
Τη συζήτηση, στην οποία ήταν έκδηλη η αγωνία για το πώς θα αποτραπεί η συνέχιση της εθνικής και κοινωνικής καταστροφής, αλλά και ο προβληματισμός για τη στάση που θα υπάρξει ενόψει των επερχόμενων εκλογών, συντόνισε ο πρώην συντονιστής της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Δωρίδας Γιάννης Κούγιας.
Ακολούθησε μουσική βραδιά με τους Βασίλη Ράλλη (κιθάρα), Μιχάλη Πουλίδα (φωνή), Πάνο Γεωργόπουλο (ηλεκτρική κιθάρα) και Ανδρέα Βούλγαρη (πλήκτρα).
Κεντρικό ρόλο στην εκδήλωση είχε η εισήγηση του Ρούντι Ρινάλντι και στη συνέχεια ο επικεφαλής της πρώην συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας (ΚΟΕ) απάντησε σε ερωτήσεις των παρευρισκομένων. Παρατίθενται, λόγω έκτασης, τα κυριότερα αποσπάσματα:
Ειδικότερα
[...] Όσον αφορά στην πρωτοβουλία που έχει παρθεί από έναν χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, τη «Λαϊκή Ενότητα» που είναι ένα νέο εγχείρημα που ξεκινάει μέσα από τους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ, μακάρι να πάει καλά αυτή η προσπάθεια, αλλά θέλω να πω πως δεν φτιάχνονται τα πράγματα εύκολα.
«Δεν πρόκειται για μια διάσπαση»
Δεν πρόκειται για μία διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως γινόταν στα παλιά αριστερά κόμματα και οργανώσεις. Δηλαδή να υπάρχουν δύο απόψεις που ανταγωνίζονται, διασπώνται και ξαναμαζεύει έναν κόσμο η κάθε μία από αυτές. Αυτό το πράγμα που λεγόταν ΣΥΡΙΖΑ έχει μια άλλη μορφή, δεν έχει τη μορφή ενός παλιού κόμματος της Αριστεράς και αυτή τη στιγμή αποδιαρθρώνεται από τις επιλογές που έκανε η ηγεσία του και το σοκ που δημιουργήθηκε σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε όλη τη χώρα.
Κόσμος που δεν έχει απαντήσεις, δεν ξέρει τι θα ψηφίσει, είναι μπερδεμένος, αναρωτιέται πως φτάσαμε εδώ, εγκαταλείπει ή και δεν θέλει πλέον καμία σχέση με τους πολιτικούς και την πολιτική. Από αυτή τη δεξαμενή των δύο εκατομμυρίων ανθρώπων, άντε να απομείνει ένα εκατομμύριο σε αυτό που λέγεται σήμερα ΣΥΡΙΖΑ, αν και μπορεί να διευρυνθεί με βάση το ότι είναι κόμμα εξουσίας και διακυβέρνησης. Το υπόλοιπο κομμάτι είναι σε μια κατάσταση αποδιάρθρωσης και πρέπει να δούμε τι είναι αυτό που θα μπορούσε να αποτελέσει μία διεργασία ώστε αυτός ο κόσμος κάπως να κρατηθεί, να μην πάει σπίτι του, αλλά και να μπορεί να στηρίξει μια ελπίδα και ένα πολιτικό πρόγραμμα, μια εναλλακτική πρόταση. Η απάντηση σε αυτό δεν είναι εύκολη.
Για το «νόμισμα»
Πρέπει να ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση για την απόκτηση οικονομικής κυριαρχίας και οικονομικού χώρου μέσα στη χώρα μας σαν εργαλείο άσκησης μίας πολιτικής και δημιουργίας κοινωνικών συμμαχιών και όχι απλά και μόνο «αύριο σηκωνόμαστε και φεύγουμε και τυπώνουμε το δικό μας νόμισμα». [...] Αυτό που κάνανε δεκαετίες τώρα η ευρωένωση και όλοι αυτοί οι οργανισμοί ήταν να αφαιρούν εργαλεία κυριαρχίας και οικονομικής πολιτικής από τις χώρες, να τα συγκεντρώνει η κεντρική τράπεζα, η γραφειοκρατία και η κεντρική διοίκηση των Βρυξελλών και με αυτόν τον τρόπο να ακυρώνεται ακόμα και η κυριαρχία ολόκληρων χωρών ή να καταστρέφονται ολόκληρες χώρες.
Και η καταστροφή περιοχών για να πάρουν όποιοι από αυτούς θέλουν τα φιλέτα και να βάλουν χέρι και στη δημόσια αλλά και στην ιδιωτική περιουσία του κόσμου γίνεται μέσα από τον οικονομικό στραγγαλισμό.
Για τις ευθύνες του κινήματος
Σχετικά με το ποιες είναι οι ευθύνες του κινήματος για την πορεία αυτή που υπήρξε. Δεν είναι εύκολη η απάντηση στο ερώτημα αυτό. Υπήρξε ένα αυθόρμητο κίνημα το πρώτο διάστημα των μνημονίων, με έναν διεκδικητικό χαρακτήρα να μην περάσουν αυτά τα μέτρα, οι γενικές απεργίες που γίνονταν κλπ. Μετά είχαμε το κίνημα των πλατειών που έβαλε θέματα πιο γενικά δημοκρατίας, πολιτικού συστήματος, οργάνωσης της κοινωνίας και αυτός ο αναβρασμός λειτούργησε δίνοντας μετά την ανάθεση σε ένα κόμμα να κάνει την αλλαγή που χρειαζόταν, για να βάλει τέρμα στον κοινωνικό κατήφορο.
Αυτή η ανάθεση δείχνει ότι το επίπεδο συγκρότησης, οργάνωσης, προγράμματος κλπ. μέσα στο λαϊκό επίπεδο είναι ακόμη χαμηλό. Το ίδιο το λαϊκό κίνημα νιώθει ενστικτωδώς κάποια πράγματα, δηλαδή λέει «θα τιμωρήσω όσους εφαρμόζουν μνημόνια», «δεν θα ξαναψηφίσω αυτόν ο οποίος με κορόιδεψε» αλλά δεν είναι συγκροτημένο, οργανωμένο, δεν έχει ένα πρόγραμμα, δεν έχει ραχοκοκαλιά του ένα πολιτικό κίνημα με αποσαφηνισμένους στόχους οι οποίοι να παλεύονται.
Για το πολιτικό σύστημα και τη δημοκρατία
Και πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους να μπορεί να υπάρχει λαϊκή συμμετοχή και είναι προϋπόθεση για τις αλλαγές οι οποίες πρέπει να συμβούν. [...] Νομίζω ότι γύρω από το πολιτικό σύστημα και το θέμα της δημοκρατίας θα γίνουν μεγάλες μάχες το επόμενο διάστημα. Θα έπρεπε για παράδειγμα να τεθεί από βουλευτές ο εξευτελισμός της Ελληνικής Βουλής, ο εξευτελισμός του βουλευτή και να υπήρχε μια ευρύτατη καταγγελία. Θα έπρεπε ομάδες βουλευτών, ή βουλευτές μεμονωμένοι να εξεγερθούν για την κατάσταση που υπάρχει στη Βουλή.
Για τις εκλογές και τα νέα σχήματα
Δεν έχω την αυταπάτη ότι μπορεί να γίνει κίνημα μέσα στις 25 μέρες που απομένουν ως τις εκλογές, αλλά χρειάζεται μια πολιτική συμπεριφορά που να παίρνει υπόψη της το τι έχει συμβεί, και όχι απλά να πάμε στο επόμενο επεισόδιο σα να μην έχει συμβεί τίποτα και αρχίζουμε ένα νέο κόμμα. Δεν μπορεί να πάει έτσι.
Έχει σημασία να υπάρξει μια αριστερή αντιπολίτευση μέσα στη Βουλή; Να το εκτιμήσουμε και να δούμε τι ποιότητα, τι θέσεις κλπ. πρέπει να έχει, γιατί μπορεί να υπάρχουν στις εκλογές 3 σχηματισμοί της Αριστεράς η 3 ½. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΚΚΕ, η ΛΑΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ Τσίπρα, που και αυτός, πέρα από το τι λέμε εμείς ότι είναι, κατοχυρώνεται στον κόσμο σαν αριστερός σχηματισμός. Και θα δείτε μετά μέσα στη Βουλή να υπάρχουν ερωτήματα. Τι στάση κρατιέται απέναντι στον σχηματισμό κυβέρνησης. Θα υπάρχει ανοχή απέναντι σε μια κυβέρνηση Τσίπρα ή συνολική καταγγελία;
Χαρακτήρας των εκλογών και εκλογική στάση
Σε αυτές τις εκλογές θα αναδιαμορφωθεί ο συσχετισμός ανάμεσα στα μνημονιακά κόμματα (βάζω και τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα), θα υπάρξει αναπαραγωγή των κομματικών μηχανισμών μέσα από τη συμμετοχή στο κοινοβούλιο και στο κράτος και θα είναι πιο ομοιογενείς οι κοινοβουλευτικές ομάδες γιατί θα έχουν επιλεγεί από τον αρχηγό και την ηγεσία. Κάθε φορά πρέπει να κάνουμε μια ανάλυση τι κρίνεται σε κάθε εκλογική διαδικασία και τι δυνατότητες υπάρχουνε παρεμβολής στη διαδικασία του λαϊκού παράγοντα. Εκτιμώ ότι στη σημερινή συγκυρία είναι πολύ μικρές αυτές οι δυνατότητες, παρόλο που με ενδιαφέρει να μην έχουν 240 έδρες αυτά τα τρία κόμματα μαζί, δε θέλω η Χρυσή Αυγή να πάρει ένα μεγάλο κομμάτι από την απογοήτευση και το «γαμώτο» που υπάρχει στον κόσμο, αλλά να υπάρχουν εγχειρήματα διαφορετικά και αυτό επιβάλλει μια ανάλογη στάση.
«Έχουμε δικαίωμα στην ελπίδα;»
[...] Η ιστορία αυτού του τόπου αλλά και όλων των κοινωνιών άλλαξαν όταν συγκροτήθηκαν ιδέες, προγράμματα, κοινωνικά και πολιτικά κινήματα. Χωρίς τέτοια εργαλεία δεν μπορούν να υπάρξουν άλλες δυνατότητες. Χρειάζεται να το δούμε πιο σύνθετα το θέμα και ακόμα και στο επίπεδο της ψήφου να ψηφίσουμε πιο σοφά, τιμωρώντας και επικροτώντας.
Και βεβαίως όχι ψήφο σε οποιοδήποτε μνημονιακό κόμμα. Είναι σημαδεμένες αυτές οι εκλογές. Και θα έπρεπε η ψυχή αυτού του λαϊκού «όχι» που υπήρξε, να εκφραστεί και είναι δύσκολο ένα κόμμα να εκφράσει όλο αυτό το «όχι». Αυτό το λαϊκό «όχι» του 62% να βρει τρόπους να τιμωρήσει τις μνημονιακές δυνάμεις.
"DORIDA news"
www.lidoriki.com
No comments:
Post a Comment