"Φύγε και πήγαινε στην Αθήνα να σωθείς να γίνεις άνθρωπος..."
Έλεγαν στους νέους της επαρχίας οι μεγαλύτεροι εκείνα τα χρόνια.
Δύσκολες οι καταστάσεις μετά τον πόλεμο...πώς να ζήσουν με έναχωραφάκι.
"Άντε να βρείς τον θείο και αυτός θα σε βοηθήσει..."
Και πήγαινε...και έφθανε στην Πρωτεύουσα ....
Εύρισκε και τον θείο....
Έγραψε ο τύπος της εποχής (1950) για ένα νέο....
" Εντός του αρτοποιείου του τάδε βρέθηκε απηγχονισμένος νέος ....βοηθός σερβιτόρου..."
Είχε έρθει το ηλικίας 17 χρονών παλληκάρι για να εργασθεί στον Ναύσταθμο...
Κάποιος υποσχέθηκε στην οικογένεια ότι θα τον βοηθήσει...
Πήγε ξαναπήγε δεν έγινε τίποτα...
Βρήκε μια δουλειά τελικά σε ένα μαγέρικο πίσω από την Αθηνάς....
Ένας θείος του επέτρεπε να κοιμάται στον φούρνο του.
Δεν ήταν η ζωή που είχε φανταστεί και κρεμάστηκε....
Άλλη περίπτωση εκείνων των χρόνων....
Έφυγε για τον στρατό για την θητεία του που τότε πλησίαζε τα τρία χρόνια....
Παντρευόντουσαν μικροί....άφησε πίσω γυναίκα με παιδιά ....
Δανείστηκε η οικογένεια για να τα βγάλει πέρα....γύρισε από τον στρατό...μεγάλο το χρέος... προσπάθησε για να βρεί δουλειά....απελπίστηκε έδεσε μια ζώνη στον λαιμό του
και κρεμάστηκε.
Οι μπακάληδες οι ταβερνιάρηδες οι χοντρέμποροι της αγοράς συνήθιζαν να παίρνουν στην δουλειά τους νέους από τους τόπους καταγωγής τους.
Τους παραχωρούσαν και ένα χώρο να μένουν στους χώρους εργασίας.
Θα θυμηθώ ένα παλιό ταβερνάκι μιας παλιάς γειτονιάς που ο ανηψιός του ταβερνιάρη που τον είχε φέρει από το χωριό έμενε σε ένα παραγκάκι στην αυλή δίπλα.
Από το πρωϊ μέχρι το βράδυ αυτό το παιδί δούλευε και άκουγε
και τις φωνές του θείου που τεμπέλη τον ανέβαζε τεμπέλη τον κατέβαζε.
Πίσω στα παλιά
No comments:
Post a Comment