ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

Αυλές  να τις  πιεις στο..ποτήρι  , η  αυλή του  αείμνηστου χωριανού  και  φίλου Τάκη  Στρούζα …ΟΛΑΝΘΙΣΤΗ …

Καλησπέρα  Λιδορικιώτες 
Καλησπέρα  φίλοι  του  χωριού  και της  εφημερίδας  μας ..
ΠΕΜΠΤΗ  ΣΗΜΕΡΑ  27  ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ   2015
Ανατολή Ήλιου: 06:49
Δύση Ήλιου: 20:03
Σελήνη 12 ημερών

• NEO!Γιορτάζουν:  Λιβέριος, Λυμπέρης,Φανούριος, Φανουρία.

ΣΑΝ   ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
π. Χ.
479

Η Μάχη των Πλαταιών. Οι Έλληνες, με αρχηγό τον σπαρτιάτη Παυσανία, νικούν σε αποφασιστική μάχη τον περσικό στρατό του Μαρδόνιου.
μ. Χ.
1829

Οι πρώτοι Έλληνες πατούν το πόδι τους στην Αυστραλία. Πρόκειται για επτά ναυτικούς, που έχουν καταδικασθεί για πειρατεία από τους Άγγλους. Τα ονόματά τους: Γεώργιος Βασιλάκης, Γκίκας Βούλγαρης, Γεώργιος Λαρίτσος, Αντώνης Μανόλης, Δαμιανός Νίνης, Νικόλαος Παπανδρέας και Κωνσταντίνος Στρομπόλης.
1896

Λαμβάνει χώρα ίσως ο πιο σύντομος πόλεμος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Διεξάγεται μεταξύ Μ. Βρετανίας και Ζανζιβάρης (τμήματος της σημερινής Τανζανίας) και διαρκεί μόλις 38 λεπτά.
1922

Τα τελευταία ελληνικά τμήματα εγκαταλείπουν τη Σμύρνη. Στις 11 π.μ. εμπροσθοφυλακή του τουρκικού ιππικού εισέρχεται στη Σμύρνη, ενώ τις βραδυνές ώρες φτάνει και μία μεραρχία πεζικού. Οι Τούρκοι πυρπολούν την πόλη και προβαίνουν σε σφαγές του ελληνικού πληθυσμού της. Μεταξύ των σφαγιασθέντων είναι και ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος. Η πυρκαϊά θα συνεχιστεί έως τις 3 Σεπτεμβρίου, μεταβάλλοντας την πόλη σε σωρό ερειπίων.
1942

Η όπερα «Τόσκα» του Τζιάκομο Πουτσίνι κάνει πρεμιέρα στην Αθήνα από την Εθνική Λυρική Σκηνή. Παρουσιάζεται στο θέατρο Παρκ της Πλατείας Κλαυθμώνος, με τη 19χρονη Μαρία Καλογεροπούλου (μετέπειτα Μαρία Κάλλας) στον κεντρικό ρόλο, υπό τη μουσική διεύθυνση του Σώτου Βασιλειάδη.
1982

Παραιτείται ο υφυπουργός Εσωτερικών, Στάθης Παναγούλης, καταγγέλλοντας ότι το ΠΑΣΟΚ απομακρύνθηκε από τους ριζοσπαστικούς στόχους
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2708#ixzz3k1rEANS2
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1770

Γκέοργκ Βίλχελμ Χέγκελ, γερμανός φιλόσοφος. (Θαν. 14/11/1831)
1905

Άρης Βελουχιώτης, κατά κόσμο Αθανάσιος Κλάρας, καπετάνιος του ΕΛΑΣ και στέλεχος του ΚΚΕ. (Θαν. 16/6/1945)
1941

Σεζάρια Έβορα, τραγουδίστρια από τα νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου. (Θαν. 17/12/2011)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2708#ixzz3k1rQc7kL
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
2001

Μιχάλης Δερτούζος, γκουρού της πληροφορικής, καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) και διευθυντής του Εργαστηρίου Ερευνών της Επιστήμης των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. (Γεν. 5/11/1936)
2005

Γιώργος Μουζάκης, τρομπετίστας και συνθέτης ελαφράς μουσικής. (Γεν. 15/8/1922)
2014

Ηλίας Μπαρμπαλιάς, οικοδομικός επιχειρηματίας, με σημαντικό (όσο και αμφιλεγόμενο) εργο στον χώρο των επαγγελματικών κτιρίων. (Γεν. 1946)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2708#ixzz3k1rsDN31

Η Μάχη των Πλαταιών

696
0

Τον Αύγουστο του 479 π.Χ. (στις 27 Αυγούστου, κατά μία εκδοχή) οι Έλληνες νικούν του Πέρσες στην πεδιάδα των Πλαταιών και εξαφανίζουν οριστικά την περσική απειλή από τον ελλαδικό χώρο.
Ο Περσικός στρατός υπό τον Μαρδόνιο, αφού ξεχειμώνιασε στη Θεσσαλία, ετοιμάσθηκε την άνοιξη του 479 π.X. να επιτεθεί εκ νέου κατά της Αθήνας. Προτού όμως ξεκινήσει, ο Μαρδόνιος έστειλε στην Αθήνα το σύμμαχό του και υποτελή βασιλέα της Μακεδονίας, Αλέξανδρο Α', με συγκεκριμένες προτάσεις ειρήνης. Πρότεινε στους Αθηναίους να γίνουν σύμμαχοί του κι αυτός θα αναλάμβανε όχι μόνο να ανοικοδομήσει την κατεστραμμένη πόλη και τους ναούς της, αλλά θα τους καθιστούσε ηγεμόνες της Ελλάδας.
Η θέση των Αθηναίων, που επιστρέφοντας από τη Σαλαμίνα μετά την περίφημη ναυμαχία (480 π.Χ.) βρήκαν την πόλη και τους ναούς τους ερείπια, ήταν απελπιστική. Εξ άλλου, οι Σπαρτιάτες, φοβούμενοι μήπως οι Αθηναίοι δελεασθούν από τις προτάσεις του Μαρδονίου και υποκύψουν, έστειλαν κι αυτοί πρέσβεις στην Αθήνα, με εντολή ν’ αποτρέψουν την παραδοχή των προτάσεων του Μαρδονίου από τους Αθηναίους.

Οι Αθηναίοι τότε αναδείχθηκαν άξιοι των περιστάσεων. Ανέθεσαν στον Αριστείδη να δώσει την πρέπουσα απάντηση και στις δυο αντιπροσωπείες. Στον μεν Αλέξανδρο είπε: «Όσο ο ήλιος εξακολουθεί τον δρόμο του, οι Αθηναίοι δεν πρόκειται να γίνουν σύμμαχοι των Περσών. Κι επειδή έχουν τις ελπίδες στους θεούς, που τα ιερά και τα αγάλματά τους εμόλυναν και κατέστρεψαν οι Πέρσες, θα εξακολουθήσουν να πολεμούν για την ελευθερία τους». Στους δε Σπαρτιάτες απάντησε: «Ούτε τόσο χρυσάφι υπάρχει στη γη, ούτε χώρες τόσο πλούσιες, για να δεχθούμε να προδώσουμε την πατρίδα μας και να γίνουμε φίλοι των Περσών. Βιαστείτε μόνο να στείλετε βοήθεια, γιατί ο Μαρδόνιος γρήγορα θα έλθει εναντίον μας.»
Όταν ο Μαρδόνιος πληροφορήθηκε την απόρριψη των προτάσεών του, ξεκίνησε αμέσως από τη Θεσσαλία, εισέβαλε στην Αττική, που την κατέλαβε και τη λεηλάτησε. Έπειτα, αφού προχώρησε ως την Αθήνα, που τη βρήκε πάλι έρημη από κόσμο, κατάστρεψε ό,τι είχε απομείνει από την πρώτη καταστροφή κι επέστρεψε και στρατοπέδευσε στη Βοιωτία.
Οι Έλληνες με αρχηγό το βασιλιά της Σπάρτης Παυσανία και με την καθοριστική συμμετοχή των Αθηναίων υπό τον Αριστείδη, στην αρχή φοβήθηκαν και παρατάχθηκαν στις υπώρειες του Κιθαιρώνα. Ο Μαρδόνιος έστειλε εναντίον τους το Ιππικό του, αλλά οι Έλληνες απέκρουσαν την επίθεσή του και σκότωσαν τον αρχηγό του Μασίστιο. Το γεγονός αυτό τους έδωσε θάρρος, κατέβηκαν στην πεδιάδα κοντά στις Πλαταιές και στρατοπέδευσαν απέναντι από τους Πέρσες.
Πολύτιμες πληροφορίες για τις πολεμικές προετοιμασίες των Περσών έδωσε ο βασιλιάς της Μακεδονίας, Αλέξανδρος Α’, σε μυστική του συνάντηση με τους Αθηναίους στρατηγούς τις παραμονές της μεγάλης μάχης. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, αφού διακήρυξε ότι είναι Έλληνας από παλιά γενιά, τους είπε ότι δεν θέλει να δει την πατρίδα του να πέφτει από τη λευτεριά της στη δουλεία.

Στην πεδιάδα των Πλαταιών έγινε μάχη φοβερή (στις 27 Αυγούστου 479 π.Χ. κατά μία εκδοχή), στην οποία οι Πέρσες έπαθαν μεγάλη καταστροφή. Όλος ο στρατός του Μαρδονίου κατανικήθηκε και διαλύθηκε και ο ίδιος σκοτώθηκε από πέτρα, που του πέταξε ο Σπαρτιάτης Αρίμνηστος και τον χτύπησε στο κεφάλι. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, από τις 300.000 των Περσών και των Ελλήνων συμμάχων τους μόνο 40.000 γλίτωσαν και εγκατέλειψαν τον ελλαδικό χώρο με επικεφαλής τον Αρτάβαζο. Από τους 110.000 Έλληνες, έπεσαν στο πεδίο της μάχης 1360 στρατιώτες, που τάφηκαν επί τόπου με μεγάλες τιμές.
Τα άφθονα λάφυρα που κυρίευσαν οι Έλληνες στις Πλαταιές, τα μοιράσθηκαν μεταξύ τους, αφού αφιέρωσαν μεγάλο μέρος από αυτά στους θεούς. Μετά τη νίκη τους, οι Έλληνες τιμώρησαν του Θηβαίους, που είχαν συμμαχήσει με τους Πέρσες και διέλυσαν τη Βοιωτική Ομοσπονδία, στην οποία η Θήβα είχε ηγετική θέση.
Η απόκρουση και η εκμηδένιση και της δεύτερης περσική εισβολής (480-479 π.Χ.)  είναι ένα γεγονός με πολύ μεγάλη σημασία για τον ελληνικό κόσμο, αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο. Οι ελληνικές πόλεις εξασφάλισαν την ελευθερία τους, δηλαδή την απαραίτητη προϋπόθεση για την οικονομική, πολιτική, και πολιτιστική τους ανάπτυξη. Μπόρεσαν, έτσι, στα χρόνια που ακολούθησαν, να δημιουργήσουν ένα λαμπρό πολιτισμό, τα επιτεύγματα του οποίου έγιναν κτήμα ολόκληρης της ανθρωπότητας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/973#ixzz3k1s6kP7u

Άγιος Φανούριος

3197
0

Μεγαλομάρτυρας της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας και από τους δημοφιλέστερους Αγίους. Η μνήμη του τιμάται στις 27 Αυγούστου και την ημέρα αυτή γιορτάζουν ο Φανούριος και Φανουρία. Με τον Άγιο Φανούριο συνδέεται ένα νηστίσιμο γλύκισμα, η φανουρόπιτα.
Η Εκκλησία δεν γνωρίζει πού και πότε μαρτύρησε, γι’ αυτό και ήταν άγνωστος στους Συναξαριστές. Έγινε γνωστός από την τυχαία ανεύρεση της εικόνας του μεταξύ 1355 και 1369 στη Ρόδο. Κατά τη διάρκεια ανασκαφών στο νότιο μέρος των παλαιών τειχών της πόλης βρέθηκε αρχαίος χριστιανικός ναός με πολλές κατεστραμμένες εικόνες και μία καλώς διατηρημένη, που απεικόνιζε ένα νεαρό στρατιωτικό, ο οποίος κρατούσε σταυρό και λαμπάδα αναμμένη, ενώ ολόγυρα της εικόνας ήταν ζωγραφισμένες δώδεκα παραστάσεις με τα μαρτύρια που υπόφερε ο Άγιος. Η εικόνα έφερε επιγραφή με τις λέξεις «Άγιος Φανούριος». Ο τότε μητροπολίτης Ρόδου Νείλος Β' ο Διασπωρηνός (1355-1369) ανοικοδόμησε τον ναό του Αγίου, συνέταξε την ακολουθία του και καθιέρωσε την εορτή του στις 27 Αυγούστου.

Λαογραφία

Ο Άγιος Φανούριος θεωρείται από τη λατρευτική παράδοση ως ο κατ’ εξοχήν άγιος που μπορεί να βοηθήσει στην ανεύρεση («φανέρωση») οποιουδήποτε χαμένου αντικειμένου, προφανώς από την παρετυμολογική σύνδεση του ονόματός του με τη λέξη «φανερώνω». Συναφής με τη δοξασία αυτή είναι και η παλαιότερη πίστη ότι ο Άγιος Φανούριος «φανερώνει» στις κοπέλες τον άνδρα που θα πάρουν.
Συνηθέστατα, οι γυναίκες όταν χάσουν κάτι, επικαλούνται τη βοήθειά του, τάζοντάς του μια φανουρόπιτα (κέικ με αλεύρι, μαύρες σταφίδες, ζάχαρη, λάδι, ξύσμα πορτοκαλιού κ.ά.) και τη μοιράζουν για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες της μάνας του Αγίου, που σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση ήταν αμαρτωλή. Πολλές φανουρόπιτες φτιάχνονται κατά την ημέρα της εορτής του Αγίου, ως ευχαριστήρια προσφορά προς αυτόν ή ως ένα είδος προληπτικής αίτησης βοηθείας για μελλοντικές απώλειες.
Στην Κρήτη, το κέντρο της λαϊκής λατρείας του Αγίου βρίσκεται στην περιοχή Βαλσαμόνερου Ηρακλείου, όπου υπήρχε παλαιότερα μονή αφιερωμένη και στο όνομα του Αγίου Φανουρίου. Εκεί οδηγούν τους υπόπτους για ζωοκλοπή και μπροστά στην εικόνα του αγίου «ξεφανερώνονται», ορκίζονται δηλαδή για την αθωότητα τους.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/520#ixzz3k1sNSHuG

Άρης Βελουχιώτης

1905 – 1945

1141
0

Ηγετική και συνάμα τραγική μορφή της Εθνικής Αντίστασης κατά την περίοδο της γερμανοϊταλικής κατοχής, υποστράτηγος του ΕΛΑΣ και σημαίνον στέλεχος του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να διχάζει με τη δράση του. Για τους Αριστερούς είναι ο ήρωας, που ενσάρκωσε τα προδομένα οράματα της παράταξης και για τους Δεξιούς ένας βίαιος εγκληματίας και σφαγέας αθώων πολιτών.
Ο Αθανάσιος Κλάρας, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου 1905 στη Λαμία. Ο πατέρας του Δημήτριος ήταν δικηγόρος και η μητέρα του Αγλαΐα Ζέρβα καταγόταν από οικογένεια συμβολαιογράφου και πιθανώς να είχε μακρινή συγγένεια με τον Ναπολέοντα Ζέρβα, τον ορκισμένο εχθρό του κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Ο αδελφός του ήταν ο διακεκριμένος δημοσιογράφος Μπάμπης Κλάρας (1910-1987).
Σε ηλικία 14 ετών αποβλήθηκε από το Γυμνάσιο λόγω κακής διαγωγής και γράφτηκε στην Αβερώφειο Γεωργική Σχολή της Λάρισας, από την οποία αποφοίτησε το 1922. Μετά από μία σύντομη καριέρα δημοσίου υπαλλήλου στη Δράμα και τα Τρίκαλα, κατέβηκε στην Αθήνα το 1924, οπότε και εντάχθηκε στην κομμουνιστική νεολαία και κατόπιν στο ΚΚΕ.
Το 1925 κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία και λόγω των γνώσεών του έγινε δεκανέας Πυροβολικού. Μόλις έγινε γνωστή η κομμουνιστική του δράση καθαιρέθηκε και στάλθηκε σε μονάδα ανεπιθυμήτων στο Καλπάκι. Μετά την απόλυσή του αφοσιώθηκε ψυχή τε και σώματι στον αγώνα για τη διάδοση των αρχών του κομουνισμού με το ψευδώνυμο «Μιζέριας».

Φυλακίστηκε επανειλημμένα και εξορίστηκε πολλές φορές έως το 1940 για την πολιτική του δράση. Το 1936 καταδικάστηκε σε τετραετή φυλάκιση από τη δικτατορία Μεταξά για παράβαση το νόμου 117/36 «Περί μέτρων προς καταπολέμησιν του κομμουνισμού και των εκ τούτου συνεπειών». Τον Ιούλιο του 1939 αποφυλακίστηκε από τις φυλακές της Κερκυρας, αφού προηγουμένως είχε υπογράψει «δήλωση μετανοίας», αποκηρύσσοντας τον κομουνισμό και το ΚΚΕ, ενέργεια ατιμωτική για ένα κομμουνιστή, που θα τον ακολουθούσε σε όλη του τη ζωή.
Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου υπηρέτησε στη Μακεδονία ως στρατιώτης του πυροβολικού στο 3ο Σύνταγμα. Μετά την κατάρρευση του μετώπου επέστρεψε στην Αθήνα.
Η αντιστασιακή δράση του άρχισε τον Μάιο του 1942, όταν συγκρότησε ομάδα από 15 άνδρες και άρχισε τον αγώνα από το χωριό Δομνίστα της Ευρυτανίας στις 7 Ιουνίου, όπου διακήρυξε πως ο αγώνας γίνεται και κατά των ντόπιων συνεργατών του κατακτητή. Την περίοδο εκείνη απέκτησε και το ψευδώνυμο Άρης Βελουχιώτης, από τον Άρη, τον θεό του πολέμου και το βουνό Βελούχι (Τυμφρηστός η επίσημη ονομασία του).
Με τις πρώτες του πράξεις έχει δημιουργήσει την εικόνα του σκληρού, μα δίκαιου τιμωρού των προδοτών, όπως έλεγε, του έθνους. Στις 9 Ιουνίου, επιτέθηκε με τους άνδρες του στο τσιφλίκι του Μαραθέα, στο Νέο Μοναστήρι Δομοκού. Ο Μαραθέας είχε τη φήμη σκληρού τσιφλικά και συνεργάτη των Ιταλών. Σε πρόσφατη αναταραχή, που δημιουργήθηκε από τους κολίγους που δούλευαν για λογαριασμό του, κάλεσε τους ιταλούς φίλους του και σκότωσαν δέκα από αυτούς, χωρίς άλλη διαδικασία. Οι ένοπλοι αντάρτες σκότωσαν το Μαραθέα και πήραν τα παιδιά του ως ομήρους. Η πρωτοβουλία αυτή του Άρη που θεωρήθηκε από πολλούς ακραία, αντιμετωπίστηκε από τους κατοίκους της περιοχής μάλλον με θετικό τρόπο.
Στις 9 Σεπτεμβρίου 1942 το τμήμα του Άρη δίνει την πρώτη μάχη στη χαράδρα της Ρεκάς στην Γκιώνα κατά ιταλικού αποσπάσματος και στις 29 Οκτωβρίου αντιμετωπίζει με επιτυχία ένα ιταλικό λόχο στο Κρίκελο της Ευρυτανίας. Η φήμη του εδραιώθηκε μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου (25-26 Νοεμβρίου 1942), η οποία πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία αντάρτικών ομάδων του ΕΛΑΣ υπό τον Βελουχιώτη και του ΕΔΕΣ υπό τον Ναπολέοντα Ζέρβα και άγγλων αξιωματικών. Ακολούθησε στις 18 Δεκεμβρίου 1942 η επιτυχία του κατά τη σύγκρουσή του με ιταλικό σύνταγμα στο Μικρό Χωριό Ευρυτανίας.
Μετά την επιτυχία που είχε η συνεργασία των αντάρτικων ομάδων στην ανατίναξη του Γοργοποτάμου, καταβλήθηκε προσπάθεια για την εδραίωση της συνεργασίας των αντιστασιακών οργανώσεων και ομάδων. Οι προσπάθειες αυτές δεν καρποφόρησαν και η αποτυχία επισφραγίστηκε ύστερα από μία άκαρπη συνάντηση του Βελουχιώτη με τον Ζέρβα και τον υπαρχηγό της Βρετανικής Αποστολής Κρις Γούντχαουζ στη Ροβελίστα της Ηπείρου τον Δεκέμβριο του 1942.
Η αποτυχία αυτή είχε ως επακόλουθο την ένταση μεταξύ των αντιστασιακών οργανώσεων και αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ των αντάρτικων ομάδων, αποκορύφωμα των οποίων ήταν η στυγνή σφαγή του συνταγματάρχη Δημητρίου Ψαρρού, συνιδρυτή της αντιστασιακής οργάνωσης (σοσιαλδημοκρατικών αντιλήψεων), ΕΚΚΑ (Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση), από άνδρες του Βελουχιώτη στις 17 Απριλίου 1944 στο Κλήμα Φωκίδας. Για το έγκλημα αυτό θεωρήθηκε από πολλούς υπεύθυνος ο Άρης, αν και είναι βέβαιο ότι ο ίδιος προσωπικά δεν ήταν παρών στη δολοφονία.
Από τη Ρούμελη ο Βελουχιώτης στάλθηκε στην Πελοπόννησο και πολέμησε ως επικεφαλής του ΕΛΑΣ της περιοχής εναντίον των Γερμανών και των Ταγμάτων Ασφαλείας, που αποτελούσαν τις δυνάμεις ασφαλείας της κατοχικής κυβέρνησης Ράλλη. Ιδιαίτερα αιματηρές για τα Τάγματα Ασφαλείας ήταν οι συγκρούσεις που έγιναν σε πολλές πόλεις της Πελοποννήσου μετά τον Σεπτέμβριο του 1944, όταν άρχισαν να αποχωρούν οι Γερμανοί. Η Μάχη του Μελιγαλά (13-15 Σεπτεμβρίου 1944) και η επακολουθήσασα σφαγή «επί δικαίων και αδίκων» από τους άνδρες του Άρη εξακολουθεί να διχάζει μέχρι σήμερα.
Στις πόλεις που καταλαμβάνονταν από τον ΕΛΑΣ άρχισαν να λειτουργούν «λαϊκά δικαστήρια» και με συνοπτική διαδικασία εκτελέστηκαν πολλοί, ανάμεσα στους οποίους και αρκετοί αθώοι, που εκτελέστηκαν απλώς για τις πολιτικές τους αντιλήψεις ή την κοινωνική τους τάξη. Στο τέλος Σεπτεμβρίου του 1944, ο Βελουχιώτης, με τη μεσολάβηση του υπουργού της εξόριστης κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας Παναγιώτη Κανελλόπουλου, δέχθηκε να αναστείλει τη λειτουργία των έκτακτων στρατοδικείων του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο κι έφυγε για τη Ρούμελη τον επόμενο μήνα, τις μέρες της αποχώρησης των Γερμανών από την Ελλάδα. Αποχαιρετώντας τους Μοραΐτες καπετάνιους του ΕΛΑΣ, τους ευχήθηκε «Καλή αντάμωση στα γουναράδικα», μια φράση που επανήλθε πρόσφατα στην επικαιρότητα από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Βαγγέλη Διαμαντόπουλο.

Τα κομμένα κεφάλια του Βελουχιώτη και του Τζαβέλλα στην πλατεία των Τρικάλων.
Τον Νοέμβριο του 1944 σε σύσκεψη καπετάνιων του ΕΛΑΣ πρότεινε να ετοιμαστεί ο ΕΛΑΣ για την αναμενόμενη σύγκρουση με τους Άγγλους, αντικρούστηκε όμως από τον καπετάνιο της Ομάδας Μεραρχιών της Μακεδονίας Μάρκο Βαφειάδη και τελικά ο Βελουχιώτης δεν έλαβε μέρος στα «Δεκεμβριανά».
Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας (12 Φεβρουάριου 1945), υπέγραψε με τον στρατιωτικό αρχηγό του ΕΛΑΣ, Στέφανο Σαράφη, την αποστράτευση των αντάρτικων ομάδων, κατηγόρησε όμως με δριμύτητα την πολιτική ηγεσία του ΕΑΜ για την εσφαλμένη τακτική της, που κατά την άποψή του οδηγούσε στην εγκαθίδρυση των Άγγλων στην Ελλάδα και στη δίωξη των αγωνιστών του ΕΑΜ. Ο ίδιος ήταν από τους πιο επίμονους υπέρμαχους για τη μετατροπή του αντιστασιακού αγώνα σε κοινωνικό - πολιτικό και την επιβολή «λαοκρατικού» καθεστώτος. Έτσι, στο Γαρδίκι, παρά την αρχική αποδοχή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, διακήρυξε την ανάγκη να συνεχιστεί ο αγώνας εναντίον «του νέου ζυγού», η ενέργειά του όμως αυτή προκάλεσε την αντίδραση όχι μόνο της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και της ηγεσίας του ΚΚΕ.
Στις 16 Ιουνίου 1945 το κόμμα του τον αποκήρυξε και τον διέγραψε με δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη», την ίδια ημέρα που ο ίδιος αποφάσισε να τερματίσει τη ζωή του, όταν βρέθηκε περικυκλωμένος από παραστρατιωτικές ομάδες και μονάδες του Στρατού στη Μεσούντα της Άρτας.
Το πτώμα του αποκεφαλίστηκε από τους άνδρες των παραστρατιωτικών ομάδων και κρεμάστηκε μαζί με του συντρόφου του Τζαβέλα σε κεντρικό φανοστάτη των Τρικάλων. Ακολούθησε τρικούβερτο γλέντι από τους διώκτες του, που κράτησε μέχρι πρωίας. Σε ερώτησε στη Βουλή των Κοινοτήτων από βουλευτές του Εργατικού Κόμματος για το «βάρβαρο της πράξης», ο αρμόδιος υπουργός απάντησε ότι αυτό αποτελεί «αρχαιοελληνικό πολεμικό έθιμο».
Τα κατοπινά χρόνια, δύο φορές το ΚΚΕ απεκατέστησε πολιτικά τον Άρη Βελουχιώτη, στις 20 Ιουνίου 1962 και στις 16 Ιουλίου 2011.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1371#ixzz3k1shYlLb

Ο πιο σύντομος πόλεμος της ιστορίας

Το χαρέμι του Σουλτάνου μετά τον βομβαρδισμό
175
0

Ο πιο σύντομος πόλεμος της ιστορίας της ανθρωπότητας ήταν αυτός ανάμεσα στη Μεγάλη Βρετανία και το Σουλτανάτο της Ζανζιβάρης. Έγινε στις 27 Αυγούστου 1896 και διήρκεσε μόλις 38 λεπτά.
Η σύρραξη προκλήθηκε από τον θάνατο του 39χρονου σουλτάνου της Ζανζιβάρης Χαμάντ μπιν Τουβαϊνί αλ Μπουσαίντ, πιστού συμμάχου της αποικιακής Βρετανικής Αυτοκρατορίας, στις 25 Αυγούστου 1896. Ο ανιψιός του Χαλίντ αλ Μπαργκάς (1874 – 1927) βρήκε την ευκαιρία και άρπαξε πραξικοπηματικά την εξουσία. Όμως, δεν ήταν αρεστός στους Άγγλους, που προτιμούσαν τον θείο του Χαμούντ μπιν Μουχάμεντ (1853 – 1902).
Οι Άγγλοι αποικιοκράτες απαίτησαν την άμεση παραίτηση του Μπαργκάς, με τελεσίγραφο που έληγε στις 9 το πρωί της 27ης Αυγούστου. Αυτός αρνήθηκε και προσπάθησε να κερδίσει χρόνο, βάζοντας στο παιγνίδι τους Αμερικανούς. Οι Άγγλοι από την πλευρά τους άρχισαν πολεμικές προετοιμασίες. Παρέταξαν μπροστά από το λιμάνι της Ζανζιβάρης πέντε πολεμικά πλοία και άρχισαν να αποβιβάζουν πεζοναύτες στη στεριά.
Ο Μπαργκάς προσπάθησε να κερδίσει χρόνο με τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων, αλλά οι Άγγλοι ήταν αποφασισμένοι να επιβάλουν τη θέλησή τους. Δύο λεπτά μετά τη λήξη του τελεσιγράφου άρχισε ο κανονιοβολισμός του σουλτανικού χαρεμιού, το οποίο σχεδόν ισοπεδώθηκε. Ο Μπαργκάς μόλις που πρόλαβε να διαφύγει και να ζητήσει πολιτικό άσυλο στο προξενείο της Γερμανίας. Στις 9:40 π.μ. ο Αγγλο-Ζανζιβαρινός Πόλεμος έλαβε τέλος.
Η 38λεπτη σύρραξη κόστισε τη ζωή σε 500 ντόπιους μαχητές, ενώ οι Άγγλοι είχαν μόνο ένα τραυματία. Αμέσως μετά εγκατέστησαν στην εξουσία τον εκλεκτό τους σουλτάνο Χαμούντ μπιν Μουχάμεντ, από τον οποίον απαίτησαν και πέτυχαν να λάβουν αποζημίωση για το κόστος του πιο σύντομου πολέμου στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Η Ζανζιβάρη είναι νησιωτικό σύμπλεγμα της Ανατολικής Αφρικής, τμήμα από το 1964 της Τανζανίας. Στους αρχαίους Έλληνες ήταν γνωστή ως Μενουθιάς. Τον 19ο αιώνα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα δουλεμπορίου στην αφρικανική ήπειρο, το οποίο κατάργησαν οι Άγγλοι το 1897, ένα χρόνο μετά τον βραχύβιο πόλεμο της 27ης Αυγούστου 1896.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/817#ixzz3k1yeMnMt

Γιώργος Μουζάκης
\

1922 – 2005

57
0

Έλληνας μουσικός και συνθέτης, που διακρίθηκε κυρίως στο ελαφρό τραγούδι και την επιθεώρηση.
Ο Γιώργος Μουζάκης γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1922 στο Μεταξουργείο. Πρωτοεμφανίστηκε νωρίς στη μουσική, ως τρομπετίστας το 1938 και από το 1940 διατηρούσε δική του ορχήστρα. Το 1946 μπήκε στη δισκογραφία, κυκλοφορώντας τον πρώτο του δίσκο. Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών (1939-1947) και συνέχισε τη μουσική του εκπαίδευση στην Αυστρία και Γερμανία (1952-1954).
Συνέθεσε περισσότερα από 450 τραγούδια και χιλιάδες μελωδίες για παραστάσεις και επιθεώρησης. Συνέδεσε το όνομά του όσο κανένας άλλος συνθέτης με τη χρυσή εποχή της επιθεώρησης τη δεκαετία του ‘50 και γι’ αυτό χαρακτηρίστηκε, άλλωστε, «ο βασιλιάς της επιθεώρησης».
Μεγάλες επιτυχίες του υπήρξαν τα τραγούδια: «Το Μονοπάτι», «Η Σκλάβα», «Θέλω να τα σπάσω», «Αδυναμία μου», «Ένας φίλος ήρθε από τα παλιά», «Σου σφυρίζω», «Σ αγαπώ σ’ όλες τις γλώσσες», «Βίρα τις άγκυρες», «Δεν πάω σπίτι μου απόψε», «Καλωσόρισες έρωτα» (συμπεριλήφθηκε το 1968 σε δίσκο από τον Φρανκ Σινάτρα), «Μάμπο Μπραζιλέιρο», «Εγώ θα σ’ αγαπώ» και «Έχω απόψε ραντεβού».
Το 1959 συνέθεσε τον «Ύμνο του Παναθηναϊκού» («Σύλλογος μεγάλος...»), σε στίχους Γιώργου Οικονομίδη, με πρώτο ερμηνευτή τον Γιάννη Βογιατζή. Συνέθεσε ακόμα, μία συμφωνία, μία σουίτα και τη λαϊκή όπερα «Ο Μηνάς ο ρέμπελος».
Ο Γιώργος Μουζάκης έγραψε μουσική για πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, από την οποία ξεχωρίζει το «Ακροπόλ» του Παντελή Βούλγαρη (1996). Ήταν ο δημιουργός των τηλεοπτικών εκπομπών «Από τον παππού στον εγγονό» (ΥΕΝΕΔ, 1974) και «Αναμνήσεις, Μελωδίες και Ρυθμοί» (ΕΡΤ, 1979).
Τιμήθηκε δύο φορές με το πρώτο βραβείο του Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης: Το 1967 για το τραγούδι «Καλωσόρισες έρωτα» με ερμηνευτές τον Σώτο Παναγόπουλο και την Άντζελα Ζήλεια και το 1968 με το « Χτύπα καρδιά μου», το οποίο ερμήνευσαν η Μπελίντα και η Άντζελα Ζήλεια.
Το 2002 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία του «Γιώργος Μουζάκης: Βίρα τις άγκυρες» σε επιμέλεια Ιάσωνα Τριανταφυλλίδη. Το 2003 βραβεύτηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο, για την προσφορά του στο ελληνικό τραγούδι.
Ο Γιώργος Μουζάκης πέθανε στην Αθήνα στις 27 Αυγούστου 2005, σε ηλικία 83 ετών.

ΠΗΓΗ:
http://www.sansimera.gr/biographies/1438#ixzz3k1yrN6gQ

Σεζάρια Εβόρα

1941 – 2011

1145
0

Διάσημη τραγουδίστρια από το Πράσινο Ακρωτήριο, γνωστή και ως «ξυπόλητη ντίβα», επειδή συνήθιζε να τραγουδά ανυπόδητη, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τη φτώχεια που επικρατούσε στην πατρίδα της. Αποκλήθηκε βασίλισσα των μόρνα, των τραγουδιών της πατρίδας της, που συνδυάζουν τους ρυθμούς της Δυτικής Αφρικής, τα πορτογαλικά φάντο (fado), τα βραζιλιάνικα μοντχίνα (modhina) και τους αγγλικούς ναυτικούς σκοπούς (sea shanty). Ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στη χώρα μας, όπου είχε βρεθεί αρκετές φορές για συναυλίες.
Η Σεζάρια Εβόρα (Cesária Évora, ορθότερη προφορά στα πορτογαλικά Σεζάριε Εβούρε), γεννήθηκε στο νησί Σάο Βισέντε του νησιωτικού συμπλέγματος του Πράσινου Ακρωτηρίου, στις 27 Αυγούστου 1941. Σε ηλικία επτά ετών έμεινε ορφανή από πατέρα, που ήταν βιολιστής, και η μητέρα της, που εργαζόταν ως μαγείρισσα, αγωνίστηκε μάταια να μεγαλώσει αυτήν και τα έξι αδέλφια της με τα πενιχρά εισοδήματά της. Στα δέκα της, η μικρή Σιζέ, όπως ήταν το χαϊδευτικό της, μπήκε σε καθολικό ορφανοτροφείο. Εκεί ήταν που ήρθε σε πρώτη επαφή με τη μουσική, συμμετέχοντας στη χορωδία του ιδρύματος.
Στα 16 της κι ενώ εργαζόταν ως ράφτρα, συνάντησε ένα ναυτικό, ονόματι Εντουάρντο, ο οποίος τη μύησε στα παραδοσιακά μουσικά στιλ των νησιών του Πράσινου Ακρωτηρίου, κολαντέιρα (σατιρικά τραγούδια κοινωνικής κριτικής) και  μόρνα (τραγούδια της λύπης, της μελαγχολίας και της νοσταλγίας). Στη δεκαετία του '60 ξεκίνησε να τραγουδά σε τοπικά μπαρ και ξενοδοχεία, στα οποία σύχναζαν ναυτικοί, για λίγα εσκούδο (τα νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου ήταν αποικία της Πορτογαλίας έως το 1975) ή ένα ποτήρι γκρογκ (τοπικό ποτό).
Τη δεκαετία του '70 η Εβόρα ήταν πλέον αρκετά γνωστή στο νησί της, χωρίς όμως η επιτυχία της αυτή να βελτιώσει τα οικονομικά της. Έτσι, αποφάσισε να σταματήσει το τραγούδι για να μπορέσει να θρέψει τα δύο παιδιά της, που είχε αποκτήσει εκτός γάμου. Επί δέκα χρόνια δεν τραγούδησε και η ίδια τα περιγράφει ως «σκοτεινά χρόνια». Την ίδια περίοδο πάλεψε με τον αλκοολισμό.
Τη διεθνή επιτυχία της οφείλει σε δύο συμπατριώτες της, που ζούσαν στην Ευρώπη. Στον Μπάνα, που την προσκάλεσε να τραγουδήσει στην Πορτογαλία και τον Ζοζέ ντα Σίλβα, που την έπεισε να μεταβεί στο Παρίσι για να ηχογραφήσει ένα δίσκο. Το άλμπουμ La Diva Aux Pieds Nus (Η Ξυπόλητη Ντίβα) κυκλοφόρησε το 1988 και γνώρισε μεγάλη επιτυχία.
Η Σεζάρια Εβόρα εκτοξεύτηκε στο διεθνές μουσικό στερέωμα με το τέταρτο άλμπουμ της Miss Perfumado (1992), με πωλήσεις που ξεπέρασαν τα 300.000 αντίτυπα, χάρις στο τραγούδι Sodade, που  έγινε η πρώτη διεθνής επιτυχία της. Η πορτογαλική λέξη saudade έχει περίπλοκη σημασία, που είναι δύσκολο να μεταφραστεί. Σημαίνει γενικά νοσταλγία, πόθο, λύπη και μετάνοια. Η έκφραση της sodade αποτελεί εσωτερικό στοιχείο στη μουσική του Πράσινου Ακρωτηρίου.
Το 1995 ήταν υποψήφια για Βραβείο Γκράμι στην κατηγορία της World Music με το άλμπουμ Cesaria. Θα το κερδίσει τελικά το 2003 για το άλμπουμ Voz d'Amor.
Τον Μάιο του 2010 υπέστη καρδιακή προσβολή στην Πορτογαλία, όπου βρισκόταν για σειρά συναυλιών και υποβλήθηκε σε εγχείριση ανοιχτής καρδιάς στο Παρίσι. Τον Σεπτέμβριο του 2011 ανακοίνωσε ότι θέτει τέλος στη μουσική καριέρα της, ακυρώνοντας τις προγραμματισμένες συναυλίες της, καθώς βρισκόταν «σε κατάσταση μεγάλης εξάντλησης». Έφυγε από τη ζωή στις 17 Δεκεμβρίου 2011, κατόπιν βραχείας νοσηλείας στην εντατική νοσοκομείου της πατρίδας της.

Δισκογραφία

• La Diva Aux Pieds Nus (1988)
• Distino di Belita (1990)
• Mar Azul (1991)
• Miss Perfumado (1992)
• Cesária (1995)
• Cabo Verde (1997)
• Café Atlantico (1999)
• São Vicente di Longe (2001)
• Voz d'Amor (2003)
• Rogamar (2006)
• Nha Sentimento (2009)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/425#ixzz3k1zIPDgD

Ταρζάν

Το τεύχος Οκτωβρίου 1912 του περιοδικού All Story
400
0

Μυθιστορηματικός ήρωας, που γεννήθηκε από τη πέννα του αμερικανού συγγραφέα Έντγκαρ Λι Μπάροους (1875 - 1950). Εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1912 στο τεύχος Οκτωβρίου του περιοδικού All Story, αλλά έγινε παγκοσμίως γνωστός από τον κινηματογράφο και τον ολυμπιονίκη της κολύμβησης Τζόνι Βαϊσμίλερ, που τον ενσάρκωσε στη μεγάλη οθόνη.
Σύμφωνα με τον Μπάροους, ο Ταρζάν ήταν γιος του βρετανού λόρδου και της λαίδης Γκρέιστοκ, που αιχμαλωτίστηκαν από πειρατές σ' ένα ταξίδι τους στη Δυτική Αφρική. Οι γονείς του πέθαναν όταν ήταν μωρό και την ανατροφή του ανέλαβαν οι Μανγκάνι, μια φυλή γοριλλών. Του έδωσαν το όνομα Ταρζάν, που στη γλώσσα τους σημαίνει λευκός άνθρωπος. Το πραγματικό του όνομα ήταν Τζον Κλέιτον, λόρδος του Γκρέιστοκ.
Ως νεαρός, ο Ταρζάν γνώρισε την Τζέιν Πόρτερ και την οικογένειά της, που είχαν μια ανάλογη περιπέτεια με αυτή των γονιών του. Η καρδιά του σκίρτησε για τη νεαρή αμερικανίδα και όταν αυτή επέστρεψε στην πατρίδα της, ο Ταρζάν άφησε τη ζούγκλα για να αναζητήσει την πρώτη και μοναδική του αγάπη. Παντρεύτηκαν και έζησαν για ένα διάστημα στην Αγγλία, όπου γεννήθηκε και ο μοναχογιός τους Κόρακ. Ο Ταρζάν, απογοητευμένος από την υποκρισία του πολιτισμένου κόσμου, αναζήτησε το νόημα της ζωής, επιστρέφοντας με την οικογένειά του στη ζούγκλα.

Ο πρώτος κινηματογραφικός Ταρζάν, Έλμο Λίνκολν
Ο Μπάροους προίκισε τον ήρωά του με ασυνήθιστες ικανότητες για έναν κανονικό άνθρωπο. Ο Ταρζάν μπορούσε να σκαρφαλώνει και να στέκεται στα δέντρα, όπως ένας πίθηκος. Με αισθήσεις εξαιρετικές, μπορούσε να μυρίσει τις τροφές από απόσταση ενός μιλίου και να ακούσει και τον παραμικρότερο ήχο από τα δύο μίλια. Η δύναμή του, η ταχύτητά του, τα αντανακλαστικά του και οι κολυμβητικές του ικανότητες ξεπερνούσαν κατά πολύ αυτές του μέσου ανθρώπου.
Αντιμετώπιζε με επιτυχία γορίλες, ρινόκερους, κροκόδειλους, δεινόσαυρους και άλλα μεγάλα ζώα, ενώ λύγιζε με επιτυχία σίδερα και σήκωνε μεγάλα φορτία με το ένα χέρι. Γνώριζε πολύ καλά τη γλώσσα του σώματος και η συνεννόηση με τα ζώα ήταν παχνιδάκι γι' αυτόν. Μπορούσε να γιάνει μόνος τις πληγές του, που άλλους ανθρώπους θα τους είχαν στείλει στον τάφο. Τελικά, έγινε αθάνατος, χάρη στο ματζούνι που του έδωσε ένας μάγος.
Ο Μπάροους έπλασε ένα σχεδόν αψεγάδιαστο ήρωα. Ο Ταρζάν εμφανισιακά ήταν αθλητικός, ψηλός, όμορφος, ηλιοκαμμένος, με γκρι μάτια. Συναισθηματικά ήταν θαρραλέος, σταθερός και πιστός στη σύντροφό του. Διακρινόταν για την εξυπνάδα και το ηθικό του υπόβαθρο, ενώ σε κάθε περίσταση ήταν προστάτης των αδυνάτων. Η φιλοσοφία του μονοδιάστατη: επιστροφή στη φύση. Φορούσε ένα απλό ρούχο από δέρμα πεθαμένου ζώου, που κάλυπτε μόνο τα γεννητικά του όργανα και ήταν ζωσμένος μ' ένα μαχαίρι. Του αρκούσε ένα κλαδί δένδρου για να κοιμηθεί, ενώ έτρωγε ωμό κρέας από ζώα που σκότωνε ο ίδιος. Αν και ήταν ικανός να ζήσει σε μία πολιτισμένη κοινωνία, αυτός προτιμούσε να «αφαιρεί το ισχνό επίχρισμα του πολιτισμού», όπως έγραφε ο Μπάροους.

Ο Τζόνι Βαϊσμίλερ ως Ταρζάν
Ο Ταρζάν, όλα αυτά τα χρόνια, είναι ένας από τους δημοφιλέστερους λογοτεχνικούς ήρωες. Εκτός από τις δεκάδες ιστορίες που έγραψε ο Μπάροους και μετά τον θάνατό του άλλοι συγγραφείς με την άδεια του ιδρύματος Μπάροους, ο Ταρζάν έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο, το θέατρο, την τηλεόραση, τα κόμικς, ενώ έχει παρουσιαστεί σε βιντεοπαιγνίδια και βιου-μάστερ.
Η κριτική αποδοχή δεν συμβάδισε με τη μεγάλη του επιτυχία. Οι κριτικοί δεν συγχώρησαν στον Ταρζάν ότι προερχόταν από τον χώρο της «φτηνής λογοτεχνίας» (pulp fiction), της λεγόμενης και παραλογοτεχνίας. Επιπλέον, ο συγγραφέας του κατηγορήθηκε ότι αναπαρήγαγε στα πρώτα του βιβλία σεξιστικά και ρατσιστικά στερεότυπα για τις γυναίκες και τους μαύρους. Μόνο όταν ο Μπάροους μετακινήθηκε στο Χόλιγουντ έγινε πιο φιλελεύθερος και στα τελευταία βιβλία του Ταρζάν σατίρισε τον σεξισμό και τον ρατσισμό.
Στον κινηματογράφο, ο Ταρζάν έκανε την εμφάνισή του στις 27 Ιανουαρίου 1918, όταν ο σκηνοθέτης Σκοτ Σίντνεϊ μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το πρώτο βιβλίο του Μπάροους «Ο Ταρζάν των πιθήκων» (εκδόσεις «Λιβάνη»), με πρωταγωνιστή τον Έλμο Λίνκολν. Μέχρι σήμερα έχουν γυριστεί άλλες 87 ταινίες με ήρωα τον Ταρζάν, που δόξασε και σχεδόν ταυτίστηκε μαζί του ο αμερικανός ολυμπιονίκης της κολύμβησης Τζόνι Βαϊσμίλερ τη δεκαετία του '30.

Σχετικά...

• Ο αρσενικός χιμπαντζής με το όνομα Τσίτα, που συνοδεύει τον Ταρζάν στις κινηματογραφικές του περιπέτειες, δεν αναφέρεται σε κανένα βιβλίου του Μπάροους.
• Οι ιστορίες του Ταρζάν ήταν απαγορευμένες στη Ναζιστική Γερμανία ως δείγμα εκφυλιστικής τέχνης.
• Η πόλη της Καλιφόρνιας, όπου εγκαταστάθηκε ο Μπάροους, ονομάστηκε προς τιμήν του Ταρζάνα.
• Παρότι το κοπιράιτ των πρώτων βιβλίων του έχει λήξει, το όνομα Ταρζάν είναι κατοχυρωμένο ως εμπορικό σήμα.
• Ο Ταρζάν υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής στο Ισραήλ και τις Αραβικές χώρες, σε πειρατικές εκδόσεις γραμμένες από ντόπιους συγγραφείς, τις δεκαετίες '50 και '60. Στο Ισραήλ κυνηγούσε Άραβες και στις αραβικές χώρες Ισραηλινούς.
• Υπήρξε και ο έλληνας Ταρζάν, ο Γκαούρ-Ταρζάν, δημιούργημα του συγγραφέα Νίκου Ρούτσου (1904 - 1981).
• Ταρζανιά, στη νεοελληνική αργκό σημαίνει ριψοκίνδυνη ενέργεια.
• «Ταρζάν», θρυλική ειδική διαδρομή του Ράλι Ακρόπολις στον Τυμφρηστό. Πήρε το όνομά της από ένα μοναχικό γέροντα της περιοχής, που όλοι τον γνώριζαν ως Ταρζάν και ήταν φίλος των οδηγών.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/395#ixzz3k1zdjO4M

O " επίγειος  παραδεισος  "του  αείμνηστου αγαπημενου  φόλου Τάκη Στρούζα , είναι  λιγα  μέτρα  κάτω  απ' το  δρόμο απέναντι  απ' την  αρχαιολογική  συλλογή , στο  Παλουκαίϊκο σοκάκι αριστερά , αν  σας  φέρει  ο  δρόμος  εκεί , ρίξτε  μια  ματια , θα το  απολαύσετε ....

Ο  ΑΥΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ  ΣΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Παρασκευή
28/8
03:00

16°C
65%

2 Μπφ Α
9 Km/h


ΚΑΘΑΡΟΣ



09:00

16°C
43%

3 Μπφ BA
16 Km/h


ΚΑΘΑΡΟΣ

15:00

30°C
16%

3 Μπφ Α
16 Km/h


ΚΑΘΑΡΟΣ

21:00

23°C
25%

2 Μπφ BA
9 Km/h


ΚΑΘΑΡΟΣ

  ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ  ΤΗΝ  ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
“ ΤΟ  ΜΕΓΑΛΟ..ΔΙΛΗΜΜΑ ..”
  Παγωμάρα  έχει  πέσει  φίλοι  μου , όλοι  προσπαθούμε να  βρούμε  τι  θα  ψηφίσουμε , γιατί  όπως  έχουν  έρθει  τα  πράγματα , η  κατάσταση  είναι ..” ΜΠΡΟΣ  ΓΚΡΕΜΟΣ ΚΑΙ  ΠΙΣΩ…ΡΕΜΑ ..”, ακόμα  κι’ εκείνοι οι..” περιπλανώμενοι  γυρολόγοι “ που  έχουν ..εξαντλήσει ολόκληρο το…συνταγματικό τόξο , όπως  λέμε , κι’ αυτοί  δυσκολεύονται , γιατί  όντας “ σταθεροί  στις πεποιθήσεις  τους , ΠΑΝΤΑ  ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΙ  ΔΗΛΑΔΗ , ανησυχούν  και  φοβούνται μήπως και  δεν  βρεθούν με  το  νικητή , γιατί  βλέπεις  κανένας δεν  μπορεί  να  προεξοφλήσει  ποιο  κόμμα  θα  είναι  πρώτο , βάσανα  που  έχουν  κι’ αυτοί οι..καημένοι …
  Στο  χωριό  μας  φίλοι  μου , δεν  έχει  αρχίσει η..προεκλογική  κίνηση , και  δυστυχώς  λείπει  εκείνη  η παλιά  αξέχαστη  προεκλογική ατμόσφαιρα , εξαιρουμένης  φυσικά , της  γνωστής  περιόδου , που  δεν  θέλουμε ούτε  καν  να  τη  θυμόμαστε ..
  Ακόμα , γνωρίζοντας  πρόσωπα και..πράγματα , καταλαβαίνεις  αμέσως πως όλα  θα  είναι μάλλον..υποτονικά , αφού  οι  γνωστοί – άγνωστοι , σαματατζήδες παρατρεχάμενοι , έχουν  χωθεί  στα  ..καβούκια  τους ,αφήνοντας  κατά  μέρος  τις  “ αξέχαστες “ προκλητικές  συνάξεις  κάτω  από ..μουριές  και  όχι  μόνο …
   Βέβαια , το  χωριό  μας έχει  άνθρωπο  να  ψηφίσει , κι’ αυτός  είναι  ο  Ηλίας  Κωστοπαναγιώτου , στον  οποίο δυστυχώς ,  έχουν  πέσει  από..δίπλα και πολλοί  κομματικά  άστεγοι - πολιτικο...παρανυθάδες  ( o  Ηλίας  όμως  δεν…μασάει ) αλλά αυτό  προϋποθέτει ότι  ο  Ηλίας  θα  είναι  πρώτος  στη  λίστα , γιατί  είναι  πια  γνωστό  τοις..πάσι , πως  την έδρα  στη  Φωκίδα , ΔΕΝ  ΤΗΝ  ΠΗΡΕ  Ο   ΣΥΡΙΖΑ ΑΛΛΑ  ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ  Ο  ΗΛΙΑΣ …ελπίζω  να το  έχουν  καταλάβει  αυτό  οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ και  να  φερθούν…έξυπνα …ΘΑ  ΠΡΕΠΕΙ  ΟΙ  ΔΙΑΦΟΡΟΙ..." ΣΥΡΙΖΟ..ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ " ΝΑ  ΚΑΤΑΛΆΒΟΥΝ  ΚΑΛΑ  ΠΩΣ  ΑΝ  Ο  ΗΛΙΑΣ  ΔΕΝ  ΕΙΝΑΙ  ΠΡΩΤΟΣ  ΣΤΗ  ΛΙΣΤΑ , ΤΟΤΕ  ΝΑ  ΞΕΧΑΣΟΥΝ  ΤΗ...ΔΩΡΙΔΑ ..
   Πολλά  έχουμε  να  πούμε φίλοι  μου όλες  αυτές  τις  μέρες μέχρι τις  εκλογές , ελπίζουμε δε  και  ευχόμαστε ΟΛΑ  ΝΑ  ΚΥΛΗΣΟΥΝ  ΗΡΕΜΑ ΧΩΡΙΣ  ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ  ΚΑΙ..ΕΚΤΡΟΠΑ ..
   Καλό  σας  απόγευμα
Απ’ το “ Λιδωρίκι  με  αγάπη ….Κ.Κ.-
www.lidoriki.com