Κινηματογραφικός παράδεισος…τέλος , χάθηκαν οι δροσερές νοσταλγικές γωνιές , που απολαμβάναμε την ταινία μας , με..σάμαλι- παστέλι – κοκ , φιστίκι - πασατέμπο , λεμονάδες – πορτοκαλάδες –..συνάλγκο …κλπ
Ελάχιστοι θερινοί κινηματογράφοι έχουν απομείνει στην Αθήνα , αλλά και στην Ελλάδα ολόκληρη , το γλυκό..όνειρο των ξέγνοιαστων παιδικών μας χρόνων , δυστυχώς…μας τελείωσε ..
Τι να πρωτοθυμηθείς απ’ τον παλιό καλό καιρό , πολλοί οι τότε θερινοί κινηματογράφοι στο Παγκράτι , Παλλάς , Παγκράτιον , Λάουρα , Τιτάνια , Ρέα , Όαση , Μον Σινέ , μα τώρα…ερημιά ..
Πνιγμένο τώρα το Παγκράτι μας , στις πολυκατοικίες τα..σκουπίδια και τα..σταθμευμένα αυτοκίνητα , ούτε να..ανασάνεις δεν μπορείς , μα έτσι και περάσεις κι’ απ’ την..Πρατίνου , αντικρίζεις την “ Όαση “ , τον παλιό καλό θερινό κινηματογράφο , που πάντα μας έβαζε διαλεχτά έργα ..και μας έκανε να περνάμε ονειρεμένες βραδιές..κι’ αλλάζουν αυτομάτως όλα , και τότε ..απλά κλείνεις τα μάτια και..ονειρεύεσαι ..
Τα..μουχλιασμένα , απ’ τη ζέστη και την υγρασία καλοκαιρινά βράδια , η Όαση και όλοι οι άλλοι θερινοί της περιοχής , ήταν τα ..καταφύγιά μας , το τερπνόν μετά του..ωφελίμου , και του..δροσερού , βεβαίως…βεβαίως ..
Με μερικές ..δραχμούλες , για εισιτήριο και για τα..σχετικά του ..διαλείμματος , έμπαινες στον..Παράδεισο , για λίγες ..ώρες ..οπλισμένος βέβαια και με λίγη..υπομονή . Κάτι να μπεις , κάτι να καλοκοιτάξεις και να ψιλοκουβεντιάσεις , αν ήσουν με παρέα , έσβηναν τα φώτα , και άρχιζε πλέον η..τροχο…δρόμηση για την ..απογείωση , που μπορεί να καθυστερούσε..λιγουλάκι , επίκαιρα , μερικαί σκηναι του..επόμενου έργου , μερικαί σκηναί απ’ το έργο της..Πέμπτης ( ακόμα ήταν…Δευτέρα ) και του..Σαββατοκύριακου , άντε και δυο τρεις..διαφημισούλες τοπικών καταστημάτων και…τσουπ , το έργο…αρχίζει…αφού φυσικά γίνει το..μικροδιάλειμμα για την αλλαγή της..μπομπίνας ..
Το διάλειμμα όμως στο θερινό κινηματογράφο , είχε ξεχωριστή,,ομορφιά και..νοστιμιά , βεβαίως..βεβαίως , γιατί μόλις ανάβανε τα φώτα , άκουγες μια γλυκιά παιδική , συνήθως , φωνή , που διαλαλούσε την..πραμάτεια , με τα στερεότυπα…σλόγκαν : ..Λέγετε παιδιά ..Στραγάλια , φιστίκια , πασατέμπος , σάμαλι , παστέλι..κοκ , λεμονάδες , πορτοκαλάδες , συνάλγκο και φυσικά ψώνιζαν , όσοι διαθέτανε το ..ανάλογο ποσό , απ’ το…χαρτζιλίκι τους
Στους μεγαλύτερους κινηματογράφους , οι πωλητές των..διαλειμμάτων , μπορούσε να είναι και περισσότεροι του ενός , έχοντας φυσικά ο καθένας από μια ομάδα..προϊόντων , άλλος τα..ξηροκαρπικά , άλλος τα..αναψυκτικά και τέλος άλλος τα γλυκίσματα ..
Στη Τιτάνια όμως , που ήταν λίγο παραπάνω , στη Πλατεία Μεσολογγίου , υπήρχε ..” μάνατζερ “ των πωλητών , που βέβαια ήταν..πιτσιρικάδες , ο πασίγνωστος τα χρόνια εκείνα στο Παγκράτι , ο Ανδρέας αν θυμάμαι καλά , ψηλός , φαλακρός με τη…μουστάκα του , μια πολύ γνώριμη φυσιογνωμία της Παγκρατιώτικης ζωής ..που , αν θυμάμαι καλά , δούλευε ένα φεγγάρι σερβιτόρος και στο εστιατόριο του Μπαμπέτα , στο τέρμα ..
Ας περάσουμε όμως τώρα και στις ..” Λιδωρικιώτικες νύχτες,,με..φεγγάρι “ , Αξίζει τον..κόπο
Η δεκαετία του 60 , ήταν , πιστεύω , η καλύτερη μεταπολεμική περίοδος του χωριού μας , δημιουργήθηκε η Βιβλιοθήκη , Σύλλογοι , με αξιόλογη δράση έγιναν πολλές , πολιτιστικές εκδηλώσεις , πολιτιστικές..πολιτιστικές δηλαδή , όχι τζερτζελοπανήγυρα , έγιναν πολλές διαλέξεις με ομιλητές διακεκριμένους λογοτέχνες και επιστήμονες , παράλληλα σημαντική ήταν και η συμμετοχή μας στις εκδηλώσεις " Φωκικά " που διοργάνωνε η Νομαρχία , όλα αυτά όμως σιγά-σιγά ξέφτισαν ειδικά όταν άρχισε να γίνεται ..ασφυκτικός ο..κομματισμός , που τελικά τα διάλυσε όλα .
Όμορφα χρόνια εκείνα , ίσως δύσκολα , πιο δύσκολα απ' τα σημερινά , αλλά και πολύ πιο όμορφα , είχαμε λίγα..ελάχιστα , μας έλειπαν ..πολλά , μα τα χαμε ..όλα...
Τα ευλογημένα λοιπόν αυτά χρόνια , είχαμε και ..άρτον αλλά και..θεάματα , για τον μεν..άρτο φρόντιζε ο αείμνηστος μπάρμπα Λιας Κάππος , αργότερα ο Γ. Μανουδάκης και τελευταίος ο φίλος Στάθης Γκίκας , που συνεχίζει ακόμα , όσο όμως για τα..θεάματα , βολευόμασταν καλά..καλά , είχαμε το θέατρό μας και τον κινηματογράφο μας , όχι βέβαια κάθε μέρα , όχι , αλλά είχαμε , κινηματογραφικά...ξεκινήσαμε , με τα επίκαιρα των Τ.Ε.Α , που σιγά-σιγά άρχισαν να προβάλουν και Ελληνικές ταινίες , πατριωτικού , κυρίως , περιεχομένου , και ειδικότερα , τα λεγόμενα έργα της ..φουστανέλας , με τα γνωστά παραδοσιακά θέματα .
Σιγά-σιγά όμως , άρχισε να παρουσιάζει ενδιαφέρον το θέμα , κι ' έτσι άρχισαν να εμφανίζονται , επαγγελματίες , πλανόδιοι κινηματογραφιστές , που σε τακτά διαστήματα , όχι πολύ συχνά στην αρχή , έρχονταν στο Λιδορίκι και έκαναν προβολές , κυρίως Ελληνικών έργων , φυσικά παλιών , αλλά που συγκινούσαν τους χωριανούς μας , οι προβολές γίνονταν σε καφενεία , και στην αίθουσα που ήταν κάτω απ' τα ΤΕΑ , τότε , εκεί που είναι η καφετέρια του Σπυρ. Πανάγου , τώρα .
Είναι χρήσιμο , νομίζω , να αναφέρουμε ορισμένα πράγματα και για το..κινηματογραφόφιλο κοινό , τους θεατές . Τον βασικό πυρήνα των θεατών αποτελούσαν οι πολλοί , τότε , Δημόσιοι υπάλληλοι και φυσικά οι οικογένειές τους , και θα πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη πως , σε αντίθεση με το τώρα , τότε οι υπάλληλοι σπάνια μετακινούνταν , γιατί ούτε ι.χ υπήρχαν , αλλά και οι μετακινήσεις δεν ήταν εύκολες όπως σήμερα . Τώρα το χωριό μας είναι άδειο τα Σαββατοκύριακα και τις γιορτές , ή αργίες , ενώ τότε σπάνια έλειπαν οι υπάλληλοι που υπηρετούσαν στο Λιδορίκι , ύστερα οι υπηρεσίες δούλευαν και τα Σάββατα , κι' αν λάβουμε υπόψη μας πως το... ταξίδι Λιδορίκι - Αθήνα , ήταν σχεδόν..ημερήσια εκδρομή , εύκολα καταλαβαίνει κανείς το πόσο δύσκολη ήταν η συχνή μετακίνηση , χώρια που ήταν και πολύ..δαπανηρή .
Πρώτοι-πρώτοι , λοιπόν , πελάτες , οι υπάλληλοι , και οι κυρίες τους , που αποτελούσαν και την...καλή κοινωνία , του χωριού , και φυσικά είχαν και το προνόμιο των πρώτων..θέσεων , μαζί τους και οι οικονομικά εύρωστοι Λιδορικιώτες , οι έμποροι , οι επαγγελματίες που κατά κανόνα έκαναν παρέα με τους υπαλλήλους και τέλος , σε μικρό ποσοστό , οι γεωργοί και κτηνοτρόφοι . Τα πρώτα χρόνια , η ενημέρωση του κοινού γινόταν με τα...παραδοσιακά μέσα , τους ντελάληδες , τον Ζήσιμο και το Μαλάμο , που με το γραφικό , δικό τους , τρόπο ενημέρωναν τη Λιδορικιώτικη κοινωνία , για το έργο που θα παιζόταν , καθώς και το μαγαζί που θα γινόταν η προβολή καθώς και την ώρα έναρξης . Αργότερα , οι πλανόδιοι κινηματογραφιστές , ενημέρωναν τον κόσμο με τα μεγάφωνά τους , περιδιαβαίνοντας τους δρόμους , ενώ παράλληλα έβαζαν και σχετικά διαφημιστικά στ' Αλωνάκι και τη Βαθειά , με μερικές φωτογραφίες , απ' τις ταινίες και κυρίως τους πρωταγωνιστές .
Έτσι λοιπόν στις αρχές της δεκαετίας του 60 , βρέθηκε το χωριό μας να έχει , ειδικά το καλοκαίρι , δυο μόνιμους , σχεδόν , κινηματογράφους , που τους είχαν δυο Σαλωνίτες επιχειρηματίες , ο Ψιμούλης και ο Παν . Σκούρας , και οι δυο είχαν κινηματογράφους και στην Άμφισσα , και με τις ίδιες κόπιες έπαιζαν και στο Λιδορίκι , με κάποια χρονική διαφορά , βέβαια , μόλις τελείωνε η προβολή στην Άμφισσα , έπαιρναν την μπομπίνα και την έφερναν στο Λιδορίκι όπου συνεχιζόταν η προβολή , βέβαια αυτή η διαδικασία είχε και πολλές ..περιπέτειες και πολλά ..παρατράγουδα και ευτράπελα , γι' αυτά όμως θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά . Ο ένας καλοκαιρινός κινηματογράφος , το " Σινέ Άστρον " λειτουργούσε στο χώρο που υπάρχει ακόμα , κάτω απ' την ταβέρνα των Γιώργηδων στο οικόπεδο του Κουλόπουλου , και ο άλλος ακριβώς λοξά απέναντι , σε οικόπεδο του Ξενοφ. Καραμήτσου , εκεί που τώρα είναι το μπαρ του Λάκη του Παπαθανασίου .
Θα πρέπει εδώ ίσως να αναφέρουμε πως ένας εκ των δύο επιχειρηματιών , ο Παν.Σκούρας , ήταν παλιός γνώριμος του χωριού μας , ήταν αν θυμάμαι καλά , οδοντοτεχνίτης , και σύζυγος της οδοντογιατρού Νίκης Παπανικολάου (;) που ήταν από κάποιο διπλανό χωριό , Πεντάπολη ή Σκαλούλα , είχε δε ενοικιάσει και το ...περιβόητο τουριστικό περίπτερο που είχε φτιάξει ο Ε.Ο.Τ στο Στενό , μια άλλη...πονεμένη Λιδορικιώτικη ιστορία , για την οποία έχουμε πολλά να πούμε , σήμερα ο Παναγιώτης έχει μελισσοκομικές επιχειρήσεις και πολλές φορές κάνει σχετικές εμφανίσεις και στην τηλεόραση ενώ ένα φεγγάρι πέρασε κι' από τον πολιτικό ..στίβο σαν ..υποψήφιος Βουλευτής .
Οι κινηματογράφοι μας λοιπόν , έκαναν προβολές δυο φορές τη βδομάδα , και λόγω του ..σκληρού ανταγωνισμού , έφερναν καινούργιες ταινίες , λόγω..Αμφίσσης φυσικά , πολλές φορές δε Α' προβολής που παίζονταν ταυτόχρονα με την Αθήνα , και συνήθως έσπαγαν τα...ταμεία , γιατί τότε το χωριό μας είχε πολύ κόσμο , ειδικά το καλοκαίρι και τις διακοπές Πάσχα και Χριστουγέννων , αφού όλοι οι εκτός Λιδορικίου Λιδορικιώτες , έκαναν διακοπές στο χωριό , δεν είχε ακόμα , βλέπεις , φουντώσει η μόδα της..θάλασσας . Θυμάμαι τα καλοκαίρια , έρχονταν παιδιά από Αθήνα , Θεσσαλονίκη , Πάτρα , κι' από άλλες πόλεις και πέρναγαν όλο σχεδόν το καλοκαίρι στο Λιδορίκι , με τους παππούδες και τους συγγενείς , κι εμείς που μέναμε μόνιμα στο χωριό , τα περιμέναμε πως και πως , και από τότε , απ' τα χρόνια εκείνα , υπάρχουν ακόμα δυνατές φιλίες που άντεξαν στο χρόνο , ακόμα πρέπει να αναφέρουμε πως διακοπές στο χωριό μας έκαναν και συγγενείς Δημ. Υπαλλήλων που υπηρετούσαν εδώ καθώς και 3-4 οικογένειες , που δεν είχαν καμιά σχέση με το χωριό μας , αλλά τους άρεσε κι' έρχονταν κάθε καλοκαίρι , κι έμεναν στο ξενοδοχείο του Παπαδόπουλου , στ' Αλωνάκι .
Αναφερθήκαμε πιο πάνω , στους κινηματογράφους μας , τους ..μόνιμους πλέον , Σινέ Ψιμούλης και ...Σκούρας φιλμς , ας μιλήσουμε και λίγο για τα υπόλοιπα ..θεάματα της εποχής που συμπλήρωναν την..πνευματική μας τροφή , για τους θιάσους , τα μπουλούκια που επισκέπτονταν το χωριό μας .
Πέρα όμως από αυτά είχαμε και ένα σωρό άλλες καλλιτεχνικές επισκέψεις , ακροβάτες , ταχυδακτυλουργοί , μάγοι , μέντιουμ - υπνωτιστές , αθλητές , παλαιστές - μπεχλιβάνηδες , καραγκιοζοπαίχτες , κουκλοθέατρα , μουζικάντηδες , παπατζήδες , απ' όλα είχε ο μπαξές , ότι μπορεί να βάλει ο νους σας .
Πολλοί από αυτούς , ήταν τακτικοί επισκέπτες του χωριού μας , και μάλιστα είχαν και συγκεκριμένες εποχές που έρχονταν , σε σημείο που οι Λιδορικιώτες ήξεραν και τους περίμεναν , όπως π.χ , ο θίασος της οικογένειας Προβελέγγιου , οι καραγκιοζοπαίχτες Μαυρομάτης και Βάγγος , η οικογένεια ακροβατών , Παππά , οι γνωστοί αθλητές , Σαμψών και Τρομάρας , όπως επίσης ένα ζευγάρι ακροβατών που είχε ένα μικρό κοριτσάκι , δεν θυμάμαι τ' όνομά του , αλλά έκανε καταπληκτικά πράγματα , τη βλέπαμε με ανοιχτό το στόμα , αλλά αυτό που έκανε φοβερή εντύπωση ήταν το ότι ο παρτνέρ , ο πατέρας της , ήταν ολίγον ...ευτραφής αλλά και.. ανάπηρος , μάλιστα , είχε μόνο το ένα του πόδι , κι' όμως έκανε ακροβατικά νούμερα με την κορούλα και τη γυναίκα του .
Επειδή δε , τις παραστάσεις τους τις έδιναν στο μαγαζί μας , στ' Αλωνάκι , όλη σχεδόν τη μέρα ήταν εκεί και παίζαμε με το κοριτσάκι , που ήταν λίγο μικρότερό μου , μού κανε δε μεγάλη εντύπωση , που δεν την άφηναν να φάει γλυκά , για να μην παχύνει και χάσει τη φόρμα , κι'αυτό το καημένο , γκρίνιαζε , σαν παιδάκι , αλλά πλήρωνε τη...δόξα και το..μεροκάματο φυσικά..
Τα τελευταία δε χρόνια , της όμορφης εποχής , έκανε , θυμάμαι , την εμφάνισή του κι ο...Τούρτουλας , τι ήταν ο Τούρτουλας ; μα φυσικά...ρουλέτα , ναι μια..περίεργη , ιδιοκατασκευή , με ένα εξ' ίσου...περίεργο τύπο , που την είχε , ένας Πειραιώτης , έτσι έλεγε , μάγκας , με την περίεργη τραγιάσκα του , το καλοπεριποιημένο μουστακάκι του , καλογυαλισμένο , στενό , παπούτσι , μυτερό και λίγο ψηλό τακουνάκι , λαδωμένο μαλλί και φυσικά κουστουμάκι , στη...μέγκλα , έστηνε τον...Τούρτουλα , μπροστά στην ταβέρνα του Κώστα Αναγνωστόπουλου ( Κοτίνου ) εκεί που είναι τώρα το Φαρμακείο του Λάζαρου , κι' άρχιζε το...πανηγύρι , μαζευόταν η μαρίδα , αλλά και οι..μεγαλύτεροι φανατικοί του τζόγου , και άρχιζε το παιχνίδι .
Ο τούρτουλας λοιπόν , ήταν ένα μακρόστενο τραπέζι , που στην κορυφή του είχε ένα κουτί , θα μπορούσαμε να πούμε , απ' όπου κυλούσε ένα περίεργο μεγάλο ζάρι που είχε επάνω νούμερα , ό... γκρουπιέρης άφηνε τον τούρτουλα να πέσει με φόρα φωνάζοντας : έπεσε ο τούρτουλααας ..., το ζάρι κυλούσε πάνω στο τραπέζι που είχε γραμμένα διάφορα νούμερα , κάτι σαν ρουλέτα , μόνο που δεν ήταν στρογγυλή αλλά μακρόστενη , παραλληλόγραμμη , οι παίχτες είχαν ποντάρει πάνω στα νούμερα του τραπεζιού κι' όπου σταματούσε το ζάρι αυτό το νούμερο κέρδιζε , και φυσικά χαμένοι ήταν πάντα οι παίχτες .
Τούρτουλα όμως , είχε φτιάξει και ο σχωρεμένος ο Βαγγέλας , που είχε την ταβέρνα στο ισόγειο του Αντριτσαίϊκου στη Βαθειά , και μ’αυτόν “ ψυχαγωγούσε “ μικρούς και μεγάλους τζογαδόρους , κυρίως στα πανηγύρια , αλλά και στο χωριό μας που και που . Τον φόρτωνε στο αμάξι του και γύρναγε όλα σχεδόν τα πανηγύρια της περιοχής και όχι μόνον..
Ένα άλλο ..ενδιαφέρον θέαμα ήταν το μηχάνημα που έβγαζε το ωροσκόπιο των πελατών , μάλιστα , έλεγε την τύχη των πελατών , μικρών και μεγάλων , που έσπευδαν να μάθουν την τύχη τους , πληρώνοντας φυσικά το κάτι τις τους , προς μεγάλην ικανοποίησιν του ιδιοκτήτη του συστήματος αυτού .
Καλύτεροι πελάτες , φυσικά όλων αυτών των παιχνιδιών ήταν συνήθως οι πιτσιρικάδες , που ξαργύρωναν εκεί το λιγοστό χαρτζιλίκι τους , προκαλώντας τις γκρίνιες των γονιών τους , και αναγκάζοντας τους χωροφύλακες να κάνουν περαντζάδες διώχνοντας την πιτσιρικαρία , που απομακρυνόταν προσωρινά , αλλά σε λίγο ήταν πάλι εκεί .
Το σημαντικό όμως γεγονός στη Λιδορικιώτικη ζωή ήταν η άφιξη κάποιου θιάσου , κάποιου ..μπουλουκιού , όπως το λέγαν τότε , κι' αυτό γινόταν συχνά , γιατί όπως ξαναείπαμε , το Λιδορίκι ήταν καλή...πιάτσα , είχε δηλαδή ψωμί . Πολλοί ήταν οι θίασοι που περνούσαν , κατά καιρούς , απ' το χωριό μας, αλλά αυτός που είχε τις καλύτερες..σχέσεις , με τους Λιδορικιώτες , και ο τακτικότερος σε επισκέψεις ήταν ο θίασος της οικογένειας Προβελεγγίου .
Ο κύριος κορμός του θιάσου αποτελούνταν από τον Άγγελο Προβελέγγιο , και τη σύζυγό του την κυρία Καίτη , δυο ηλικιωμένους θεατρίνους , που είχαν φάει τη ζωή τους στο σανίδι , από τα τα δυο τους παιδιά , τον Κώστα και τη Νανά , που ήταν παντρεμένη με ηθοποιό , τον Νίκο Κατέχη , και ο θίασος συμπληρωνόταν από δυο - τρεις ακόμα ηθοποιούς , συνήθως κωμικούς , και βοηθητικών , κυρίως , ρόλων , ένας από αυτούς ήταν πάντα ο Μητσάκιας , ένα λιγόσωμο ηλικιωμένο ανθρωπάκι , που εκτός σκηνής περπατούσε σχεδόν με το...ζόρι , αλλά πάνω στη σκηνή ΄λες και μεταμορφωνόταν σε...δεκαοχτάρη , ο Μητσάκιας είχε μικροσυμμετοχή στο...δράμα , το κυρίως..έργο , αλλά κράταγε πρωταγωνιστικό ρόλο , στο τέλος , στην κωμωδία , προκαλώντας το γέλιο και μόνο με την εμφάνισή του αλλά και με τις τυποποιημένες γκριμάτσες του .
Ο αρχηγός της οικογενείας αλλά και του θιάσου , ο κ.Άγγελος , ήταν ψηλός , με μακριά...καλλιτεχνικά , γκρίζα μαλλιά , και γαλανά μάτια , ήταν καλοσυνάτος και καταδεχτικός , κατέβαινε τα πρωινά και καθόταν στο μαγαζί μας , και κουβέντιαζε με χωριανούς , σε αντίθεση με τη σύζυγό του , που ήταν μάλλον ..απόμακρη , με..τάσεις βεντέτας , ενώ αντίθετα απ' τα παιδιά , ο Κώστας το..έπαιζε ολίγον ..βεντέτα- γόης , ξανθός , ψηλός , ωραίος ων , ενώ η Νανά ήταν απλή κοπέλα , όπως κι΄ο σύζυγός της .
Μέλος του θιάσου ήταν συνήθως κι' ο Μίμης Θειόπουλος , που ερχόταν τακτικά στο Λιδορίκι και με άλλους θιάσους , επίσης αρκετές φορές είχε έρθει , και με τους Προβελέγγιους αλλά και άλλους θιάσους , κι ο αξέχαστος καλός ηθοποιός , ο πραγματικός θεατρίνος , ο Ζαννίνο , που στο βιβλίο του Χρυσοστομίδη , σχετικά με τη ζωή του , αναφέρεται στο χωριό μας με κολακευτικά λόγια .
Το ρεπερτόριο των θιάσων ήταν το...καθιερωμένο , για την εποχή αλλά και για τον..τόπο , περιείχε ..την Άγνωστο , την ωραία του Πέραν , την...Γκόλφω , τον Αγαπητικό της Βοσκοπούλας , τους Άθλιους , και η σπεσιαλιτέ - παράσταση των Προβελέγγιων , ήταν η Σαλώμη και ο χορός των εφτά ή ...δώδεκα πέπλων , δεν θυμάμαι ακριβώς , αλλά γι' αυτά θα μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή ......
Μιλήσαμε , για ακροβάτες , καραγκιοζοπαίχτες , μπεχλιβάνηδες , για τα ..θρυλικά μπουλούκια , αξίζει όμως να θυμηθούμε και κάποια ..ξεχωριστά περιστατικά απ' την κινηματογραφική..δραστηριότητα της όμορφης εκείνης εποχής .
Σκληρός , πολύ σκληρός ο ανταγωνισμός μεταξύ των κινηματογραφικών κολοσσών , Σκούρας και Ψιμούλης...φιλμς , ξεκίναγε απ' την Άμφισσα , όπου και το κέντρο των...αυτοκρατοριών , και επεκτείνονταν και στο καημένο το Λιδορίκι , ο σκληρός όμως , αυτός , ανταγωνισμός είχε και τα ευεργετικά του αποτελέσματα , βλέπαμε στο χωριό μας ταινίες διαλεχτές , πρώτης προβολής , σχεδόν ταυτόχρονα με την Αθήνα , μάλιστα , οι κινηματογράφοι μας ήταν Α'..προβολής , όχι..παίζουμε...
Κάποια μέρα λοιπόν , η μάλλον κάποιο βράδυ , ο Παναγιώτης ο Σκούρας μας προανήγγειλε , πως λίαν..προσεχώς θα μας έφερνε ένα έργο που παιζόταν στην Αθήνα σε πρώτη προβολή , το " Γυμνοί στον ήλιο " με τον Αλαίν Ντελόν και τη Μαρί Λαφορέ , έργο που έσπαγε τα ταμεία εκείνη την εποχή , παράλληλα όμως μας είχε τάξει κι' ένα πολύ καλό Ελληνικό έργο , με το Θανάση Βέγγο και τον Βασίλη Διαμαντόπουλο , μια υπέροχη πικρή ..κωμωδία , το" Ψηλά τα χέρια...Χίτλερ " που κι'αυτό χάλαγε κόσμο , όπως καταλαβαίνετε πετάξαμε απ' τη χαρά μας , το...κινηματογραφόφιλον..κοινόν , και περιμέναμε πότε θα ‘ρθει εκείνη η μέρα .
Και ήρθε , κάποιο βράδυ στο διάλειμμα , προβλήθηκαν και μερικές...σκηνές απ' το προσεχές έργο που ήταν , το ΓΥΜΝΟΙ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ , χαρές εμείς , καταλαβαίνετε , εδώ θα πρέπει να σας πω , πως τα καινούρια , τα...βαρβάτα έργα , που ήταν και πανάκριβα , οι κινηματογραφιστές μας τα ‘παιζαν και στην Άμφισσα και στο Λιδορίκι ταυτόχρονα , για λόγους οικονομίας φυσικά , πως γινόταν αυτό ; είναι πολύ απλό , πάρα πολύ απλό , ξεκίναγε η προβολή του έργου στην Άμφισσα , και στο διάλειμμα , έπαιρναν το πρώτο μέρος της ταινίας , την μπομπίνα , και την έφερναν στο Λιδορίκι , όπου η προβολή άρχιζε με διαφορά 40-50 λεπτών , κι' όλα πήγαιναν μια χαρά , και ο σκύλος..χορτάτος κι' η πίτα...ακέρια .
Ήρθε λοιπόν η μεγάλη μέρα η μάλλον η μεγάλη…νύχτα , να δούμε τον Αλαίν Ντελόν , είχαμε και τις πρώτες ...λιποθυμίες του...γυναικείου πληθυσμού , πριν ακόμα προβληθεί το έργο , και το βράδυ , έγινε το έλα να...δεις , το σώσε , που να βρεις καρέκλα να κάτσεις , δώσε μου κι' εμένα μπάρμπα...που λένε .
Τίγκα το σινέ Άστρον , καθιστοί , όρθιοι , σκαρφαλωμένοι στις γύρω μάντρες , και οι..εξώστες , οι..ταράτσες των γύρω σπιτιών , γεμάτοι , το αδιαχώρητον...παντού .Ξεκίνησε το έργο , με τη συνηθισμένη ..καθυστέρηση , αλλά ποιός νοιαζόταν για τέτοιες μικρολεπτομέρειες , Αλαίν Ντελόν ήταν αυτός , και όλα πήγαιναν ρολόι , έγινε το διάλειμμα , κάπως ..πλούσιο , περιμέναμε βλέπεις την μπομπίνα απ' την Άμφισσα , κι' όλοι κοιτάγαμε , στην είσοδο να δούμε να μπαίνει το παιδί με την ταινία , ο Παναγιώτης ο Σκούρας , στην είσοδο ..αδημονούσε κι΄αυτός , υπήρχε γενικά ένας εκνευρισμός , ώσπου κατέφθασε ο νεαρός με την μπομπίνα , όλοι ηρεμήσαμε , στρωθήκαμε στις θέσεις μας και αναμέναμε....
Έσβησαν τα φώτα , έπεσαν τα...προσεχώς , την άλλη μέρα είχαμε..Βέγγο , άλλες χαρές , τελειώσανε και τα διαφημιστικά και ξεκίνησε το β' μέρος ....ήταν και το έργο συναρπαστικό , ήταν κι' η ανυπομονησία μας , και ω..του θαύματος , ξεκινώντας το έργο εμφανίζεται ο Βέγγος με το Διαμαντόπουλο να τρέχουν ασταμάτητα , τους κυνηγούσαν οι Γερμανοί βλέπεις...πουθενά όμως ο...Αλαίν Ντελόν....
Το τι επακολούθησε , εύκολα μπορείτε να το φανταστείτε , χαμός...κυριολεκτικά , χαμός στο..ίσιωμα , το χασε κι' ο Σκούρας , τα ‘βαλε , και με το δίκιο του με το παιδί που έφερε την ταινία , πραγματικό ...τουρλουμπούκι...χώρια το καλαμπούρι που γινόταν απ' το..φιλοθεάμον κοινόν που ξεπερνώντας ..Λιδορικιώτικα το στενόχωρο...μέρος , πέρασε στο...Λοιδορικιώτικο , κυριολεκτικά , σαρκάζοντας και αυτοσαρκαζόμενο...
Πάντως αν όλα πήγαιναν καλά τότε , κατ' ευχήν , που λένε , σήμερα τι θα ‘χαμε να λέμε......
Τώρα βέβαια , κινηματογραφικές προβολές δεν γίνονται , έχουν από χρόνια σταματήσει , και ένας σημαντικός λόγος είναι η παντελής έλλειψη αίθουσας , τότε η εσωτερική διαμόρφωση του χώρου των καταστημάτων , ήταν τέτοια που επέτρεπε την..σύμπτυξη των τραπεζοκαθισμάτων , αλλά από τότε που τα..καφενεία έγιναν..” καφετέριες “ αυτό είναι πια αδύνατο , έτσι λοιπόν γιοκ…θεάματα …
Το ίδιο επίσης συμβαίνει και με τις θεατρικές παραστάσεις , που έχουν κι’ αυτές ..” κοπεί “ από αντίληψη και δεκαετίες , για τους ίδιους λόγους . Βέβαια , κανένας δεν..ανησυχεί για την..έλλειψη αυτών των πολιτιστικών “ γεγονότων “ ούτε και νοιάζεται , γιατί απλούστατα ο πολιτισμός στο χωριό μας , και τα..θεάματα βεβαίως..βεβαίως , δεν θεωρούνται..σοβαρές πολιτιστικές εκδηλώσεις , όοοοχι βέβαια , παράλληλα την πρώτη..θέση στα..πολιτιστικά..” δρώμενα “ , όπως λένε και οι πολύ..εγγράμματοι , κατέχει το..” πάχνιασμα “ στην Βαθειά με τροφή το..σύνηθες..χόρτο ..
Και το κακό είναι , πως αυτές οι..κατ’ ευφημισμόν , πολιτιστικές εκδηλώσεις , οι..μεζεδοκρασοκατανύξεις , όπως τις λένε πλέον οι Λιδορικιώτες , σχεδιάζονταν από..ειδικούς τεχνο..κριτικούς , οργανώνονταν και…πραγματοποιούνταν , με το έτσι θέλω , αλλά με λεφτά του Δήμου στην Βαθειά , για να δουλεύουν και τα..μαγαζιά , έτσι το δικαιολογούσαν και το..δικαιολογούν οι …λεβέντες μας , και όλα αυτά με τα λεφτά των..Δημοτών , τόσο..απλά .
Πιστεύουμε ακράδαντα πως όλες οι εκδηλώσεις , οι..Πολιτιστικά..πολιτιστικές , και όχι τα τζερτζελοπανήγυρα , θα πρέπει να σχεδιάζονται , οργανώνονται και..πραγματοποιούνται μόνο και μόνο απ’ τον Δήμο , βέβαια εδώ υπάρχει το ίδιο σχεδόν πρόβλημα , γιατί η δημοσιοϋπαλληλική..νοοτροπία απ’ την μια μεριά και ο “ διορισμός “ , με αυστηρά κομματικά κριτήρια , των..αρμοδιοϋπευθύνων για τα πολιτιστικά , εξασφαλίζουν την άριστη..” αποτυχία “ , ένεκα επειδή…καθόσον , όπως λέει ο “ πάνσοφος “ Ελληνικός λαός , “ τα μεταξωτά βρακιά , θέλουν και..επιδέξιους ….λους “…
Ας γυρίσουμε όμως στα..κινηματογραφικά μας , σιγά ..σιγά λοιπόν και οι κινηματογράφοι , όπως και πολλά άλλα στο χωριό μας , πρόσκοποι , σχολικό θέατρο κλπ , έσβησαν , κατηγορηθέντα και ως..” αντιπροοδευτικά “ και έτσι ξεμείναμε και από σινεμά . Βέβαια έγιναν κάποιες προσπάθειες , γα κάμποσο καιρό , αλλά κι’ αυτές …ξέφτισαν , σιγά ..σιγά , το γιατί ..μαντέψτε το..
Εντύπωση μου έχει κάνει , αγαπημένοι μου φίλοι , πως πριν μερικά χρόνια , που..αναβίωσε ο κινηματογραφο..θεσμός στο χωριό μας , επιλέχθηκε σαν έργο επιμορφωτικό και φυσικά καλλιτεχνικό , για παιδιά , μαθητές κλπ , ποιό έργο νομίζετε ; Κρατηθείτε…” Το βασικό…ένστικτο “..σχόλιον..ουδέν.
Έτσι λοιπόν κάπως ήταν η εποχή των κινηματογράφων και μάλιστα των…θερινών , μάλιστα , γιατί , κακά τα..ψέματα , ο καλοκαιρινός κινηματογράφος με τον χειμερινό , μοιάζουν όσο το..χαρτί υγείας με το…” γυαλόχαρτο “….
Ένα άλλο απόγευμα , θα περιπλανηθούμε και στο χώρο του σχολικού θεάτρου , ενός πολύ χρήσιμου θεσμού , που άγνωστο (…γνωστό ..) γιατί ..ξέφτισε και..εξαφανίστηκε ..
Μέχρι τότε , να περνάτε όλοι σας καλά ….Κ.Κ.-
www.lidoriki.com
No comments:
Post a Comment