H Bαθιά καλοκαίρι στις δόξες της ...
Όπως καλά γνωρίζετε φίλοι μου , το χωριό μας φημιζόταν και..εξακολουθεί να φημίζεται , για τους " τύπους " που διαχρονικά είχε και οι οποίοι " τάραζαν " τα ..'ηρεμα νερά της καθημερινότητάς του . Μεγάλη " κληρονομιά " από Λιδορικιώτικες ιστορίες , μας άφησε ο αείμνηστος χωριανός μας Σπύρος Σφέτσος ή Καλέρης , όπως τον παραγκωμιάζανε .
Ο μπάρμπα Σπύρος λοιπόν , που ήταν και πραγματικός μπάρμπας μου , όταν τύχαινε να αντάμώνουμε στη Βαθιά ή σπάνια στο καφενείο , πάντα μου άρεσε να μου λέει παλιές Λιδορικιώτικες ιστορίες , και ήξερε πάρα πολλές , πολλές απ' τις οποίες κυκλοφορούσαν στο χωριό μας , αλλά ο μπάρμπα Σπύρος τις είχε συγκεντρώσει και καταγράψει σε ένα μεγάλο τετράδιο , και το οποίο , όπως μου είπε , θα δώσει εντολή στο γιο του , τον αείμνηστο Κώστα να μου το παραδώσει για να τις δημοσιεύσω εν καιρώ , μετά φυσικά τον θάνατό του ..
Όλα αυτά ξεκίνησαν , όπως θυμάμαι , ένα πρωί μιας χειμωνιάτικης Κυριακής , που ανταμώσαμε για να αρχίσει η..αφήγηση των Λιδορικιώτικων ιστοριών ,με πρώτη την περίφημη πια " ΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ..!!! " .
Είχα ξυλιάσει να τον περιμένω , κάτω απ' τον πλάτανο ,γιατί στο καφενείο μέσα η ατμόσφαιρα ήταν..ομιχλώδης , καπνοί , φωνές κλπ που δεν θα βοηθούσαν την κατάσταση . Κάποια στιγμή φάνηκε ο μπάρμπα Σπύρος ,κουκουλωμένος με το πανωφόρι του , τυλιγμένος με το κασκόλ και φυσικά φορώντας την..κλλασσική του τραγιάσκα .
Έκανε ψωφόκρυο , αλλά καθίσαμε στην έρημη πλατεία κάτω απ' τον πλάτανο και μου αφηγήθηκε την πρώτη ιστοριούλα ,που ανέφερα παραπάνω , ενώ μου υποσχέθηκε πως θα δώσει εντολή στον γιο του τον Κώστα να μου παραδώσει μετά τον θάνατό του το τετράδιο με τον Λιδορικιώτικο .." θησαυρό " , γιατί περί θησαυρού πρόκειται .
Όταν λοιπόν ο αείμνηστος μπάρμπα Σπύρος , έφυγε απ' τη ζωή , εγώ περίμενα με αγωνία να πάρω απ' τον Κώστα το βιβλίο ,κάτι που δεν έβλεπα να γίνεται , και δεν το κρύβω κάπως ..ανησυχούσα , ώσπου ένα πρωί στου Κλώσσα το καφενείο απέξω , ανταμλωσαμε με τον Κωστα και επι τέλους μου ανεφερε για το τετράδιο , που είχε " παραγγελιά " απ' τον πατέρα τιυ να μου παραδώσει , μόνο που εδώ..χάλαγε λίγο το πράγμα , γιατί και ο μακαρίτης τώρρα Κώστας , μου είπε πως ψάχνει και δεν μπορεί να το βρει .
Εγώ βεβαια ..κέρωσα , αλλά είπαμε πως θα ξαναψάξει , και πράγματι μετά από λίγες μέρες , νου τό 'φερε όλος χαρά στη Βαθιά και μου το έδωσε . Βέβαια , δεν κράτησα το πρωτότυπο , αλλά το πήρα και έβγαλα φ/α και το επέστρεψα στον Κώστα , και μάλιστα είπαμε αν μπορρέσουμε κάποια στιγμή να βγάλουμε ένα μικρό βιβλιαράκι με όλα όσα έγραφε ο πατέρας του , γιατί το τετράδιο είχε 130 , ίσως και περισσότερες σελίδες , που εκτός απ' τις ιστορίες έιχε και παλιές Λιδορικιώτοκες παροιμίες , κάλαντα , παλιά δημοτικά τραγουδια , παιχνίδια που παίζαν τα παιδιά στο χωριό μας και πολλά άλλα σχετικά με τη Λιδορικιώτικη ζωή .
Δυστυχώς , μετά από λίγο καιρό πέθανε και ο Κώστας και ετσι η ιδέα του βιβλίου παρέμεινε σε μένα μεν αλλά έπεσε και η κρίση κααι όλο αναβαλόταν , ελπίζω όμως σύντομα να πραγματοποιηθεί αυτό το όνειρο της έκδοσης των " ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ " ...
Μέσα λοιπόν απ' τις υπέροχες ιστορίες ..μαντεύει ο καθένας την Λιδορικιώτικη , προπολεμική κυρίως , ζωή , με όλα τα " κατορθώματα " της περίφημης " ζευζεκοπαρέας " της Βαθιάς και των..πέριξ , πουέχουν μείνει στην ιστορία . Βέβαια , μην πιστέψει κανένας , πως " φεύγοντας " απ' τη ζωή οι παλιοί , Σερεντέλος , Διαμαντής , Σαψαρής , Ανδρέας Γκομόζιας κ.α , τα Λιδορικιώτικα πνεύματα..ηρέμησαν και έπαψαν να κάνουν τις σκανδαλιές τους οι λεβέντες μας , όχι βέβαια , θα αποδείξουμε δε..εγγράφως , πως το "Λοιδορικιωτικο " χούι ,.ζει και βασιλεύει .
Σήμερα λοιπόν , κάμουμε έναρξη στη δημοσίευση των αξέχαστων αυτών ιστοριών , με την οερίφημη " ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ " , σε ξεχωριστή φυσικά ανάρτηση .
Θα πρέπει εδώ να αναφέρουμε πως και η αείμνηστη χωριανή μας Σοφία Καραχάλιου - Παλαιολόγου , στο βιβλίο της κάνει αναφορά " στους ΤΥΠΟΥΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΆΣ " , διαβάστε λοιπόν παρακλατω μια παλιότερη σχετική ανάρτησή μας ..
Είχα ξυλιάσει να τον περιμένω , κάτω απ' τον πλάτανο ,γιατί στο καφενείο μέσα η ατμόσφαιρα ήταν..ομιχλώδης , καπνοί , φωνές κλπ που δεν θα βοηθούσαν την κατάσταση . Κάποια στιγμή φάνηκε ο μπάρμπα Σπύρος ,κουκουλωμένος με το πανωφόρι του , τυλιγμένος με το κασκόλ και φυσικά φορώντας την..κλλασσική του τραγιάσκα .
Έκανε ψωφόκρυο , αλλά καθίσαμε στην έρημη πλατεία κάτω απ' τον πλάτανο και μου αφηγήθηκε την πρώτη ιστοριούλα ,που ανέφερα παραπάνω , ενώ μου υποσχέθηκε πως θα δώσει εντολή στον γιο του τον Κώστα να μου παραδώσει μετά τον θάνατό του το τετράδιο με τον Λιδορικιώτικο .." θησαυρό " , γιατί περί θησαυρού πρόκειται .
Όταν λοιπόν ο αείμνηστος μπάρμπα Σπύρος , έφυγε απ' τη ζωή , εγώ περίμενα με αγωνία να πάρω απ' τον Κώστα το βιβλίο ,κάτι που δεν έβλεπα να γίνεται , και δεν το κρύβω κάπως ..ανησυχούσα , ώσπου ένα πρωί στου Κλώσσα το καφενείο απέξω , ανταμλωσαμε με τον Κωστα και επι τέλους μου ανεφερε για το τετράδιο , που είχε " παραγγελιά " απ' τον πατέρα τιυ να μου παραδώσει , μόνο που εδώ..χάλαγε λίγο το πράγμα , γιατί και ο μακαρίτης τώρρα Κώστας , μου είπε πως ψάχνει και δεν μπορεί να το βρει .
Εγώ βεβαια ..κέρωσα , αλλά είπαμε πως θα ξαναψάξει , και πράγματι μετά από λίγες μέρες , νου τό 'φερε όλος χαρά στη Βαθιά και μου το έδωσε . Βέβαια , δεν κράτησα το πρωτότυπο , αλλά το πήρα και έβγαλα φ/α και το επέστρεψα στον Κώστα , και μάλιστα είπαμε αν μπορρέσουμε κάποια στιγμή να βγάλουμε ένα μικρό βιβλιαράκι με όλα όσα έγραφε ο πατέρας του , γιατί το τετράδιο είχε 130 , ίσως και περισσότερες σελίδες , που εκτός απ' τις ιστορίες έιχε και παλιές Λιδορικιώτοκες παροιμίες , κάλαντα , παλιά δημοτικά τραγουδια , παιχνίδια που παίζαν τα παιδιά στο χωριό μας και πολλά άλλα σχετικά με τη Λιδορικιώτικη ζωή .
Δυστυχώς , μετά από λίγο καιρό πέθανε και ο Κώστας και ετσι η ιδέα του βιβλίου παρέμεινε σε μένα μεν αλλά έπεσε και η κρίση κααι όλο αναβαλόταν , ελπίζω όμως σύντομα να πραγματοποιηθεί αυτό το όνειρο της έκδοσης των " ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΩΝ ΙΣΤΟΡΙΩΝ " ...
Μέσα λοιπόν απ' τις υπέροχες ιστορίες ..μαντεύει ο καθένας την Λιδορικιώτικη , προπολεμική κυρίως , ζωή , με όλα τα " κατορθώματα " της περίφημης " ζευζεκοπαρέας " της Βαθιάς και των..πέριξ , πουέχουν μείνει στην ιστορία . Βέβαια , μην πιστέψει κανένας , πως " φεύγοντας " απ' τη ζωή οι παλιοί , Σερεντέλος , Διαμαντής , Σαψαρής , Ανδρέας Γκομόζιας κ.α , τα Λιδορικιώτικα πνεύματα..ηρέμησαν και έπαψαν να κάνουν τις σκανδαλιές τους οι λεβέντες μας , όχι βέβαια , θα αποδείξουμε δε..εγγράφως , πως το "Λοιδορικιωτικο " χούι ,.ζει και βασιλεύει .
Σήμερα λοιπόν , κάμουμε έναρξη στη δημοσίευση των αξέχαστων αυτών ιστοριών , με την οερίφημη " ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ " , σε ξεχωριστή φυσικά ανάρτηση .
Θα πρέπει εδώ να αναφέρουμε πως και η αείμνηστη χωριανή μας Σοφία Καραχάλιου - Παλαιολόγου , στο βιβλίο της κάνει αναφορά " στους ΤΥΠΟΥΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΆΣ " , διαβάστε λοιπόν παρακλατω μια παλιότερη σχετική ανάρτησή μας ..
ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ..ΜΟΝΟΝ , ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΗ ΖΩΗ....
Απ' το βιβλίο λοιπόν " αναμνήσεις " της αείμνηστης χωριανής μας Σοφίας Καραχάλιου - Παλαιολόγου , σας μεταφέρουμε ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι της ζωής του χωριού μας , τους Τύπους της Αγοράς , όπως τους θυμάται , τουλάχιστον , η συγγραφέας .
" Ο πλουσιότερος της εποχής ήταν κάποιος Κολοκύθας Ανδρέας . Αυτός ήταν παχύς και κοντός . Είχε 4-5 σπίτια , μιά υπηρέτρια και ένα παπαγάλο , ο οποίος φώναζε το όνομα της υπηρέτριας και του αφεντικού του , καθώς και τη φράση " Ανδρέα , θες καφέ ; Άντε αγόρασε και πιες !"
Όταν έβγαινε βόλτα στην πλατεία , καθόταν κάτω απ' τον πλάτανο της Βαθειάς και έπινε τον καφέ του . Ήθελε όμως , τρεις καρέκλες στη διάθεσή του ! Μιά γιά να κάτσει , μία γιά να βάλει το ραβδί του και μία γιά το καπέλο του , ένα κλακ ρεπούμπλικα !
Ένας άλλος τύπος ήταν ο Μαργέλλος η Σαψαρής . Αυτός έκανε αστεία πολλά και σκάρωνε γκάφες σε όλους " αλησμόνητες " γιά να γελάνε και να περνάει η ώρα στην αγορά με " ΚΑΛΑΜΠΟΎΡΙ " .
Απ' το βιβλίο λοιπόν " αναμνήσεις " της αείμνηστης χωριανής μας Σοφίας Καραχάλιου - Παλαιολόγου , σας μεταφέρουμε ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι της ζωής του χωριού μας , τους Τύπους της Αγοράς , όπως τους θυμάται , τουλάχιστον , η συγγραφέας .
" Ο πλουσιότερος της εποχής ήταν κάποιος Κολοκύθας Ανδρέας . Αυτός ήταν παχύς και κοντός . Είχε 4-5 σπίτια , μιά υπηρέτρια και ένα παπαγάλο , ο οποίος φώναζε το όνομα της υπηρέτριας και του αφεντικού του , καθώς και τη φράση " Ανδρέα , θες καφέ ; Άντε αγόρασε και πιες !"
Όταν έβγαινε βόλτα στην πλατεία , καθόταν κάτω απ' τον πλάτανο της Βαθειάς και έπινε τον καφέ του . Ήθελε όμως , τρεις καρέκλες στη διάθεσή του ! Μιά γιά να κάτσει , μία γιά να βάλει το ραβδί του και μία γιά το καπέλο του , ένα κλακ ρεπούμπλικα !
Ένας άλλος τύπος ήταν ο Μαργέλλος η Σαψαρής . Αυτός έκανε αστεία πολλά και σκάρωνε γκάφες σε όλους " αλησμόνητες " γιά να γελάνε και να περνάει η ώρα στην αγορά με " ΚΑΛΑΜΠΟΎΡΙ " .
Ο αξέχαστος Σαψαρής , Κώστας Μαργέλλος κατά κόσμον , με τη γυναίκα του , σε αναμνηστική φωτογραφία με..Εθνική ενδυμασία .
Πριν τον πόλεμο , είχε εμφανιστεί στο Λιδορίκι και ένας πλανώδιος ιχθυοπώλης . Ήταν ψηλός , χοντροκομμένος και είχε ένα πρόσωπο γεμάτο φακίδες , με μιά μεγάλη μύτη .Γύριζε με ένα πανέρι γεμάτο ψάρια στο κεφάλι και ήταν μόνιμα ξυπόλυτος " χειμώνα-καλοκαίρι ".Μετά τον πόλεμο χάθηκε !"
Πολύ συνοπτικά η αγαπητή μας Σοφία , μας δίνει τις..παιδικές της αναμνήσεις γιά το κομμάτι αυτό της Λιδορικιώτικης ζωής , επειδή όμως το θέμα είναι πολύ-πολύ ενδιαφέρον , θα προσπαθήσουμε να συγκεντρώσουμε περισσότερες πληροφορίες , από χωριανούς μας που ζούνε και..φυσικά , θυμούνται , γιατί απ' όσο γνωρίζουμε , υπάρχει ..άφθονο ..υλικό , και είναι αμαρτία να μην καταγραφεί , ύστερα η ..Λοιδορικιώτικη...σκανταλιά , είναι...διαχρονική , και αν εξαιρέσουμε τα τελευταία..τελευταία χρόνια , το χωριό μας είχε πάντα ενδιαφέροντες τύπους και μάλιστα..αξιομνημόνευτους........Κ.-
Καλό σας νεσημέρι , να είστε όλοι καλά ...Κ.Κ.-
www.lidoriki.com
No comments:
Post a Comment