α
Δεκαετία του ‘50 , ο Κώστας Τσώνος και ο Γιώργος Μπήλιος
Αρχείο Γ.΄Μπήλιου
Καλησπέρα Λιδορικιώτες όλου του κόσμου
Καλησπέρα στους φίλους του χωριού και της εφημερίδας μας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης ..
ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ 3 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015
Ανατολή Ήλιου: 06:28
Δύση Ήλιου: 20:34
Σελήνη 18 ημερών
Γιορτάζουν: Σαλώμη.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1844
Διεξάγονται οι πρώτες εκλογές στην Ελλάδα επίΌθωνα.
1923
Ιδρύεται στην Αθήνα το Νοσοκομείο Προσφύγων Αθηνών, μετέπειτα Ιπποκράτειο.
1930
Συλλαλητήρια πραγματοποιούν οι σταφιδοπαραγωγοί στην Πελοπόννησο, καθώς αρνούνται να καταβάλουν φόρο.
1951
Ιδρύεται η «Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά» (ΕΔΑ), με πρωτοβουλία των Ιωάννη Πασσαλίδη, Δημήτρη Μαριόλη, Σταμάτη Χατζήμπεη και Μιχάλη Κύρκου.
1981
Οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας των ΗΠΑ αρχίζουν απεργία διαρκείας. Τα 13.000 μέλη του σωματείου τους θα απολυθούν σταδιακά από τον πρόεδρο Ρόναλντ Ρίγκαν, σε δυναμική επίδειξη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του.
1996
Η Νίκη Μπακογιάννη σπάει το φράγμα των 2 μέτρων στο άλμα εις ύψος και με επίδοση 2,02 μ. κατακτά το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Θα περάσει στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες ως η αθλήτρια με τη μεγαλύτερη διαφορά (33 πόντοι) σωματικού ύψους (1,70 μ.) και ύψους που υπερέβη (2,02 μ.).
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1887
Ρούπερτ Μπρουκ, άγγλος ποιητής. (Θαν. 23/4/1915)
1971
Δημήτρης Κοργιαλάς, τραγουδιστής της ηλεκτροπόπ. («Μια φορά»)
1989
Ζιλ Μπιανκί, γάλλος πιλότος της Φόρμουλα 1. (
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1973
Ηλίας Βενέζης, συγγραφέας και ακαδημαϊκός. (Γεν. 4/3/1904)
1975
Αντρέας Εμπειρίκος, σουρεαλιστής ποιητής και ψυχαναλυτής. (Γεν. 2/9/1901)
1979
Άγγελος Τερζάκης, έλληνας πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και δοκιμιογράφος. («Πριγκίπισσα Ιζαμπώ», «Μενεξεδένια Πολιτεία», «Το μυθιστόρημα των Τεσσάρων») (Γεν. 16/2/1907)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0308#ixzz3hl8bKW5c
Άγγελος Τερζάκης
1907 – 1979
1171
Σημαντικός έλληνας πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και δοκιμιογράφος. Εντάσσεται στη λεγόμενη «γενιά του ‘30», που έφερε τον αέρα της ανανέωσης στα ελληνικά γράμματα.
Γεννήθηκε στο Ναύπλιο στις 16 Φεβρουαρίου 1907 και ήταν γιος του δημάρχου της πόλης Δημητρίου Τερζάκη. Το 1915 μετακόμισε με την υπόλοιπη οικογένειά του στην Αθήνα, όταν ο πατέρας του εξελέγη βουλευτής με το κόμμα των Φιλελευθέρων.
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αναγορεύθηκε διδάκτορας σε πολύ νεαρή ηλικία και ακολούθησε καριέρα δικηγόρου, παράλληλα με την ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία. Το 1931, με δύο συλλογές διηγημάτων στο ενεργητικό του και έχοντας στα σκαριά το πρώτο του μυθιστόρημα («Δεσμώτες», 1932), αποφάσισε να εγκαταλείψει τη δικηγορία και να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη λογοτεχνία.
Το 1936 παντρεύεται τη Λουίζα Βογάσαρη και δύο χρόνια αργότερα έρχεται στη ζωή ο μοναχογιός του Δημήτρης, ο μετέπειτα γνωστός συνθέτης λόγιας μουσικής. Το 1937 καταξιώνεται με το μυθιστόρημά «Η Μενεξεδένια» Πολιτεία», που καταγράφει τις καθοριστικές εξελίξεις της μεσοπολεμικής Αθήνας και της κοινωνίας της «κατά την κρίσιμον φάσιν της μεταβολής της σε μεγαλούπολιν», όπως έγραφε σε μια παρουσίαση του βιβλίου στην Ακαδημία Αθηνών.
Τα περισσότερα πεζογραφήματα του Τερζάκη κινούνται σε αυτό το πλαίσιο. Είναι αστικά μυθιστορήματα, που απεικονίζουν την κοινωνία του μεσοπολέμου, όπως αυτή βγήκε τραυματισμένη από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Βασικά χαρακτηριστικά του έργου του είναι το καταθλιπτικό κλίμα, η ασφυκτική ατμόσφαιρα, οι ήρωες - δέσμιοι της οικονομικής στενότητας και των κοινωνικών προκαταλήψεων και η απαισιοδοξία.
Την ίδια χρονιά με τη «Μενεξεδένια Πολιτεία», το πρώτο θεατρικό έργο του, το ιστορικό δράμα «Αυτοκράτωρ Μιχαήλ», σημειώνει μεγάλη επιτυχία και ο Τερζάκης διορίζεται γενικός γραμματέας του Εθνικού Θεάτρου, το οποίο υπηρέτησε από διάφορες θέσεις έως το 1971.
Το 1940 στρατεύεται και υπηρετεί στο Αλβανικό Μέτωπο. Παραμένει στη ζώνη του πυρός ως το τέλος του πολέμου. Το 1945 κυκλοφορεί το ιστορικό μυθιστόρημα «Πριγκιπέσα Ιζαμπώ», που θεωρείται το αρτιότερο πεζογράφημά του και ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ζωντανεύει την περίοδο της Φραγκοκρατίας στην Πελοπόννησο μέσα από τον έρωτα της φράγκισσας πριγκίπισσας Ιζαμπούς (κόρη του αυθέντη της Καλαμάτας Γουλιέλμου Βιλλαρδουίνου) και του έλληνα επαναστάτη Νικηφόρου Σγουρού.
Ο Άγγελος Tερζάκης ασχολήθηκε και με τον κινηματογράφο. Στις αρχές της δεκαετίας του '50 παρακολούθησε μαθήματα κινηματογράφου στην Ιταλία και το 1954 σκηνοθέτησε τη μοναδική ταινία του, μια παραλλαγή της «Μενεξεδένιας Πολιτείας» με τίτλο «Νυχτερινή περιπέτεια», σε δικό του σενάριο. Τη μουσική έγραψε ο Mάνος Xατζιδάκις, ενώ πρωταγωνιστούσαν η Nταίζη Mαυράκη, μετέπειτα «Μις Υφήλιος», ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, η Μαρία Αλκαίου, ο Νίκος Τζόγιας και ο Ντίνος Ηλιόπουλος. Η ταινία είχε μέτρια ανταπόκριση στο ταμείο, κόβοντας 33.379 εισιτήρια.
Μεταπολεμικά συνεργάστηκε με τις εφημερίδες «Καθημερινή» και «Το Βήμα», ενώ υπήρξε ακόμα διευθυντής του περιοδικού «Εποχές», ενός εντύπου που έπαιξε κομβικό ρόλο στο πολιτισμικό γίγνεσθαι της Ελλάδας τη δεκαετία του '60. Οι «Εποχές» κυκλοφόρησαν από το 1963 έως το 1967, οπότε και σταμάτησε η έκδοσή τους εξαιτίας της δικτατορίας. Το 1958, μαζί με τους Καραγάτση, Βενέζη και Μυριβήλη, γράφει το «Μυθιστόρημα των Τεσσάρων», που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα «Ακρόπολις» (2 Μαρτίου - 26 Απριλίου 1958).
Ο Τερζάκης τιμήθηκε με το Α' Κρατικό Βραβείο Θεάτρου για το κοινωνικό δράμα «Είλωτες» (1938) και την τραγωδία «Ο σταυρός και το σπαθί» (1939), με το Α' Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το μυθιστόρημά του «Μυστική Ζωή», με το Βραβείο της Ομάδας των 12 για τη συλλογή δοκιμίων του «Προσανατολισμός στον αιώνα» (1963) και με το Αριστείο Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών για τη θεατρική μελέτη «Το μυστήριο του Ιάγου»(1969). Έργα του έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες (Αγγλικά, Γερμανικά, Ρωσικά, Σουηδικά κ.ά.), ενώ θεατρικά του έργα έχουν ανεβεί σε σκηνές των ΗΠΑ.
Το 1974 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην τάξη των Γραμμάτων. Πέθανε στην Αθήνα στις 3 Αυγούστου 1979, σε ηλικία 72 ετών. Ο Άγγελος Τερζάκης υπήρξε ίσως ο πιο φιλοσοφικά ανήσυχος της γενιάς του '30. Στο κέντρο των αναζητήσεών του βρέθηκε πάντοτε ο σύγχρονος άνθρωπος και τα αγωνιώδη προβλήματά του. Γι' αυτό ίσως είναι και εκείνος που καλλιέργησε ιδιαίτερα το δοκίμιο και αναζήτησε την προσφορότερη έκφρασή του και στο θέατρο.
Επιλεγμένη Εργογραφία
- «Δεσμώτες» (Μυθιστόρημα, «ΕΣΤΙΑ»)
- «Η παρακμή των Σκληρών» (Μυθιστόρημα, «ΕΣΤΙΑ»)
- «Η μενεξεδένια πολιτεία» (Μυθιστόρημα, «ΕΣΤΙΑ»)
- «Η πριγκιπέσα Ιζαμπώ» (Μυθιστόρημα, «ΕΣΤΙΑ»)
- «Δίχως Θεό» (Μυθιστόρημα, ΕΣΤΙΑ)
- «Η μυστική ζωή» (Μυθιστόρημα, ΕΣΤΙΑ)
- «Το μυθιστόρημα των τεσσάρων» (μαζί με τους Σ. Μυριβήλη, Μ. Καραγάτση, Ηλ. Βενέζη, «ΕΣΤΙΑ»)
- Απρίλης» (Διηγήματα, «ΕΣΤΙΑ»)
- «Προσανατολισμός στον αιώνα» (Δοκίμια, «Οι εκδόσεις των φίλων»)
- «Ένας μεταβαλλόμενος κόσμος» (Δοκίμια «Οι εκδόσεις των φίλων»)
- «Η ελληνική εποποιία. Χρονικό του πολέμου 1940-41» (Ιστορία, «ΕΣΤΙΑ»)
«Θέατρο» (ΕΣΤΙΑ)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/337#ixzz3hl8p0lOJ
Γιάννης Παπαϊωάννου
1913 – 1972
1048
Ο Γιάννης Παπαϊωάννου υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές και κύριους εκφραστές του λαϊκού μας τραγουδιού. Γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1913 στην Κίο της Προποντίδας. Σε ηλικία δυο ετών ορφάνεψε από πατέρα κι επτά χρόνια αργότερα έζησε τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Αρχικώς εγκαταστάθηκε με τη μητέρα και τη γιαγιά του στη Σαμοθράκη και λίγο αργότερα μετακόμισαν στον Πειραιά, στις Τζιτζιφιές, όπου ζούσαν οι θείοι του και η υπόλοιπη οικογένεια. Στη δουλεία μπήκε από μικρός. Εργάστηκε ως ψαράς, ως μαραγκός, σε συνεργείο αυτοκινήτων και σε οικοδομές. Η σκληρή βιοπάλη του απαγόρευσε να συνεχίσει το σχολείο.
Το 1928 ξεκίνησε να παίζει μουσική με μια φυσαρμόνικα, αλλά η σχέση του με τη μουσική θα παρέμενε σε εκείνο το επίπεδο αν δεν ήταν το ποδόσφαιρο. Έπειτα από έναν σοβαρό τραυματισμό του, η μητέρα του τού έκανε δώρο ένα μαντολίνο για να σταματήσει να παίζει. Η ζωή του άλλαξε, όταν μια μέρα άκουσε σε μια ταβέρνα Το μινόρε του τεκέ του Γιάννη Χαλκιά. Ήταν η πρώτη φορά που άκουγε μπουζούκι. Το ερωτεύτηκε και το υπηρέτησε πιστά μέχρι το τέλος της ζωής του.
Στο πάλκο πρωτανέβηκε το 1933. Στη σαραντάχρονη πορεία του έγραψε πάνω από 800 τραγούδια, περιόδευσε σε Ελλάδα και Αμερική, και ανέδειξε μια ολόκληρη γενιά καλλιτεχνών, μουσικών και τραγουδιστών. Η Φαλιριώτισσα, Βαδίζω και παραμιλώ, Καπετάν Αντρέα Ζέππο, Πριν το χάραμα, Σβήσε το φως να κοιμηθούμε, είναι μερικά μόνο από τα διαχρονικά τραγούδια του που άφησε ως κληρονομιά.
Ο Γιάννης Παπαιωάννου σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τα χαράματα της 3ης Αυγούστου 1972, καθώς μετά τη δουλειά πήγαινε για ψάρεμα στα Βασιλικά της Σαλαμίνας. Στη μνήμη του, ο Βασίλης Τσιτσάνης -κουμπάρος, φίλος και συνεργάτης του για πολλά χρόνια- έγραψε Το τραγούδι του Γιάννη που τραγουδά η Πόλη Πάνου.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/138#ixzz3hl9BYzwz
Νικόλαος Μακαρέζος
1919 – 2009
43
Έλληνας στρατιωτικός, από τους πρωταιτίους του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967.
Ο Νικόλαος Μακαρέζος γεννήθηκε το 1924 στη Γραβιά Φωκίδας από αγροτική οικογένεια. Περάτωσε την πρωτοβάθμια εκπαίδευση στη γενέτειρά του και το 1937 έλαβε το απολυτήριό του από το Γυμνάσιο Λαμίας. Τον ίδιο χρόνο εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1940 ως ανθυπολοχαγός πυροβολικού.
Συμμετείχε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο και στη συνέχεια στον Εμφύλιο Πόλεμο. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του καριέρας μετεκπαιδεύτηκε σε αγγλικές και αμερικανικές σχολές πυροβολικού, ενώ σπούδασε οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στην ΑΣΟΕΕ (νυν Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών), την Πάντειο και την ΑΒΣΠ (νυν Πανεπιστήμιο Πειραιώς).
Μαζί με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τον Στυλιανό Παττακό οργάνωσε και εκτέλεσε το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Ως ο πιο μορφωμένος της τριανδρίας των πραξικοπηματιών, ανέλαβε να υλοποιήσει την οικονομική πολιτική της χούντας ως Υπουργός Συντονισμού. Στις 13 Δεκεμβρίου 1967 αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του ταξιάρχου.
Τα πρώτα χρόνια του χουντικού καθεστώτος σημειώθηκε αξιόλογη οικονομική ανάπτυξη, με χαμηλή ανεργία και μικρό πληθωρισμό, χάρη στις ξένες επενδύσεις, στις επιδόσεις του κατασκευαστικού και τουριστικού τομέα, καθώς και από τη μεγάλη εισροή αδήλων πόρων. Από το 1973 όμως και εξαιτίας της πετρελαϊκής κρίσης οι ρυθμοί ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας άρχισαν να φθίνουν και να εμφανίζονται φαινόμενα διαφθοράς στο δημόσιο βίο. Τον Μάιο του 1973 υπήρξε ο πρώτος έλληνας επίσημος που επισκέφθηκε την Κίνα κι έγινε μάλιστα δεκτός από τον ηγέτης της Μάο Τσε Τουνγκ.
Ο Μακαρέζος παρέμεινε στη θέση του έως τις 28 Σεπτεμβρίου 1973, όταν, στο πλαίσιο της «φιλελευθεροποίησης» του καθεστώτος με την πρωθυπουργοποίηση του Σπύρου Μαρκεζίνη, υπέβαλε την παραίτησή του. Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου (14 - 17 Νοεμβρίου 1973) και την πτώση της κυβέρνησης Μαρκεζίνη (25 Νοεμβρίου 1973) τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό από τον νέο ισχυρό άνδρα του καθεστώτος Δημήτριο Ιωαννίδη.
Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας (24 Ιουλίου 1974) συνελήφθη κι εκτοπίστηκε σε ξενοδοχείο της Κέας μαζί με τους άλλους πραξικοπηματίες (23 Οκτωβρίου 1974). Στις 14 Ιανουαρίου 1975 προφυλακίστηκε ως ένας από τους πρωταιτίους του πραξικοπήματος και στις 28 Ιουλίου οδηγήθηκε στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Στις 24 Αυγούστου 1975 καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά η ποινή του μετατράπηκε αυθημερόν σε ισόβια, με απόφαση του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στις 21 Ιουνίου 1976 με Προεδρικό Διάταγμα καθαιρέθηκε από τον βαθμό του ταξιάρχου και υποβιβάστηκε στην τάξη του στρατιώτη. Το 1990 αποφυλακίστηκε λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του και τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Ο Νικόλαος Μακαρέζος πέθανε στην Αθήνα στις 3 Αυγούστου 2009, σε ηλικία 90 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1417#ixzz3hl9cBWVv
Χρήστος Ευθυμίου
1900 – 1971
720
Κωμικός ηθοποιός του θεάτρου, που διακρίθηκε σε κλασικούς και νεώτερους ρόλους. Έπαιξε στον κινηματογράφο και συνεργάστηκε με το ραδιόφωνο.
Γεννήθηκε στο Κωσταλέξι Φθιώτιδας στις 3 Αυγούστου 1900 και ήταν γιος θεατρίνου. Τέλειωσε το γυμνάσιο στη Λαμία και η στρατιωτική του θητεία συνέπεσε με τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Η μονάδα του Ευθυμίου ήταν από τις πρώτες που αποβιβάστηκε στη Σμύρνη τον Μάιο του 1919. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν πληροφορίες από εκείνη την περίοδο. Αργότερα, πάντως, του απονεμήθηκε μετάλλιο ανδρείας.
Ο Χρήστος Ευθυμίου σπούδασε νομικά, αλλά τον κέρδισε η υποκριτική. Γράφτηκε χωρίς εξετάσεις στη νεοϊδρυθείσα Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου το 1925, ως εξαιρετικό ταλέντο, πείθοντας τους αρμόδιους της σχολής μόνο με την εμφάνισή του, τις γκριμάτσες και τον τρόπο που τόνιζε τις λέξεις. Μετά από τετραετείς θεατρικές σπουδές, με δασκάλους τον Φώτο Πολίτη, τον Σπύρο Μελά και τον Αιμίλιο Βεάκη, αποφοίτησε με άριστα το 1929 και αμέσως προσελήφθη στον θίασο της Κυβέλης.
Το 1931 εντάχθηκε στο δυναμικό του Βασιλικού Θεάτρου (νυν Εθνικό Θέατρο), στο οποίο παρέμεινε έως το 1955 και αναδείχθηκε ως ένας εκ των πρωταγωνιστών του. Ηθοποιός με κωμική κατασκευή, κατόρθωνε να επιβάλλεται με την τέχνη του και τις εξαίσιες διακυμάνσεις του κωμικού τόνου. Διέπρεψε σε έργα του Μολιέρου και το 1952 παρασημοφορήθηκε από τη Γαλλική Κυβέρνηση για την εξαίρετη ερμηνεία του των έργων του σπουδαίου γάλλου θεατρικού συγγραφέα.
Έπαιξε με άνεση Σαίξπηρ, Γκολντόνι, Αριστοφάνη, αλλά και Μελά, Σακελλάριο ακόμη και επιθεώρηση. Μετά τον θάνατο του Βασίλη Λογοθετίδη, το 1960, τέθηκε επικεφαλής του θιάσου του εκλιπόντος δημοφιλούς κωμικού. Δύο χρόνια αργότερα παρασημοφορήθηκε από τον Βασιλιά Παύλο για την προσφορά του στο ελληνικό θέατρο.
Αξιόλογη ήταν η παρουσία του στον ελληνικό κινηματογράφο. Τυποποιήθηκε σε ρόλους αφελούς και μπούφου, πράγμα που τον έκανε δημοφιλή στο λαϊκό κοινό. Οι ρόλοι του στις ταινίες Ο γυναικάς (1957) και Ένας βλάκας και μισός (1959) έμειναν αξέχαστοι. Επίσης, χαρακτηριστική υπήρξε η επί μακρόν συμμετοχή του σε καθημερινές απογευματινές ραδιοφωνικές πεντάλεπτες παρλάτες με την ατάκα «Αχ τι τραβάω!».
Ο Χρήστος Ευθυμίου πέθανε στην Αθήνα στις 4 Μαΐου 1971.
Φιλμογραφία
- Δεσποινίς δικηγόρος του Πέλου Κατσέλη (1933)
- Το δρομάκι του Παραδείσου του Αλμπέρτο Πιεραλίζι (1943)
- Η άγνωστος του Ορέστη Λάσκου (1954)
- Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας του Ντίμη Δαδήρα (1955)
- Ο γυναικάς του Νίκου Τσιφόρου (1957)
- Ένας βλάκας και μισός του Γιάννη Δαλιανίδη (1959)
- Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα του Ιάκωβου Καμπανέλλη (1960)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/505#ixzz3hlA100NF
Δεκαετία του ‘50 , το καλύτερο παιδί που πέρασε απ’ το Λιδορίκι , ο Μίμης Παπαγεωργίου , γιος του Γοάννη Παπαγεωργίου , δασικού υπαλλήλου , στο Αλωνάκι με μια φρατζόλα ψωμί και μια σακούλα …ψητό
Αρχείο Γ.Μπήλιου
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Τρίτη
4/8
03:00
20°C
72%
2 Μπφ B
9 Km/h 
ΚΑΘΑΡΟΣ
09:00
22°C
68%
1 Μπφ Α
3 Km/h 
ΚΑΘΑΡΟΣ
15:00
31°C
32%
3 Μπφ NA
16 Km/h 
ΚΑΘΑΡΟΣ
21:00
26°C
47%
2 Μπφ N
9 Km/h 
ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
“ ΤΑ ΞΕΝΗΤΕΜΕΝΑ ΜΑΣ ΑΔΡΡΦΙΑ ...”
Βαθιά συγκίνηση με κυρίευσε φίλοι μου , χθες βράδυ στο Αλωνάκι , όπου η πλατεία είχε κυριολεκτικά γεμίσει με χωριανούς μας που για χρόνια ζουν στις Η.Π.Α ..
Είδα εκεί το κουμπαρόπουλό μας τον Ηλία Παλαιολόγο , την αδελφή του Ασημίνα με τον άντρα της , τα παιδοά και τα εγγόνια τους , τον Αλέκο Καρυδάκη και άλλους χωριανούς μας με τις οικογένειές τους , κι’ αυτόματα ο νους φτερούγισε πολλές δεκαετίες πίσω , στα όμορφα και ξέγνοιαστα παιδικά μας χρόνια ..
Φυσικά μιλάμε για τα δύσκολα αλλά και τόσο όμορφα χρόνια , τότε που ήμασταν πραγματικοί “ βασιλιάδες “ , χωρίς να έχουμε σχεδόν τίποτα , πέρα από ένα σωβρακάκι , θυμάστε εκείνα τα ..μπλε με το λάστιχο και βέβαια εκείνο το..” πανάκριβο “ αθλητικό φανελάκι με τα τιραντάκια , μοντελάκια..της εποχής , και μια πεντακάθαρη καρδιά , γεμάτη από αγάπη για φίλους , γνωστούς και συγγενείς κάτι που τώρα φίλοι μου , δυστυχώς , δεν υπάρχει ..
Με τους Παλαιολογαίους είχαμε μια πολύ όμορφη σχέση , ήμασταν κουμπάροι , ο αξέχαστος αδελφός μου Γιώργος είχε βαφτίσει τον Κώστα , θυμάμαι δε στα παρασπόρια , στο ξεμπούλτσισμα του καλαμποκιού της θειας μου της Βιολέτας ( Δγιλέτας ) , της Καψαλοσπύραινας , μαζεύονταν όλα τα κορίτσια τα συγγενικά αλλά και της γειτονιάς , οι Πισλοπούλες , οι Παλαιολογοπούλες , οι Αρπαλοπούλες , οι Τριωτοπούλες , η Τούλα του Ξηρομάμου , κοριτσάκι τότε , που τραγούδαγε το “ Θάλασσα τους θαλασσινούς “ και το άκουγα και..τρελαινόμουνα απ’ τη συγκίνηση ..
Μια μεγάλη παρέα όλοι μας , αγαπημένοι μου φίλοι , τραγοδούσαμε , λέγαμε διάφορα αστεία και δώστου ξεμπούλτσισμα με την πατερόπροκα που κρατούσαμε … αλίμονο όμως , όλα αυτά πέρασαν ανεπιστρεπτί , και τώρα κάθε καλοκαίρι , όλο και κάποια αδέρφια μας ξενιτεμένα έρχονται πίσω στην παλιά τους …φωλιά ΣΑΝ ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ …
Προσωπικά , κάθε καλοκαίρι , όλες αυτές οι υπέροχες αναμνήσεις , με κατατυραννάνε , και με στριφογυρνάνε χρόνια πίσω , βασανίζοντάς με , περνάνε όμως τα καλοκαίρια , έρχονται φθινόπωρα και χειμώνες , που μας πνίγουν οι νοσταλγικές αναμνήσεις μέχρι να’ ρθει η άνοιξη και το καλοκαίρι , να’ ρθπυν πίσω τα “ χελιδόνια “ , όπως τουλάχιστον τα νοιώθω…προσωπικά ….
Γραμμένο και Αφιερωμένο εξαιρετικά στα ξενιτεμένα μας “ ΑΔΕΡΦΙΑ “..
“ ΣΑΝ ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ….”
Πέρασαν , λες , σαν το νερό , σχεδόν εξήντα χρόνια ,
τότε που ξεκινάγαμε , αμούστακα.. παιδιά…
στα τέσσερα , του ορίζοντα , σημεία , σαν χελιδόνια
σκορπίζοντας , με όνειρα , κι’ ελπίδες στην καρδιά .
**********
Σαν τις σταγόνες της βροχής , που τις σκορπίζει ο αγέρας
σκορπίσαμε ολόγυρα , σε τόπους μακρινούς ,
στον κόρφο ένα φυλαχτό , κι’η ευχούλα μιας ..μητέρας ,
π’ άναβε λαδοκάντηλα , σ’άγιους εσπερινούς .
**********
Χρόνια σκληρά , ολόπικρα , μα .. πολυαγιασμένα ,
ζήσανε μικροφαμελιές , ανάστησαν.. παιδιά ,
παντρέψαν ορφαναδερφές , πρόσωπα αγαπημένα ,
μα μείναν πάντα ζωντανές οι πίκρες στην καρδιά …
************
Τώρα , με γκρίζα τα μαλλιά , την ξενιτειά στα μάτια ,
μα την ελπίδα , πάντοτε , φλογάτη στην καρδιά ,
Πατρίδα εδώ , Πατρίδα εκεί , γίναμε δυο… κομμάτια ,
πουλάκια του καλοκαιριού , γυρνάμε στα παλιά… Κ.Κ.-
Λιδορίκι καλοκαίρι 2007
ΣΥΛΛΟΓΗ : “ ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ “
Λιδορίκι 2010
Καλό σας απόγευμα
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη ….Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment