ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

ΣΑΜΑΡΑΔΕΣ - ΠΕΤΑΛΩΤΗΔΕΣ 

Λιδορίκι  , Πρωτομαγιά  1950 , στις  Λάκκες  στο  " σαμαράδικο "του  αείμνηστου  Γιάννη Μποβιάτση - Σαμαρόγιαννου , ο  " μάστορας " , μπάρμπα  Γιάννης , πεταλώνει  το μουλάρι , ..μπλαρ , που ' ναι δεμένο στον  " στρίαλο " έξω απ'το μαγαζί , της  Τριάδας  Καραπλή  απ' το Λούτσοβο , που  έχει  στην πλάτη  " φορτωμένο " το μωρό  της και ...κρατάει  το  ποδάρι  του.." μπλαριού ..

 ..Αξιοπρόσεκτες  είναι και  οι.." ενδυματολογικές " προτιμήσεις  της  Τριάδας  και  φυσικά  της  εποχής  γενικά στην  περιοχή  μας ..

Αρχείο  Μαρίας Ι. Μποβιάτση 

Καλησπέρα  αδέρφια  Λιδορικιώτες ..
Καλησπέρα  στους  φίλους μας  σε  όλα  τα  μήκη  και  τα  πλάτη  της  γης .
ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΗΜΕΡΑ  27  ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ  2016
Ανατολή Ήλιου: 07:32
Δύση Ήλιου: 17:43
Σελήνη 18 ημερών

• Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος
• Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος
• Γιορτάζουν:  Μαρκιανός, Μαρκιανή.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/#ixzz3ySK8QUBw
ΣΑΝ   ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1593

Το Βατικανό οδηγεί σε δίκη τον φιλόσοφο Τζορντάνο Μπρούνο για τις αιρετικές απόψεις του.
1827

Ελληνικά επαναστατικά τμήματα υπό τους Διονύσιο Βούρβαχη, Πανούτσο Νοταρά και Βάσο Μαυροβουνιώτη δέχονται επίθεση 2.000 πεζών και 600 ιππέων υπό τον Κιουταχή, στο Καματερό Αττικής. Στη μάχη που επακολουθεί πέφτουν ηρωικά ο Βούρβαχης μαζί με 300 μαχητές.
1880

Ο εφευρέτης Τόμας Έντισον πατεντάρει τονηλεκτρικό λαμπτήρα.
1934

Ο σοβιετικός ηγέτης Στάλιν ισχυρίζεται ότι οι καπιταλιστικές χώρες θα επιλέξουν τη λύση του πολέμου για να βγουν από το αδιέξοδο της οικονομικής ύφεσης.
1975
Η Ελλάδα προτείνει την παραπομπή του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Η Τουρκία απορρίπτει την ελληνική πρόταση.
1996

Κρίση των Ιμίων: Δύο δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Χουριέτ» μεταβαίνουν με ελικόπτερο από τη Σμύρνη στη Μεγάλη Ίμια. Υποστέλλουν την ελληνική σημαία και υψώνουν την τουρκική. Η όλη επιχείρηση βιντεοσκοπείται και προβάλλεται από το τηλεοπτικό κανάλι της Χουριέτ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2701#ixzz3ySKthDrj
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ 
μ. Χ.
1756

Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, αυστριακός συνθέτης. (Θαν. 5/12/1791)
1775

Φρίντριχ Φον Σέλινγκ, γερμανός φιλόσοφος. (Θαν. 20/8/1854)
1832

Λιούις Κάρολ, φιλολογικό ψευδώνυμο του Τσαρλς Λούντβιτζ Ντόντγκσον, άγγλος συγγραφέας. («Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων») (Θαν. 14/1/1898)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2701#ixzz3ySLE2Sp0
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1731

Μπαρτολομέο Κριστοφόρι, ιταλός οργανοποιός, που θεωρείται ότι εφηύρε το πιάνο. (Γεν. 4/5/1655)
1901

Τζουζέπε Βέρντι, ιταλός συνθέτης. («Αΐντα», «Ναμπούκο», «Ριγκολέτο», «Τροβατόρε», «Τραβιάτα») (Γεν. 10/10/1813)
1980

Στρατής Τσίρκας, φιλολογικό ψευδώνυμο του Γιάννη Χατζηαντρέα, έλληνας συγγραφέας. («Ακυβέρνητες Πολιτείες») (Γεν. 10/7/1911)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2701#ixzz3ySLVlJqw

Η Μάχη του Καματερού

303
0
Πολεμική σύγκρουση Ελλήνων και Τούρκων στο Καματερό Αττικής (27 Ιανουαρίου 1827), κατά την τελευταία φάση της Ελληνικής Επανάστασης, όταν ο Μεχμέτ Ρεσίτ Κιουταχής πολιορκούσε την Ακρόπολη. Λάθη τακτικής οδήγησαν σε ήττα των ελληνικών δυνάμεων.
Στα τέλη του 1826 η κατάσταση των ηρωικών υπερασπιστών της Ακρόπολης ήταν απελπιστική. Οι βομβαρδισμοί και οι αρρώστιες μείωναν όλο και περισσότερο τον αριθμό τους. Η κυβέρνηση, συνειδητοποιώντας ότι αν πέσει η Ακρόπολη η επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα θα καταρρεύσει, ενίσχυσε το στρατόπεδο της Ελευσίνας, για να μπορέσει με κινήσεις αντιπερισπασμού να λύσει την πολιορκία της Ακρόπολης.
Στις 21 Ιανουαρίου του 1827, δύναμη από 2.000 άνδρες, με επικεφαλής τον ελληνογάλλο συνταγματάρχη Διονύσιο Βούρβαχη, αναχώρησε από την Ελευσίνα και στρατοπέδευσε στη Χασιά. Στο στρατιωτικό σώμα συμμετείχαν και οι οπλαρχηγοί Πανούτσος Νοταράς (1739-1848) και Βάσος Μαυροβουνιώτης (1797-1847), οι οποίοι πρότειναν να οχυρωθούν στην περιοχή και να αντιμετωπίσουν τον Κιουταχή με αιφνιδιαστικές επιθέσεις. Αντίθετα, ο Βούρβαχης, με σημαντική εμπειρία στους ναπολεόντειους πολέμους, αντιπρότεινε μάχη εκ παρατάξεως στην πεδινή περιοχή του Καματερού.
Τελικά, επικράτησε η άποψη του Βούρβαχη, ο οποίος πήρε θέση στο Καματερό, ενώ οι Νοταράς και Μαυροβουνιώτης παρατάχθηκαν πιο πίσω, στις υπώρειες του Ποικίλου Όρους. Στις 27 Ιανουαρίου του 1827 εμφανίστηκε στην περιοχή ο Κιουταχής με 2.000 άνδρες και 600 ιππείς. Αμέσως όρμησε εναντίον του Βούρβαχη και σε λίγη ώρα κατέβαλαν την αντίστασή του. 300 από τους άνδρες του έπεσαν επί του πεδίου της μάχης, ανάμεσά τους και ο Βούρβαχης, ενώ οι υπόλοιποι τράπηκαν σε φυγή και μαζί με τους άνδρες του Νοταρά και του Μαυροβουνιώτη κατέφυγαν στη Σαλαμίνα.
Οι Έλληνες θα πάρουν το αίμα τους πίσω δυο μέρες αργότερα, στη Μάχη της Καστέλας. Μεσολάβησε το τελεσίγραφο του Κιουταχή προς τους πολιορκημένους της Ακρόπολης για άμεση παράδοση, που δεν έγινε δεκτό.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/727#ixzz3ySLmbDCD
 
ΤΖΙΟΥΖΕΠΕ  ΒΕΡΝΤΙ

1469
0
Ιταλός μουσουργός, από τους κορυφαίους συνθέτες στον χώρο της όπερας, την οποία ανέδειξε σε κύριο είδος δημοσίου θεάματος στην Ιταλία του 19ου αιώνα. Μερικά από τα πλέον δημοφιλή κομμάτια του, όπως η άρια La donna è mobile (Ριγολέτος), το χορωδιακό Va, pensiero (Ναμπούκο), το ντουέτο Libiamo ne' lieti calici (Λα Τραβιάτα) και το εμβατήριοMarcia Trionfale (Aida), από καιρό έχουν ξεφύγει από τον στενό χώρο της όπερας και συγκινούν ευρύτερα ακροατήρια.
Ο Τζουζέπε Φορτουνίνο Φραντσέσκο Βέρντι (Giuseppe Fortunino Francesco Verdi), γεννήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 1813 στο Ρόνκολε (σήμερα Ρόνκολε Βέρντι), ένα χωριό κοντά στο Μπουσέτο, στο Δουκάτο της Πάρμας, που τότε ανήκε στην Πρώτη Γαλλική Αυτοκρατορία. Ο πατέρας του, Κάρλο Τζουζέπε Βέρντι, ήταν ιδιοκτήτης πανδοχείου, αγράμματος, αλλά και πολύ φτωχός για να δώσει στον γιο του πλήρη μόρφωση. Η μητέρα του, Λουίτζα Ουτίνι, ήταν επίσης αγράμματη και προτού παντρευτεί τον Κάρλο ασχολούταν με το γνέσιμο μαλλιού. Το αγόρι, όμως, έδειξε από νωρίς το μουσικό τάλαντο του και τράβηξε την προσοχή του Αντόνιο Μπαρέτσι, ενός πλούσιου εμπόρου από το Μπουσέτο και ερασιτέχνη μουσικού, που τον ενθάρρυνε και τον βοήθησε στις σπουδές του. Ο Βέρντι αντέγραφε και αντικαθιστούσε τον οργανίστα, ενώ παράλληλα άρχισε να συνθέτει κομμάτια για την τοπική φιλαρμονική και την εκκλησία.
Στα 18 του ο Μπαρέτσι τον έστειλε με έξοδά του στο Μιλάνο για σπουδές στο Ωδείο, αλλά δεν έγινε δεκτός, επειδή είχε υπερβεί το όριο ηλικίας. Παρέμεινε στο Μιλάνο για τρία χρόνια και σπούδασε κοντά στον Βιτσέντζο Λαβίνια, ένα μουσικό της Σκάλας της Μιλάνου. Το 1834 επέστρεψε στο Μπουσέτο για να διεκδικήσει με την υποστήριξη του Μπαρέτσι τη χηρεύουσα θέση του οργανίστα και διευθυντή της χορωδίας της εκκλησίας του Μπουσέτο. Απέτυχε να την καταλάβει, επειδή οι θρησκευτικοί κύκλοι της πόλης προώθησαν ένα δικό τους υποψήφιο, ονόματι Φεράρι. Η δυσάρεστη αυτή εμπειρία έθρεψε τον αντικληρικαλισμό του Βέρντι και την αντιπάθειά του για το Μπουσέτο. Παρόλα αυτά, δύο χρόνια αργότερα, ο Βέρντι διορίσθηκε αρχιμουσικός της εκκλησίας του Μπουσέτο, όταν ο Φεράρι παραιτήθηκε κάτω από τη διογκούμενη πίεση των μουσικών κύκλων της πόλης. Στις 4 Μαΐου 1836 ο Βέρντι νυμφεύθηκε την κόρη του πάτρωνα του Μαργαρίτα Μπαρέτσι.

Η ευκαιρία να συνθέσει την πρώτη του όπερα ήλθε το 1836, οπότε επέστρεψε και πάλι στο Μιλάνο. Ο Ομπέρτο, κόμης του Σαν Μπονιφάτσιο, ανέβηκε τελικά το 1839 στη Σκάλα του Μιλάνου και είχε τόσο μεγάλη επιτυχία, ώστε να του εξασφαλίσει μία παραγγελία για τρία έργα. Το πρώτο ήταν η κωμική όπερα Μιας μέρας βασιλιάς, που ανέβηκε το 1840 στη Σκάλα του Μιλάνου. Σημείωσε παταγώδη αποτυχία και κατέβηκε αμέσως μετά την πρεμιέρα της. O Βέρντι, που είχε χάσει πρόσφατα τη γυναίκα του Μαργαρίτα, σε ηλικία 26 ετών, από εγκεφαλίτιδα και ένα χρόνο νωρίτερα τον γιο του Ιτσίλιο Ρομάνο, σε ηλικία 15 μηνών (το 1838 είχε χάσει την κόρη Βιρτζίνια Μαρία Λουίτζα σε ηλικία 17 μηνών), έπεσε σε μαύρη απελπισία και ορκίστηκε να μην ξαναγράψει όπερα.
Ο διευθυντής της Σκάλας του Μιλάνου τον απάλλαξε από το συμβόλαιό του, αλλά όταν έκρινε ότι έκλεισαν οι πληγές, του έδωσε ένα λιμπρέτο βασισμένο στην ιστορία του Ναβουχοδονόσορα Β'. Ο Βέρντι το διάβασε με κρύα καρδιά, ώσπου έφθασε στα λόγια των Εβραίων σκλάβων (Va Pensiero) και ανακάλυψε ότι είχε απαλλαγεί από τις αναστολές του. Το ανέβασμα του Ναμπούκο το 1842 είχε τεράστια επιτυχία και εδραίωσε τη φήμη του Βέρντι στην Ιταλία. Στην πρεμιέρα του έργου, τον ρόλο της κακιάς “Αμπιγκαίλε” ερμήνευσε η δημοφιλής εκείνη την εποχή σοπράνο Τζουζεπίνα Στρεπόνι (1815-1897), η οποία θα γινόταν η δεύτερη σύζυγός του το 1859. Ο Βέρντι είχε γεννηθεί σε μία διαμελισμένη Ιταλία. Γεννημένος Γάλλος πολίτης, ζούσε τώρα ως αλλοδαπός στο κατεχόμενο από τους Αυστριακούς Μιλάνο. Το κοινό του Ναμπούκο διέκρινε μέσα από την προσευχή των αιχμαλωτισμένων Εβραίων για απελευθέρωση τις δικές του ελπίδες να απαλλαγεί από τον ζυγό της αυστριακής αυτοκρατορίας.
Η δημοτικότητα του Βέρντι στην Ιταλία έγινε αφορμή να τον προσέξουν και στο εξωτερικό. Το 1846 πήγε στο Παρίσι για μία παράσταση του Ερνάνη και τον επόμενο χρόνο στο Λονδίνο, όπου παρουσιάστηκε για πρώτη φορά η όπερα Οι Ληστές, βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Σίλερ. Την τριετία 1851-1853 ο Βέρντι συνέθεσε τρεις ακόμη όπερες, τον Ριγολέτο, την Τραβιάτα και τον Τροβατόρε, που μεγάλωσαν τη δημοτικότητά του. Ο Ριγολέτος, που βασίζεται στο έμμετρο δράμα του Βίκτωρος Ουγκώ Ο Βασιλιάς διασκεδάζει, είχε προβλήματα με τη λογοκρισία, επειδή στο έργο του Ουγκό υπάρχει δολοφονική απόπειρα εναντίον ενός βασιλιά, πολιτικό ταμπού για την εποχή. Έτσι, ο Βέρντι αναγκάστηκε να παρουσιάσει τον ήρωά του ως δούκα για να μπορέσει να παρουσιάσει το έργο. Ανάλογα προβλήματα είχε και η Τραβιάτα, που βασίζεται στο μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Δουμά Η Κυρία με τις καμέλιες και είχε προκαλέσει σκάνδαλο στο Παρίσι.
Μεταξύ 1855 και 1870 ακολούθησαν μία σειρά από σπουδαίες όπερες του Βέρντι, όπως ο Χορός Μεταμφιεσμένων (1859), Η Δύναμη του Πεπρωμένου (1861) και ο Μάκβεθ (1862). Άλλες όπερες αυτής της περιόδου, που παίζονται λιγότερο συχνά, είναι οι Σικελικός Εσπερινός, Σίμων Μποκανέγκρα και Δον Κάρλος. Ο Χορός Μετεμφιεσμένων, με θέμα τη δολοφονία του βασιλιά της Σουηδίας Γουσταύου Γ', ήταν η τελευταία του σύγκρουση με την αυστριακή λογοκρισία. Το 1861 η Ιταλία ενοποιήθηκε κι έγινε ανεξάρτητο κράτος. Ο Βέρντι εξελέγη βουλευτής έως το 1865, οπότε παραιτήθηκε. Το 1874 ο βασιλιάς Βίκτωρ Εμμανουήλ Β' τον διόρισε γερουσιαστή.

Το 1869 συμμετείχε στη σύνθεση μιας συλλογικής Λειτουργίας, στη μνήμη του διάσημου συναδέλφου του Τζοακίνο Ροσίνι, ο οποίος είχε πεθάνει δύο χρόνια νωρίτερα. Η πρεμιέρα του έργου ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή και παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά ενώπιον κοινού μόλις το 1988 στη Στουτγάρδη. Το μουσικό υλικό της δικής του συμμετοχής το επεξεργάστηκε και το συμπεριέλαβε πέντε χρόνια αργότερα στο περίφημο Ρέκβιεμ, στη μνήμη του σπουδαίου Ιταλού συγγραφέα Αλεσάντρο Μαντσόνι (1785-1873).
Το 1871 παρουσίασε ένα από τα διασημότερα έργα του, την Αΐντα, παραγγελία του Χεβίδη της Αιγύπτου Ισμαήλ Πασά (γιου του γνωστού μας Ιμπραήμ Πασά, που παρ' ολίγο να καταστείλει την Επανάσταση στην Πελοπόννησο) για το άνοιγμα τουΚαναλιού του Σουέζ. Η όπερα με θέμα Αιγυπτιακό εκτυλίσσεται στην εποχή των Φαραώ και αφηγείται τον τραγικό έρωτα της πριγκίπισσας Αΐντα και του αξιωματικού Ρανταμές. Το 1873 περιμένοντας το ανέβασμα της Αΐντα στη Νάπολη έγραψε ένα κουαρτέτο εγχόρδων, το μοναδικό ορχηστρικό έργο της ωριμότητάς του.
Με την Αΐντα ο Βέρντι είχε φθάσει στον κολοφώνα της δόξας του. Τα επόμενα χρόνια θα συνθέσει μόνο δύο όπερες με σεξπιρικό περιεχόμενο (Ο Σέξπιρ ήταν ο αγαπημένος του συγγραφέας), τον Οθέλλο (1887) και τον Φάλσταφ (1893), καθώς και μία σειρά από χορωδιακά έργα. Τον περισσότερο χρόνο ζούσε αποτραβηγμένος στο κτήμα του κοντά στο Μπουσέτο, όταν δεν επέβλεπε το ανέβασμα των έργων του.
Στις 21 Ιανουαρίου 1901 κι ενώ παρεπιδημούσε στο Μιλάνο υπέστη βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Ο οργανισμός του άρχισε να εξασθενεί και στις 27 Ιανουαρίου ο μεγάλος συνθέτης παρέδωσε το πνεύμα, βυθίζοντας σε θλίψη τους Ιταλούς, που στο πρόσωπό του αναγνώρισαν έναν από τους πρωτεργάτες του «ριζορτζιμέντο». Περισσότερα από 300.000 άτομα τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία δύο μέρες αργότερα, σιγοτραγουδώντας το Va Pensiero, μία μελωδία που έγινε ο ύμνος της ιταλικής ενότητας.
O Τζουζέπε Βέρντι άρχισε την καριέρα του μετά τον θάνατο του Βιτσέντζο Μπελίνι, την αποχώρηση του Τζοακίνο Ροσίνι και την εποχή που ο Γκαετάνο Ντονιτσέτι πλησίαζε στο τέλος της δημιουργικής του ζωής. Μετά τα πρώτα δειλά βήματα εξελίχθηκε βαθμηδόν σε πρώτης γραμμής καλλιτέχνη και έφθασε να κάνει την όπερα αληθινό “μουσικό δράμα”, όπως έκανε ο σύγχρονός του Ρίχαρντ Βάγκνερ στη Γερμανία.
Στις μέρες μας, η μουσική του έχει προ πολλού ξεφύγει από τις αίθουσες συναυλιών. Οι «τιφόζι» στα γήπεδα της Ιταλίας ενθαρρύνουν τις ομάδες τους, τραγουδώντας το Θριαμβευτικό Εμβατήριο από την Αΐντα, το χορωδιακό των σιδηρουργών από τονΤροβατόρε ακούγεται σε τηλεοπτικά σποτς, ενώ το La donna è mobile (Φτερό στον άνεμο γυναίκας μοιάζει) συγκινεί ακόμα και αυτούς που δεν έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους στην όπερα.
Για τον Ιταλό αρχιμουσικό Ρικάρντο Μούτι, ο Βέρντι είναι ο μουσικός της Ζωής:

Είναι ένας συνθέτης απολύτως ικανός να απογυμνώσει και να μιλήσει για τα πάθη και τον πόνο μας, για τις ευχές και τα ελαττώματά μας κι αυτός είναι ένας από τους λόγους της παγκοσμιότητάς του: θα είναι για πάντα επίκαιρος. Όσο ο άνθρωπος έχει τα ίδια χαρακτηριστικά και δεν μοιάζει με φιγούρα του "Σταρ Τρεκ", κάθε γενιά θα ανακαλύπτει στη μουσική του Βέρντι μία κουβέντα παρηγοριάς.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/591#ixzz3ySM83NIG

Βόλφγκανγκ Αμαντέους

Μότσαρτ

1756 – 1791

2543
0
Από τους κορυφαίους συνθέτες όλων των εποχών, τα έργα του οποίου αποτελούν μέρος του ρεπερτορίου κάθε ορχήστρας που σέβεται τον εαυτό της.
Το πλήρες όνομά του είναι Γιοχάνες Κρισόστομους Βολφγκάνγκους Τεόφιλους (Αμαντέους) Μότσαρτ [Wolfgang Amadeus Mozart] και γεννήθηκε την 8η πρωινή της 27ης Ιανουαρίου 1756 στο Ζάλτσμπουργκ, τμήμα τότε της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους και νυν της Αυστρίας. Ήταν γιος του συνθέτη Λεοπόλδου Μότσαρτ και της Άννας Μαρίας Περτλ.
Ο Μότσαρτ έζησε μόνο 35 χρόνια, πρόλαβε όμως να συνθέσει περίπου 600 έργα (συμφωνικά, δωματίου, κονσέρτα, όπερες και χορωδιακά), τα περισσότερα από τα οποία είναι αριστουργήματα. Σε ηλικία τριών χρονών έπαιζε πιάνο, στα πέντε του συνέθετε και στα έξι έδωσε το πρώτο του κοντσέρτο. Μιλάμε για τον ορισμό της ιδιοφυΐας.
Ο Μότσαρτ, αν και συνθέτης, είναι ένας μύθος, ένα λαϊκό είδωλο. Είχε το χάρισμα να γράφει απλές και ευκολομνημόνευτες μελωδίες, μέσα στη συνθετότητά τους. Έργα του ακούγονται όχι μόνο στις αίθουσες συναυλιών, αλλά και σε ασανσέρ, εμπορικά κέντρα, αίθουσες χειρουργείων και ως ηχητικά σήματα από κινητά τηλέφωνα.
Η μουσική του έχει και «μαγικές» ιδιότητες. Κτηνοτρόφοι παίζουν Μότσαρτ στις αγελάδες για να αυξήσουν την παραγωγή τους σε γάλα ή να μας δώσουν πιο τρυφερό κρέας. Έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά ότι η ακρόαση της μουσικής του βοηθά στην ανάπτυξη της νοημοσύνης των βρεφών και των παιδιών. Η μορφή του απεικονίζεται σε σοκολατάκια, σουβενίρ και άλλα είδη διακόσμησης.
Μεταξύ σοβαρού και αστείου λέγεται ότι αν υπήρχε δυνατότητα ο Μότσαρτ να διεκδικήσει τα δικαιώματα για τη χρήση της μουσικής και του ονόματός του θα μπορούσε να αγοράσει όλη την Αυστρία. Άλλωστε, η γενέτειρά του Ζάλτσμπουργκ ζει και αναπτύσσεται μέχρι σήμερα χάρις στον Μότσαρτ. Και όμως, ο συνθέτης της «Μικρής Νυχτερινής Μουσικής», του «Ντον Τζιοβάνι», του «Μαγικού Αυλού» και άλλων αριστουργημάτων πάλευε για να τα φέρει βόλτα με τα οικονομικά του στον σύντομο βίο του.
Πέθανε στη μία τα ξημερώματα της 5ης Δεκεμβρίου 1791, επί των επάλξεων, γράφοντας το «Ρέκβιεμ» της ζωής και της καριέρας του.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/218#ixzz3ySMYQ8El

Η ιστορία του ηλεκτρικού

 λαμπτήρα

160
0
Η ανακάλυψη του λαμπτήρα πυρακτώσεως συνήθως αποδίδεται στον Τόμας Έντισον, ο οποίος έλαβε και το σχετικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στις 27 Ιανουαρίου του 1880. Ωστόσο, οι προσπάθειες για την υλοποίηση αυτής της ιδέας είχαν ξεκινήσει πολλά χρόνια νωρίτερα και από διάφορους ερευνητές.
Τα πρώτα αξιόλογα πειράματα έγιναν στη δεκαετία του 1860 από τον άγγλο φυσικό και χημικό Τζόζεφ Σουάν, ο οποίος επεδίωξε να κατασκευάσει λάμπες με νήμα άνθρακα, αλλά η επιτυχία είχε μικτή διάρκεια, αφού έπειτα από μερικά λεπτά το νήμα καταστρεφόταν. Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα, αποφάσισε να επαναλάβει τα πειράματά του, αξιοποιώντας μία νέα εφεύρεση, την αντλία υψηλού κενού. Ο Σουάν παρουσίασε την ηλεκτρική του λάμπα το 1879, αλλά διαπίστωσε ότι είχε αργήσει λίγο...
Μόλις λίγους μήνες νωρίτερα, ο Τόμας Έντισον είχε υποβάλει αίτηση ευρεσιτεχνίας για έναν όμοιο λαμπτήρα κενού. Την πρωτοχρονιά του 1879 παρουσίασε μια συστοιχία από 50 λαμπτήρες, οι οποίες έπαιρναν ρεύμα από μια γεννήτρια συνεχούς ρεύματος. Τρία χρόνια αργότερα άρχισε τη βιομηχανική παραγωγή τους στο ιδιόκτητο εργοστάσιο «Edison Lamp Company» στο Νιου Τζέρσεϊ, το οποίο είχε συγκροτήσει με ξένες χρηματοδοτήσεις. Στο μεταξύ, αντικατέστησε το νήμα άνθρακα από σκληρές ίνες γιαπωνέζικου μπαμπού.
Ο Σουάν είχε αρχίσει την κατασκευή λαμπτήρων στη Μ. Βρετανία από το 1880, επιλέγοντας ως νήμα πυρακτώσεως ίνες βαμβακιού, επεξεργασμένες με άνθρακα.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/61#ixzz3ySN19qEB

Ταρζάν

Το τεύχος Οκτωβρίου 1912 του περιοδικού All Story
525
0
Μυθιστορηματικός ήρωας, που γεννήθηκε από τη πέννα του αμερικανού συγγραφέα Έντγκαρ Λι Μπάροους (1875 - 1950). Εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1912 στο τεύχος Οκτωβρίου του περιοδικού All Story, αλλά έγινε παγκοσμίως γνωστός από τον κινηματογράφο και τον ολυμπιονίκη της κολύμβησης Τζόνι Βαϊσμίλερ, που τον ενσάρκωσε στη μεγάλη οθόνη.
Σύμφωνα με τον Μπάροους, ο Ταρζάν ήταν γιος του βρετανού λόρδου και της λαίδης Γκρέιστοκ, που αιχμαλωτίστηκαν από πειρατές σ' ένα ταξίδι τους στη Δυτική Αφρική. Οι γονείς του πέθαναν όταν ήταν μωρό και την ανατροφή του ανέλαβαν οι Μανγκάνι, μια φυλή γοριλλών. Του έδωσαν το όνομα Ταρζάν, που στη γλώσσα τους σημαίνει λευκός άνθρωπος. Το πραγματικό του όνομα ήταν Τζον Κλέιτον, λόρδος του Γκρέιστοκ.
Ως νεαρός, ο Ταρζάν γνώρισε την Τζέιν Πόρτερ και την οικογένειά της, που είχαν μια ανάλογη περιπέτεια με αυτή των γονιών του. Η καρδιά του σκίρτησε για τη νεαρή αμερικανίδα και όταν αυτή επέστρεψε στην πατρίδα της, ο Ταρζάν άφησε τη ζούγκλα για να αναζητήσει την πρώτη και μοναδική του αγάπη. Παντρεύτηκαν και έζησαν για ένα διάστημα στην Αγγλία, όπου γεννήθηκε και ο μοναχογιός τους Κόρακ. Ο Ταρζάν, απογοητευμένος από την υποκρισία του πολιτισμένου κόσμου, αναζήτησε το νόημα της ζωής, επιστρέφοντας με την οικογένειά του στη ζούγκλα.

Ο πρώτος κινηματογραφικός Ταρζάν, Έλμο Λίνκολν
Ο Μπάροους προίκισε τον ήρωά του με ασυνήθιστες ικανότητες για έναν κανονικό άνθρωπο. Ο Ταρζάν μπορούσε να σκαρφαλώνει και να στέκεται στα δέντρα, όπως ένας πίθηκος. Με αισθήσεις εξαιρετικές, μπορούσε να μυρίσει τις τροφές από απόσταση ενός μιλίου και να ακούσει και τον παραμικρότερο ήχο από τα δύο μίλια. Η δύναμή του, η ταχύτητά του, τα αντανακλαστικά του και οι κολυμβητικές του ικανότητες ξεπερνούσαν κατά πολύ αυτές του μέσου ανθρώπου.
Αντιμετώπιζε με επιτυχία γορίλες, ρινόκερους, κροκόδειλους, δεινόσαυρους και άλλα μεγάλα ζώα, ενώ λύγιζε με επιτυχία σίδερα και σήκωνε μεγάλα φορτία με το ένα χέρι. Γνώριζε πολύ καλά τη γλώσσα του σώματος και η συνεννόηση με τα ζώα ήταν παχνιδάκι γι' αυτόν. Μπορούσε να γιάνει μόνος τις πληγές του, που άλλους ανθρώπους θα τους είχαν στείλει στον τάφο. Τελικά, έγινε αθάνατος, χάρη στο ματζούνι που του έδωσε ένας μάγος.
Ο Μπάροους έπλασε ένα σχεδόν αψεγάδιαστο ήρωα. Ο Ταρζάν εμφανισιακά ήταν αθλητικός, ψηλός, όμορφος, ηλιοκαμμένος, με γκρι μάτια. Συναισθηματικά ήταν θαρραλέος, σταθερός και πιστός στη σύντροφό του. Διακρινόταν για την εξυπνάδα και το ηθικό του υπόβαθρο, ενώ σε κάθε περίσταση ήταν προστάτης των αδυνάτων. Η φιλοσοφία του μονοδιάστατη: επιστροφή στη φύση. Φορούσε ένα απλό ρούχο από δέρμα πεθαμένου ζώου, που κάλυπτε μόνο τα γεννητικά του όργανα και ήταν ζωσμένος μ' ένα μαχαίρι. Του αρκούσε ένα κλαδί δένδρου για να κοιμηθεί, ενώ έτρωγε ωμό κρέας από ζώα που σκότωνε ο ίδιος. Αν και ήταν ικανός να ζήσει σε μία πολιτισμένη κοινωνία, αυτός προτιμούσε να «αφαιρεί το ισχνό επίχρισμα του πολιτισμού», όπως έγραφε ο Μπάροους.

Ο Τζόνι Βαϊσμίλερ ως Ταρζάν
Ο Ταρζάν, όλα αυτά τα χρόνια, είναι ένας από τους δημοφιλέστερους λογοτεχνικούς ήρωες. Εκτός από τις δεκάδες ιστορίες που έγραψε ο Μπάροους και μετά τον θάνατό του άλλοι συγγραφείς με την άδεια του ιδρύματος Μπάροους, ο Ταρζάν έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο, το θέατρο, την τηλεόραση, τα κόμικς, ενώ έχει παρουσιαστεί σε βιντεοπαιγνίδια και βιου-μάστερ.
Η κριτική αποδοχή δεν συμβάδισε με τη μεγάλη του επιτυχία. Οι κριτικοί δεν συγχώρησαν στον Ταρζάν ότι προερχόταν από τον χώρο της «φτηνής λογοτεχνίας» (pulp fiction), της λεγόμενης και παραλογοτεχνίας. Επιπλέον, ο συγγραφέας του κατηγορήθηκε ότι αναπαρήγαγε στα πρώτα του βιβλία σεξιστικά και ρατσιστικά στερεότυπα για τις γυναίκες και τους μαύρους. Μόνο όταν ο Μπάροους μετακινήθηκε στο Χόλιγουντ έγινε πιο φιλελεύθερος και στα τελευταία βιβλία του Ταρζάν σατίρισε τον σεξισμό και τον ρατσισμό.
Στον κινηματογράφο, ο Ταρζάν έκανε την εμφάνισή του στις 27 Ιανουαρίου 1918, όταν ο σκηνοθέτης Σκοτ Σίντνεϊ μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το πρώτο βιβλίο του Μπάροους «Ο Ταρζάν των πιθήκων» (εκδόσεις «Λιβάνη»), με πρωταγωνιστή τον Έλμο Λίνκολν. Μέχρι σήμερα έχουν γυριστεί άλλες 87 ταινίες με ήρωα τον Ταρζάν, που δόξασε και σχεδόν ταυτίστηκε μαζί του ο αμερικανός ολυμπιονίκης της κολύμβησης Τζόνι Βαϊσμίλερ τη δεκαετία του '30.

Σχετικά...

• Ο αρσενικός χιμπαντζής με το όνομα Τσίτα, που συνοδεύει τον Ταρζάν στις κινηματογραφικές του περιπέτειες, δεν αναφέρεται σε κανένα βιβλίου του Μπάροους.
• Οι ιστορίες του Ταρζάν ήταν απαγορευμένες στη Ναζιστική Γερμανία ως δείγμα εκφυλιστικής τέχνης.
• Η πόλη της Καλιφόρνιας, όπου εγκαταστάθηκε ο Μπάροους, ονομάστηκε προς τιμήν του Ταρζάνα.
• Παρότι το κοπιράιτ των πρώτων βιβλίων του έχει λήξει, το όνομα Ταρζάν είναι κατοχυρωμένο ως εμπορικό σήμα.
• Ο Ταρζάν υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής στο Ισραήλ και τις Αραβικές χώρες, σε πειρατικές εκδόσεις γραμμένες από ντόπιους συγγραφείς, τις δεκαετίες '50 και '60. Στο Ισραήλ κυνηγούσε Άραβες και στις αραβικές χώρες Ισραηλινούς.
• Υπήρξε και ο έλληνας Ταρζάν, ο Γκαούρ-Ταρζάν, δημιούργημα του συγγραφέα Νίκου Ρούτσου (1904 - 1981).
• Ταρζανιά, στη νεοελληνική αργκό σημαίνει ριψοκίνδυνη ενέργεια.
• «Ταρζάν», θρυλική ειδική διαδρομή του Ράλι Ακρόπολις στον Τυμφρηστό. Πήρε το όνομά της από ένα μοναχικό γέροντα της περιοχής, που όλοι τον γνώριζαν ως Ταρζάν και ήταν φίλος των οδηγών.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/395#ixzz3ySNTiNX9

Πιτ Σίγκερ

1919 – 2014

126
0
Αμερικανός τραγουδοποιός, εμβληματική μορφή της φολκ μουσικής και του τραγουδιού διαμαρτυρίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μεγάλες του επιτυχίες υπήρξαν τα τραγούδια «If I Had a Hammer», «Where Have All the Flowers Gone» και «Turn! Turn! Turn!», ενώ συνέβαλε στην καθιέρωση του σπιρίτσουαλ «We Shall Overcome» ως του ύμνου της αμερικανικής Αριστεράς και των κινημάτων διαμαρτυρίας.
Ο Πίτερ Σίγκερ (Peter Seeger) γεννήθηκε στις 3 Μαΐου του 1919 στη Νέα Υόρκη, από μουσική οικογένεια, η οποία του έδωσε το ερέθισμα να ασχοληθεί με τη μουσική. Το 1937 έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, αλλά το εγκατέλειψε μετά από λίγους μήνες για να ταξιδέψει και να γνωρίσει την Αμερική. Στα ταξίδια του ανακάλυψε τα προβλήματα και τις ανησυχίες του απλού Αμερικανού και τα εξέφρασε με το μπάντζο του, παίζοντας σε απεργιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Στις αρχές της δεκαετίας του '50 εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ, αλλά το εγκατέλειψε το 1951, απογοητευμένος από τη σοβιετική εκδοχή του κομμουνισμού. To 1956 καταδικάστηκε για ασέβεια, επειδή αρνήθηκε να συνεργαστεί με την Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών, του περιβόητου γερουσιαστή ΜακΚάρθι και να καταδώσει τους συντρόφους του. Θα δικαιωθεί δικαστικά, αλλά θα εξαφανιστεί από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για περίπου 17 χρόνια.
Έγινε γνωστός το 1948 με το φωνητικό συγκρότημα «The Weavers», τραγουδώντας επιτυχίες, όπως τα «Goodnight, Irene» και «If I Had a Hammer», που έγινε γνωστό αργότερα από το τρίο των Peter, Paul and Mary. Όταν η μπάντα τον έδιωξε υπό τις πιέσεις της κυβέρνησης, εκείνος έγραψε ορισμένα από τα πιο αρχετυπικά τραγούδια της δεκαετίας του '60., όπως το «Where Have All the Flowers Gone», που έγινε ύμνος κατά του πολέμου του Βιετνάμ και το θρυλικό «Turn! Turn! Turn!», που έκαναν επιτυχία οι Byrds.
Συνέβαλε στην καθιέρωση του Μπομπ Ντίλαν, αν και αργότερα συγκρούστηκε μαζί του, όταν ο Ντίλαν εισήγαγε τον ηλεκτρικό ήχο στη φολκ μουσική. Επηρέασε καλλιτέχνες, όπως η Τζόαν Μπαέζ και ο Μπρους Σπρίνγκστιν, ο οποίος τον χαρακτήρισε «ζωντανό αρχείο της αμερικάνικης μουσικής και συνείδησης». Ο «Μπος» κυκλοφόρησε το 2006 τον δίσκο «We Shall Overcome: The Seeger Sessions», με τραγούδια που έκανε γνωστά ο Πιτ Σίγκερ, ενώ το 2009 οι δυο τους έπαιξαν μαζί στην ορκωμοσία του αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα.
Παρέμεινε ενεργός μουσικά για πάνω από εβδομήντα χρόνια. Η τελευταία του εμφάνιση ήταν στις 21 Σεπτεμβρίου του 2013 στο «Farm Aid», την ετήσια μουσική εκδήλωση για την ενίσχυση των αναξιοπαθούντων γεωργών, που έγινε στο Σαρατόγκα Σπρινγκς της Νέας Υόρκης.
Ο Πιτ Σίγκερ πέθανε στις 27 Ιανουαρίου του 2014 στη Νέα Υόρκη, σε ηλικία 94 ετών. Πριν από λίγους μήνες είχε φύγει από τη ζωή η επί εβδομήντα χρόνια σύζυγός του, η σκηνοθέτιδα Τόσι Σίγκερ, με την οποία είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/782#ixzz3ySO06SFD

Χοροί για τη χοροεσπερίδα των αρχιτεκτόνων

17
0
Σύνθεση του Γιόχαν Στράους υιού (1825-1899) σε ρυθμό βαλς. Ο πρωτότυπος τίτλος του έργου στα γερμανικά είναι «Architecten-Ball Tänze» και φέρει τον αριθμό 36 στην εργογραφία του βιεννέζου συνθέτη.
Ο Γενάρης του 1847 ήταν ιδιαίτερα αποδοτικός για την οικογένεια των Στράους, εν όψει των επικείμενων καρναβαλικών εκδηλώσεων. Οι χοροί διαδέχονταν ο ένας τον άλλον στη Βιέννη και οι παραγγελίες για μουσικές συνθέσεις έπεφταν βροχή. Ο πατέρας Γιόχαν Στράους ετοίμασε επτά έργα και ο υιός Γιόχαν Στράους πέντε. Ο πατέρας Στράους είχε αναλάβει τη διασκέδαση της υψηλής κοινωνίας της Βιέννης, ενώ ο υιός, που έκανε τα πρώτα του βήματα στη μουσική, συνέθετε για  εκδηλώσεις, που λάμβαναν χώρα στα περίχωρα της πρωτεύουσας των Αψβούργων.
Μια τέτοια παραγγελία προήλθε από τους φοιτητές της Αρχιτεκτονικής στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης, για τον ετήσιο χορό τους. Ο Στράους έγραψε μία σειρά από μελωδίες σε ρυθμό βαλς και τις παρουσίασε τη βραδιά του χορού στις 27 Ιανουαρίου 1847 στην ανακαινισμένη αίθουσα «Goldenen Strauss». Η εκδήλωση δεν απασχόλησε ιδιαίτερα τον Τύπο της Βιέννης, καθώς είχε στραμμένο το ενδιαφέρον του στις χοροεσπερίδες της αριστοκρατίας της Βιέννης, που έβγαζαν ειδήσεις και κουτσουμπολιά. Συνακόλουθα και το νεανικό αυτό έργο του Στράους πέρασε απαρατήρητο και σήμερα σχεδόν είναι ξεχασμένο.
Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1847, εκδόθηκε για πιάνο κι έφερε αφιέρωση στους φοιτητές της Αρχιτεκτονικής. Ήταν αυτοί οι φοιτητές, που λίγα χρόνια αργότερα ως επαγγελματίες αρχιτέκτονες θα δημιουργήσουν το οικοδομικό θαύμα της Ρίνγκστρασε στο κέντρο της Βιέννης, που θαυμάζει ακόμη και σήμερα ο επισκέπτης της πρωτεύουσας της Αυστρίας.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/728#ixzz3ySOPVHNE
Ο  ΑΥΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙΡΟΣ  ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Πέμπτη
28/1
02:00

6°C
85%

2 Μπφ ΒΔ
9 Km/h


ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ



08:00

6°C
87%

2 Μπφ ΒΔ
9 Km/h


ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

14:00

15°C
64%

4 Μπφ Δ
24 Km/h


ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ

20:00

10°C
7°C
82%

4 Μπφ ΒΔ
24 Km/h



ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

                                                 ΣΑΜΑΡΑΔΕΣ  -  ΠΕΤΑΛΩΤΗΔΕΣ

Ένας  ακόμα  Λιδορικιώτης  " μάστορας , πεταλωτής -  σαμαράς , ο  αείμνηστος  Χρήστος  Παλούκης , που  μαζί  με  τιν  αδελφό  του  Θανάση ,  είχαν  " σαμαράδικο "  στο  σπίτι του  Θανάση , λίγο  μετά  το  Δημ.Σχολείο ,. Εδώ  ό μπαρμπα  Χρήστος ετοιμάζει  ένα  σαμάρι ..

       Τις  παραπάνω  φωτογραφίες  καθώς  και  εκατοντάδες  άλλες  Λιδορικιώτικες  φωτογραφίες θα  τις  βρείτε στην "ΤΡΑΠΕΖΑ  ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΗΣ  ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑΣ " , photolidoriki.blogspot.com ." Καταθέστε "  και  σεις παλιές  Λιδορικιώτικες  φωτογραφίες  που  έχετε για  να  είναι  για  πάντα  στη  διάθεση  των  χωριανών  μας .

ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ  ΤΗΝ  ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ 
  " ΠΟΥ  ΘΑ  ΠΑΕΙ ΤΕΛΙΚΑ  Η,," ΒΑΛΙΤΣΑ " ΤΟΥ..ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ;"

   Για  χιλιοστή  , ίσως , φορά  αγαπημένοι  μου  φίλοι , θα  ασχοληθούμε  κι' απόψε  με  το..περίφημο " Λαογραφικό Μουσείο  ..Φάντασμα " ή  μάλλον  με  το.." γελοιογραφικο " μουσείο μας ,γιατί τελικά  έτσι  έχει  κααταντήσει..
  Πρέπει  να  έχει  ξεπεράσει τη..δεκαετία , αυτό  το.." ΔΑΠΑΝΗΡΟΤΑΤΟ " λάθος , όπως  το  είχαμε  πει  απ' την  πρώτη  στιγμή , και  βέβαια , χωρίς  να διεκδικούμε μαντικές  δάφνες ,  ΟΛΗ  Η  ΙΣΤΟΡΙΑ  ΤΟΥ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ ΚΑΙ  ΑΠΙΒΕΒΑΙΏΝΕΙ , ΤΑ  ΟΣΑ  ΕΞ  ΑΡΧΉΣ ΕΙΧΑΜΕ  ΠΕΙ..
   Τέλος  πάντων , ό,τι  έγινε  έγινε , αν  και  κανένας  μας  δεν  γνωρίζει  τα ..πεπραγμένα ,  δεν  θα  πρέπει  κάποια  στιγμή , μετά  από  ΠΕΝΤΑΧΡΟΝΗ  ΘΗΤΕΙΑ , Η.." ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ..ΦΑΓΑ " Δ.Α , να  βγει  και  να  μας  πει  επιτέλους , ΤΙ  ΤΡΕΧΕΙ  ΜΕ  ΤΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ  ΚΑΙ  ΠΟΤΕ  ΤΕΛΙΚΑ  ΘΑ..ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ; 
  Γιατί  η  Δ.Α , κρύβεται  τόσα  χρόνια  τωρα ; Δεν  έχουν  υποχρέωση  να  ενημερώσουν την.." ΕΚΚΛΗΣΊΑ  ΤΟΥ  ΔΗΜΟΥ "  ΠΟΥ  ΠΛΗΡΩΝΕΙ  ΤΟ.." ΜΑΡΜΑΡΟ  ; ΣΤΟ  ΚΆΤΩ . ΚΑΤΩ , ΔΕΝ  ΖΗΤΑΜΕ  ΡΟΥΣΦΕΤΙ , ΑΛΛΑ ΑΣΚΟΥΜΕ  ΤΟ  ΔΙΚΑΊΩΜΑ  ΜΑΣ ,ΚΑΤΙ  ΠΟΥ  ΣΕΙΣ ΟΙ..ΜΕΓΑΛΟΙ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ , ΔΕΝ  ΜΑΣ  ΤΟ  ΑΝΑΓΝΩΡΊΖΕΤΕ , ΛΕΣ  ΚΑΙ  ΤΟ  ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΌ ΚΑΙ ΚΆΘΕ ΤΙ  ΑΛΛΟ , ΤΟ  ΠΛΗΡΏΣΑΤΕ  ΕΣΕΊΣ ΑΠ' ΤΗΝ..ΤΣΕΠΗ  ΣΑΣ ...
  Επειδή  " σύντροφοι " πολλά  και  διάφορα  ακούγονται καιρό  τώρα  για  την .." πληγή " αυτή , γιατι  τελικά  "ΠΛΗΓΗ " έχει  καταντήσει , ΚΑΤΑΔΕΧΤΕΙΤΕ  ΝΑ..ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ  ΣΤΟ  ΕΥΛΟΓΟ  ΕΡΩΤΗΜΑ  ΜΑΣ ; ΓΙΑΤΙ  ΣΙΩΠΑΤΕ ; 
       Καλό  σας  βράδυ
   Απ' το  " Λιδωρίκι " με  αγάπη ...Κ.Κ.-
       www.lidoriki.com 

  ΣΗΜ: Την  παραπάνω  ανάρτησή  μας  φίλοι  μου  θα  την κοινοποιήσουμε  υπό τύπον.." ερώτησης " στον Αντιδήμαρχο , της  περιοχής  μας  κ. Κων.Υφαντή , ελπίζοντας πως  θα  έχουμε  κάποια  απάντηση , για  τη οποία  τον..ευχαριστούμε  εκ των προτέρων..

.ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝ........Κ.Κ.-