Έγραψε ο Βάρναλης για τον Άη Στράτη....
"Κάθε ένας είχε μέσα στο πακετάκι του μια μεταχειρισμένη
ξουριστική λάμα· μ' αυτήνε έκοβε τα τσιγάρα του είτε σε δύο (μισαδάκια) είτε σε τρία (τριταδάκια)."
Παλιά το γνώριζαν πολύ καλά το μισαδάκι ...
Δεν το έκαναν για θέμα υγείας δηλαδή να κάνουν μισό τσιγάρο αλλά για οικονομία.
Το τριτάκι ήταν το μισό του μισού που ήταν γόπα μετά και φρόντιζαν να την
αφήνουν και όχι να την πετάνε δίπλα από κανένα σκαλί.
Κάποιος θα περνούσε και δεν θα δίσταζε να την πάρει και να την καπνίσει.
Τώρα θα περάσω σε κάποια μικρά καφενεδάκια πίσω από την Ομόνοια
στου Ψυρρή και αλλού χωμένα σε υπόγεια ή σε στοές με ειδική πελατεία.
Εκεί πήγαιναν οι θεριακλήδες ή χασικλήδες όπως τους έλεγαν και είχαν
το δικό τους μισαδάκι.
Το "φτιαγμένο" το "γκαστρωμένο" με το "μαύρο" ...
Ιεροτελεστία στο κόψιμο με τον σουγιά και με προσοχή μην πέσει κάτω
τρίμα.
Είχαν μπέσα όμως έτσι και σε έβλεπαν πιτσιρικά να μπαίνεις στο
καφενεδάκι για να πιείς μια γκαζόζα αφήνοντας απ΄έξω το καρότσι
το σιδερένιο που πήγαινες τις παραγγελίες σε έδιωχναν με τρόπο.
Τα χύμα τσιγάρα τώρα...στην μεγάλη κούτα των 100 που έλειπαν όμως
καμμιά 20ρια υπέρ των άφραγκων φαντάρων.
Στον τσαγκάρη τον παππού τώρα που πάντα κάπνιζε μισαδάκι
και την ιεροτελεστία που ακολουθούσε.
Στην τρύπα-τσαγκάρικο μπροστά από την προσφυγική παράγκα του
σε συνοικία της Αθήνας το απόγευμα.
Το καμινέτο με το πράσινο οινόπνευμα που έκαιγε για καύσιμο
τον χάλκινο μύλο του καφέ που άλεθε τους καβουρντισμένους κόκκους
που αγόραζε από τον πατριώτη του Ριζόπουλο στην Πλατεία Δημαρχείας
στο στενό.
Με μπόλικες φουσκάλες στο χοντρό φλυτζάνι μαζί με λίγο ταχίνι
και που έβαζε και σε φέτα ψωμί που έκοβε με την φαλτσέτα
και μας την έδινε.
Και μας φαινότανε περίεργο...διαφορετικό και μας άρεσε.
Πάλι με την φαλτσέτα θα έκοβε το άφιλτρο ΕΘΝΟΣ στην μέση...μισαδάκι
δηλαδή θα το έβαζε στην πίπα από κερασιά και θα το κάπνιζε
με ευχαρίστηση ρουφώντας τον καφέ του και αρχίζοντας τις ιστορίες
φυσικά για τις Χαμένες Πατρίδες.
Πίσω στα παλιά
No comments:
Post a Comment